Nowhere

19. Cold, pure and white

Hey mensen,
Hier ben ik weer. Heel erg sorry dat ik zo weinig update de laatste tijd, maar ik heb het echt kneiterdruk. 1 lichtpuntje, na deze week is de periode afgelopen en dan heb ik (als het goed is) heel even wat minder huiswerk.
Okay x

(Pov: Lotje)

Ik zit op het dak. Alleen. Mijn lichaam verstopt in m'n vest. Het begint nu echt koud te worden. Ik staar voor me uit en denk over wat de artsen gezegd hebben.

'Ze gaat het halen.' 'Echt?' Riep ik, terwijl ik meteen naar haar toe wilde rennen. Ze hielden me tegen. 'Ja, maar we houden haar voor een paar dagen in coma. Voor het geval er complicaties optreden.'

Een paar dagen. Voor de meeste mensen vast niet zo lang, maar voor mij is een paar dagen zonder Fleur een ramp. Ik mis nu al hoe we gewoon naast elkaar konden zitten en ieder ons eigen ding konden doen, maar hoe we ons toch niet alleen hoefden te voelen. Terwijl de zon wegglijdt, voel ik druppels, althans dat neem ik aan. Als ik beter kijk, zie ik dat de druppels er niet uit zien als druppels. Het sneeuwt. En ik zit hier alleen in een vest, geen wonder dat ik het koud begon te krijgen. Ik ren het dak over, de trappen af, naar binnen. Ik heb Ruben belooft dat we samen zouden eten, omdat hij nu eindelijk gewoon weer normaal en goed kan en mag eten. Als ik op m'n iPod kijk, zie ik dat het pas kwart over vijf is. Elk jaar vergeet ik weer dat het in de winter vroeger donker wordt. Ik loop met een omweg naar Ruben, zodat ik even langs Fleur kan lopen, als ik dan toch vroeg ben.
'Hey Fleur.' Er komt geen reactie, logisch ook, want ze wordt overmorgen pas uit haar coma gehaald. Ze hopen dat alles goed is gegaan, maar het kan zijn dat er iets is mis gegaan en dat ze niet als de Fleur die ik ken wakker wordt. Of ze wordt helemaal niet wakker. Ik probeer er zo min mogelijk aan te denken. Ik ga op haar voeteneinde zitten en kijk naar de apparaten waar ze op aangesloten ligt. Flashbacks naar eergisteren. Ik doe m'n ogen dicht. 'Het sneeuwt Fleur.' Zeg ik. 'Het is eind november en het sneeuwt. Damn, ik miste de winter. De echte winter.' Ik adem rustig in en uit terwijl ik luister naar de piepjes in de kamer. Afgezien van de piepjes, is het helemaal stil. 'Ik wil dat het echt goed gaat sneeuwen. Dan word je wakker en dan is de hele wereld bedekt met een witte laag.' Ik weet dat er geen reactie zal komen, maar voor mij is het toch beter om te blijven praten. Ik zucht. 'Als je wakker wordt gaan we sneeuwengeltjes maken door in de sneeuw te liggen en met onze armen en benen heen en weer te bewegen. Hoe kinderachtiger hoe beter, daar zijn we wel aan toe, denk ik zo.' Ik hoor iemand grinniken. Ik schrik niet, aan de lach hoor ik al wie het is.

(Pov: Ruben)

'Hey Ruby.' Wauw, ze herkent me aan m'n lach. 'Hey Lot.' Ze draait zich om naar mij. 'Kwam je ook even op bezoek?' Ik knik. 'Gezellig.' Ze lacht, maar ik zie dat ze er niks van meent. Ze is weer net ze bleek en dun als vlak nadat ik haar redde. Het voelt zo ver weg, terwijl het nog geen 2 maanden geleden was. 'Kom je mee eten?' Vraag ik. Ze knikt echt springt van het bed. 'Doei.' Fluistert ze, dan loopt ze naar me toe en pakt m'n hand vast.

We lopen langs de ingang van het ziekenhuis en ik zie dat het sneeuwt. Vandaar dat Lotje daar iets over zei. 'Je houdt van sneeuw hè?' Ze knikt. 'Ik vind het maar koud.' 'Ik vind het mooi.' Ik haal m'n schouders op. 'Dat mag.' 'Ik dacht dat jij van het kerst vieren was.' Ik zucht en knik. 'Nou ik zie dat je het meent.' Krijg ik sarcastisch terug. 'Niet als het niet gezellig is.' Ze duwt even haar hoofd tegen mijn bovenarm. 'Ik ben heel gezellig.' Zegt ze. 'Zeker met kerst.' Ik kijk haar aan. 'Jaajaa.' Ze lacht. 'Ik haat kerst. Het enige leuke aan kerst ben jij.' Ik lach terug.

(Pov: Lotje)

Ik ben gelukkig als Ruben lacht. Alsof zelfs de depressiefste gedachten even op pauze staan. Daarom probeer ik die momenten zo lang mogelijk te laten duren. Als we bij Rubens kamer komen, staat de kar met eten er al. We kiezen allebei wat dingen en krijgen het bord dan in onze handen gedrukt. Ik kijk Ruben aan en trek m'n wenkbrauwen op als de man en z'n kar weg zijn. 'Hmm.' 'Hmm.'

Nou dat was het dan alweer.

QOTD: zomer of winter?

AOTD: winter. Definately winter. Hahaha, ik vind de zomer te warm en te zonnig. Ik haat verbranden (al kan ik ook in de winter verbranden als de zon een beetje schijnt, maar toch). ^,..,^

Ooooh en de muziek is:
All Time Low - Merry Christmas, kiss my ass :)

I hope you enjoyed.
Xx