ထင်းရှူးမြေမှာ လွမ်းရိပ်တို့ဝေ ထင္းရွဴ းေျမမွာ လြမ္းရိပ္တို႔ေ၀

1

​ဆံပင်​အလှပြင်​ဆိုင်​ထဲတွင်​ထိုင်​နေ​သော​တွေ​ကော ညှပ်​နေသူ​ကော​ဖြောင့်​နေတာ​ကော​ခေါင်း​လျှော်​နေတဲ့သူ​ကော ပြည့်​နှက်​နေသည်​။ အပြင်​ဖက်​ခုံတန်း​လေး​တွေမှာ​
​စောင့်​နေတဲ့ သူ​တွေလဲ ဆိုင်​က ဝိုင်​ဖိုင်​ဖရီးရ​သော​ကြောင့်​အင်​တာနက်​တွေကိုယ်​စီသုံးကာ ငြိမ်​သက်​နေကြသည်​။ ထိုစဉ်​ဆိုင်​ထဲသို့ ဆယ့်​ခြောက်​နှစ်​ရွယ်​ကောင်​မ​လေးတစ်​ယောက်​ဂျပ်​ဖာ​လေးတစ်​ဖာ ပိုက်​လို့ ဝင်​လာခဲ့သည်​။
"နန်း...အဲ့ဒါ အ​ပေါ်ထပ်​မှာပဲ ထားလိုက်​နော်​မဖွင့်​နဲ့"
"ဟုတ်​မမချစ်​"
"ကားဂိတ်​မှာ လူ​တွေအများကြီး လမ်းလဲတအားကြပ်​တာပဲ"
"ပွဲရက်​လေ နန်းရယ်​...အဲ့​လောက်​တော့ရှုပ်​မှာ​ပေါ့"
"မမစစ်​ရေ....ည​နေ ပွဲသွားကြည့်​ဦးမလား"
"မသွားပါဘူး လူက ရှုပ်​ရှုပ်​နဲ့"
"သွား​ခေါ်မ​နေနဲ့ နန်း​ရေ.....နင်​တို့ မမစစ်​က အား​နေရင်​ဇာတ်​ကားရှာကြည့်​ဖို့ပဲ စဉ်းစား​နေတာ"
"ဒီနှစ်​က ခါတိုင်းနှစ်​နဲ့မှမတူတာကြီးကို....အဲ့ မမစစ်​က​လေ...​တောင်​ကြီးသူဖြစ်​ပြီး ကမ္ဘာ​ကျော်​တဲ့​တန်​ဆောင်​တိုင်​ပွဲကြီးကို​တောင်​မ​ရောက်​ဖူး​သေးဘူးဆို​တော့ မဟုတ်​တော့ပါဘူး​နော်​"
"​အေး​ဆေးပဲ​နေပါရ​စေ နန်းရယ်​...အလုပ်​ပဲလုပ်​စမ်းပါ"
ဆယ်​ကျော်​သက်​ဆံပင်​နီညို​ရောင်​ပျော့​ပျော့​လေးတို့က ပခုံးထက်​တင်​ရုံပဲရှိဦးမည်​။ ဒါကို ခပ်​မြင့်​မြင့်​လေး​မြှောက်​စည်းထား​တော့ ဖြူ ဝင်းတဲ့ဂုတ်​သားတို့က အထင်းသား။
မိန်းက​လေးတန်​မဲ့ အရပ်​က ငါး​ပေ​လေးလောက်​ရှိမည်​။
ဒီ​လောက်​ဆို မိန်းက​လေးထဲတွင်​ပင်​အရပ်​လေးကရှားပါး​နေလိမ့်​မည်​။ တကယ်​ဆို ငါး​လေးကအ​တော်​ရှည်​နေပြီ​လေ။
အနက်​ရောင်​ချည်​သား​ဘောင်းဘီရှည်​နဲ့ ဟူဒီ အနက်​။ အဖြူ​ရောင်​ရှူးဖိနပ်​က​လေးဖြင့်​ဝတ်​စားဆက်​ယင်​မှုတို့က လူငယ်​ပီပီတက်​ကြွလန်းဆန်းလို့​နေသည်​။
အရည်​လဲ့​နေ​သော မျက်​ဝန်း​တောက်​တောက်​တစ်​စုံရယ်​နှာတံ​ဖြောင့်​ဖြောင့်​လေးရယ်​နှုတ်​ခမ်းပါးပါး​လေးရယ်​။
သိပ်​အ​ချောအလှကြီးစာရင်းထဲ​တော့မဝင်​ပေမယ့်​လှ​တော့လှပါသည်​။
မှန်​ထဲတချက်​ကြည့်​ပြီး လုပ်​နေတဲ့အလုပ်​ကို လက်​စသပ်​လိုက်​သည်​။ ပြီး​တော့
"မမ စစ်​အပြင်​ခဏသွားမယ်​ဒီမှာ ဆံပင်​ညှပ်​လို့ပြီးသွားပြီ....အ​ရောင်​တင်​မှာတဲ့ ခဏက​ကောင်​မ​လေး"
စကား​ပြောပြီးတာနဲ့ ဆံပင်​အတွက်​လိုအပ်​သော​ဆေးဘူး​တွေတင်​ထားတဲ့ စင်​တန်း​လေး​ပေါ်မှ ဖုန်းကိုယူပြီး အင်္ကျီ​ရှေ့အိတ်​ထဲထိုးထည့်​လိုက်​သည်​။
​ခေါင်း​လျှော်​ထား​သော မိန်းမကြီးတစ်​ယောက်​၏ ဆံပင်​တွေကို ဒရိုင်​ယာနဲ့​ခြောက်​အောင်​လုပ်​ပေး​နေ​သော သုံး​ဆယ့်​သုံးနှစ်​အရွယ်​မိန်းက​လေးက
"ဘာသွားလုပ်​မှာလဲ....ခဏ​နေ အ​မေက​ဒေါ်​လေးအိမ်​လိုက်​ပို့ခိုင်း​နေပါဦးမယ်​"
"သူငယ်​ချင်းတစ်​ယောက်​နဲ့ချိန်းထားလို့ပါ....​ဈေးနား​လေးတင်​ပဲ ..သိပ်​မကြာဘူး...တကယ်​လို့ အ​မေပို့ခိုင်းရင်​လဲ ဆိုင်​က​ကောင်​မ​လေးတစ်​ယောက်​လောက်​ပို့ခိုင်းလိုက်​"
"လူ အဲ့​လောက်​ရှုပ်​နေတာကို နင်​ဟာ​လေ...ငါ မ​ပြောလိုက်​ချင်​ဘူး"
"မမကလဲ​လေ...တခါတ​လေ အပြင်​ထွက်​တာကို​ပြောမဆုံးဘူး ပြီး ဆံပင်​ညှပ်​မယ့်​သူကိုလဲညှပ်​ထား​ပေးခဲ့ပြီ​လေ...ကျန်​တာ မမတိူ့လုပ်​ပေါ့​ပြော​နေရင်းနဲ့​နောက်​တောင်​ကျ​နေပြီ...သွား​တော့မယ်​"
ဆိူင်​တံခါး​ဘေးအ​ပေါ်ဖက်​သံငုတ်​မှာချိတ်​ထားတဲ့ ဆိုင်​ကယ်​သော့ကို ဖြုတ်​ယူပြီးဆိုင်​ထဲကအ​ပြေးတပိုင်းထွက်​လာ​တော့သည်​။
ယမင်းရုပ်​သွင်​ဆိုတဲ့ြ​ဗူတီဆလွန်း​လေးက စစ်​တို့ ညီအစ်​မနှစ်​ယောက်​ဦး​ဆောင်​ပြီး အလုပ်​သင်​ကောင်​မ​လေးငါး​ယောက်​နဲ့ ဖွင့်​ထားတာပင်​။ လမ်းမကြီး​ဘေးဖြစ်​သည့်​အပြင်​တောင်​ကြီးတက္ကသိုလ်​နဲ့လဲ သိပ်​မ​ဝေး​လေ​တော့ လူလဲကျသလားမ​မေးနဲ့။ ခု​ခေတ်​က အလှဖန်​တီးရှင်​တွေ​ထောတဲ့​ခေတ်​ကြီးမဟုတ်​ပါလား။
ဆံပင်​တွေကို​ဖြောင့်​လိုက်​ကောက်​လိုက်​ညှပ်​လိုက်​အ​ရောင်​တင်​လိုက်​ပေါင်းတင်​လိုက်​နဲ့ မိန်းက​လေး​တွေ အ​တော်​အချိန်​ကုန်​ငွေကုန်​ခံကြသည်​။ လူတစ်​ကိုယ်​လုံးမှာလဲ​ပြောင်းလဲနိုင်​တာဆိုလို့အဲ့ဆံပင်​ပဲရှိကြတာ​လေ။ ဆံပင်​ပုံစံအလိုက်​ရုပ်​လဲ​ပြောင်းသွားတတ်​ကြတာ။
ဆံပင်​ညှပ်​တာကို ငယ်​ကတည်းက ကျွမ်းကျွမ်းကျင်​ကျင်​တတ်​နေတာ က စစ်​ရဲ့ကုသိုလ်​ထူးပင်​။
အရင်​က အ​မေ အိမ်​ဘေးနားက က​လေး​တွေကို ညှပ်​ပေးတာမြင်​တိုင်းစစ်​က လိုက်​လိုက်​ကြည့်​နေတတ်​တာပင်​။ မမ အိမ်​ထောင်​မကျခင်​ရန်​ကုန်​မှာ သင်​တန်းသွားတတ်​ပြီး ပြန်​လာမှ ဆိုင်​စဖွင့်​တာ။
စစ်​တို့မှာ အ​ဖေမရှိ။ စစ်​ပင်​ကောင်း​ကောင်းမမြင်​ဖူးလိုက်​။ ခရီးသွားကား​မောင်းရင်း အက်​ဆီးဒင့်​ဖြစ်​ပြီး ဆုံးတယ်​ပြောကြတာပါပဲ။ အ​ဖေနဲ့ပတ်​သက်​ပြီး စစ်​သေချာမသိ။ အမှတ်​တရလဲမရှိ။ အ​ဖေများ​နေ့တိုင်း သူများ​တွေ လွမ်းတာတို့ ချစ်​တာတို့ သာ​ကြောင်းမာ​စေ​ကြောင်း လိုင်း​ပေါ်တင်​ကြသည်​ကို မြင်​ပေမယ့်​စစ်​စိတ်​ထဲထူးပြီး ဝမ်းနည်းမ​နေ။ အ​မေက​ပြောဖူးသည်​။
အ​ဖေက အရက်​သမားတဲ့။ ရှာလဲမ​ကျွေးဘူးဆိုပဲ။
အ​မေ့တွက်​လင်​ယောက်ျားအဖြစ်​အ​ဖေဟာမရှိလဲဖြစ်​သည်​ဆို​တော့ စစ်​လို မြင်​တောင်​မမှတ်​မိနိုင်​တဲ့ သမိးအ​နေနဲ့ ဘာမှခံစားချက်​တော့မရှိ။
ခုဆို အိမ်​မှာ အ​မေရယ်​မမရယ်​စစ်​ရယ်​ခဲအိုရယ်​မမရဲ့ သားနှစ်​ယောက်​ရယ်​စိုပြည်​နေပြီ...
အ​တွေး​လေးဖြင့်​ဆိုင်​ကယ်​ကို ဖြည်းဖြည်းသာသာ​မောင်းနှင်​လိုက်​သည်​။​တောင်​ကြီးမြို့ရဲ့​ဆောင်း​လေညှင်းတိုက်​ခတ်​မှု​ကြောင့်​ကိုယ်​ပင်​ကျုံ့သွားလိုက်​သေးသည်​။ ဝတ်​လာတာက အ​နွေးထည်​ကြီးကို အတင်းတိုးဝင်​လာတဲ့အ​အေးဓာတ်​ကြောင့်​လက်​တဖက်​လွှတ်​ပြီး အင်္ကျီအိတ်​ထဲထည့်​ထားလိုက်​ရ​သည်​။
ချမ်းချမ်းစီးစီးဖြင့်​ဆိုင်​ကယ်​မောင်း​နေရတာလဲ စစ်​အကြိုက်​ပင်​။ အိုးရှင်းမှာ သူငယ်​ချင်းတစ်​ယောက်​က လာခဲ့ဖို့​ခေါ်တာနဲ့ မလာချင်​ပဲကိုလာ​နေရတာပင်​။ စစ်​မှာ သူငယ်​ချင်းဆိုပြီးများများစားစားရှိတာမဟုတ်​။
သူများတကာလို​ကျောင်းလဲမတက်​ရ။
စစ်​နဲ့မမချစ်​သခင်​တို့ကို ဆယ့်​ငါးနှစ်​လောက်​ခြားပြီးမှ​မွေးလာသည့်​အပြင်​စစ်​ကို​မွေးချိန်​မှာ အ​မေကအသက်​ကြီး​နေပြီ​လေ။ပင်​ကိုယ်​အားကလဲ ကျချိန်​ရောက်​မှ​မွေးတာဆို​တော့ စစ်​မှာ ငယ်​ငယ်​နဲ့ပင်​ရောဂါကအများသား။ အချိန်​အ​တော်​များများကို မမလက်​ပေါ်ပဲကြီးခဲ့ရသည်​။ ခုထိ​ဆေးရုံ​ဆေးခန်းအသွားကမလွတ်​သေး။
ပိုး​မွေးသလို​မွေးခဲ့ရတဲ့ စစ်​ကို​အ​မေ​ကော မမကပါ မျက်​စိ​အောက်​အ​ပျောက်​မခံနိုင်​အောင်​ချစ်​ကြသည်​။ ကိုး​တန်း​လောက်​က​ရေချိုးမှားပြီးအပျင်းဖျားသဖြင့်​စာ​မေးပွဲကြီးပင်​မ​ဖြေလိုက်​ရပဲ​ဆေးရုံမှာပဲ လအ​တော်​များများ​နေလိုက်​ရသည်​။ မကြာခဏ ဖျားတတ်​သလို​မေ့လဲတတ်​တာ​ကြောင့်​စစ်​ကျောင်းထွက်​လိုက်​ရခြင်းပင်​။
ကိုယ့်​အ​ခြေအ​နေနဲ့ကိုယ်​မို့လို့ အားလဲငယ်​မ​နေ။ တက္ကသိုလ်​ကျောင်းသူ​တွေအလာများ​သော စစ်​တို့ဆိုင်​မှာ သူတို့ကို တ​ငေးတ​မော အားလဲမကျမိ။
ဖြစ်​လေရာ ဘဝမှာ ကံတရားစီရင်​တဲ့အတိုင်း ဖြစ်​ကြရတာမို့ ဘယ်​လိုမျိုးပဲ​နေ​ရ​နေရ စစ်​တို့ကအသားကျ​နေပြီ​လေ။
📱📱📱📱
​ဖုန်းလာတာ​ကြောင့်​ဗိုက်​တွေပင်​ကျဉ်​တက်​သွားရသည်​။ တုန်​ခါတာကို လုပ်​မိထားတာကိုး။ လမ်း​ဘေးချရပ်​ပြီးမှ ဖုန်း​ဖြေလိုက်​သည်​။
"ဟလို ခမ်းအိမ့်​"
"စစ်​နင့်​ရဲ့ လမ်း ဒီဖက်​မှာ ငါတို့ ထိုင်​နေတယ်​....ကြည့်​လိုက်​မြင်​လား"
စစ်​ရပ်​နေတဲ့ လမ်း​ပြောင်းပြန်​ဖက်​ဆိုင်​အဝင်​ဝမှာ​ဆံပင်​နီနီနဲ့​ကောင်​မ​လေးနှစ်​ယောက်​အနက်​တစ်​ယောက်​ကလက်​လှမ်းပြ​နေ​လေသည်​။
"အင်း ငါလာမယ်​ခဏ လမ်းရှင်းမရှင်း​စောင့်​ဦးမယ်​"
လမ်းကလဲ ဒီ​နေ့​တောင်​ကြီးတန်​ဆောင်​တိုင်​ဖွင့်​ပွဲ​နေ့ဆို​တော့ မနက်​ကတည်းက ကား​တွေဆိုင်​ကယ်​တွေ ရှုပ်​နေပုံများ အပြင်​ခဏ​လေးထွက်​ဖို့အ​ရေးအကြာကြီးကို​ရောက်​ဖို့ရာ​စောင့်​နေရတာ။ ကားအနည်းငယ်​အဆက်​ပြတ်​သွားမှ ကမန်းကတန်း​မောင်းကူး​ပြေးရတာပင်​။
ဆိုင်​ကယ်​ကို​သော့​သေချာခတ်​ပြီးမှ ဆိုင်​ထဲလှမ်းဝင်​လိုက်​သည်​။
"အမယ်​စစ်​မ​တွေ့တာကြာ​တော့​ပြောင်းလဲ​နေလိုက်​တာ"
စားပွဲမှာထိုင်​ထိုင်​ချင်း ခမ်းအိမ့်​က​ပြောသည်​ကို ကျန်​ကောင်​မ​လေးက လိုက်​ပြုံးရင်း စစ်​လုပ်​နေသမျှကိုလိုက်​ကြည့်​နေသည်​။​သော့ကိုစားပွဲ​ပေါ်တင်​ပြီးမှ
"လမ်းကလဲရှုပ်​ချက်​....ဆိုပါဦး ငါ့ကိုချိန်းတဲ့အ​ကြောင်း​လေး"
"နင့်​ဆံပင်​အ​ရောင်​လေးမိုက်​တယ်​ဟ..."
စစ်​မေးတာကို အရင်​မ​ဖြေပဲ သူ​ပြောချင်​တာပဲ​ပြောတတ်​တဲ့ ခမ်းအိမ့်​။
"​ပြောင်းလဲတာဆိုလို့ အဲ့ဆံပင်​ရယ်​တ​နေ့တခြားပိန်​ဖို့ပဲ​တွေး​နေတဲ့ဒီကိုယ်​ကြီးရယ်​ဒါပဲရှိတာပါဟဲ့"
"ဟင့်​အင်း နင်​ရှည်​လာတဲ့အရပ်​က အလှ​သွေးကြွယ်​ဆဲဖြစ်​နေတဲ့နင့်​ရုပ်​က​လေးနဲ့ကို အရမ်း​တွေစမတ်​ကျလာတာ"
"​ဂေါ်ချက်​"
​မြှောက်​သလိုချီးမွမ်းသလို​ပြောလာတဲ့ခမ်းအိမ့်​စကားကို စစ်​က နှုတ်​ခမ်း​လေးတဖက်​တွန့်​ကွေးရင်း ဆိုသည်​။
"ဪ...​မေ့​တော့မလို့...ဒီမှာ ငါ့ သူငယ်​ချင်း မိုးရည်​ချို
မိုး ဒါ ငါ​ပြော​ပြော​နေတဲ့ စစ်​... နင်​မြင်​ဖူးမှာပါ ငါတိူ့ ဂိမ်းအုပ်​စုမှာ သူက​ခေါင်း​ဆောင်​ပဲ​လေ"
ခမ်းအိမ့်​ရဲ့ မိတ်​ဆက်​ပေးမှုကို စစ်​အသိအမှတ်​ပြုသည့်​အ​နေနဲ့ မိုးရည်​ချို ဆို​သော​ကောင်​မ​လေးအား​ခေါင်း​လေးငြိမ့်​အပြုံးရှည်​ရှည်​ဖြင့်​နှုတ်​ဆက်​လိုက်​သည်​။သူက
"စစ်​တလုံးတည်းလား"
"ဟုတ်​တစ်​လုံးတည်းပဲ ငယ်​ငယ်​က​တော့ လမင်းစစ်​ဆိုလား​နောက်​တော့ အိမ်​မှာ​ကော​ကျောင်း​ကောစစ်​လို့​ခေါ်​နေကြ​တော့ တလုံးတည်းပဲဖြစ်​ရော"
"အယ်​....ဘယ်​လိုမ​သေချာတဲ့အ​ဖြေမျိုးလဲ စစ်​မှတ်​ပုံတင်​ကမှတကယ့်​အစစ်​ပေါ့"
"စစ်​မှာ မှတ်​ပုံတင်​မှမရှိပဲ"
"ဟင်​မလုပ်​ရ​သေးဘူးလား ခု အသက်​ဘယ်​လောက်​လဲ"
"ဆယ့်​ရှစ်​ပြည့်​ပြီးပြီ တကယ်​မလုပ်​ရ​သေးတာ..."
စစ်​တို့နှစ်​ယောက်​စကားလမ်းဝင်​နေ​တော့ ခမ်းအိမ့်​ကပျင်းလာသည်​ထင်​။
"ဟဲ့​နောက်​မှ​ပြော ခု စစ်​နင်​ဘာ​သောက်​ဘာစားမလဲ "
"စား​တော့ဘူး​လေ ပြန်​ရင်​ပဲ ညစာစားရ​တော့မှာကို"
"တစ်​ခုခု​တော့စားပါဟယ်​မိုးက သူ မ​နေ့ကမှထိုင်းကပြန်​ရောက်​တာ​လေ သူ ဒကာခံချင်​လို့ဟာကို"
"အ​မေက ညစာ​ကောင်း​ကောင်းမစားရင်​ဆူမှာ....တခုခု​သောက်​မယ်​"
"စည်​ဘီယာ​သောက်​မလား"
"အယ်​ဒဲ့ကြီး​မေးရလားဟ"
"နင့်​အကြိုက်​တွေငါသိတာကိုး....​ဟေ့​မောင်​လေး ဒီကို စည်​ဘီယာ သုံးခွက်​"
စားပွဲထိုးကို ဘီယာ သုံးခွက်​လှမ်းမှာလိုက်​တာနဲ့ အသားသုပ်​တွေ​အော်​တို လာချ​နေပြီ​လေ။ ဘီယာခွက်​တွေလာချ​တော့ မိုးရည်​ချိုက တအံ့တသြဖြင့်​
"စစ်​က ဒီလိုလဲရတာပဲလား"
"ဟာ...ရတာ​ပေါ့...အိမ်​က ခဲအိုတို့နဲ့ဆိုင်​ထိုင်​ရင်​လဲချတာပဲ...ခု​တော့မ​သောက်​တာကြာပြီ မို့​သောက်​လိုက်​ဦးမယ်​"
တကျိုက်​မော့ချလိုက်​သော စစ်​ကို ကြည့်​ပြီးအားကျမခံခမ်းအိမ့်​ကလဲ​သောက်​ပြန်​သည်​။
"​ပြောပါဦး ချိန်းရတဲ့ကိစ္စ"
"ဒီလို မိုးက ငါတို့ဂိမ်းအဖွဲ့လုပ်​တဲ့ထဲပါတယ်​လေ လီဒါ ဖြစ်​တဲ့ နင့်​ကိုအပြင်​မှာမြင်​ဖူးချင်​လို့တဲ့ နင့်​အ​ကောင့်​ကိုလဲသူကစကားလာမ​ပြောရဲဘူးတဲ့​လေ....ခင်​ချင်​နေတာကြာပြီ...ခုပြန်​ရောက်​တုန်းနင်​နဲ့​တွေ့ချင်​တယ်​ဆိုလို့ငါက ကြားခံဆက်​သွယ်​ပေးတာ"
ခမ်းအိမ့်​စကားကို မိုးရည်​ချိုက လိုက်​ထောက်​ခံသည်​။
"ဟုတ်​တယ်​စစ်​ရဲ့ စစ်​က အ​ကောင့်​ပရိုဖိုင်​မှာ နိုးမက်​ဆင်​ဂျာ လို့​ရေးထားလို့​လေ....ပြီး​ချေလဲ​ချေတတ်​မယ်​ထင်​လို့ ခုတ​လော ဂိမ်းထဲလဲမလာဘူး​နော်​"
"ဟုတ်​မလာဖြစ်​ဘူး အားဘူး​လေ...​ချေ​တော့မ​ချေရပါဘူး ချက်​ဘောက်​မသုံးတာကလဲပျင်းလို့ပါ မျက်​စိမ​ကောင်း​တော့စာရိုက်​ရအဆင်​မ​ပြေဘူး​လေ...ဪ မမိုးရည်​ချိုက ထိုင်းပြန်​ဆို​တော့ ထိုင်းမှာဘာ​တွေလုပ်​ရတာလဲအဲ့မှာ​နေတာလား"
"စက်​ရုံမှာ အလုပ်​လုပ်​တာပါ​နေတာက ဒီမှာပဲ​လေ..."
"ဪ တမြို့တည်သားကိုး...စစ်​တို့ကမြို့ပြင်​ဖက်​ရောက်​နေ​တော့ သိပ်​မသိ"
"စားပါဦး....​နောက်​ဖုန်းဆက်​လို့ရ​အောင်​နံပတ်​ပေးထား​လေ"
"ရတာ​ပေါ့ viber​တော့ သုံးဖြစ်​တယ်​အာ့လဲ​ဈေး​ရောင်း​နေလို့​လေ"
"ဟုတ်​လား ဘာ​ရောင်းတာလဲ....မိုး လို့ပဲ​ခေါ်ပါ အသက်​မှသိပ်​မကွာတာကို"
"အင်း မိုး...စစ်​က E load နဲ့​ဘေလ်​ရောင်းတာ​လေ...အထင်​တော့မကြီးပါနဲ့ တလတလ အိတ်​ထဲစိုက်​နေရတာ အ​ကြွေးကျလွန်းလို့"
"ဟုတ်​လား"
"အင်း...​စစ်​ကိုများတကူးတက​တွေ့ချင်​ရတယ်​လို့ မိုးရယ်​...စစ်​က မင်းသမီးမှမဟုတ်​တာ"
"​တွေ့ချင်​တာကိုး​လေ စစ်​ကပုံလဲမတင်​ဘူး​လေ မိုင်​ဒေးမှာပဲ​တွေ့​နေရတာခဏ​လေးပဲ"
"ပုံတင်​ရ​အောင်​စစ်​ကဘယ်​မှလည်းမှမသွားရတာကိုး​လေ....ဟ ငအိမ့်​ငါတိူ့စကား​ကောင်း​နေတာကိုအခွင့်​ကောင်းယူပြီး လာချသမျှနင့်​ဗိုက်​ထဲချည်း ပစ်​ထည့်​နေပါလားဟ"
စစ်​အော်​မှပဲ အသားသုပ်​ပန်းကန်​ကိုတစ်​ယောက်​တည်းအပိုင်​စီးကာ စား​သောက်​နေ​သော ခမ်းအိမ့်​က မျက်​စောင်းထိုးလိုက်​လေသည်​။
"ငါ့မှအဖတ်​မလုပ်​ပဲကိုး"
"လုပ်​ပါ့ဟာ....ငါတို့ကခုမှစသိတာ​လေ...မိတ်​ဆက်​ရတာ​ပေါ့ အား....ငါးနာရီထိုး​တော့မယ်​ငါ ပြန်​မှဖြစ်​မယ်​"
"​နေပါဦး ခဏ​လေးပဲရှိ​သေးတာကို"
"မရဘူး အိမ်​ကစိတ်​ပူတတ်​တာ....မိုး​ရေ​ကျေးဇူး​နော်​နောက်​ရက်​မှ​တွေ့မယ်​နံပတ်​က အိမ့်​ဆီကယူလိုက်​တော့"
​သော့ကြီးဆွဲပြီးထွက်​သွား​သော စစ်​ကျောပြင်​အား မိုးကလိုက်​ကြည့်​နေပြီး
"အိမ့်​ငါ စစ်​ကိုစိတ်​ပူတယ်​သူဘီယာ​သောက်​ထားတာ​လေ...လမ်းကရှုပ်​သေးတာကို​မောင်းလို့ဖြစ်​ရဲ့လား"
"ပူတတ်​ရန်​ကော...အဲ့​လောက်​က​တော့မယ်​စစ်​တိူ့အသာ​လေးရယ်​....သူ​မောင်း​နေကျ...ပူမ​နေနဲ့..."
"စစ်​က သွက်​တယ်​နော်​ချေမယ်​ထင်​နေတာ အရမ်း​ဖော်​ရွှေတတ်​တာပဲ"
"နင်​စိတ်​ဝင်​စား​နေတာလား"
"အင်း....စိတ်​ဝင်​စားတာထက်​ပိုမိ​နေပြိ "
"စိတ်​ကူးယဉ်​မ​နေနဲ့ စစ်​က​ပွေတယ်​သူ့မှာချစ်​သူရှိပြီးသား"
"ဟုတ်​လား ဘယ်​သူလဲ​ကောင်​လေးလား"
"ဟုတ်​ဘူး​ကောင်​လေးမဟုတ်​တဲ့​ကောင်​မ​လေး"
"ဪ...."
အိမ့်​စကားဆုံးပြီး မိုးရဲ့ ဪ ဆိုတာ​လေးနဲ့ စကားစ​လေးပြတ်​တောက်​သွားရပါ​တော့သည်​။
.....
"​ရေး......."
"မှီ​အောင်​လိုက်​ဟ......ဝူး....."
​အေးသာယာမြို့ ကားလမ်း​ပေါ်တွင်​ဆိုင်​ကယ်​လေးစီး အပြိုင်​လိုက်​သူ့ထက်​ငါအ​ရှေ့​ရောက်​အောင်​မောင်းနှင်​နေကြသည်​။​ရှေ့မှာ​မောင်းသူ​တွေက​ကောင်​လေး​တွေချည်း​နောက်​မှာ​ကောင်​မ​လေး​လေး​ယောက်​။ ခြုံကြည့်​ရရင်​တော့ အတွဲကိုယ်​စီလာကြတာဖြစ်​ဖိူ့များသည်​။
"​ဖြေး​ဖြေး​မောင်းပါဟယ်​...​ရောက်​တော့မှာကို"
"​ရှေ့က​မောင်း​နေ​တော့အမြန်​လိုက်​ရတာပ"
တတိယဆိုင်​ကယ်​ပေါ်မှအတွဲ​ပြော​နေခြင်းပင်​။ တမြို့လုံး တလမ်းလုံးတစ်​စီးနဲ့တစ်​စီးစကား​အော်​ပြော​နေကြ​သေးသည်​။ စီး​နေကြတာလဲမြန်​သလားမ​မေးနဲ့။
​တောင်​ကြီး ပန်းခြံ အလွန်​နား​လေး​ရောက်​တော့​ရှေ့ဆင့်​နောက်​ဆင့်​ဆိုင်​ကယ်​ရပ်​သွားကြသည်​။
"ငါတိူ့ ဘယ်​မှာတည်းကြမလဲ"
"ဟဲ့ နင်​တို့အသိရှိလို့လား"
"ဘယ်​ရှိမလဲဟ....ငါ တ​ခေါက်​ပဲ​ရောက်​ဖူးတာ ပွဲက အ​ဝေရာကွင်းမှာလုပ်​တာဆို​တော့အဲ့နား​လေးတင်​ပဲရှာတည်းကြမယ်​ဒါမှသွားလာရလွယ်​ကူမှာ​လေ​နော်​"
"တည်​နေရာဖွင့်​ပြီးရှာကြည့်​လေ....​ဈေးသိပ်​မများတဲ့​နေရာ​လေးဆို​တော်​သေးတာ"
"ခုချိန်​တော့ လုပ်​စားများလိမ့်​မယ်​ထင်​ပွဲချိန်​ကိုး"
"ငါတိူ့​တော့ ဘုန်း​ကျောင်းရှာတည်းလဲဖြစ်​တယ်​ပွဲခင်းထဲအိပ်​လဲရ ဆိုင်​ကယ်​ပေါ်အိပ်​လဲရတယ်​"
"အဲ့လို​တော့ခွဲမ​နေရပါဘူး ငါတို့အတူလာကြတာ​လေဟယ်​အကုန်​အတူတူ တည်းကြတာ​ပေါ့"
​ကောင်​လေး​ကောင်​မ​လေးအစုလိုက်​တိုင်​ပင်​နေတာကို ဝင်​မပါတဲ့​ကောင်​မ​လေးတစ်​ယောက်​တော့ရှိသည်​။
သူမက​တော့ ဖုန်းထုတ်​ကာ လမ်းတ​လျှောက်​ရိုက်​ပြီးမှတ်​တမ်းတင်​လာ​သော ပုံရိပ်​တချို့ကိုတပုံချင်းပြန်​ကြည့်​နေသည်​။
ည​နေ​စောင်း မြူ နှင်း​တွေ​ဝေ​နေပြီဖြစ်​သော​တောင်​တန်းအသွယ်​သွယ်​။​တောတန်းကြီးကို အ​ကွေ့အ​ကောက်​လမ်းကြီးမှဖြတ်​သန်းလာပြီး​တောင်​ထိပ်​လဲ​ရောက်​ရော​တောင်​ကြီးမြို့ဆိုတဲ့​နေရာ​လေး​ရောက်​လာပြီ​လေ။ တကယ့်​ကို​တောင်​အကြီးကြီးထပ်​အလယ်​တည့်​တည့်​မှာရှိ​နေတာမို့လို့​တောင်​ကြီးလို့​ခေါ်တွင်​တာ​နေမည်​။
"​သွေး....နင်​က ဒီနား ဘာလုပ်​နေတာတုန်း"
​နောက်​နားမှ​ကောင်​မ​လေးတစ်​ယောက်​ခေါ်သံ​ကြောင့်​ဖုန်းကို ပါဝါပိတ်​ပြီး​ဘောင်းဘီအိတ်​ထဲထည့်​လိုက်​သည်​။
"ဘာမှလုပ်​ပါဘူး ငါ နားချင်​နေပြီဟ"
"တူတူပဲ​လေ...ခု ခိုင်​မာလာ တို့ ဘယ်​မှာတည်းမလဲရှာ​နေကြတာ"
"​တွေ့ကြပြီလား ငါ​တော့တအားပင်​ပန်း​နေပြီ တလမ်းလုံးဆိုင်​ကယ်​ဦးထုတ်​ကြီး​ခေါင်း​ပေါ်တင်​လာရ​တော့​လေးပြီး​ခေါင်းကိုက်​ချင်​နေတာ"
"ငါသိပါတယ်​နင်​က အနီိးအနားဆိုင်​ကယ်​စီးဦးထုတ်​ဆောင်းသွားရင်​အဲ့လိုဖြစ်​တတ်​တယ်​ဆိုတာကို လာ​လေ...​ရေ​သောက်​ဦးမလား"
"ရတယ်​နှင်းရဲ့ မ​သောက်​တော့ဘူး"
ခိုင်​မာလာ နှင်းဆီ​သွေး​ကျော်​ဦး​နောင်​နောင်​မျိုးသွင်​ရန်​လင်း စ​သော သူတိူ့​လေး​တွေက တက္ကသိုလ်​ပထမနှစ်​တည်းက မတူညီတဲ့အရပ်​မှလာဆုံကြပြီး​မေဂျာ​တွေကွဲ​နေ​တောင်​အခုထက်​ထိ တွဲဖြစ်​နေကြတုန်း ။ တကယ်​တော့အကုန်​လုံးကသူငယ်​ချင်း​တွေချည်းသာ။ အ​ဝေးသင်​တတိယအသုတ်​သမား​တွေ။ မြန်​မာ စီးပွား​ရေး သမိုင်း အဲ့​မေဂျာ​တွေ ခုလို တန်​ဆောင်​တိုင်​နီး​နေပြီးမှ စာ​ဖြေရတာကိုး။ ဒီနှစ်​မှထူးထူးခြားခြား​နောက်​ဆုံးနှစ်​ဆို​တော့ အိမ်​ကို​တောင်​သွေးကလွဲပြီး ဘယ်​သူမှအသိမ​ပေးပဲ ရှမ်းပြည်​မြောက်​ပိုင်းဆီမှ​တောင်​ပိုင်းထိ နယ်​မြေကျူး​ကျော်​အလည်​ရောက်​လာကြတာပင်​။
"ဟဲ့ တစ်​ခု​တွေ့တယ်​ရိုင်​ရယ်​တောင်​ကြီးဟိုတယ်​တဲ့"
ခိုင်​ဝမ်းသာအားရ​အော်​လိုက်​ပေမယ့်​လဲ ကျန်​သူ​တွေကတိတ်​ဆိတ်​နေကြမြဲပင်​။
"ဘာလို့ငြိမ်​သွားကြတုန်း"
ဘယ်​သူမှမ​ဖြေပဲ​ခေါင်းပဲရမ်း​နေကြ​တော့​ခုမှလူအစုနား​ရောက်​လာတဲ့​သွေးကပဲ
"ဟိုတယ်​ပါဆိုမှ​ဈေးက ကြီးပြီ​ပေါ့ဟဲ့....​သောင်းချီဖြစ်​နေမှာဟ...တည်းခိုခန်းသန့်​သန့်​လေးဆို ရပါပြီ"
"​အေး​လေ...ငါတိူ့က နှစ်​ရက်​လောက်​နေမယ့်​ဟာကို တညငါး​သောင်း​လောက်​ကြီးနဲ့တည်းခပဲတသိန်း​လောက်​သွားမယ့်​ကိန်း...ပါတာကဖြင့်​"
နှင်းက စကားကိုဆက်​မ​ပြောပဲပခုံးတွန့်​ပြလိုက်​သည်​။ ထိုအခါမှ ခိုင်​က စိတ်​ရှုပ်​သွားဟန်​ဖြင့်​ကျော်​ဦးလက်​ထဲမှ​ရေသန့်​ဘူး ယူ​သောက်​လိုက်​သည်​။
"အကုန်​လုံးလဲပင်​ပန်း​နေကြပြီ...​ကျော်​ဦးတို့လို​မောင်းသူ​တွေကပိုဆိုး​နောက်​ကထိုင်​လိုက်​သူ​တွေလဲ တင်​တွေကျိန်း​နေပြီ...အမြန်​နားဖို့ရှာရမယ်​"
"အခု ငါတို့ ဆိုင်​ကယ်​ဖြေး​ဖြေး​မောင်းပြီး အရင်​ဆုံး​တွေ့တဲ့ တည်းခိုခန်းမှာတည်းလိုက်​ကြမယ်​လေ"
"အင်း အဲ့ဒါ​ကောင်းတယ်​"
"ပွဲခင်းနဲ့​ကော မ​ဝေးဘူးလား"
မာလာရဲ့စိုးရိမ်​စကားကို​သွေးကပဲ ပြန်​ဖြန်​ဖြေလိုက်​သည်​။
"​တောင်​ကြီးတမြို့လုံးဟိုဖက်​သည်​ဖက်​သွားရင်​လေးမိုင်​လောက်​ပဲရှိတာပါဟယ်​သိပ်​မ​ဝေးပါဘူး ပြီးသွားလာရအဆင်​ပြေ​အောင်​ငါတို့ဆိုင်​ကယ်​တွေပါတာပဲဟာ အဆင်​ပြေ​နေသားပဲ ခု​တော့​နောင်​နောင်​ပြောသလိုပဲ​တွေ့တဲ့​နေရာသန့်​သန့်​လေးဆိုတည်းကြမယ်​ကွာ​နော်​"
"Ok​သွေး​ပြောသလိုပဲ သွားကြတာ​ပေါ့...​နောင်​နောင်​နဲ့​သွေးတို့ဆိုင်​ကယ်​အ​ရှေ့ကသွား "
တဖွဲ့လုံးကို စတင်​ဦး​ဆောင်​နေသူက ခိုင်​။​ကျောင်းမှာတည်းက ခိုင်​ကပဲအမြဲမြူးသွက်​နေသူဖြစ်​ရကား သူပဲဦး​ဆောင်​နေတာချည်းပင်​။​သွေးတို့ ဆိုင်​ကယ်​ရှေ့ကထွက်​တော့ကျန်​သူ​တွေလဲ​နောက်​မှ​ဖြေး​ဖြေးချင်းလိုက်​ကြ​တော့သည်​။
သိပ်​မ​မောင်းရပဲ မြစံပယ်​ဆို​သော တည်းခိုခန်းတစ်​ခု​တွေ့​တော့အဲ့​ရှေ့မှာပဲရပ်​လိုက်​ကြသည်​။
ခိုင်​နဲ့​ကျော်​ဦးအရင်​ဝင်​သွားပြီး​ကောင်​တာတွင်​သွားစုံစမ်း​လိုက်​သည်​။ ပြီးမှ အထဲဝင်​ရန်​လာ​ခေါ်​တော့သည်​။
အကနု​လုံးနှစ်​ယောက်​တခန်းစီဖြင့်​လေးခန်းယူလိုက်​ကြသည်​။ ခိုင်​မာလာကတခန်း​သွေးနဲ့နှင်းကတခန်း​ယောက်ျား​လေး​တွေ​တေယ့ဘယ်​လို​နေကြသည်​မသိ။ အခန်းထဲမဝင်​ခင်​ခိုင်​ကပဲ
"ဒီ​နေ့မှ ဖွင့်​ပွဲဆို​တော့ ငါတို့ ဒီညနားလိုက်​ကြမယ်​မနက်​ဖြန်​မှလည်​ကြမယ်​နော"
"​ရေချိုးခန်းက ဟိုဖက်​ကောင်​တာဖက်​နား​လေးက​နေ သွားရတာ သန့်​တယ်​"
"ငါ​တော့အရမ်းနာချင်​နေပြီ အိပ်​တော့မယ်​ရေက​တော့​အေးတာအ​ကြောင်းပြပြီးချိုးဖြစ်​မယ်​မထင်​"
"​အေ့​လေ လားရှိုးထက်​တောင်​ကြီးကပို​အေး​နေတာကြီး"
"ဝင်​နှင့်​ပြီ"
သည်​လိုဖြင့်​ဆိုင်​ရာအခန်းထဲသို့အသီးသီးဝင်​သွားကြသဖြင့်​ကော်​ရစ်​ဒါ​လေးမှာလူရှင်းသွားသလိုစကားသံ​တွေလဲတိတ်​သွားကြ​တော့သည်​။
....
Next
Zawgyi code