O sadece doğum gününü kutlamak istemişti, diğerleri ise kağıdın intikamını kanla almak... Tüm hayatını ve hatta kendi kimliğini yitirmişken, adaleti intikamla sağlamak isterken kendisini paralel evrende bulan genç bir kız. Yitirdiklerinin mutlu oldu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dejavu mu yaşıyorum diye düşünmeme gerek yok, yine mutfakta soğuk suyumu yudumluyordum. Maria teyze sayesinde ev, ev gibi olmuştu. Ocaktan gelen yemek kokuları evin ruhunu canlandırmıştı. Maria teyze yarın için limonata hazırlarken ben de bar sandalyemden onu izliyordum.
Henüz 50 yaşlarının başındaydı ama o güzel, pürüzsüz yüzünü ve koyu kahve saçlarını görseniz 40'tan fazla yoktur derdiniz. Saçlarında hiç beyazı yoktu. Onu tanıdığım günden beri o kusursuz sıkı topuzu şimdi de ilk günki gibiydi. Açık kahverengi gözleri bana balı hatırlatır ve o gözlerin kenarındaki çizgiler hayatının nasıl yorgun geçtiğini anlamamızı sağlar. Boynu pek uzun değil ama tüm vücuduyla orantılı. Elleri ince uzun ama parmaklarında da o yorgun izler var... Bana döndüğünde irkildim.
"Beni bu kadar özlediğini bilsem daha erken gelirdim Aria."
"Erken gelebileceğini bilsem arar söylerdim mutlaka. Özlemek az kalır, hasretti yaşadığım. İyi ki varsın Maria, bana kendimi gerçek hissettiriyorsun."
"Ama lütfen, auntie (teyzecik, teyze) Maria."
"Ah! Tabii güzel auntie Maria. Bu kadar genç olmasan bunu söylemeyi hiç unutmazdım güzel kadın."
"Ariii sen de haha. Ben de seni çok özledim" son cümlesini söylerken gözlerimin içine öyle bir baktı ki kalbim sevgi doldu.
"Ari kim Maria hanım? Karşınızdakinin * Aria * olduğunu unutmuşsunuz, o kadar uzun zaman mı oldu?"
Annem tüm negatifliği ile bu sıcak ortamı bile bozabildi. Maria teyzenin kendisine teyze denilmesinde ısrar ettiği gibi annemin de isimleri tam ve doğru şekilde söylenmesi takıntısı vardı. Hayatta bu kadar ciddiyete gerek var mı gerçekten de?
"Haklısınız efen..."
"Anne, isim benim ismim. Ben öyle çağrılmayı daha samimi buluyorum, senin anlayabileceğin şeyler değil ya bunlar."
"Sen hala benimle konuşabiliyor musun Aria?"
"Doğru. Ben nasıl hala seninle konuşabiliyorum, kendime şaşırdım" diyerek mutfaktan çıkıp odama doğru gittim.
***
"Kabalık yapmak istemediğimi biliyorsunuz Maria Hanım. Size saygım büyük. Sadece Aria... Bugünlerde inanılmaz bir ergenlik yaşıyor, aşırı negatif ve alıngan. Her şeyi de boşlamış durumda. Hala jimnastik ve buz pateninde yeni dönem kayıtlarını yenilemem için benimle konuşmasını bekliyorum, düşünebiliyor musunuz? Yani bana alınmadınız ya?"
"Olur mu efendim tabii ki. Aria'nın bir sorunu veya onu rahatsız eden bir şey olabilir mi?"
"Hiç sanmıyorum. Bu, babasının onu şımartma hatası. Benim şimdi çıkmam gerek, akşam yemeğine gelmeyeceğim. İyi akşamlar."
"Size de Daphne Hanım. "
***
Odama girdiğim gibi elbisemin siyah ince askılarını omzumdan indirip vücudumdan aşağıya kaymasına izin verdim ve kendimi yatağa attım. Zihnim de vücudum kadar yorgundu. Yatağımda telefonumu el yordamıyla bulup iyice kıvrılıp sosyal medyaya gömüldüm.
