အဓိကဇာတ္ေကာင္Shouအျဖစ္မွ ၾကမ္းရမ္းတဲ့Gongဘဝသို႔ : Myanmar Translation (Zawgyi)

Part - {16}

ဒီေန႕ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ေဟးလ္ရဲ႕လက္ကို ကိုင္ခဲ့တယ္။ စိတ္ေက်နပ္ေလာက္တဲ့အထိ မဟုတ္ေပမဲ့ အနာဂတ္မွာ လုပ္ေဆာင္မဲ့အရာေတြရဲ႕ အေျခခံအစလို႔ သတ္မွတ္လိုက္ရင္ သိပ္ေတာ့ မဆိုးပါဘူး။

ေဟးလ္ကြၽန္ေတာ့္ကို ေရွာင္ေနခဲ့တုန္းက သူ႕(ေဟးလ္)မ်က္လုံးေတြဟာ ထြက္က်သြားေတာ့မလိုပဲ။ သူ႕မ်က္ႏွာမွာ 'ငါလိမ္ေနတာ'ဆိုတာမ်ိဳး ျမင္ေနရတဲ့ ဘယ္သူမဆို ခ်စ္စရာေလးလို႔ သတ္မွတ္ၾကမွာပဲ။ ေနာက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္သူ႕ကိုယ္ကို ထိေတြ႕လိုက္တိုင္း တြန႔္လိမ္သြားပုံေလးက အဲ့လိုျဖစ္ေလ ရပ္လိုက္ဖို႔ ခက္ခဲေလပဲ။

သူက ကြၽန္ေတာ့္ဆီကေန အၿမဲထြက္ေျပးေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ သူ႕ေနာက္လိုက္ေနတာ၊ ဒါမွမဟုတ္ တိတ္တိတ္ေလး ေငးၾကည့္ေနခဲ့တာမို႔ သူ႕မ်က္ႏွာကို ျမင္ေတြ႕ခြင့္ မေလ်ာ့ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့လည္း၊ အဲ့ခံစားခ်က္ႀကီးက မေကာင္းဘူး၊ ဒါေပမဲ့ မေကာင္းတာကို ခံစားေနရတုန္း။

"မင္း ဒီလိုဆက္ေရွာင္ေျပးေနရင္၊ မင္းနည္းနည္းေလး ထိခိုက္လာေတာ့မွာေနာ္"

ကြၽန္ေတာ္သူ႕ကို ထြက္မေျပးနိုင္ေအာင္ ခ်ည္ႏွောင္ထားရမလား? အတူတူ ပိတ္ေလွာင္ေနၾကရင္ ပိုေကာင္းမလား?

ေဟးလ္ရဲ႕ မွိတ္ခ်ထားတဲ့ မ်က္လုံးေတြေပၚက ေငြေရာင္ဆံပင္ေတြကို လက္ဖမိုးနဲ႕ သပ္တင္လိုက္တယ္။ သူ႕ရဲ႕မ်က္ခြံေတြေအာက္မွာ ဖုံးကြယ္ေနတဲ့ ေ႐ႊေရာင္မ်က္ဝန္းေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနသလို ျမင္ေယာင္ၾကည့္တယ္။ အဲ့ဒီ့ေနာက္ ကြၽန္ေတာ့္လက္ေခ်ာင္းအဖ်ားေတြကေန အနည္းငယ္တုန္ယင္သြားတာကို ခံစားမိလိုက္တယ္။ ဟုတ္သားပဲ၊ ေဟးလ္ရဲ႕ အသက္ရႈႏႈန္းက ပုံမွန္ထက္ ျပင္းျပေနတာပဲ။

မင္းနိုးလာၿပီေပါ့။

ကြၽန္ေတာ္ တမင္အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့ ေဟးလ္ကို နမ္းလိုက္တယ္။ မ်က္ခြံေတြ တုန္လႈပ္သြားတယ္ေလ။ ထင္တဲ့အတိုင္း သူနိုးလာၿပီ။ အခုက အခြင့္အေရးပဲ။

"မင္း ေကာင္းေကာင္း အိပ္ေပ်ာ္ရဲ႕လား?"

သူေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထြက္ေျပးသြားမွာ စိုးလို႔ ေဟးလ္ရဲ႕ကိုယ္ေပၚမွာ ေခါင္းတင္လိုက္တယ္။ ဒီလိုဆို၊ ေဟးလ္က ႐ုတ္တရက္ထြက္‌မေျပးနိုင္သလို၊ ထြက္ေျပးဖို႔ ထနိုင္မွာလဲမဟုတ္ဘူး။ ဘာလို႔ဆို သူက ကြၽန္ေတာ္ ထိခိုက္သြားမွာ အမုန္းဆုံးမလို႔ေလ။