Aşeka, bir ağacın veya bir başka bitkinin yanında topraktan çıkar ve ona sarılmaya başlarmış. Sarıldıkça o ağacın gövdesine yapışır ve zamanla o ağacın gövdesinde erir ve ağacın gövdesinde kaybolup gidermiş. Bazen de sarıldığı ağacı öyle sarar sarma...
Bölüm düzenlemesi için yayımdan kaldırmıştım. Tekrardan yayımda.💚
KEYİFLİ OKUMALAR 🤍🌿
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Daha ben çok küçük yaşımdayken babam bizi terk etmişti. Küçük yaşımdan beri yetim kalan yanımı abilerim doldurmuştu. Babamın eksikliğini hiç hissettirmemiş, her zaman yanımda olmuşlardı.
Baba kavramı biyolojik bir terimdi, asıl mesele onu hissettirmekti.
Ben Afra Lâl Işık. 21 yaşındayım ve bu yaşıma kadar abilerim ve annem ile birlikte büyümüştüm. Annemi iki sene önce kanserden kaybetmiş, canlı kalan tek yanımı da kaybetmiştim. Annemle beraber çocukluğumu, mutluluğumu da gömmüştüm. Annem toprağa değil kalbime gömülüydü. Onu her zaman orada hissediyor, güçlü durmamı sağlıyordu. Annemin ölümünden sonra okula ara vermiştim. Şimdi ise Yavuz abimin yoğun ısrarları sebebiyle yeniden üniversite sınavına hazırlanacaktım.
Saate baktığımda sabahın dokuzuydu. Evimiz mahallede ve tatlı bir evdi. Çiçekli elbiselerimden birini giydim.
Ah benim şu çiçekli elbiselerim!
Çok seviyordum!
Hemen hemen her gün çiçekli elbiseler ya da etekler giyerdim.
Merdivenlerden inip mutfağa girdim. Radyoda şarkı çalıyor bende mırıldanıyordum. Kahvaltı hazırlamaya başladığımda çay koymadığımı hatırlayıp hemen ocağın üzerine çaydanlığı koyup altını yaktım. Kahvaltı neredeyse hazır sayılırdı.
Ellerimi yıkayıp kuruladıktan sonra mutfaktan çıktım. Merdivenlere yönelip yukarı çıktım. Yavuz abimin odasının önüne gelince gülümsedim.
Yavuz abim, en büyük abimdi. Kapıyı tıklattığımda "Gel!" sesi ile kapıyı açıp içeri girdim. Abim aynanın karşısına geçmiş siyah gömleğinin düğmelerini ilikliyordu. Beni görünce "Bebeğim?" deyip gülümsediğinde hemen yanına gidip sarıldım. Geri çekildiğimde ellerini yanaklarıma koyup alnıma öpücük kondurdu. "Ne güzel olmuşsun sen böyle? Seni saklayıp kimseye göstermek istemiyorum." Kıskançlık dolu sesine gülümseyip yanaklarına öpücük kondurdum. "Bende aynı şeyi senin için düşünüyorum abicim." Abimi baştan aşağı süzdüğümde gülümseyip kafasını boynuma gömdü. Kıkırdadım. "Yaa abii huylanıyorum! Kahvaltı hazır, hadi gel." Odadan çıkıp Ayvaz abimin odasına doğru ilerledim. Yavuz abimin odasının hemen çaprazında bulunan odadaydı. Yanında da benim odam vardı.
