The Simulations

Hoofdstuk 4

Ik pak mijn koffer en loop naar de vrouw met het papiertje.
'Luna Adams, Nederland.' Dit keer knikt ze en ze streept mijn naam door.
'Geef je koffer maar aan mij.' Ik zet mijn koffer neer en ik kijk hoe mam en Tyler weglopen.
Tyler kijkt nog een keer achterom en zwaait. Ik zwaai terug. Als ze uit het zicht zijn rolt er een traan over mijn wang. Snel veeg ik het weg. Ik voel het serum zwaarder worden en ik voel aan mijn uitspraak dat ik geen Nederlands meer praat.
'Moeilijk hè?' Een meisje met lang rood haar komt naast mij staan. Ze doet mij denken aan Julia.
'Ja.' Zeg ik zacht en ik draai me om naar haar.
Ze steekt haar hand naar mij uit.
'Hai, ik ben Maya.' Zegt ze en ze schuift een pluk haar uit haar gezicht.
'Luna.' Zeg ik en ik schud haar hand.
'Waar kom je vandaan.' Vraag ik en ik probeer mijn gedachten op haar te schuiven zodat ik niet meer aan Tyler hoef te denken.
'Zweden en jij komt zeker uit Nederland?'
Ik knik.
'Heb jij de andere Nederlanders al ontmoet dan?'
'Nee.' Zeg ik.
'Ik wel, ze zijn heel aardig! Ik zal je ze wel even voorstellen.' Zegt ze en ze loopt op een speciaal groepje af.
Het klopt ook nog echt. Er staan twee jongens en één meisje.
Ik ga tussen ze staan. In mijn ooghoek zie ik Maya weglopen.
'Hai,' zeg ik. 'Jullie komen toch uit Nederland?'
Iedereen knikt.
'Ik ben Erik dat is Thom en zij is Eva.' Ik schud de handen van ze.
'Kennen jullie elkaar al lang dan?' Vraag ik en ik schuif mijn bruine haar achter mijn oren.
'Niet echt, ik ken alleen Eva van zomerkamp.' Zegt Thom en geeft haar een stootje.
Ik glimlach en kijk naar Erik. Hij kijkt me recht aan. Zijn ogen zijn licht blauw en het lijkt wel een twinkeling te hebben. Ergens vindt ik hem wel leuk.
Er klapt een vrouw in haar handen. Ik kijk op en zie dat het de vrouw is met het opgestoken haar.
'Welkom iedereen! Mijn naam is Renée. Bedankt voor jullie komst, we zijn compleet dus dat betekend dat we straks het vliegtuig in kunnen. Natuurlijk hebben jullie een privé vliegtuig waar we met ze allen in zitten,'
Ik kijk om mij heen. Het zijn flik wat mensen die meegaan.
'Maar ik zou even jullie wat vertellen,' zegt ze en ze schraapt haar keel.
Ik kijk op zij. Erik zit naar mij te staren.
'Wat nou?' En ik geef hem een por in zijn zij en glimlach.
'Niks..' Zegt hij en hij kijkt weer richting Renée.
'Als we daar aankomen, staan er allemaal camera's en journalisten te wachten. Zij zullen de eerste foto's maken van jullie. Zorg ervoor dat je goed op de foto staat want dat kan al veel voor je betekenen. Dus oefen je poses in het vliegtuig want de komende 12 uur zit je boven in de lucht.' Zegt ze en ze schraapt haar keel weer.
'Ook kiezen wij jouw kleren uit, om je alvast een beetje in de goede richting te werpen, dat zullen wij trouwens de rest van de week ook regelen,' zegt ze. 'De rest van de informatie vertel ik in het vliegtuig! Let's go!' Iedereen loopt achter haar aan richting de paspoort controle.