Aşeka, bir ağacın veya bir başka bitkinin yanında topraktan çıkar ve ona sarılmaya başlarmış. Sarıldıkça o ağacın gövdesine yapışır ve zamanla o ağacın gövdesinde erir ve ağacın gövdesinde kaybolup gidermiş. Bazen de sarıldığı ağacı öyle sarar sarma...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mira karşımda ağlayarak bana bakıyordu. Hangi yüzle buraya geliyordu?
“Sen,” dedim hayretle “Hangi yüzle buraya geldin?” Ayvaz abim “Kimmiş?” deyip kolunu belime sardı. Gördüğü kişi ile kaşlarını çattı. Bana bakıp “Ne işi var bunun burada?” demesi ile “Bende aynı soruyu, kendisine sormuştum.” deyip Mira'ya baktım. Başını eğdi. “Anlatmam gerekenler var.” dedi kısık sesiyle. Ayvaz abim “Gerek yok.” dediğinde Mira hızla “Çok önemli.” dedi ikimize bakarak. Ayvaz abim bana bakıyordu onayımı almak için. İç çekip başımı salladım.
Kapıyı açıp "Geç." Dedi.
Biz önde Mira arkamızda içeri girdi. Yiğit ve Yavuz abim kaşlarını çatmışlardı. “Anlatacakları varmış.” deyip oturdum. Ayvaz abimde yanıma oturdu. Mira gergince tekli koltuğa oturdu. Saçlarını karıştırıp göz yaşlarını sildi. “Ben böyle olsun istemedim yemin ederim,” deyip gözlerimin içine baktı. “Hepsi onların suçu.” dediğinde Yavuz abim “Kimlerin?” diye sordu sert sesiyle. Mira parmaklarıyla oynamaya başladı. “Ben, bir gün eve geldiğimde Eren’le, babamın konuşmalarını duydum,” duraksadı. “Büyük bir ihale aldığından bahsetti babam. Artık zengin olacağımızı, paraya para demeyeceğimizi söylüyordu. Eren nasıl böyle bir şey olur diye sorduğunda ise babam, Yavuz abinin çizmiş olduğu projeleri çalmış ve o gün kendi projesi gibi göstermiş. Ayrıca Yavuz abinin de ihaleden çekildiğini söylemiş." Şaşkınlıkla “Ne?” dedi, Yavuz abim. “Ne diyorsun sen?!”
Ayaklandı abim.
"Toplantıya geciktiğim gün apar topar odadan çıkmış projeyi beğenmediklerini söylemişti. Aptal yerine koymuş beni koca şirket, aptal." dedi abim başını, ellerinin arasına alarak.
Koltuğa çöktü.
Yanına gidip sarıldığımda tepkisiz kaldı. En yakın arkadaşlarımdan, dostumun babası tarafından abimin hakkı yenilmişti.
İnsanlar nasıl böyle yapabiliyordu anlamıyordum. Bir insanı kandırıp hakkını yiyip o insanın gözünün içine nasıl bakabiliyorlardı? Mira ağlamaya başladı. “Yemin ederim hepsi doğru. Sonra beni gördüler,” daha çok ağlamaya başladı. “Babam ve Eren bunlardan kimseye bahsetme dedi. Eğer söylersem babam, elimdeki her şeyi alacaktı.” Tiksintiyle yüzümü buruşturdum. Bunun için miydi yani? Bunun için mi Ayvaz abim bize uzak kalmıştı? Bir hiç uğruna. Bunun için mi Yavuz abimin emekleri harcanmış, hayalleri elinden alınmıştı? Yiğit “Eren neden sustu?” diye sordu soğukkanlı bir sesle. “Eren'in babasının kumar borcu vardı. Babam onu ödediği için sustu Eren.” dedi Mira. Öfkeyle “Nasıl böyle bir şey yaparsınız?! İğrenç, mide bulandırıcı insanlarsınız!” diye bağırdım.
