Catch Me When I Fall (Isla De Verde Series #2)

Chapter 39

"Halika, pasok ka..." anyaya niya at niluwagan ang bukas ng pintuan.

"Thanks," I murmured before entering the house.

Iginala ko ang aking paningin at nakitang maliit lang ang kanilang tinutuluyan. Medyo naawa rin ako sa kalagayan ni Felice dahil malaki ang pinagbago ng kan'yang itsura simula noong huli naming pagkikita.

She looks problematic and stressed. Malalim ang eyebags nito at nangingitim din. Mahahalata mong marami siyang problema at inaalala sa buhay. But despite of it, her beauty never fades. She's still beautiful as ever. Namayat nga lang ito na tila ba pudpod sa pagtatrabaho.

"Uhm, anong gusto mo? Tubig? Kape? Juice ba?" She said. "Teka, bibili lang ako sa tindah—" I immediately cut her off.

It's painful for me to see her like this. Vulnerable yet still striving hard to live her life. Gusto kong itanong sa kan'ya kung ano ba ang nangyari at bakit naging ganito ang buhay niya ngunit ayoko namang mangialam. It's beyond what I need to know about her.

"You don't have to, Felice. I just came to tell you that Oceane is finally getting married!" Pinasaya ko ang aking boses para mabawasan ang pagkailang sa pagitan naming dalawa.

Nakita ko ang ngiti sa kan'yang mga labi ngunit hindi nakaligtas sa paningin ko ang malungkot niyang mga mata. Somehow, I can see myself in her. I was once like that. I could pretend to be happy all day but when I'm alone I feel empty. I feel like there's a hollow in my chest that no one can fulfill.

It feels like you're being lost and keeps on wandering around because you've got no place to go to or you don't know where to go and you're not sure of the path you're going to take.

"Gano'n ba? I'm so happy for her!" She smiled but it didn't reached her eyes. "Pero hindi ako makadadalo sa kasal niya, e. Can you just tell her na babawi nalang ako next time?"

She averted my gaze when I looked at her. Nanatili akong nakatitig sa kan'ya ngunit kalaunan ay pumayag narin. Hindi niya man sabihin sa akin ay parang may hinala na ako kung bakit nga ba ayaw niyang dumalo sa kasal ni Oceane.

"Okay." I said. "By the way, where's Conan?" Bumalik ang ngiti sa aking labi at gano'n din sa kan'ya.

"Ah, nasa kapitbahay. Kapag ganitong oras ay naglalaro 'yon kasama si Toto na anak ni Ate Adeth." aniya.

"How about you? What're you doing before I got here?" Parehas kaming naupo sa isang mahabang upuan na gawa sa kahoy.

Dahil nga maliit lang ang espasyo ng bahay nila ay halos magkakatabi lang din ang hapag-kainan, banyo, kusina at sala. Mukhang sapat lang talaga para sa kan'ya at kay Conan ang tinutuluyan nila ngayon.

"I was busy cooking for our lunch..."

I nodded. "I've got something to tell you, Felice."

"What is it?" I could almost hear the nervousness in her voice.

"Three days ago, I went back to Isla De Verde. Bumalik lang ako ngayon sa West Island dahil nga gusto sana kitang makausap." I said. "Then, I met Agamemnon..."

The moment I mentioned his name, her face turned grim and expressionless. Nawala ang kaba sa kan'yang mukha at tila ba napalitan ng galit at frustrasyon.

"And?" Tila walang gana niyang sinabi. I heaved a deep sigh and looked at nowhere.

"He's looking for you. He even asked me where he could find you but nonetheless I said nothing to him..."

I saw how relief passed by her eyes. Kumalma narin ang aura nito.

"Thank you, Yana..." She said, sincerely. "Ayoko lang magpakita sa kan'ya o kahit man lang kina Mama. Si Tatay lang ang totoong may pakialam sa nararamdaman ko..." aniya at nanubig ang kan'yang mga mata.