The Simulations

Hoofdstuk 10

Ik kijk voor de laatste keer in de spiegel.
Na het douche waren bijna al mijn krullen eruit, gelukkig stond er nog een potje klaar en nu zijn al mijn krullen weer terug.
Net alsof ze weer erin zijn gemaakt.
Ik kijk mezelf aan in de spiegel.
Ik denk terug aan vanmiddag.
Wie zou die jongen zijn geweest? Ik weet zijn naam niet eens! Nadat we weer boven waren was hij weg.
Ik knipper een keer en ik strijk mijn lange rode avondjurk glad en loop dan richting de deur.
Ik open de deur en ik zie Liv voor de klerenkast spiegel staan.
'Zie ik er zo een beetje uit?' Vraagt Liv terwijl ze een paar halve rondjes staat te draaien.
'Ja! Zeker weten! En ik.' Ze knikt terwijl ze alleen maar naar zichzelf kijkt.
Ik grinnik en ik ga nog even op bed zitten.
Ik haal een hand door mijn haren heen en mijn ogen vallen op mijn horloge.
Vijf voor zes.
'Shit! Liv, we moeten nu echt gaan!' Ik spring op en ik sleur haar de gang in.
'Maar..' Stamelt ze nog.
Ik ren met haar van de trap af, nouja wat je rennen noemt, het is meer strompelen.
We rennen de deur door naar het grasveldje.
Iedereen staat eral en de eerste mensen stappen in hun limousine.
'Ik zie je straks nog wel!' Zeg ik tegen Liv en ik laat haar los.
Ik baan me een weg door de menigte opzoek naar Eva, Thom en Erik.
Ik kijk hevige om me heen maar ik zie geen Eva of Thom of Erik.
Dan vallen mijn ogen op de Nederlandse vlag op de limousine.
Mijn hart maakt een sprongetje als de auto wilt wegrijden.
Snel ren ik er naar toe, gooi de deur open, stap in en gooi de deur met een klap achter mij dicht.
Nog geen seconde later gaat het raampje bij de chauffeur open.
'Gaat alles goed?' Vraagt hij en hij kijkt in de spiegel naar mij.
Ik knik.
'Ja.. Ik-k was-s een beetj-je laat..' Hijg ik.
De chauffeur knikt en het raampje gaat weer dicht.
Nu maar hopen dat Liv het gehaald heeft!
'Wauw, ik dacht even dat je het niet meer ging halen!' Zegt Thom.
'Ik ook.' Zeg ik en ik haal diep adem.
Mijn ademhaling gaat weer regelmatig.
'Wat heb ik gemist.' Vraag ik na een tijdje.
'We gaan nu naar het "kennismakingsbal" daar wordt je naar voren geroepen en vertellen je iets over je, blablablabla, en dan mag je zitten en dan als iedereen geweest is moet je gaan dansen en ervoor zorgen dat je een goede indruk achter laat.' Legt Eva uit.
Ik grinnik.
'Wauw, prachtige uitleg.'
Eva maakt een buiging naar voren.
'Dank u.' En ze gaat weer normaal zitten.
'En we moeten binnen ons groepjes koppels maken voor het dansen.' Zegt Thom.
Het wordt stil.
'Zal ik met Eva gaan?' Begint Thom.
Het was natuurlijk wel te verwachtten dat ze met ze twee gingen want hun zijn duidelijk verliefd op elkaar, alhoewel het ook nog weleens wat kan worden met Nate.
'Dan gaan wij wel met ze twee.' Ik glimlach naar Erik. De twinkeling in zijn ogen is er weer.
De limousine begint langzamer te rijden en ik kijk naar buiten.
Voor ons staat een groot gebouw.
'Wordt het in een kerk gehouden!?' Roep ik.

〰➰〰

Andrea opent de kerk deuren.
Er zit nog helemaal niemand maar ze zijn wel druk bezig met de voorbereiding.
Mensen rennen hysterisch door elkaar heen en camera's worden klaargemaakt.
Ik kijk om me heen.
Het is een mega grote kerk, ik schat zo'n 1/2 voetbalvelden lang of misschien nog wel groter.
'We hebben 10 minuten de tijd om te repeteren, dus als je een vraag hebt stel het nu anders niet.' Zegt Andrea haastig. Een meisje met een afrokapsel steekt haar hand op.
'Waarom wordt het feest in een kerk gehouden? En waar is Renée?'
Andrea zucht.
Ik kan aan haar zien dat ze geen zin heeft om het uit te leggen.
'Iedereen hier is zeer gelovig. Doordat wij de mogelijkheid hebben gehad om te vluchten, vinden wij dat God ons die kans heeft gegeven en Renée is met voorbereidingen bezig, nog meer vragen?'
Iedereen houdt zijn mond dicht.
'Mooi, dan kunnen we nu de plekken doornemen.'