Part - {95}

97 12 0
                                    

ထင္တဲ့အတိုင္းပဲ၊ အီဗန႔္လက္က တျဖည္းျဖည္း ျမႇောက္တက္လာတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္လည္ပင္းကို ပြတ္သပ္ေနတဲ့ လက္က ႏူးညံ့ေနတာပဲ။

ၿပီးတဲ့ေနာက္ ကလစ္ဆိုတဲ့အသံကိုပါ ၾကားလိုက္ရတယ္။

အသံက လည္ပတ္ကို ျဖဳတ္လိုက္တဲ့ အသံပဲ။ ခႏၶာကိုယ္နဲ႕ သဘာဝက်က် အသားက်ေနၿပီျဖစ္တဲ့ လည္ပတ္က ၾကမ္းျပင္ေပၚ ျပဳတ္က်သြားတယ္။ လည္ပတ္ပတ္ထားတဲ့ အသားေနရာေလးပဲ ကြက္ျဖဴေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္အသားအရည္က အခုေတာ့ ေလနဲ႕ ျပန္ထိေတြ႕ရၿပီ။

“ငါက ေဟးလ္ကို ေပ်ာ္ေနေစခ်င္တာပါ ေဟးလ္ရဲ႕”

ဒါက ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ? ဘာလို႔ အီဗန္က ဒီလိုေတြ လုပ္ေနရတာလဲဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ နားမလည္ဘူး။ သူက ဒီလည္ပတ္ကို လႊင့္ပစ္ၿပီး အသစ္တစ္ခုနဲ႕ လဲပတ္ေပးမလို႔လား? ကြၽန္ေတာ္ ဒီလို ထုတ္ေမးရေအာင္ကလည္း မေကာင္းဘူး ျဖစ္ေနတယ္။

“ငါက ေဟးလ္အနား မရွိရင္ေတာင္ ေဟးလ္ကို ေပ်ာ္ေနေစခ်င္တယ္။”

ကြၽန္ေတာ္ လက္ေတြ႕လား၊ အိပ္မက္လားဆိုတာ မခြဲျခားနိုင္ဘဲ ကြၽန္ေတာ့္ပါးကို ကြၽန္ေတာ္ ဆိတ္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ စပ္ဖ်ဥ္းဖ်ဥ္း ခံစားမႈက လက္ေတြ႕ဆိုၿပီး သက္ေသျပေနတယ္။

“ဘာလို႔ …”

အီဗန္က အိပ္ရာေအာက္နားမွာ ဒူးေထာက္လ်က္သား ထိုင္ေနခဲ့တယ္။ ျဖဴေလ်ာ္ၿပီး ေျခာက္ေသြ႕ေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြက ပြင့္ဟ,လာတယ္။ ဒီေန႕က ဩဂုတ္ ၃၁ရက္ေန႕။ မူရင္းဝတၳဳရဲ႕ ေနာက္ဆုံးရက္။ မူရင္းအရဆိုရင္ ‘မင္းငါ့ဆီက ေျပးလို႔ မလြတ္ပါဘူး’ ဆိုၿပီး အီဗန႔္ပါးစပ္ကေန ထြက္လာရမွာ။ ဒါေပမဲ့ အီဗန္ ေျပာလိုက္တာက လုံးဝကို ဆန႔္က်င္ဖက္ ျဖစ္ေနတယ္။

“ငါေတာင္းပန္ပါတယ္။ ေဟးလ္ကို ခ်စ္တယ္ေနာ္။”

သန္းေခါင္ယံ ေခါင္းေလာင္းက ျမည္သြားတယ္။ ကမၻာႀကီးက စတင္ၿပီး ၿပိဳပ်က္လာေနၿပီ။ စကၠဴတစ္႐ြက္ေပၚ အနက္ေရာင္အရည္ေတြ ပစ္စလက္ခတ္ မႈန္းျခယ္လိုက္သလိုပဲ။ အီဗန္ အရာအားလုံးကို လက္ေလ်ာ့လိုက္သလိုမ်ိဳး မခ်ိၿပဳံး ၿပဳံးလိုက္တယ္။ ေသဆုံးျခင္း တံခါးဝကို ျဖတ္ေက်ာ္ေတာ့မဲ့ လူတစ္ေယာက္နဲ႕ေတာင္ တူေနတယ္။

အဓိကဇာတ္ေကာင္Shouအျဖစ္မွ ၾကမ္းရမ္းတဲ့Gongဘဝသို႔ : Myanmar Translation (Zawgyi)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora