Love and Desires

Chapter 30

Magandang araw na naman ang bumungad sa akin. Today is my birthday, I'm 29 years old. Grabe, tumatanda na ako. Parang kailan lang ay bente kwatro lang ang edad ko.

"Happy birthday to the prettiest girl I love." Napangiti ako sa paghalik n'ya sa akin. He offer his hand, helping me to stand up.

Naglakad s'ya papuntang lamesa at nagpatugtog ng musika. Muli n'yang kinuha ang kamay ko at pinalupot sa kan'yang batok samantalang ang kamay n'ya naman ay nasa bewang ko.

I move as he sway. We're dancing like we're the center of the ball. Mabagal at maingat ang galaw naming dalawa.

'I can't remember when you weren't there, When I didn't care for anyone but you'

Habang sabay ang paa naming gumagalaw sa iisang direksyon, ang mga mata namin ay nasa isa't isa. Para kaming hari at reyna na nagdidiwang para sa magiging unang anak naming dalawa.

'I swear we've been through everything there is, Can't imagine anything we've missed, Can't imagine anything the two of us can't do'

"Ang ganda mo naman." mahina pero rinig kong sabi n'ya.

"Ang gwapo mo rin."

'Through the years, You've never let me down, You turned my life around, The sweetest days I've found, I've found with you'

I felt his lips on mine as the chorus starts playing. His hands moving down to my stomach, feeling the baby inside me.

"Bumaba na tayo, naghihintay ang buong family mo sa baba." Saglit muna akong ngumiti bago tumango.

Naglahad s'ya ng kamay para maalalayan ako sa pagbaba. Medyo delikado kasi dahil nahaharangan ng t'yan ko ang daan. Kailangan ko pang tumagilid para makita ang hahakbangan ko.

"Gusto mo buhatin na lang kita."

"Wag na, baka parehas pa tayong mahulog dahil sa kagagawan mo." Tumawa kami parehas.

"Happy Birthday, Sissy!" Gumawad ng yakap si Solem sa akin at gano'n na rin ang pinakagwapo kong pinsan na si Clemson. Si Ares naman ay bumiti rin at humalik sa pisngi ko.

"Wow, ang gentleman ngayon ah. Anong meron?" Nakapamewang na sabi ni Cendal.

"Shut up, Cendal. Baka ikulong kita sa Selda." Natawa ang lahat at sumimangot naman itong isa. Magkatunog kasi ang Cendal at selda kaya 'yun ang pinang-aasar sa kan'ya.

"Mukha kang magpopolice n'yan? Baka ikaw pa maunang makulong dahil suki ka ng gulo." Mukha namang nainsulto si Ares sa sinabi ni Cendal kaya aamba sana ito na bumatok pero agad namang nahawakan ni Cendal ang kamay n'ya.

"I'm trained, babatok ka pa lang—nahuli ko na kamay mo."

Oo nga pala, tinuruan silang magdepensa sa sarili nila. Sinali sila sa isang karate at taekwondo. Hindi porket babae ay wala nang tapat sa lalaki.

"Wala pa sa kalahati ang lakas mo. Girls are weak."

"Girls aren't weak. Kayo ngang mga lalaki walang ibang ginawa kun'di manakit ng damdamin naming mga babae. Magbibigay ng motibo tapos mang-iiwan sa ere. Pagkatapos ikama, tatalikod na parang walang nangyari. Wala kayong ibang ginawa kun'di mag-iwan ng hinanakit sa puso ng isang babae." Patol ni Cendal.

"E kayo naman itong mga babae na nagpauto tapos kaming mga lalaki ang sisisihin n'yo kung bakit kayo umiiyak, isisisi n'yo sa amin kung bakit kayo nabuntis. Then why don't complain? Kung hindi n'yo gustong magalaw, why don't girls make us stop? Kung alam n'yo naman ang ugali ng lalaki, bakit hinahayaan n'yo pa ring magalaw kayo? See, wala sa amin ang problema dahil kung hinayaan n'yong may mangyari— that means you want it to happened!"

"Hindi lahat ng kasalanan n'yo ay kailangan naming tanggapin. You want it and don't ever blame it to us if you got pregnant!" Galit na sabi ni Ares.

Ang lahat ay nanonood sa kanilang dalawa. Walang pumipigil. I'm enjoying this scene, para silang nagrorole play sa birthday ko.

"Then why do boys leave after they make a girl pregnant?!"

Napatakip ako ng bibig. Ang ganda kasi no'ng linya n'ya. At napaisip din ako, bakit nga ba tinatalikuran ng isang lalaki ang babae pagkatapos may mangyari sa kanila.

"Kung ginusto ng babae at lalaki ang nangyari, bakit hindi gampanan ng lalaki ang babae? Bakit kailangan tumalikod at iwan kaming luhaan? Hindi naman namin kayo sinisisi, ang sa amin lang. Kung mahal n'yo kami, bakit kailangan pang umalis!?"

"Hindi kami basahan na kaya n'yong babuyin, ibinigay namin sa inyo ang pagmamahal tapos anong isusukli n'yo, pagpapahiya? Itatanggi sa pamilya at tropa?"

Napapayakap na lang ako sa sarili ko. Scripted ba 'to o nagkataon lang? Birthday ko 'to e, dapat masaya.
Ang iba ay nag-iiyakan na sa sobrang dala sa sumbatan nitong dalawa nang biglang tumugtog ng malakas ang cellphone ni Clemson.

'Pasumpa-sumpa ka pa tangina ka, na mahal na mahal ko ako, tangina mo. Pinaibig ako nang todo at walang pagbabago. Makalbo man ang ulo mo.'

"Oh, sorry. Did I disturb you guys?"

Napakagat ako sa aking labi, hindi mapigilang tumawa. Sobrang intense na kasi ang nangyayari tapos biglang tutugtog ang kantang 'yon.

"U-uhm. Kumain na lang siguro tayo."

Tumingin ako kay Brennon na nagpipigil din ng ngiti. Sino ba naman kasing hindi matatawa, akala mo naman parehas silang nagseryoso sa isang relasyon. E, parehas lang namang na friend zone.

"Happy birthday, Saturn. Congratulations!"

Ilang taon na rin ang lumipas no'ng nakita ko si Tita Maris. Hindi pa rin maalis sa sistema ko ang mga nangyari sa akin noon.

"Thanks, Tita." A small smile curved on her lips. Yumakap ito sa akin at hinimas ang aking ulo gamit ang kamay n'ya.

Finally, this is the end.

"Everyone, let's celebrate on Saturn's birthday and also for her baby!"

Nagpalakpakan ang lahat dahil sa isinigaw ni Tita. Hindi ako makapaniwala na ginagawa n'ya na ito ngayon. Binabati ako at ang magiging anak ko. Buong buhay ko ay hindi ko inaasahan magiging maayos ang buhay ko. Buong buhay ko akala ko mananatili akong malungkot, nabubuhay sa walang kulay na mundo.

No'ng nalaman kong walang katotohanan ang lahat, para akong sinampal ng mundo. Bukod sa masakit, may parte rin sa akin ang naging masaya. Dahil kahit sobra akong nahirapan at halos buong buhay ko na ang isakripisyo ko, naging maayos din ang lahat.

In 14 years of being abuse, nagbunga rin naman lahat. No'ng araw na nasaksak ako para lang mailigtas ang buhay ng Tita ko, lahat lahat. It ends up with a good result.

Akala ko noon ay doon na magtatapos ang buhay ko. Full of depression, stress and anxiety. Pero mas pinili kong lumaban dahil alam kong magkakaroon din ako ng sariling happy ending.

"I will not allow you to drink wine." He said bitterly. I watched him drink those tequila straightly.

Napanganga ako. "How can you handle it?" I said, amused.

Kung ako kasi ang iinom n'yan ay ramdam na ramdam ko ang init na gumuguhit sa lalamunan ko. I can't drink it straight ahead. Gosh, baka hindi pa ako natayo ay matumba na agad ako.

"Hinaluan ko ng tubig 'yon para hindi masyado malakasa ng epekto sa katawan ko." My lips parted ways.

Yuck! Anong lasa no'n?

"Okay, I'll get something upstairs."

Tumango ito at humalik sa labi ko. Uminom naman s'ya ng alak pero bakit ang sarap pa rin ng labi n'ya?

Tumayo na ako at dahan-dahang naglakad paakyat. Humawak ako sa rehas bilang suporta. Nang mag-isang hakbang na lang ay naramdaman kong maliit lang ang aking naging hakbang kaya naging resulta ito ng pagkatapilok ko at bumulgta sa lapag.

"Saturn!!"