Part - {102}

158 17 0
                                    

ကြၽန္ေတာ့္ဝတ္စုံေပၚက ႏွင္းေတြကို ခါခ်ေနရင္းက သစ္ကိုင္းျဖဴျဖဴေလးတစ္ခုကို ျမင္လိုက္ရတယ္။ သစ္ကိုင္းအစြန္းမွာ ခိုတြဲေနတဲ့ ႏွင္းပြင့္ေတြက လက္ဆန႔္လိုက္႐ုံနဲ႕တင္ ဖမ္းမိေတာ့မလို ခံစားရေစတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္လုံးနဲ႕ ျမင္နိုင္ေတာ့မဲ့ အခ်ိန္ မရွိေလာက္ေတာ့ဘူးလို႔ ေတြးခဲ့တဲ့အခ်ိန္လည္း ရွိတယ္။ အခုေတာ့ ေဟးလ္ကို လက္လႊတ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့မိလို႔ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ကံေကာင္းလိုက္လဲလို႔ ေတြးေနမိမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး။

ဒီလိုမ်ိဳး ႏွင္းပြင့္ေတြကို ထိလို႔ရတယ္ေလ။

ဇာတ္ေၾကာင္းပတ္လမ္း ၿပီးသြားေတာ့ ပထမဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္၊ ေက်ာင္းဆိုတာနဲ႕ ေက်ာင္းၿပီးၿပီးေနာက္ အခ်ိန္ေတြကို ႀကဳံေတြ႕ရတာပဲ။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ရပ္တန႔္ေနခဲ့တဲ့ အရပ္ကလည္း အလ်င္အျမန္ ရွည္လာၿပီး 180 စင္တီကိုေတာင္ ေရာက္ေနၿပီ။ ေဟးလ္နဲ႕စာရင္ အေတာ္ ပုေသးေပမဲ့ အဆင္ေခ်ာေနတာပဲေလ၊ ဒါေပမဲ့ ဒီေလာက္ပဲဆို ဘယ္လိုလဲ?

ကြၽန္ေတာ္ ရယ္လိုက္ၿပီး လက္ဆန႔္ကာ သစ္ကိုင္းကို ပုတ္ခ်လိဳက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အရင္ကနဲ႕ လုံးဝ မတူေတာ့တဲ့ လူတစ္ေယာက္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားတာ ယုံၾကည္ဖို႔ေတာင္ ခက္ခဲတယ္။

ေဟးလ္ေၾကာင့္သာ မဟုတ္ရင္ ကြၽန္ေတာ္ ၿပဳံးေနနိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဗာဒီရဲ႕ အရိပ္ေအာက္ကေန မလြတ္ေျမာက္နိုင္ပဲ ဘာက မွားေနမွန္း သိမွာ မဟုတ္ဘူး။

သစ္ပင္ေအာက္မွာပဲ ေျခတစ္လွမ္း လွမ္းလိုက္တယ္။ ပုံေနတဲ့ ႏွင္းခဲေတြဆီက ေအးစက္မႈက သားေရဖိနပ္ကိုေတာင္ ထိုးေဖာက္ၿပီး ဝင္ေရာက္လာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီလို ေအးစက္မႈကေတာင္မွ အိပ္မက္လို ခံစားေနရတယ္။ အဲဒီ့ေလာက္အထိကို ဒီအခ်ိန္၊ လက္ရွိအေျခအေနကို ကြၽန္ေတာ္ မယုံနိုင္ေသးဘူး။

ေျခတစ္လွမ္းစီတိုင္းက ေဟးလ္ဆီကို ဦးတည္ေနတယ္။ ေဟးလ္ကို မေန႕က ေတြ႕ထားၿပီး ဒီေန႕လည္း ေတြ႕ရအုန္းမွာ၊ ဒါေပမဲ့ အခ်ိန္တစ္ခုစီတိုင္းက ကြၽန္ေတာ့္ရင္ကို အမ်ိဳးမ်ိဳး ခုန္လႈပ္ေစတယ္။ အရင္အပတ္ကဆိုရင္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ မေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ ကာမန္ဟိုင္မြန္က တီဗီၾကည့္ရင္း ေျပာေနတာကို သတိရေသးတယ္။

အဓိကဇာတ္ေကာင္Shouအျဖစ္မွ ၾကမ္းရမ္းတဲ့Gongဘဝသို႔ : Myanmar Translation (Zawgyi)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin