Jeremiah's Basement

Chapter 13: No, I didn't

Dumaan ang ilang araw at binabangungot pa rin ako ng mga nangyari sa akin. Napakasakit pa rin ng aking ari at ganun na din ang isa pang pribadong parte ko. Kumikirot at mahapdi sa pakiramdam tuwing ako'y dumudumi at umiihi.

Sa tuwing ako'y napapapikit ay agad na lumuluha ang aking mga mata. Paulit-ulit ang pagtakbo nito sa isipan ko na para bang kahapon lamang nangyari. Nararamdaman ko din sa tuwing pinipilit kong matulog ang mahigpit nyang pananakal sa akin at paghaplos ng kamay nya sa likod ko. Akala ko'y sa paglabas namin mula sa laro ay matatapos na ang malaimpyernong pangyayari, ngunit magpapatuloy pa rin pala.

Siguro'y dahil sa kasalanan ko ito.

"Kamusta ang pakiramdam mo?" sa tuwing tinatanong ako ni Doc ay hindi ako makasagot.

Hindi rin ako makatulog. Hindi makakain. Hindi mapakali, lalo na sa tuwing nagbubukas ang pintuan. Pakiramdam ko'y muli akong hahablutin palabas at dadalhin sa opisina ni Jeremiah.

Minsa'y nagkakasama kami ni kuya Axl. Yayakapin nya ako nang mahigpit at pareho kaming iiyak habang walang humpay ang paghingi nya ng tawad.

"Sorry Leona. Wala akong nagawa."

Nangangayayat na ako dahil sa pagtanggi kong kumain. Sa sobrang hina ng aking katawa'y magdamag lamang akong nakahiga, nakatitig sa puting dingding, at lumilikha ng ilusyon sa aking isipan.

Paano kaya kung hindi ako sumali sa GC? Lumipas na kaya ang kaarawan ko?

Natatandaan ko tuloy ang pinangako sa akin ni mama, na kapag araw ko na ay magpupunta kami sa probinsya upang bisitahin ang sementeryo kung saan nakalibing si papa.

Sa aking paggunita na lamang nagagawang makangiti.

Paano kaya kung hindi ako sumali sa GC? Siguro hindi pa nadamay si mama.

Naaalala ko pa ang bawat pangyayari.

Pwersahang binuksan ang pintuan namin. Nagulat kaming pareho ni mama sa narinig naming pagkalabog.

Ipinasok niya ako sa loob ng CR at sinabing, "Dito ka lang. Wag na wag kang lalabas."

Hindi ko sinarado nang buo ang pintuan para makasilip kay mama.

Papunta na sana siya sa salas nang nakasalubong nya ang apat na lalaking nakamaskara.

"Sino kayo? Bakit kayo nandito sa pamamahay ko?"

Ang isa sa kanila ay kumakanta, "He went into the room where his sister lived, and then he paid a visit to his brother, and then he, he walked on down the hall, and, and he came to a door, and he looked inside, "Father?" "Yes, son?" "I want to kill you""

Hahawak na sana ng kutsilyo si mama nang naunang mahablot ang mga braso nya.

"Anong gagawin nyo?" kasabay ng pilit nyang pagpiglas.

Iniunat nila ang mga braso't binti ni mama at iniusog sya palapit sa pader. Habang hawak ng isa sa kanila ang isang martilyo't malalaking pako.

"Teka, teka. Anong gagawin ny— AAAAAAHHH!"

Agad na napahiyaw si mama sa sakit nang ibinaon ng mga nakamaskara ang pako sa kanyang kamay at paa, pati na rin sa mga braso't binti. Nakadikit ang katawan nya sa pader at namimighati sa mga sugat na natamo.

Napatakip ako sa aking bibig at pinigilan ang pag-iyak at pagsigaw.

Matapos nilang ibalandra si mama ay hinubaran nila ito. Gamit ang kutsilyong hahawakan na sana ni mama ay pinunit nila ang kanyang damit. Ginuhitan ng baliktad na krus ang noo nya gamit ang patalim ganun na rin ang tyan nya.

Patuloy ang pagsigaw ni mama at pag-iyak, pero pinilit nya pa ring makakalma saglit upang tumitig sa akin. Tinignan ko ang kanyang bibig at nabasa ang kanyang pagbulong ng, "Anak, mahal na mahal kita."

Ipinasok ng mga lalaki ang lahat ng kutsilyo sa kusina sa bunganga ni mama. Pinagsiksikan nila ito at pinilit na ipagkasya. Hanggang sa nagsilabasan na ang mga patalim ng kutsilyo sa leeg nya.

Habang ang rodilyo, mga kutsara't tinidor, at bawat sandok ay pinasok naman sa kanyang ari hanggang sa mabinat ang kanyang puson at mawakwak ito. Dahan-dahan na tumutulo mula sa pader ang napakapulang dugo.

Pagkatapos ay sabay-sabay na lumingon sa direksyon ko ang apat.

Hindi ko napigilan ang pagsigaw, "AAAAAAAAAH!"

Pagkatapos ay naparito na ako.

Naputol ang aking pagbabalik alaala nang biglang nagbukas ang pintuan.

Nasilayan ko ang dahan-dahang pagpasok ni Jeremiah. Agad akong tumakbo sa pinakasulok ng kwarto upang makalayo at napaupo habang umiiyak.

Kasama nya ang dalawa pang guwardya na sapilitang hinawakan ang aking braso at itinayo palapit kay Jeremiah.

"Wag please. Wag!" ang pagmamakaawa ko.

Isinubsob nila ang aking mukha sa kama at muli nila akong pinayuko sa harap ni Jeremiah habang hagkan hagkan pa rin ang mga braso ko upang hindi ako makagalawa. Inilagay nila ang isang napakalaking plato na puno ng pagkain sa aking harapan. Ilang segundo pa'y ipinasok na ni Jeremiah ang kanyang ari sa akin. Hindi tulad nang nauna, mas mabilis at malakas ang ginawa nyang pagbayo kaya nama'y mas malubha pa ang natamo kong sakit ngayon. Ang kanan nyang kamay ay mahigpit na nakahawak sa likuran ng aking leeg habang ang kaliwa nama'y dinadakot ang mga kanin at ulam sa plato bago ito sapilitang isinusubo sa aking bibig. Pati ang mga hibla ng aking buhok, mga luha ko, pati na rin ang aking sipon ay naisasabay sa pagsubo. Nagkalat ang pagkain sa aking pisngi. Ang mga sarsa ay dumungis sa palibot ng aking labi.

Dahan-dahan rin nyang dinidilaan ang aking likod. Mula sa pinakababa pataas sa aking batok at leeg. Sarap na sarap rin sya sa paglanghap nya sa aking buhok  at pagkagat sa aking tenga na tila'y nakatikim ng bagong lutong putahe.

"You need to eat my dear. You need to be strong, because you're still a part of the game. Ayaw ng viewers ang lalamya lamya, KAYA KUMAIN KA!" pabalang nyang banggit habang ako'y nalulunod sa sobrang daming kanin na bumabara sa aking ilong at hindi na kaya pang lunukin ang mga ipinapasok sa aking bibig.

Nang naubos na at nagkalat na nang tuluyan ang mga pagkain ay tumigil sya sa pagkiskis ng ari nya sa aking loob.

Akala ko'y huli na ang araw na yun ngunit naulit-ulit lamang ang pangyayari nang wala man lang kaalam-alam si kuya Axl.

Hanggang napadalas ang pagduwal ko.