The Simulations

Hoofdstuk 11

Ik sta achter een grote deur aan de zijkant.
Ons land is als vijfde aan de beurt.
Precies hoe de ranking nu staat, voor The Empire dan.
Alleen the Empire heeft tot nu toe gekozen, na het bal mag de rest van de wereld.
Voor mij staat Eva aan de arm van Thom.
Ze is weer gespannen.
Zou het door Thom komen dat ze steeds zo gespannen raakt? Bij Nate was ze zo kalm juist.
Ik strijk mijn jurk glad en dan kijk ik naar Erik.
Hij kijkt om zich heen.
'Nog 20 seconden!' Roept iemand.
Ik weer naar voren.
De jongen voor Eva kijkt achterom.
Ik ken hem ergens van.
Ik denk terug aan vandaag.
Waar heb ik hem gezien?
Dan schiet het me te binnen.
Het is de kliftjongen!
Net als ik een stap naar voren wil doen om hem aan te tikken, gaat de deur open en lopen we naar voren.
Camera's flitsen overal waardoor ik er bijna door verblindt raak.
''Geen aandacht schenken aan de camera's, gewoon recht vooruit lopen naar je plaats.'' Zei Andrea een kwartier geleden nog.
Renée heb ik sinds vanmiddag niet meer gezien.
Als we bijna aan het einde zijn, gaan we zitten op de vijfde rij.
Als ik zit haal ik opgelucht adem.
'Welkom! We zijn hier vandaag hier bijeen om de simulante aan uw voor te stellen!' Zegt Renée.
Ze staat op de plek waar normaal een pastoor staat.
'We laten jullie omstebeurt een land voorstellen,' Renée wijst naar onze banken en enkele flitsen zijn er weer.
'Wij hebben het op de volgorde gezet van ons favoriete land. De top 3 bestaat uit: nummer 3: Spanje!'
Enkele mensen voor mij zwaaien en lachen.
'Op nummer 2: Frankrijk!' Ook deze personen doen hetzelfde als Spanje.
'En op dit moment nummer 1: Amerika!' Camera's flitsen overal en ook zij zwaaien en glimlachen.
Als de flitsen langzaam weg vagen, begint Renée te praten.
'Maar laten we dus snel beginnen met voorstellen, Amerika kom maar naar voren en stel je even voor.'
De mensen lopen naar voren en beginnen omstebeurt iets te vertellen over zichzelf.
Ik kijk om me heen om te zien of die jongen er nog is.
Ik zie dat hij eigenlijk recht voor mij zit.
Ik glimlach en tik hem aan.
Hij draait zich om en ik kijk weer in zijn hazelnoot bruine ogen.
'Hai, nog bedankt van vanmiddag enzo.' Ik glimlach.
'Geen probleem, als je nog een keer hulp nodig hebt, roep me maar.' Zegt hij en hij glimlacht.
'Maar dan moet ik eerst je naam weten.' Zeg ik. Hij steek zijn hand uit.
'Matteo, ik ben van Italië en jij?' Zegt hij fluisterend.
Ondertussen gaat Spanje alweer zitten en loopt Frankrijk naar voren.
'Luna, en ik kom van Nederland.' Glimlach ik.
'Nou Luna van Nederland, hopelijk zie ik je snel weer.' Hij glimlacht en kijkt weer vooruit.
Lachend ga ik achterover zitten.
De tijd tikt voorbij, ik hoor mensen opstaan en even later weer zitten, maar ik kan mijn ogen en gedachten maar niet van Matteo houden. Ookal is het zijn achterkant, hij blijft er leuk uitzien.
Ik schrik op als hij opstaat en naar het podium loopt. Mijn ogen staren hem stevig aan.
'Italië, stel je maar even voor.' Zegt Renée die nog steeds op de zelfde plek staat.
'Ik ben Alice, ik ben 16 jaar ofcourse, ik woon in Verona en ik heb daar een super lief vriendje.' Alice kijkt opzij.
Matteo glimlacht.
'Nou ik ben Matteo, ik ben ook 16 jaar en ik woon in Venetië,'
Ik hoor wat oh's en aah's en enkele flitsen.
'Oja, en ik heb geen vriendin.' Zegt hij lachend.
Hij kijkt me aan. Ik voel mijn gezicht rood worden, maar het maakt me niet veel uit. We blijven elkaar aan kijken totdat ze weer gaan zitten.
'We gaan over naar het laatste land van vanavond. Nederland!' Erik duwt me opzij en ik sta op.
Ik kijk naar de grond. Voor mij loopt Eva en daarvoor Thom en achter mij loopt Erik.
Ik loop het trapje op en ik ga naast Eva staan. Ik kan eindelijk de hele zaal zien.
Voor mij zie ik 16 kerkbanken. Voor ieder land een bank. Achter de banken is een grote plaats met een dansvloer. Dat is ook waar ook! Ik moet samen met Erik dansen! Ik kijk opzij. Eva begint te vertellen.
'Ik ben Eva, ik kom uit Nederland Vlissingen om precies te zijn en ik heb thuis een hele leuke ouders en een lief zusje van 9 en twee honden.' Eva kijkt Thom aan.
'Ik ben Thom, ik kom ook uit Vlissingen,' er klinken wat ooohh's en er komen weer camera flitsen. Het is namelijk erg zeldzaam datgene mensen in dezelfde plaats uitgekozen worden.
'Ik woon samen met mijn ouders thuis en mijn hobby is ijshockey.' Thom kijkt mij aan. Ik voel dat mijn benen slapper beginnen te worden en mijn gezicht rood wordt.
'Ik... Ehu...' Zeg ik zacht.
'Wat harder praten.' Zegt Erik zacht.
Op dit soort momenten ben verstijfd.
Kom op Luna, het lukt je wel!
'Ik ben Luna, ik ben 16 jaar. Ik woon in Amsterdam samen met mijn moeder en mijn broer Tyler. Mijn hobby's zijn: piano spelen, zingen en hangen met vrienden.' Ik haal een hap adem.
Er komen flitsen op mij af waardoor ik even voor een moment verblind ben.
Ik kijk Erik aan en hij knikt.
'Ik ben Erik, Ik woon in Zwolle samen met mijn ouders, 5 oudere broers, en een jongere zusje.' Zegt Erik.
Erik kijkt Renée aan en dan begint Renée te praten.
'Zijn er nog vragen?' Vraagt ze en we kijken met ze allen de ruimte rond.
Een vrouw met opgestoken haar steekt haar hand omhoog.
'Ja, u daar! Wat is uw naam en vraag?' De vrouw gaat staan.
'Ik ben Rinske Allens, ik werk voor het tijdschrift Freeway en ik heb een vraag voor Luna.'
Ik voel dat iedereen naar me kijkt.
'Wat is er met je vader gebeurt.' Vraagt Rinske en ze pakt haar kladblok erbij.
Ik slik, moet ik dit zeggen? Als ik wil overleven wel ja!
'Mijn vader hielp Oekraïne te vechten tegen Rusland, maar hij is gesneuveld in de strijd. Ik weet nog zo dat mijn moeder in elkaar gezakt op de grond zat te huilen, dat beeld vergeet ik nooit meer.' Zeg ik zonder enige moeite om mijn tranen tegen te houden.
Ik heb dit verhaal teveel verteld om er nog iets bij te voelen.
'Kijk zijn er toch nog goede mensen op de wereld.' Zegt Renée lachend.
Ik kijk haat aan. Zo ken ik haar helemaal niet! In het vliegtuig was ze anders.
'We gaan nu over naar het dans gedeeld.' zegt Renée.
Ik herinner me dit nog van vroeger.
Het werd altijd uitgezonden om te laten zien op wie je zou moeten stemmen.
'Nederland jullie mogen beginnen!' Zegt Renée.
Ze kijkt ons aan en ik pak Eriks hand.
Zijn hand is plakkerig.
Of zouden dat die van mij zijn?
Ik loop langzaam achter Eva en Thom naar de dansvloer.
Ik voel dat de mensen achter mij lopen.
Natuurlijk de andere landen.
Ik draai me om naar Erik en ik pak hem vast en we beginnen te dansen.
Het valt mij eigenlijk nu pas op dat hij eigenlijk best wel knap is.
Hij blijft me aan kijken zonder iets te zeggen. Ik draai een rondje en we dansen verder.
'Dus.. Je komt uit een best wel grote familie?' Begin ik.
Ik moet toch ergens over beginnen.
'Ja, 5 broers en 1 zus. Ik ben de 6 na oudste.' Zegt hij en ik kijk hem aan.
'Dat is ookwel de een na jongste.' Glimlach ik.
'Zo kan je het ook zeggen, maar het is mooier om te zeggen dat je de 6 na oudste ben. En jij?' Zegt hij.
'Ik heb maar 1 oudere broer, niet veel bijzonders ook niet echt een verhaal om te vertellen.' Zeg ik.
Het voelt alsof het best bot is overgekomen.
Ik hoop maar van niet. Ik zie hem wegkijken en ik kijk ook maar weg en we dansen zwijgend door.