6. Hero

114 8 0
                                    

(Pov: Ruben)

Ik denk terug aan hoe ik het huis van die man binnendrong. En begin te vertellen.
'Ik had je al een 6 dagen niet gezien, toen ik me zorgen begon te maken. Je bleef wel vaker een paar dagen weg, maar meestal liet je tussendoor ook nog wel iets van je horen. Toen ben ik op onderzoek uitgegaan. Na 9 dagen zag ik allemaal brieven en verhalen van je liggen. Je had ze goed verstopt, moet ik eerlijk zeggen, maar in een van die verhalen stond een adres. Ik ben naar het huis gegaan. De man aan de deur stuurde me weg, maar ik bleef hem in de gaten houden. Die avond hoorde ik iemand roepen. Heel zwak, maar ik herkende je stem. Het duurde 2 dagen voor ik zeker wist dat hij een tijdje weg zou zijn. Toen heb ik de deur opengebroken en ben ik naar binnen gegaan. Maar op de een of andere manier kwam hij er achter dat ik binnen was.
Hij liep regelrecht naar de kelder en toen wist ik zeker dat je daar zat. Ik heb de man opzij geduwd. Hij liep weg en kwam terug met een honkbalknuppel.
Ik ben de kelder in gegaan en heb je zo snel mogelijk los gemaakt.' 'Ik kreeg die honkbalknuppel tegen m'n hoofd hè?' 'Ja klopt. Het spijt me dat ik dat niet kon voorkomen.' 'Geen spijt hebben. Je hebt me gered en dat is het belangrijkste.'

(Pov: Lotje)
Als dit het verhaal is, hoe komt hij dan aan de brand- en snijwonden?
'En hoe kom je dan aan de andere wonden?
'Ja dat stukje heb ik maar even uit het verhaal geknipt. Zo heldhaftig was het nou ook weer niet.' Hij glimlacht en ik kan het niet laten om terug te glimlachen. 'Het was verschrikkelijk heldhaftig, ik weet het zeker. Ik wil de rest ook horen.' 'Morgen,' antwoordt hij.
Ik kijk naar buiten en zie dat het bijna donker is. 'Nog 1 ding, hoe lang heb ik nou gezeten daar?' '11 dagen volgens mij. Ga nu maar slapen.' 'Ruben?' 'Ja?' 'Wil je hier blijven vannacht?' Hij knikt en komt na 5 minuten terug met matras, dekbed en kussen. 'Dankje.' 'Ik ben er altijd, dat moet je onthouden.' Ik glimlach en mijn ogen vallen dicht.
Het laatste wat ik merk, is dat hij voorzichtig door mijn haren strijk en ik knijp heel even in zijn hand, die tegen die van mij aan ligt.

NowhereWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu