The Simulations

Hoofdstuk 14

Ik word wakker doordat het zonnetje in mijn ogen schijnt.
Met wazige ogen pak ik mijn mobiel.
Woensdag 7 juli 9:30.
Ik leg mijn mobiel weer op mijn kastje.
Gelukkig hoef ik me pas tegen één uur te melden.
Ik kijk naar Liv. Ze is nog druk aan het slapen.
Ik rek me uit en ik wrijf in mijn ogen.
Gisteren hadden we dus die dag vrij - wat overigens héérlijk was. Lekker gezwommen, getennist, nog op het strand met Matteo gezeten en lekker gefeest.
Ik ga rechtop zitten.
Een pijnscheut schiet door mijn lijf. Mijn zij doet pijn.
Ik houd mijn handen op mijn zij en ik sta voorzichtig op.
Binnen een seconde krijg ik er ook nog hoofdpijn bij. Ik wil naar de kast lopen om mijn kleren te pakken maar dan valt mijn oog op een briefje.
Met veel moeite loop ik er naar toe.
Jullie zijn verplicht om deze kleren aan te doen tijdens de trainingen. -Renée.
Ik haal mijn hand langs de stof. Ik vouw het pakketje open en ik zie dat het een "broekpak" is in de kleur grijs.
Ik neem het mee naar de badkamer en draai de deur op slot.
Dan kijk ik naar mezelf in de spiegel en haal een hand door mijn haren.
Ik pak mijn toilettas en daar haal ik een paracetamol uit. Ik neem het in en ik poets gelijk mijn tanden erachteraan. Binnen enkele minuten trekt de pijn een beetje weg.
Ik kleed me uit en mijn ogen vallen gelijk op een enorme blauwe plek op mijn zij. Ik schrik ervan.
Het is ongeveer net zo groot als mijn hand en het zit vlak bij mijn kont.
Iemand zou toch niet? Snel spring ik onder de douche en ik probeer het me te herinneren.
Ik graaf hard in mijn geheugen maar ik haal er niet veel meer uit.
Ik probeer überhaupt nog wat terug te vinden van gisteravond.
Was ik zo dronken? En ik had mezelf nog wel beloofd dat ik niet zou gaan drinken!
Ik zucht en ik draai de kraan dicht. Ik pak de handdoek van het rekje af en ik droog me af.
Terwijl ik me aan het omkleden ben, blijven mijn ogen maar gefocust op de blauwe plek.
Het is wel minder pijn gaan doen door het douche en de paracetamol.
Ik pak de borstel en begin mijn haar te borstelen.
Dan loop ik de badkamer uit.
Vlug pak ik stiekem Liv's mobiel en zet ik de timer op 5 minuten. Tevreden loop ik de kamer uit naar beneden.

Eenmaal in de keuken, ga op de bar kruk zitten. Ik leun met mijn hoofd op mijn armen.
'Dat jij niet ziek in bed ligt!' Alice draait zich om.
'Hoezo?' Vraag ik en ik gaap.
Alice zit ook bij mij in de groep. Ik heb haar gisteren pas leren kennen. Net zoals de andere mensen.
'Wat jij wel niet allemaal heb achterover geslagen!'
Ik kijk haar vragend aan.
'Wil  jij mij vertellen van gister?' Vraag ik zachtjes.
'Tuurlijk, ik heb geen druppel alcohol gedronken dus ik was nuchter de hele avond. Wat wil je weten?'
Ik zucht van blijdschap. Iemand die me kan vertellen over gisteravond.
'Alles.' Zeg ik.
Alice begint te vertellen. Ze verteld over dat ik gewoon aan het drinken was en met meerdere jongens stond te dansen.
'En toen daarna -' Binnen minder dan een seconden klinkt er een gil boven.
Alice en kijk elkaar even aan en we twijfelen geen moment.
We rennen met ze twee tegelijk de trap op en stormen de kamer binnen.
We zien Bridget op de grond liggen en Ethan zit naast haar.
'Wat is er gebeurd?'
'Weet ik niet! Ze viel opeens uit bed en gilden.' Ondertussen is bijna heel het huis in haar kamer.
'Druk op de alarm button!' Roept Alice in paniek.
De alarm button is een button voor noodsituaties. binnen enkele minuten is er een dokterden ambulance.
Ik ga naast Bridget zitten.
'Bridget blijf bij me.' Ik kijk naar haar. Ze valt de hele tijd weg.
'Zijn ze er nog niet!' Roept Alice.
'Alice, calm down. Zo snel kunnen ze er niet zijn. Haal maar wat water.'
Ze knikt en loopt naar de badkamer. Bridget komt weer bij.
'Kan je me vertellen wat er is gebeurd?' Ze trilt als een ritje. Dit is erg.
Ze schudt haar hoofd.
Alice komt er weer aangelopen met water.
'Hier.' Ze geeft haar het bekertje.
Ze trilt zo erg dat het er allemaal overheen gaat.
'Zou ik je helpen?'
Ze knikt en ik pak het bekertje en zet het tegen haar mond aan.
Nog geen enkele seconde komt de ambulance binnen.
'Wat is er gebeurd?' Vraagt één van de broeders.
'Dat weten we niet precies maar ze gilde en toen we bij haar waren raakte ze bewusteloos.'
De broeders knikken en nemen haar mee op de brancard.
Ik wil opstaan maar dan zie ik overal sterretjes. Ik probeer me rechtop te houden.
'Gaat het goed?' Vraagt de andere broeder.
'Ja, iets teveel gedronken gister.' Glimlach ik pijnlijk.
Hij knikt en Bridget wordt meegenomen.
Ik kijk ze achterna.
Ik vind het zo zielig voor Bridget. Wat als ze niet meer instaat is om mee te doen? Wat zou er dan gebeuren?
Ik kijk achterom en ik zie dat Alice wit is weggetrokken.
'Ach joh, het komt wel goed!'
Ze slikt.
'Ik hoop het.'

〰➰〰

Ik sta weer in de badkamer naar mijn blauwe plek te kijken. Wat zou er nou toch gebeurt zijn?
Er komt weer een pijnlijk rilling door mijn lichaam.
Misschien moet ik toch maar wat pijnstillers nemen.
Ik grijp naar mijn toilettas maar al snel merk ik dat het doosje leeg is.
Ik loop de slaapkamer in naar mijn bureau, hier moeten ook ergens pijnstillers liggen.
Ik heb Liv niet meer gezien vandaag. Nouja, niet wakker tenminste.
Ik open de mini bar waar vooral proteïne bars liggen en water.
Ik kijk ietsje beter en helemaal achterin vindt ik wat medicijnen.
'Pillen voor diarree, nope niet nodig. Anti-slangengif, niet nodig,' zeg ik hardop. ik leg de doosjes neer.
'Wait what?' Ik pak het anti-slangengif doosje weer en ik lees het etiket.

Bent u gebeten door een slang? Gebruik deze pillen snel! Het helpt je om van je hallucinaties af te komen en gezond te blijven zonder naar het ziekenhuis te gaan! Handleiding aan de binnen kant.

Ik begin te lachen.
Snel zoek ik verder en na enkele minuten vindt ik een doosje met paracetamol en een of andere zalf voor blauwe plekken.
Snel neem ik twee tabelletjes en smeer ik de zalf op mijn blauwe plek.
Ik leg het tubetje en de paracetamol weer terug en ik kijk op de klok.
Het is half 1.
Door al dat gedoe met Bridget ben ik de tijd vergeten.
Ik loop terug naar de badkamer en steek daar mijn inmiddels droge haren op in een knotje.
Ik bekijk mezelf.
Tevreden loop ik naar beneden en in de keuken zie ik een verwarde Liv zitten.
'Beetje teveel gezopen, Liv?' Grinnik ik.
Ze zit er als een verwilde kat aan tafel.
'Ha ha, lach maar.' Ze neemt een slokje van haar water.
Ik geef haar een klopje op d'r schouder.
'Ik ga even buiten lopen en dan ga ik richting de simulaties.' Zeg ik.
Liv knikt en ik loop door de achter deur naar buiten.
Er waait een koude wind en er is bijna geen zon.
Vandaag ga ik voor de eerste keer in de simulaties.
Ik vind het echt mega eng! Aankomende zondag leef ik alleen maar in de simulaties.
Het gevoel bekruipt me.
Langzaam loop ik rond over het terrein.