Catch Me When I Fall (Isla De Verde Series #2)

Chapter 40

It's been one week since I've left West Island. Kasalukuyan akong nagdidilig ng mga halaman sa likod ng bahay nang makarinig ako ng iilang boses sa loob.

As far as I can remember, Aling Pacita isn't around. Nasa bayan kasi ito at nagbenta ng mga isda. Si Tatay naman ay nasa paborito niyang teresa. Mula kasi sa teresa ay makikita mo ang dagat at maganda talaga doon dahil mahangin din.

Inilapag ko muna ang hawak na pandilig sa lamesang gawa rin sa kahoy at iniwan ang ginagawa. Naghugas din ako ng kamay sa kusina at ipinunas iyon sa isang malinis na towel. Agad akong nagtungo sa sala para tignan kung bakit may naririnig akong ingay.

My mouth went open when I saw Dein and Enoch sitting on our sofa. Si Tatay naman ay nakaupo parin sa kan'yang wheelchair at nasa harapan nila Dein.

Their attention turned to me when they felt my presence. Hindi ko tuloy alam ang gagawin ko kung magsasalita ba o ngingitian sila.

"Yana!" Dein rushed towards me. Tuwang-tuwa ito na makita akong muli kaya natawa ako. I really liked this side of Dein. May pagka-childish kasi ito pero hindi naman nakakasama.

And I think we all have our own childish sides. Nakadepende lang talaga sa sitwasyon kung mailalabas natin iyon o hindi. Because in order for us to survive the adult life, we must let the child in us live. It's not bad to be childish at times. It can actually bring us back to our childhood times.

"Bakit nga pala kayo nandito?" Takang tanong ko kay Dein. Sabay kaming naglakad patungo sa sala kung saan nanatili paring nakaupo si Enoch.

She giggled. "Well, Alon is finally here in the country! He's getting married today. We received an invitation so..." She wriggled her brows as if she find this amusing.

Nangunot ang noo ko. Ngayon ang kasal nila Alon at Oceane? I didn't know about it!

"What? I'm not informed!" Ngumuso ako. I can't believe it! Mismong kasal ng best friend ko ay hindi ko alam? Tsaka wala rin pala akong invitation card!

"Well, yeah. Kaya nga pumunta kami rito ni Enoch para dalhin ka. Actually, we also bring your dress with us. Iyon ang susuotin mo mamaya."

So, they really planned it, huh?

"Anong oras ba ang kasal nila?" Tanong ko at naupo muna sa sofa dahil nakakangalay tumayo.

She looked at her wrist watch and she turned to me with a grin plastered on her lips. Ang energetic talaga nitong si Dein. Minsan tuloy ay hindi ko maiwasang asarin si Enoch kung paano niya nakakayang i-handle ang huli.

But of course, Enoch being Enoch, he will just tell me that he loves her so he's willing to do anything for her. Aw, what a love story!

"Twenty minutes from now—" Nanlaki ang mga mata ko sa gulat at agad na napatayo.

"Shit! Bakit 'di mo agad sinabi? Wala pa akong ligo!" Natataranta kong sinabi dahilan para magtawanan silang tatlo.

Agad akong bumaling kay Enoch at inilahad ang kamay ko. "Enoch, give me the goddamn key!"

"What?" His brows furrowed in confusion. I almost smack him in the head because of panic.

"Give me your key! I need to get my dress!"

"Oh," he says before getting the key on his pocket. Agad ko iyong kinuha at nagtungo sa kotse niyang naka-park sa labas.

Kinuha ko ang dress na nakalagay pa pala sa isang malaking puting kahon. Bumalik din kaagad ako sa loob at ibinalik sa kan'ya ang susi. I thanked him also.