The Simulations

Hoofdstuk 31

Ik open langzaam mijn ogen. Waar ben ik? Ik kan het nog niet helemaal plaatsen. Mijn zicht is nog te wazig. ik wrijf in mijn ogen. Dan probeer ik mijn zicht weer scherp te stellen. Mijn ogen worden groot als ik zie waar ik inzit en ik om mij heen kijk. Ik zit in een vliegtuig stoel. Met Maya naast me en daarnaast Eva. Ik probeer logisch te denken waar ik terecht ben gekomen. Natuurlijk! ik zit in het vliegtuig naar the Empire.. Ik kijk op mijn horloge. Half 12. wacht wat? zo laat was ik laatst ook wakker geworden? En ik voel op dit moment een druk op mijn blaas. Ik moet plassen. Ik ga van schrik overeind zitten. 'What the hell.' zeg ik zachtjes. Ik hou probeer mezelf kalm te houden en probeer alles op een rijtje te zetten. Wat gebeurde er nog meer in het vliegtuig. Ik moest plassen en ik ging niet, de make-over. ik grijp naar mijn haar. Het is weer kort, terug zoals vroeger. Oké, ik moest plassen maar ik ging niet. Dat betekend dat het misschien mijn eerste angst kan zijn? Plassen in het vliegtuig.. oké. Ik sta op en wurm me langs Eva en Maya heen. Het vliegtuig heeft last van turbelentie. Ik probeer me vast te houden aan de stoeleuningen. Snel vlucht ik mijn wc hokje in, plas, en ga dan weer richting mijn plek. Net als ik wil gaan zitten kan ik mijn evenwicht niet meer bewaren en val ik zo opschoot bij iemand. Ik kijk diegene recht in zijn ogen aan. Het is Matteo. 'Kan je ergens meehelpen?' Grinnikt hij. Ik glimlach. Het is een tijdje geleden dat ik hem zo heb zien lachen. 'Sorry, het, ehh, kwam door de turbelentie.' Ik krabbel weer overeind. Ik veeg de kreukels uit mijn broek en ik kijk hem weer aan. 'Ik ben trouwens Matteo en jij bent?' hij steekt zijn hand uit. Ik schud zijn hand. 'Luna,' zeg ik. 'Het betekend maan. Je hebt een mooie naam.' Zegt hij lachend. Ik begin te blozen. 'Bedankt.' krijg ik eruit. We blijven elkaar even aankijken tot dat weer een turbelentie stoot het verpest. 'Ik ga maar weer zitten,' zeg ik snel. Hij grinnikt. 'Dat zou ik ook maar snel doen voordat er ongelukken gebeuren.' zegt hij. 'Ik zie je nog wel.' zeg ik snel en ik kruip weer tussen Maya en Eva door. Ik plof neer. Ik kijk om me heen. Ik merk dat ik mijn mobiel nog heb. Er zit een blauw hoesje omheen en er is met zwarte stift opgeschreven. Love you <3 x Amy. Ook staan er meerder hartjes op. Ik strijk er met mijn hand overheen. Morgen moet ik deze inleveren. Ik ga snel naar mijn berichtjes toe en kijk naar mijn laatst gestuurde berichten.

Mam: Lieverd, vergeet je niet de konijnen eten te geven?

Ik: Jahaaa, ik ben om drie uur thuis. Dan doe ik het wel.

Mam: Zolang kunnen die beesten niet zonder eten.

Ik: Dan laat Tyler het doen, of dan doe jij het.

Mam: Ik mats je, de volgende keer doe jij het.

Ik: Ok.

Ik grinnink, die gesprekken gingen over helemaal niks. Snel scrol ik naar mijn laatste gesprek met Tyler.

Ik: Ik zag wel dat je Sarah leuk vindt *winkwink*

Tyler: -.-, Das dus niet zo.

ik: Welles, ik zag hoe je naar d'r keek. Alleen verliefde mensen doen dat :)

Tyler: *zucht* Oké, ik vind Sarah misschien wel een beetje leuk, maar je houdt je mond!

ik: Ik zeg niks..

Uiteindelijk werd het niks, wat eigenlijk best wel zielig voor hem was want, al zeg ik het zelf, het is best een knappe jongen. Ik kijk naar mijn allerlaatste bericht die ik heb gestuurd.

Amy: Hey! ik hoef helaas (kuchkuch) niet naar de simulaties ;-)

Ik: Kunnen jij en Julia vanavond langskomen? Ik heb Julia's nummer niet meer.

Amy: Tuurlijk!! is er iets dan?

Amy: ?

Amy: Hallo? Luna?

Daarna heb ik ook niet meer gepraat via de whatsapp met hun. Ik zucht en doe oordopjes in mijn oren met muziek erop. Ik kijk naar buiten. Alles zit nog zo vers in mijn geheugen. Dat ik mijn brief kreeg, het op bed liggen met Tyler, school, het afscheid. Zo raar dat ik dit nog zo 'goed' weet en dat ik weet wat er allemaal gaat gebeuren. Alleen dat met Matteo had ik niet zien aan komen. Misschien is hij mijn angst? Ik grinnik. Dacht het dus niet. ik ben niet bang voor Matteo. Toch?