MAATTEESSÜF

19 -Görücü-

Playlist: Yalın - Benimki (Bölümün başından sonuna kadar, baştan çalıp dinleyin derim, yaz neşesi)

Multimedya: Çardak, tamamen bize ait. Bazen hayalleri gerçekleştirmek istersiniz ama biz gerçekleri hayalleştirdik ~ NiHun
______________________

Ruhumun sınırları zorlayan hayalleri, tüm gece rüyalarımda ordan oraya sürüklüyordu beni. Yine bir alemde, Keloğlan olup Casper kılığına girerek bir görünüp bir kayboluyordum, duvarlardan geçiyordum hiç sorunsuz. Ve bir sebepten beni sinir etmiş kişilere derslerini veriyordum. En son kapının arkasında kaybolduğumda, bunun gerçek olmadığının bilincindeydim.

Boğazımda hissettiğim kuruluk, tıkanan burnuma gönderme yaparken mecburen açtım gözlerimi. Minderde doğrulup gerindim ve balkon camından dışarı göz attığımda gece bıraktığımın aksine güneşli bir gün bana günaydın diyordu. Bir kez daha kendime gelmek adına gerindikten sonra lavaboya giderken, mutfaktan ablamla annemin konuşmaları dikkatimi çekti.

"Sahiden mi?"

"Evet anne, söyle gelsinler"

"O zaman, ben arayayım Müzeyyen hanımı"

"Ne oluyor burda?" diye sordum, bir yandan hala esnerken elimle ağzımı kapatıyordum.

"Ablan görücüleri kabul etti" dedi annem yüzünde mutlu mesut bir tebessümle.

"Sen ciddi misin?" Şaşkın bakışlarım ablamı buldu.

"Bi' görüşeceğim, artık evlenmek istiyorum"

"Abla" ikaz eden kelimemin gerisini söyleyemesem de gözlerimle ima etme çabasındaydım. Böyle davranmasının sebebini biliyordum çünkü.

"Sadece görüşeceğim Nisa. Zaten bu işler ha deyince olmuyor"

"İyi peki, hayırlısı" isteksizce nefesimi verirken annemin yanında başka bir şey diyemedim.

Ablamın çok fazla talibi olurdu ama her zaman reddetmişti. Şimdiye kadar kimseyle görüşmemesinin sebebi İsa abiydi, şu an görüşmek istemesini sebebi de oydu.

Odaya gittiğimizde "Ne yapıyorsun sen?" diye çıkıştım. "İnat uğruna evlilik mi olur?"

"Onla ilgili değil Nisa. Yani sadece o değil. Çok bekledim ama karşılığı yok işte.. Ben de artık yoluma bakmak istiyorum. Sevilmek istiyorum, mutlu olmak istiyorum. Benim bunlara hakkım yok mu?" Verecek cevap bulamadım, haklıydı. Yıllardır İsa abiyi seviyordu, onun kendisini sevmesini beklemişti, Şule'den sonra gerçekten ona destek olmuştu ama açıkcası İsa abi hala kadınlara karşı mesafeliydi. Sonunda İsa abiye aşkını itiraf etmiş ama reddedilmişti. Artık onu unutmak istemesi, başka kişilerle tanışmayı düşünmesi en doğal hakkıydı. Sevmek sevilmek, herkesin hakkıydı.

"Görüştüm bugün gelecekler. Ay çok ani oldu hemen hazırlanmalıyız Sahra, Nisa" Annemin telaşlı seslenişi, daha da rahatsız hissetmeme sebep oldu.

"Ben sürüşe gideceğim, çıkarım onlar gelmeden"

İtirazları bertaraf ederek hazırlandıktan sonra, önce kursa uğradım ancak bugün hoca yoktu. Ardından Seyhun'la mesajlaşıp işi olup olmadığını sordum. Parkta buluşma kararı alınca, giderken bir süredir aklımda olan şeyle bir tuhafiyeye uğradım. Bunu sevecekti.

Parkta bir çardağa oturduğumda, istemsizce Kağan düştü aklıma. Bugün gelecek olan görücüler, annesiyle tanıştığım günü hatırlatmıştı. Aslında çok iyi başarmıştım yokluğunu yoksaymayı, yaşanmışlıkları görmezden gelmeyi. Zırlak geceleri, hayal alemiyle boyayalı epey olmuştu. Zaten Seyhun'layken mutsuz kalma sürem, yumurtanın pişme süresine eşitti.