İfrin'in devamıdır, 1. Kitap ile bağlantılıdır.
____________
Uyan.
"Bu sadece kötü bir rüya."
Uyan.
"Bu gerçek değil."
Uyan!
"Bebeğin saçlarını kesmemi isteyen sendin!"
Bebeğin saçlarını sen kestin!
"Uyan!"
_______________
Hikaye kaldığı yerden de...
<><><> Uygulamaya girdiğimde güzel bir şeyle karşılaştım. Fantastik kategorideki kurgum Surgere WattpadFantasyTR hesabının Doğaüstü Geçidi okuma listesinde. <><><>
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
SREİN -otuz altıncı bölüm-
Poyraz onu evine bıraktıktan sonra gitmişti. Hilal kendisiyle baş başa kaldığı an yabancı ile olan konuşmayı açıp tekrar okudu. Her zaman tehlikeli değil derken neyi kast etmişti. Bebek ne zaman tehlikeliydi?
Hilal: Her zaman değil de ne demek?
Cevap gelmezken evinin bulunduğu apartmanın merdivenlerini çıkmaya başladı. Evin kapısının önüne geldiğinde çantasını açtı. Elleri çantanın içinde gezinirken bir panik dalgası zihnini çoktan ele geçirmişti. Anahtarı yoktu.
Kendi kendine söylenerek merdivenlere oturdu. Sabah evden çıkarken yaptıklarını aklından geçirdiğinde anahtarı alıp almadığını hatırlamadığını fark etmişti.
Telefonunu eline alıp abisini aradı. Evin anahtarının iki kopyası vardı, biri Hilal'de biri abisindeydi. Abisi telefonuna yanıt vermeyince sıkıntıyla nefesini verdi. Abisinin ne zaman eve döneceğini bilmiyordu fakat nerede olduğunu tahmin etmek zor değildi. Bir çilingir çağırmayı düşündü ancak maddi yönden cebinden çıkan her kuruş canını sıkıyordu o sıralar. Az ya da çok, fuzuli harcamalara giremezdi. Yürüyerek abisinden anahtarı alıp dönmesi yarım saat kadar sürerdi tahminince. Hiç istemese de amcasının iş yerine gitmek üzere oradan ayrıldı.
Şehir merkezindeki görkemli binaların arasında gezindi. Geniş şehir meydanına bakan binaya girip ikinci kata çıktı. Buraya en son bir yıl kadar önce geldiğini hatırlıyordu. Elinden geldiğince amcası ve yengesinden uzak durmaya çalıştığı için bu süre yeterince uzun gelmemişti düşününce. Abisi yüzünden evlerine arada sırada gitmek zorunda kalması dışında onları görmüyordu. Abisi neyse ki yanında kendisi olmadan Hilal'i onların yanında bırakmıyordu. 'En azından bu kadarını yapıyor.' Diye düşündü genç kız. Karşı çıksa da uzak durmasına müsaade ediyordu.
Emlak işiyle uğraşan biri için fazla büyük bir yerdi burası ona göre. Kaldı ki amcasının oturduğu evi düşündüğünde onun cüzi miktarlar kazanmadığı hemen belli oluyordu. Az önce indiği asansörün karşısındaki geniş masaya ilerledi. Masada oturan kadın telefonla görüşmesini yeni bitirmişti. Hilal'e soran gözlerle baktı.
Amcası soğuk bir sesle seslendiğinde dikkatini kızdan, geniş koridordaki kapılardan birinin yanında ona bakan amcasına çevirdi. "Merhaba amca." dedi aynı soğuklukla. "Abime bakmıştım."
