Garden Of Hope (Paradise Series #1)

Chapter 24

C H A P T E R 2 4
━━━━━⋇⊶⊰♡⊱⊷⋇━━━━━

"Mauna na muna ako," malamig niyang sabi at agad niligpit ang mga gamit niya pagka-dismiss na pagka- dismiss sakanila ng prof nilang si Ms. Hannah. 

"Eh, saan ka pupunta? D'ba may tutor class pa tayo-" 

"I'm excuse. I need to do something important," she coldly said. Kasama na rin si Shila sa tutor group class nila kaya lagi nilang magkasamang tatlo. 

"Lilyshi nam-" 

Hindi niya pinatapos ang pagsasalita ni Milo at mabilis na lumabas sa room nila. Habang naglalakad siya ay halos malukot na ang isang pahina ng libro sa sobrang higpit ng pagkakahawak niya. 

Siya na mismo ang nasasaktan sa sarili niyang ginagawa. Napagdesisyunan niya na iwasan na ang binata, sa abot ng makakaya niya ay gagawin niya ang lahat para malayo siya sa gulo. 

Siguradong siyang mapapahamak si Milo ang dahil sakaniya at sa dad niya. Hinding-hindi niya hahayaaan na makapasok si Milo sa gulo ng pamilya nila. 

She will never let her dad manipulate Milo and her again. She will take all the pain for the important people around her for the sake of their safety. They can't involve in their family problems

"Oh, mag-isa ka na naman?" nag-aalalang tanong ng matandang librarian. 

Dalawang linggo na ang nakalipas simula noong iniiwasan niya ang dalawa niyang kaibigan. Pati na rin sina Saddy at ang kambal niyang minsan ay iniiwasan niya rin. Mabuti na lang talaga at sobrang busy niya aya nakakagawa siya ng maraming palusot. 

"Don't worry, I'm just okay po," she softly said. Nagkibit-balikat ito at kinuha sakaniya ang logbook. 

"Sabi mo eh. Pero alam kong nagsisinungaling ka lang," nakangising sabi niya dahilan para kunutan siya ng noo ng dalaga. 

"What do you mean po?" 

Inabot nito ang isang kamay niya na nakapatong sa table counter, saka malawak na ngumiti dito. "Iha, maari makapagsinungaling ang bibig ngunit ang mata hindi."

Parang binuhusan ang dalaga ng malamig na tubig dahil sa narinig. Unang-unang pumasok sa isip niya ang mga mata ng dad niya habang sinasakal siya. 

Does it mean there's no regret if ever Santa will be dead in her own dad's hands, in front of his eye?

Nakagat na lang ni Santa ang pang-ibabang labi niya upang pigilan ang sarili sa pagluha. No, you can't cry here Santa, hold back your tears! 

"Iha," she softly said. 

Wala sa sariling napalingon siya sa matanda. Agad siya napalunok ng magsimulang manubig ang mga mata niya. No Santa, please, don't cry in front of her! You will look like weak shit. 

"Huwag mong pigilan ang iyak mo. Kasi kahit anong pilit mo na huwag lumabas 'yan, lalabas at lalabas 'yan kapag hindi mo na kaya at kapag pagod ka na." 

Naghihinang binitawan niya ang librong dala at hinayaang dumausdos pababa ang tote bag niya sa sahig at mabilis na naglakad paikot sa matanda at mabilis na niyakap. 

Agad naman siyang sinalubong nito ng mahigpit na yakap. Hinila siya nito paupo sa malamig na sahig, upang walang makakita sakanila. Hinayaan niya ang sarili na ilabas lahat ng hinanakit sabalikat ng matanda. Panay naman ang paghagod ng likod at buhok niya. 

"W-Why d-did y-you w-want t-to k-kill m-me?" she whispered in pain. 

Paulit-ulit na nag p-play sa isip niya ang gabing sinakal siya ng dad niya na wala man lang paga-alinlangan. Bakit? Bakit kailangan niyang gawin iyon sa sarili niyang anak!?