Merhaba sevgili okurlarım. Ne zaman bu duyuruyu yapmak için Wattpade girsem, "Bunca beklemenin sonucu bu olmamalı diyerek" vazgeçtim. Yılbaşında bahsettiğim gibi bölümün ana taslağını yazmıştım, ancak hala düzenlemeleri yapıp yayına koyamadım.
Şu an hayatımın en yoğun yıllarını yaşıyorum evet, çocuklar büyüdükçe sorumlulukları da artıyor. Bununla birlikte, tek sorun yazmaya vakit bulamamam değil. Bir şey oldu, bilmiyorum belki zaman aşımı, belki mükemmeliyetçilik. Ne zaman yazmaya niyet etsem, ne zaman başına otursam yapamayacağım hissinden çıkamıyorum. Sürekli kaçıyor ve erteliyorum. Devam etmeyi, yıllardır beklediğimiz sahneleri okumayı, o ateşi tekrar yakmayı çok isterdim. Maalesef şu an bu noktada değilim, hayallerimiz ne olursa olsun hayatın bize biçtiği rolü yaşıyoruz. Benim için zor olsa da, size beklemeyin demeye geldim.
Nisa ve Seyhun hala benimleler. Arada sahile kaçıp her şeyden uzaklaşıyor, ufak tefek haylazlıklar yapıyorlar. Tuhaf ama hoş; ebeveyn hallerine bile şahit oluyorum. Bunları ne zaman kâğıda dökebilirim, ne zaman kalplerimiz sizinle tekrar bir araya gelir, birlikte ağlayıp güleriz bilmiyorum. Şu an içinde bulunduğum hayata yetişmek için üçe, dörde, ona bölünmek zorunda kaldığım oluyor, buraya bir ben kalamıyor.
Hikayeyi siler miyim, düzenler miyim, yeni bölümü ne zaman yazarım, hepsi benim için de soru işareti şimdilik. Bir gün döneceğiz ve masalımıza kaldığımız yerden devam edeceğiz. Hâlâ yaşıyorsak ve yaşanılası bir dünya kalmışsa... Allah'a emanet olun.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MAATTEESSÜF
General FictionKafanızda kurguladığınız hayaller gerçek olsa ne yapardınız? Sanal bir ilişkiye ne kadar dokunabilirsiniz? "Neden benimle uyuyorsun?" "Çünkü hiç bir çıkarım yok" Birine kilometrelerce uzakken, bir o kadar yakın olunabileceğini o gün anladım. Bunu k...