JB5: Set Me Free, Mr. Businessman [BXB] [√]

53

Tyga Xerxes Mondejar

Impit akong napaungol isang gabi nang makaramdam ako ng pananakit ng tiyan. Kasabay ng pagmulat ko ng mga mata ay ang pagabot ng kamay ko sa aking tiyan.

Hinila ko ang sarili patayo at pinilit na abutin ang emergency button sa may bedside table. Mariin akong napapikit ng mga mata nang may umagos na tubig sa binti ko.

"Kapit lang, baby," ang pagpapakalma ko sa sarili.

I want to freak out. Gusto kong umiyak kagaya ng mga napapanood ko sa pelikula dati sa bahay ni Francis. Gusto ko ring magkaroon ng asawang magkukumahog sa pagkuha ng mga gamit papunta namin sa hospital. Gusto kong humawak ng mahigpit sa kamay ng asawa ko.

I want comfort during this scary time. I want someone to share my pain with. But I don't have any of those.

Sarili ko lang.

I have to be strong for my child. Keep them safe until Francis comes to protect them and take them away from all the evil in the world.

"Tyga!" I winced in pain. My labored breathing filled the room as I watch Alexander and his men run toward me.

"Shit!" Napamura siya nang makita ang tubig sa aking paanan. Mabilis niya akong kinarga sa mga bisig niya at tumakbo palabas.

"What happened? You're not supposed to have the baby today." Ang tanong niya  nang makasakay kami sa elavator ng bahay.

Napaungot ako. "Hindi ko alam. Nagising na lang ako na masakit ang tiyan ko. Pagtayo ko pumutok na ang panubigan ko."

Kasabay ng kaniyang pagbuntong hininga ay ang pagbukas din ng elevator. Patakbo niyang tinungo ang clinic ng bahay at saka ako inilagay sa operating table na nandito. Nakahanda na ang mga gamit para sa gagawing CS sa akin.

"You can do this, Tyga. Don't die," ang naalala kong sabi ni Alexander bago ako mawalan ng malamay matapos turukan ng anesthesia.

"Nak, wake up ka na."

Huh? Bakit ko naririnig ang boses ni mommy?

Nang imulat ko ang mga mata ko, nakita ko ang sarili na nakahiga sa dati kong kama. I look around and saw the familiar structure of my old room. What's happening? Why am I back? 

"Mommy?" Ang pagtawag ko. I know I heard her voice. But where is she? I wanna see her. I need to see her. 

I heard a clicking sound near my door. Napakunot ako ng noo nang makita ko ang papalabas na pigura ng mommy. Why did she not wait for me? Nagmamadali akong bumaba ng kama at tumakbo kasunod ni mommy. 

"Mommy! Wait for me!" 

Paglabas ko sobrang layo na niya sa akin. The hallway became unusually long.  I run after her as fast as I can. Bigla siyang tumigil sa paglalakad at binuksan ang isang kwarto. She went inside without looking at me. It made me feel strange. 

The hallway became shorter the moment she stepped inside that room. I followed her inside and saw her standing beside a crib. Something clenched my heart the moment I saw the white crib. I felt longing. I felt regret. I felt pain.