Love in the Middle of Chaos

Chapter 25

"Ma'am, may nagpapabigay po."

Pagkarating na pagkarating ko sa entrance pa lang ng Elena ay may iniabot na sa akin si Kuya Guard na boquet ng white roses.

"Uh, kanino galing?" Tinanggap ko 'yon at tiningnan kung may card bang kasama kaso mukhang wala.

"Kay Sir Adrian po." Napabuntong-hininga ako. Mukhang seryoso nga siya sa sinabi niya noong isang araw. Geez. Ang dami ko ng iniisip dadagdag pa siya.

Tinanggap ko na lang din 'yong bulaklak. Bukod sa sayang ay wala naman ng ibang dahilan. Pinagtitinginan tuloy ako ng mga tao sa opisina.

Nang makarating sa office ko ay inilagay ko na lang sa gilid muna 'yong bulaklak. Madami akong nakalatag sa lamesa ko na gawain. Hindi ko na muna pinapasok si Mom today, sabi ko ay bantayan na lang niya muna si Dad.

I am checking the sales of Elena this past few months at kapansin-pansin nga ang pagbaba lalo na last month.

I checked the designs of shoes na ni-released this past months and maayos naman sila. The shoes are mostly high-heeled. May mga flats rin kami and stilletos but the demand for high-heeled shoes are much way higher than those, specially overseas.

Dito sa Pinas ay mas demand ang flats. Hindi naman kami pwedeng mag-invest para sa new designs dahil malulugi kami. Lalo na at ang daming pinull-out sa New York na mga sapatos. Sayang. What did they do to those? Ang laki tuloy ng nawala sa amin. Kasama na puhunan do'n.

May mga business partners na rin kaming nag-pull out ng stocks dahil sa drug issue. Lalo kaming mahihirapan kung mag-pull out lahat ng shareholders namin kaya hangga't maaga pa ay maayos na ang issue about sa drugs.

Ang hirap pa naman lalo na at hindi pa namin nakikita 'yong worker na nag-iwan no'n sa box. Ang matindi pa ro'n ay nakalusot pa sa Pinas. Gosh.

Why do these things have to happen? Kasalanan ko ba 'to? If I don't leave and went to Cebu, mangyayari ba 'to?

But oh, well. I have no time to blame myself. Aasikasuhin ko na lang 'to para paggising ni Dad, hindi na siya mamomroblema pa.

"How about a new advertisment?"

I am on a meeting with the board of directors. We agreed to make a new way of promoting our shoes to cover up the issue.

"Do we have a budget for that?" Napabuntong-hininga ako. Ang daming hindrances sa plano namin lalo na sa budget. We can't make a move lalo na ngayon at nanganganib nga ang kompanya. We have workers to pay and we still have shoes to make. We can't risk.

"Let's ease for the moment. Hindi rin naman tayo makakakilos with restricted budget allotment. Kailangan muna nating hintaying ma-close ang issue saka lang tayo makakapagplano." They nods with what I said. Agreeing upon it. Rinig ko ang buntong hininga nila bago tumayo at nagpaalam sa akin.

"Let us know if it can be still resolved. We have a family to feed." Tipid akong ngumiti kay Mr. Alonzo. They fled my office and the moment they're all gone, I burst into mg tears. I felt suffocated. Hindi na ako makapag-isip ng tama. What should I do?

I am in the middle of silent sobs when my phone beeps.

From: Atty. Mariano
The case was transferred here in PH.

Tila nabunutan ako ng malaking tinik na nabasa. Now that it's transferred here in the Philippines, madali na lang itong mare-resolve. Gosh! Sayang ang mga shareholders sa New York. Sana lang ay bumalik sila. Hindi naman drug dealer ang Elena!

They can comeback. Tatanggapin ko sila ng buong puso. Kailangan sila ng Elena to strive even more.

To: Atty. Mariano
Thank you, Atty. It's a great relief.