Nowhere

29. If we go, we go together

(Pov: Lotje)

Ik slenter over straat met m'n blik op de grond gericht. Als ik opkijk zie ik de supermarkt al voor me liggen, dus ik kijk weer naar beneden en loop verder. Volledig in m'n gedachten, as always. Dan bots ik tegen iemand op. 'Julia?!' 'Lotje?!' 'Waarom botsen wij altijd tegen elkaar op?' 'It was meant to be like this.' Ik glimlach. 'Waar ging je naartoe?' 'Naar jou actually.' 'Ik naar de supermarkt.' Ik pak haar pols en trek haar mee naar de ingang.

Driekwartier later zijn we thuis. Althans, ik ben thuis en Julia is bij mij thuis. Ruben staat op en geeft een hand. 'Julia was het toch?' Ze knikt.
Fleur zwaait even vanaf een bank, maar zit verder helemaal in haar telefoon.

We lopen naar m'n kamer en ik ga op m'n bed zitten met mijn knieën opgetrokken. Julia loopt achter me aan en doet de deur dicht. 'Ik was eigenlijk nog niet klaar met vragen stellen toen.' Zeg ik. 'Oh.' Ze draait rondjes op m'n bureaustoel.
Het is even stil.

'Waarom praat je met een psycholoog/therapeut?'
Ze zucht. 'Ik heb paniekaanvallen waarbij alles zwart wordt en ik niet helder meer kan nadenken. Ik heb m'n cavia vermoord in zo'n bui. Toen vonden ze dat het tijd werd om met iemand te gaan praten.' 'Wow heftig.' Ze haalt haar schouders op.

'Lot?' Ruben steekt z'n hoofd om de hoek van de deur. 'Hm?' 'Ik ga even boodschappen doen met Fleur....' Ik onderbreek hem. 'Ik heb al boodschappen gedaan.' 'Oh super, dan ben ik aan het shoppen met Fleur. Ofzo.' Hij maakt een handbeweginkje en knipoogt. 'Veel plezier.' 'Jullie ook.'
Een paar minuten later hoor ik de deur dichtgaan.'

(Pov: Ruben)

Ik sla m'n arm om Fleur heen. 'Eindelijk wat qualitytime met jou. Na alles wat er met Lotje is, ben jij wel weer toe aan wat aandacht.' Ze glimlacht. 'Vind je het oké bij ons of zou je liever weer naar andere mensen toe willen?'
Eigenlijk hebben we het nooit over Fleurs rondzwervingen gehad sinds ze bij ons woont.
Ze haalt d'r schouders op. 'Ik vind het prima zo.' Ik geef d'r een knuffel. 'Gelukkig.' We lopen door.
'Als je nou gewoon een keer met me wil praten, of aandacht wil in het algemeen, dan kom je gewoon naar me toe, goed?' 'Goed.'

(Pov: Lotje)

'Ik ben eerlijk geweest over alles, nu jij.' 'Nu ik wat?' 'Waarom kwam je praten met een psycholoog?'
Ik zucht. Ik vertel in het kort het hele verhaal. 'Wat is er gebeurd voor je überhaupt naar het huis van die Leon toe ging?'
Ik klap dicht. M'n gedachten schieten weer heen en weer tussen momenten. In de kelder, thuis, op school, kelder, op school, ziekenhuis. Ik voel dat ik begin te hyperventileren.
Ik sta op en ren weg. Ik wil weg van die rotgedachten.

Julia staat verbaasd op en komt achter me aan. Ik hoor niks meer, ik zie alleen nog de deur.
Deur door, naar buiten, kantoorgebouw om de hoek, brandtrap, die brandtrappen beginnen echt m'n uitweg te worden zeg, dak, rand. Stilstaan.

'Als je springt. Springen we samen.'
Ik kijk opzij. Ik schud m'n hoofd. 'Dat kan ik niet. Ik kan jou niet laten springen.' 'Ik jou ook niet.'
Ze pakt m'n hand vast. We staren naar beneden. Ik kijk even opzij. Haar ogen glinsteren van de tranen.
Ze fluistert.
'3
2
1'

That's it for today guys.
muziek: tokio hotel - don't jump, chipmunk versie, want de normale wilde het niet doen....

QOTD: als je een band zou hebben, hoe zou je die dan noemen?
AOTD: One Royal Family. (ORF) Waarom? fans heten dan ORFFANS = orphans = wees (kind zonder ouders), maar omdat de band one royal FAMILY heet, heb je toch een familie als orphan zijnde. (Jup, is over nagedacht)

I hope you enjoyed.
Xx.