SİMSİYAH

21.BÖLÜM

INSTAGRAM: ysmkayaaa

Keyifli okumalar! 🤍

Küçük bir kız çocuğuyum. Babasının küçük kızı. Dışarıdan yıkılmaz durmak zorundayım aksi halde insanlar beni yıkmak için sıraya girecektir. Fakat yorgunum. Biraz soluklanmaya ihtiyacım var. Babamın kollarına sığınıp gözlerimi huzurla kapatmaya. Babamın yokluğunu iliklerime kadar hissettiğim bu dönemde Poyraz, ince ince sızıyor, bu boşluğu dolduruyordu. Onda babamın şefkatini hissediyor, yaşıyordum. Doğru muydu bu bilmiyordum ama çok güzeldi.

Poyraz bir kaç adım uzaklaştığında esen hava üşümeme sebep olmuştu. İlk defa gözlerimin içine gülümseyerek bakan adamı hayranlıkla izledim. Öyle güzel ki kaşı, gözü, gülüşü, bakışı, kirpikleri benim için yaratılıp karşıma çıkarıldı sanki. Elimi tutarak yavaşça arabaya doğru yürümemizi sağladı. Arabanın önüne geldiğimizde kapıyı açtı, oturmam için yardımcı oldu. Kemerimi takarken bir yandan da Poyraz'ın arabaya binişini izliyordum. Yaşadığım bu an rüya gibi geliyordu.

"Gözlerini üzerimden çekecek misin?"

Poyraz'ın neşeli çıkan sesiyle gülümsedim. Bu adam istemsizce gülmeme sebep oluyordu.

"Henüz öyle planlarım yok."

Dizimin üzerinde duran elimi eline alarak dudaklarına götürdü. Elimi öptüğünde tıpkı dakikalar önce olduğu gibi midemde garip bir his oluşmuştu. Araba çalıştığında aklıma gelen şeyle panikle ona döndüm.

"Poyraz, Cem'in arabası burada kalacak."

"Söylerim alırlar."

Rahat tavrı benim de rahatlıkla arkama yaslanmama sebep oldu. 

***

Araba hastanenin önünde durduğunda bakışlarımı izlediğim camdan çekerek yüzüne çevirdim. Ondan ayrılmak istememem normal miydi? Sessizce kemerimi açtım.

"Gelecek misin?"

"Karan'a bakıp eve geçeceğim."

Kafamı sallayarak onu onayladım. Aynı anda arabadan indik. Yanıma geldiğinde bu kez onun tutmasına fırsat vermeden büyük elini kavradım. Onunla bu kapıdan bu şekilde girecek olmak asla aklıma gelmezdi. Yüzümde oluşan aptal sırıtışı bir türlü yok edemiyordum. Ben farkında olmadan yüzümde yerini tekrar tekrar alıyordu.

"Akay."

Cem, uzun koridorda koşarak yanımıza geldi. Poyraz'la bir olan ellerimizi gördüğünde gülmeye başladı. Onun bu gülüşünü çok iyi biliyordum. Onun dalga geçmesine fırsat tanımadan konuştum.

"Arabandan bir süre ayrı kalacaksın."

"Nasıl?"

"Sabah evinin önüne getirecekler."

Poyraz'ın konuşmasıyla Cem'in bakışları ona döndü.

"Öyle diyorsan öyle olsun enişte."

"Cem!"

Bu çocuğun patavatsızlığı ne zaman son bulacak çok merak ediyorum. Karşımda verdiğim tepkiye gülmeye devam eden Cem'in dizine tekme attım. İnleyerek dizini tutan arkadaşıma susması için sert bir bakış attım. Poyraz'ın elinden çekiştirerek Karan'ın odasına gitmek için asansörün önüne ilerlettim. Cem'in arkamızdan söylenmelerini dinleyerek asansöre bindik. Kata geldiğimizde açılan kapıdan sessizce çıktık. Kapıyı boştaki elimle açtım. Odaya önden giren bedenimi Poyraz'ın bedeni arkamdan takip etti.