MAATTEESSÜF

Nerdeydik?

Merhaba. Nefes gibi, nefesimi keser gibi bir merhaba bu satırları okuyan herkese. Burada olmak, tekrar gözlerinizin önünde parmaklarınızın ucunda yer almak heyecan verici. Bildirime düşen her yorum yüzümde tarifi imkansız bir mutluluğa sebebiyet veriyor.

Bu notu bölümün hemen akabinde atmayı diliyordum. Sözünden cayan biri değilimdir inanın, hafta içi yetişmedi bölüm, ama kısa sürede gelecek. En azından bu açıklamayı size borç bildim.

Bölüm atmayalı bir yıl geçti. Bu kadar beklemeyi, bekletmeyi hiç düşünmemiştim. Ben ne kadar koştuysam yazmak o denli zorlaştı, ne kadar acele ettiysem o kadar uzadı... Taa ilk bölümü yayınlarken finali belirlemiş bir yazar olarak, o kadar sabır gerekti ki bana ve size...

Maatteessüf hayat gibi demiştim. Hayat gibi zor oldu devam etmek, hayat gibi uzun soluklu bir yol oldu, başlarda gelmesin diye dua ettiğim o sona ulaşmak imkansızlaştı gittikçe.

Bu süreçte istisnasız çok şey değişti hepimizin hayatında. Düğünümüz oldu, cenazem oldu, doğumum oldu. Hayatıma insanlar girdi, hayatımdan insanlar çıktı. Son kısım can sıkıcıydı.

Sayfalarca anlatabilirim sebeplerimi, beni alıkoyan sorunları, ruh hallerimi... sonuç değişmez. Yoktuk. Pek çoğunuza geç kaldık, pek çok şeyi ıskaladık.

Bahane değil ancak malumat olarak bilmelisiniz ki, hikaye yazmak duru bir beyin, sakin bir atmosfer ve bolca zaman istiyor. Bunlara vakti olmayan biri olarak, kısıtlı şartlar altında devam edeceğiz.

Biliyorsunuz; pandemi gibi sarsıcı bir süreçten geçiyoruz. Bu yeni normalde ne kadar serbest, ne kadar temkinli olacağımız meçhul. Korkular, endişeler, sorular ve teoriler... Hem kafa karıştıcı hem sinir bozucu. Eminim hepimizin farklı anıları olmuştur. Düzenimiz bozuldu, işlerimiz yarım kaldı. Pek çok planımız sekteye uğradı. Benim için karantinaya çocuklarla girmek ve süreci yönetmek ziyadesiyle zordu.
Bununla birlikte pek çok yeni bakış açısı kazandım. Sizlerden de bu durumdan faydalanan, kendisine zaman ayıran, farkındalık kazananlar olduğuna inanıyorum.

Son bir yılın hemen her döneminde hikayeye yazmayı çok istedim. Defalarca başına oturup kalktım. Altı ay önce doğumu deneyimlemiş biri olarak; bir fikri, bir hayali doğurmak çok daha sancılı ve uzun bir süreç...

Çok yürüdük biz, çok koştuk, güldük, ağladık, yorulduk... Birlikte yılları geride bıraktık. Görünüşte küçük bir hikayeye kocaman hayaller sığdırdık, duygular atfettik. Maatteessüf benim için çok özel, siz çok özelsiniz.

Hayal ettiğimden çok daha fazlasını yazmış olarak ve aklımdaki finalden vazgeçerek, yakın zamanda okuyacağız finali.

Görüşmeyeli siz neler yaptınız? 2020'nin hayatınıza iyi ve kötü etkileri neler? İçinizden kopup gelen her duyguyu yorumlarınızda okumak istiyorum.

Bir kaç gün sonra görüşmek dileğiyle.