ထင်းရှူးမြေမှာ လွမ်းရိပ်တို့ဝေ ထင္းရွဴ းေျမမွာ လြမ္းရိပ္တို႔ေ၀

27

.
လူ​တွေရဲ့ မျက်​လုံးအစုံက​သွေးကိုယ်​ပေါ်မှာကျဆင်း​နေသည်​။ ခဏကဆူညံ​နေခဲ့သ​လောက်​ခု​တော့ငြိမ်​သက်​နေသည်​။ ရှင်းသန့်​မောင်​ပြောလိုက်​တာတိုးတိုး​လေး​ပေမယ့်​ခြံဝင်းထဲက လူ​တွေ​တော့ကြားရ​လောက်​သည်​။
"ဟင်​....မ​သွေး....ကျ​နော်​ပြောတာ လက်​ခံရဲ့လား"
​သွေး ဘာမှပြန်​မ​ပြောပဲ ပတ်​ဝန်းကျင်​သို့တစ်​ချက်​ဝေ့ဝဲကြည့်​မိသည်​။​ယောက်ျားတစ်​ယောက်​ရဲ့လူဘုံအလည်​ချစ်​ခွင့်​ပန်​ခြင်းကို ခုမှပထမဆုံးနဖူး​တွေ့ဒူး​တွေ့ကြုံ​နေရ​တော့​ချွေး​စေ​တွေလဲ ပျံချင်​နေသလို လက်​တွေလဲ​အေးစက်​နေသည်​။ ဒါ ရင်​တွေသိပ်​ခုန်​နေလွန်းလို့ဖြစ်​နေတာမဟုတ်​မှန်း​သွေးကိုယ်​တိုင်​လဲသိသည်​။​မျှော်​လင့်​တကြီး ကိုယ်​ကိုငုံ့ကိုင်းပြီးကြည့်​နေတဲ့ ရှင်းသန့်​မောင်​မှာ​သွေးအမြင်​ဝယ်​စစ်​ဖြစ်​လို့​နေသည်​။
အမြဲကြည်​လင်​လတ်​ဆတ်​နေတဲ့အပြုံးပိုင်​ရှင်​လေး။
အပူအပင်​ကင်းမဲ့ပြီး​သွေးကိုသိပ်​ဂရုစိုက်​တတ်​တဲ့ က​လေးမ​လေး။
"မ...စစ်​ကိုမထားခဲ့နဲ့​နော်​....မကိုအဆင့်​မြင့်​မြင့်​ထားနိုင်​ဖို့ စစ်​ကြိုးစားမယ်​နော်​"
စကား​ပြောဖြစ်​တိုင်း ဆုံ​တွေ့​လေတိုင်း.မျက်​နှာငယ်​လေးနဲ့
​အသနားခံရုပ်​လေးနဲ့ အမြဲဆို​နေကျ။ေ​သွးချစ်​သူဟာကိုယ့်​ထက်​ငယ်​ရွယ်​သော ဆယ်​တန်း​တောင်​မ​နေဖူးခဲ့တဲ့ က​လေးမ​လေးတစ်​ယောက်​ပါဆိုတာ ဖွင့်​ချပြလိုက်​ရင်​ဝိုင်းပြီး​မေး​ငေါ့ကာအတင်း​ပြော​တော့မယ့်​ပတ်​ဝန်းကျင်​ကရုပ်​ပုံလွှာ​တွေ။
အ​ဖေအ​မေတို့ရဲ့စိတ်​ဆိုး​နေကြ​သော ပုံရိပ်​ယောင်​တွေ။
မျက်​စိထဲမြင်​ချင်​ရာ​တွေ စွတ်​မြင်​ပြီး​နောက်​တော့...။
"ဟာ...မ...မ​သွေး...လုပ်​ကြပါဦး​ဗျ....မ​သွေး"
​ကြောင်​ကြည့်​နေကြ​သော လူ​တွေလဲရှင်းသန့်​အသံ​ကြောင့်​ပြန်​ပြီးအသိဝင်​လာကြ​တော့သည်​။​ပျော့​ခွေပြီးလဲကျ​နေ​သော​သွေးကို​မြေ​ပေါ်ကျမသွား​စေရန်​ရှင်းသန့်​မောင်​ထိန်းလိုက်​စဉ်​နှစ်​ယောက်​လုံး လဲကျသွားသည်​။ ချက်​ချင်း ကုန်းထပြီး​သွေးကိုရင်​ခွင်​ထဲထည့်​ကာ ပါး​တွေကိုင်​လိုက်​ကိုယ်​ကိုလှုပ်​ခါလိုက်​နဲ့​ယောက်​ယက်​ခတ်​ကုန်​သည်​။
"​ဆေးရုံသွား....ငရှင်း လာလာ...ကား​ပေါ်တင်​"
တစ်​ခြံလုံးရုတ်​ရုတ်​သဲသဲကိုဖြစ်​လို့ သတိ​မေ့​နေတဲ့​သွေးကို ရှင်းသန့်​ကား​ပေါ်အမြန်​တင်​ပြီး​မောင်းထွက်​သွား​လေ​တော့ အိမ်​ထဲမှာ​မောင်​ရှင်းသန့်​မောင်​နှစ်​ဆယ်​နှစ်​ပြည့်​မွေး​နေ့ဆို​သော ကိတ်​လေးက စားပွဲ​ပေါ်အတင်​တိုင်းကျန်​ရစ်​ခဲ့​လေ​တော့သည်​။
....
"ဟား...ဘယ်​လို​တောင်​ဖြစ်​တာလဲ​သွေးရာ..."
အခန်းထဲတွင်​ခေါက်​တုန့်​ခေါက်​ပြန်​လျှောက်​ရင်း ဘာ​တွေအခဲမ​ကြေဖြစ်​နေလဲမသိ​သော နန်းမြသီကိုမျက်​စိ​နောက်​လာ​သော​သွေးက
"ကျမ မျက်​စိ​နောက်​လာပြီ​နော်​....ငြိမ်​ငြိမ်​နေစမ်းပါ...စာလုပ်​လို့မရ​တော့ဘူးတကယ်​"
​ပြောကာမှ​ခေါက်​ပြန်​လျှောက်​နေတဲ့ နန်းမြသီ​ခြေလှမ်း​တွေ​သွေးကုတင်​ဆီဦးတည်​လာသည်​။ ကုတင်​ပေါ်​ခေါက်​စားပွဲ​လေးချပြီး စာလုပ်​နေတဲ့​သွေးမျက်​နှာအား​စေ့​စေ့ကြည့်​ရင်း
"​သွေး....ရှင်​တကယ်​ရှင်းသန့်​မောင်​ကိုကြိုက်​နေတာလား"
"ဘာလို့လဲ"
ဒဲ့​မေးလဲမရ။​ဝေ့ဝိုက်​မေးလဲလိုချင်​တဲ့အ​ဖြေထွက်​မလာသည့်​အပြင်​မေးခွန်းကပြန်​၍ထုတ်​နေ​လေ​တော့ နန်းမြသီစိတ်​ကမရှည်​။ ပုံဆွဲစာအုပ်​ပေါ်ပဲ ခဲတံတစ်​ချောင်းနဲ့အလုပ်​ဖြစ်​ပြ​နေတဲ့​သွေးပုံစံကတည်​ငြိမ်​လွန်းလှသည်​။
"လူ​တွေ​ပြော​နေကြတယ်​သိရဲ့လား...ရှင်းသန့်​ကဖွင့်​ပြောတာခံလိုက်​ရလို့​သွေးမူးလဲတာဆို...​ပျော်​လို့မူးလဲတယ်​လို့ပဲ​ပြော​နေကြတာ"
"​ပျော်​လို့မူးလဲတာတဲ့လား....ဆရာဝန်​ပြောတာ​တော့ အာစနည်းလို့ပါတဲ့....မနက်​တိုင်းပဲဟင်းပဲစား​နေရတဲ့အပြင်​ဝယ်​စားရမယ့်​နေ့လယ်​စာကိုအလွတ်​ခံပြီး​ဗိုက်​ဟောင်း​လောင်းနဲ့​နေရတဲ့ကျမက အားနည်းတယ်​ဆိုတာဖြစ်​နိုင်​တယ်​မလား...ဘယ်​နှယ့်​ချစ်​ခွင့်​ပန်​ခံရတာနဲ့မူးလဲမတဲ့လား"
"မသိဘူး...ငါ့လဲ ရှင့်​ရှင်းသန့်​အပူကပ်​လွန်းလို့​နေစရာမရှိဖြစ်​နေပြီ"
လက်​စသတ်​တော့ အဓိက​အောင်​သွယ်​တော်​က​သွေးအခန်း​ဖော်​ဖြစ်​လို့​နေသည်​လေ။
"ဪ...တနယ်​တည်းသားမို့ကူညီ​နေတာလား...​သွေးမှာရည်းစားရှိတယ်​လို့​ပြောလိုက်​ရင်​ခု​လောက်​သူစိတ်​ရှုပ်​ခံရမှာမဟုတ်​ဖူး"
"ဟမ်​...​သွေး...ရည်းစားရှိတယ်​ဟုတ်​ရဲ့လား...ဖုန်း​ပြောတာလဲတစ်​စက်​မှမမြင်​ဖူးတဲ့အပြင်​ဖုန်းထဲလဲဘယ်​ယောက်ျားပုံမှရှိမ​နေတာကို...​သွေးကိုသိတဲ့သီ​ပေါသူကိုလဲ​မေးပြီးပြီ...စုံစမ်းသ​လောက်​လဲ​သွေးမှာရည်းစားမရှိဘူးဆိုတာ​သေချာ​နေတာပဲကို"
"​ကျမမှာ ရည်းစားထားဖို့အရည်​အချင်း​တွေမလုံ​လောက်​သေးပါဘူး မမြသီရယ်​"
"အလို...ရည်းစားထားဖို့က ဘာအရည်​အချင်း​တွေရှိ​နေရဦးမှာလဲ"
"ကိုယ့်​ခြေ​ပေါ်ကိုယ်​မရပ်​တည်​နိုင်​ပဲနဲ့တစ်​ခြားသူကိုသွားကြိုက်​မိရင်​ဘယ်​မလဲအနာဂတ်​အတွက်​ကြိုတင်​ပြင်​ဆင်​စရာ...မ​တော်​လို့လွန်​ကြူးမိရင်​လဲ ယူဖို့လဲအဆင်​မ​ပြေဖြစ်​တာ​တွေလာဦးမှာ...ဒီတစ်​ယောက်​ကိုထားလို့ဒီတစ်​ယောက်​နဲ့ပဲညားရင်​တော်​သေးတာ​ပေါ့...​သွေးက​တော့ ရပ်​တည်​နိုင်​မှချစ်​ရသူတစ်​ယောက်​ကို​တွဲပြီး သူနဲ့ပဲလက်​ထပ်​ချင်​တဲ့အထိကို​တွေးတာ"
"ရှင်းသန့်​က ရှင့်​ကိုအတည်​မှန်းတာပါ​အေ...သူ့မှာဝန်​ထမ်းမလုပ်​လဲရတဲ့အ​ခြေအ​နေကြိး...သူ့အိမ်​ကလဲမချုပ်​ခြယ်​ထားဘူး...သူတို့သားသမီး​တွေစိတ်​တိုင်းကျ​နောက်​ကလိုက်​ပေးမယ့်​သူ​တွေချည်း...​သွေးသာ​ခေါင်းငြိမ့်​ပြီဆိုတာနဲ့သူကတန်းလက်​ထပ်​မှာ"
"ရှင်​ပဲ​သေချာ​နေလိုက်​တာ...ဟိုကဖြင့်​ဘယ်​လို​နေမလဲမသိ"
"ကျုပ်​ကို​ပြောလို့​ပေါ့​တော်​...ရှင့်​မလဲ ချစ်​တယ်​ပြောထားတဲ့သူ့ကို​တောင်​စိတ်​ကူးထဲထည့်​ထားပုံမ​ပေါ်ဘူး"
"​တော်​ပါပြီ....​အေး​ဆေး​နေပါရ​စေ....ရှင်​စာလုပ်​ရင်​လုပ်​နော်​...တန်းပြဆင်းရတဲ့အချိန်​အခက်​ကြုံ​နေဦးမယ်​"
"​ရှင့်​အတွက်​လာ​ပြော​နေတာ​လေ....ရှင်​ကအမြဲအဲ့လိုချည်းပဲ....​ကျေးဇူးက်ုမတင်​ဘူး"
နှုတ်​ခမ်း​လေးစူ​ထော်​ပြီး အပြင်​ဖက်​ထွက်​သွား​လေသည်​။
​တွေးကြည့်​တာ​ပေါ့။ ရှင်းသန့်​မောင်​အ​ကြောင်း​တွေ နန်းမြသီမ​ပြောပဲလဲထမင်းစားချိန်​pt လုပ်​ချိန်​တွေမှာသူ့အ​ကြောင်းက မိန်းက​လေးတိုင်းလိုလိုရဲ့ပါးစပ်​ဖျားမှာ​ရေပန်းစား​နေသည်​ကိုး။ ဘာလိုလိုနဲ့ ဘယ်​သူ့မှအ​ရောမဝင်​ပဲပုံမှန်​အေး​အေး​နေတတ်​တဲ့​သွေး​တောင်​သူနဲ့ပတ်​သက်​ပြီး​ကျောင်းမှာအမည်​ကျော်​နေ​လေပြီ။
​သွေး သူ့ကိုရည်​ရွယ်​ပြီးစဉ်းစားမယ်​လုပ်​တိုင်း စစ်​မျက်​နှာက​ပေါ်လာသည်​။ စစ်​ကိုက နှလုံးသားက​ရွေးတာပါ။ ရှင်းသန့်​မောင်​ကိုကျ​တော့ ခင်​သည်​။ တစ်​ခုခုလိုအပ်​ရင်​သူ့ကိုအားကိုးလို့ရသည်​။​ကျောင်းမှာဟင်းသိပ်​မစားရ​တော့အိမ်​ကို​ကြော်​လှော်​ပို့​ပေးတဲ့ဟင်းဘူး​တွေကို ရှင်းသန့်​သွားယူ​ပေး​နေကျ။ ယူတိုင်းလဲ​သွေးကခွဲ​ကျွေး​နေကျ။ တစ်​ခါတရံ သူ့အိမ်​ကပို့​ပေးတဲ့ဟင်း​ကြော်​တွေကို​သွေးအတွက်​ပါပိုထည့်​ပေးတာဆိုပြီး ထည့်​ပေးခံရတာမျိုး။​သွေးအ​ကြောင်းကိုသူ့အိမ်​ကလဲ သိထားပုံရသည်​။
အဲ့ဒီတုန်းက ဘာလို့များချစ်​သူရှိပါလျက်​နဲ့မရှိဘူးဟု ယတိပြတ်​ငြင်းလွှတ်​ရဲခဲ့တာလဲမသိ။ ပြန်​စဉ်းစားကြည့်​တော့​သွေးရှက်​သည်​။ မှားခဲ့သည်​။ သည်​စကား​လေးနဲ့​တောင်​စစ်​အ​ပေါ်​သွေးသစ္စာ​ဖောက်​နေသလို ခံစားရသည်​။
စစ်​ကိုမချစ်​၍မဟုတ်​။​သွေးနဲ့တန်းတူပညာမတတ်​လို့လဲမဟုတ်​။ မိန်းက​လေးဖြစ်​နေခြင်းတစ်​ခုတည်းသာလို့ဆိုရ​အောင်​ကလဲ စတည်းကမိန်းမမှန်းသိရက်​နဲ့ကိုချစ်​တယ်​လို့ဝန်​ခံခဲ့ဖူးပြီပဲမလား။
သူအကြိမ်​ကြိမ်​နားလည်​မှု​ပေး​လေတိူင်း​သွေးသည်​သူ့တန်​ဖိုးကိုမသိဟန်​ပြုကာ ဘာသိဘာသာ​နေခဲ့သည်​။
အဲ့ချိန်​မျိုး​တွေကို စစ်​တစ်​ယောက်​ပဲ ဘယ်​လို​တောင်​အံကြိတ်​ပြီး​ကျော်​ဖြတ်​ခဲ့ရပြီလဲမသိ။
တကယ်​တော့​သွေးရှက်​သည်​။​ယောက်ျားတစ်​ယောက်​ရဲ့ချစ်​ခွင့်​ပန်​ခြင်းခံရ​လောက်​အောင်​သွေးကရှင်းသန့်​ရှေ့မှာ ဘယ်​လို​တောင်​ချွဲုပြခဲ့​လေသည်​လဲမသိ။ ကိုယ့်​မှာချစ်​သူရှိပါလျက်​နဲ့ သူစိမ်း​ယောက်ျားတစ်​ယောက်​ကကြိုက်​နေရ​လောက်​အောင်​ကိုယ်​ဘယ်​လောက်​တောင်​မှဆွဲ​ဆောင်​ခဲ့မိပြီလဲမသိ။
ဒီအထဲ​သွေးမှာချစ်​သူရှိတယ်​လို့ဝန်​ခံလျှင်​လဲ​သွေး​နောက်​ကြောင်းကိုမရမက​ဖော်​ဦးကြ​တော့မှာ။ ဒီသင်​တန်းမှာ​သွေးကိုမသိတဲ့သူမရှိသ​လောက်​ဖြစ်​နေကြတဲ့အပြင်​သွေးချစ်​သူဟာမိန်းမ​လေး။​သွေးဟာမိန်းမချင်းကြိုက်​သူမှန်းအကုန်​သိသွားကြရင်​အထင်​သေးမျက်​လုံး​တွေနဲ့ ဝိုင်းကြည့်​တာခံရပြီး ပယ်​ချကြမှာကိုမလိုလား။ တသက်​လုံးတည်​ငြိမ်​အေး​ဆေးပြီးမိသားစုအ​ပေါ်သိတတ်​တဲ့ သမီးအလိမ္မာ​လေးအဖြစ်​လူတိုင်းကမြင်​ခဲ့ကြပြီးမှ ခုကိစ္စ​ကြောင့်​နဲ့​တော့အထင်​သေးကဲ့ရဲ့ခြင်းမခံလို၊
ကိုယ်​ချစ်​ရတဲ့သူနဲ့ ပတ်​သက်​ပြီးအနာဂတ်​အ​ကြောင်း​တွေးမိ​လေတိုင်း ရင်​ထဲမှာအမည်​မသိတဲ့​ဝေဒနာကထွက်​ပေါက်​မရှိ​အောင်​မွန်းကြပ်​လို့​နေသည်​။ ဘယ်​လိုဖက်​ကပဲ​တွေး​တွေး လမ်းမဆုံး​သေးခင်​ဝေးကြဖို့ပဲကြိုမြင်​နေ​တော့တာပါပဲလား။
.....
"မ​သွေး....ခဏ​လောက်​စကား​ပြောချင်​တယ်​"
​နေ့လယ်​ထမင်းစားချိန်​ဆိုရင်​ကျောင်းစတက်​တည်းကကင်​တန်းမှာသွားဝယ်​ရမှာပျင်းလို့မစားဖြစ်​တဲ့ရက်​ပေါင်းများစွာမှာ ဒီအပင်​ရိပ်​လေးမှာ​သွေး​နေ​နေကျ​လေ။ ခုလဲ ဘာရယ်​မဟုတ်​ပါပဲ ယင်းမာဖိနပ်​အဖြူ​လေးကိုဖင်​ခုထိုင်​ပြီး​ကျောင်းဝင်းထဲမှာလှုပ်​ရှားသွားလာ​နေတဲ့သူ​တွေကို​ငေးလို့​ကောင်းတုန်း နံ​ဘေးသို့ရှင်းသန့်​မောင်​အ​လောတကြီး​ရောက်​လာခဲ့​လေသည်​။
"မ​သွေး...ကျ​နော်​ပြောတာကြားရဲ့လား"
​ကျောင်းမှာစာသင်​ချိန်​ဆို ဖုန်းမကိုင်​တတ်​တဲ့​သွေးတစ်​ယောက်​ဒီတစ်​ခါမှာ​တော့ဖုန်းမယူလာမိတာကိုပဲကြံဖန်​နောင်​တရမိသည်​၊
​ရှောင်​လာ​လေသမျှဒီတစ်​ခါ​တော့ ထိပ်​တိုက်​ကြုံဆုံရ​လေပြီမို့ မလွဲသာ​တော့​ပေ။
ထိုင်​နေ​တော့ အနည်းငယ်​အ​ပေါ်ဖက်​တိုးတက်​ပြီးခါး​ပေါ်​နေ​တော့ခါးတိုအင်္ကျီဖြူ ရင်​ဖုံး​လေးကိုဆွဲဆန့်​ပြီးကိုယ်​ကိုမတ်​မတ်​ပြင်​ထိုင်​လိုက်​သည်​။ ပြီးမှရှင်းသန့်​နှင့်​မျက်​နှာချင်းဆိုင်​လိုက်​သည်​၊
"​ပြော​လေ...ရှင်းသန့်​...ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ"
"မ​သွေး ကျ​နော့ကိုဘာလို့​ရှောင်​နေတာလဲ"
​ရှောင်​သည်​။ ဟုတ်​သည်​။ သူ​ပြောသလိုပဲ​သွေးသူ့ကို​ရှောင်​နေသည်​မှာကြာပဲကြာလှပြီ။​ဆေးရုံဆင်းကတည်းကဆိုပါ​တော့။ သူ့မျက်​နှာကအနည်းငယ်​ဝမ်းနည်း​နေသ​ယောင်​ဖြစ်​နေ​ပေမယ့်​သွေးက​တော့တည်​တည်​ငြိမ်​ငြိမ်​ဖြင့်​
"ကျမကဘာကိစ္စ​ရှောင်​နေရမှာလဲ...စာ​မေးပွဲနီးပြီဆို​တော့စာကိုလုပ်​နေရတာ​ပေါ့...ရှင်​တို့လိုညဏ်​ကမ​ကောင်းဘူး​လေ"
အမှန်​မှာ​တော့ ဒီ​ကျောင်းစာ​တွေကဘာမှအ​သေအလဲလိုက်​မှတ်​နေစရာကိုမလိုတာပင်​။
"မဟုတ်​သေးဘူး...ခါတိုင်းပိတ်​ရက်​တွေအပြင်​ထွက်​တဲ့အခါကျ​နော်​ခေါ်ရင်​မ​သွေးလိုက်​တယ်​...ခု​တော့ငြင်းတာများလာတယ်​..အ​ကြောင်းပြတာလဲစုံလာတယ်​....အဆိုးဆုံးက​ဗျာ...ကျ​နော့်​ဖုန်းမကိုင်​တော့တာပါပဲ....ဘ​လော့ထားတာမလား"
ဒီတစ်​ကြိမ်​လည်း သူ့စကားကမှန်​သည့်​ဖက်​သို့​ရောက်​နေသည်​။ ငြင်းပါများသွား​တော့သူလဲမြင်​တတ်​လာပြီထင်​သည်​။
"ဖုန်းမကိုင်​တာဆိုတာထက်​...ကျမ ဖုန်းကိုမသုံး​တော့တာပါ...အ​ရေးတကြီးသုံး​နေစရာလဲမလို​တော့အားလဲသွားမသွင်းဖြစ်​ဘူး အ​ဆောင်​ထဲပဲပုန်း​နေမိတာ...ဘ​လော့ထားရ​အောင်​ရှင်​နဲ့ကျမကြားဘာမှမရှိတာ....ပါဝါပိတ်​ထားတာကြာ​နေပါပြီ"
မုသားလဲမဆို အမှန်​တရားလဲမဟုတ်​တဲ့စကားတို့ကိုဆိုတတ်​နေ​လေပြီ။ အဖြူ အစိမ်းဝတ်​ကောင်​ချော​လေးနဲ့ ဘာမှန်းမသိပဲသူနဲ့ပတ်​သက်​ပြီးလူသိများလာရတဲ့​သွေးတို့နှစ်​ယောက်​အပင်​ရိပ်​လေးမှာစကားဆိုဖြစ်​နေတာကိုမြင်​တဲ့သူတိုင်းက တီးတိုးသဖန်းပိုးတစ်​မျိုးမျိုး​တော့​ဝေဖန်​နေကြတာ​တော့အမှန်​။
"ဒါဖြင့်​နောက်​အပတ်​စ​နေကျရင်​မလုပ်​ဖြစ်​လိုက်​ရတဲ့ ကျ​နော့်​မွေး​နေ့အတွက်​မ​သွေးပြန်​လျော်​ပေးမလား"
"ဘယ်​လိုမျိုး​လျော်​တာလိုချင်​လို့လဲ"
"​ကောလိပ်​ကသူငယ်​ချင်း​တွေနဲ့အတူ အပြင်​မှာတညကုန်​ဆုံးခွင့်​လေ.."
"ဖြစ်​ပါ့မလား..."
"ဖြစ်​တာ​ပေါ့...ပြီးရင်​ကျ​နော်​တို့ကိုယ်​စီဋ္ဌာ​နေပြန်​ရ​တော့မယ်​လေ...တန်းပြဆင်းရ​တော့မယ်​လေ....​နောက်​ဆုံးပါတီ​ပေါ့​ဗျာ"
"​မွေး​နေ့မလုပ်​ဖြစ်​လိုက်​တာ ကျမ​ကြောင့်​ဆို​တော့အဲ့ပချိန်​တွက်​ရှင်​တောင်းဆိုတာကိုဖြည့်​ဆည်း​ပေးဖို့သ​ဘောတူပါတယ်​"
​သွေး အ​ဖြေ​ကြောင့်​ရှင်းသန့်​မျက်​နှာဝင်းလက်​သွား​တော့သည်​။ သူဘယ်​လောက်​ပျော်​သွားလဲဆို​တာသူမျက်​နှာ​ပေါ်ကအရိပ်​အ​ယောင်​တွေက​ဖော်​ပြလို့​နေသည်​။
"​ကျေးဇူးပါ​ဗျာ...ကတိ​နော်​"
"ကျမ မညာတတ်​ပါဘူး...စိတ်​ချလိုက်​ပါ...ခု​တော့ကျမ အတန်းထဲပြန်​သွား​တော့မယ်​"
လက်​မှနာရီဖြူ ဖြူ​လေးကိုတစ်​ချက်​ငုံ့ကြည့်​ပြီး​သွေးထရပ်​လိုက်​တော့ သူကအလိုက်​သိဟန်​ဖြင့်​
"​ကောင်းပါပြီ​ဗျာ...."
ယင်းမာဖိနပ်​အဖြူ​လေးကို​သေချာစီးပြီးဖုန်​တွေ​ပေ​နေတဲ့ထမီအ​နောက်​ကိုတစ်​ချက်​ခါလိုက်​ကာသူ့ထက်​အရင်​ထွက်​လာလိုက်​သည်​။ အနည်းငယ်​ပွ​ယောင်း​ယောင်းဖြစ်​နေတဲ့ဆံထုံး​လေးကို​တော့အတန်းထဲ​ရောက်​မှပြင်​ထုံး​တော့မည်​။ သူ့​ရှေ့သွားပြင်​ထုံးမိလျှင်​ဒါသည်​လည်းပဲဆွဲ​ဆောင်​ခြင်းတစ်​မျိုးဟုသတ်​မှတ်​သွားလျှင်​ခက်​ရချည်​ရဲ့။ ခပ်​တည်​တည်​ပဲ သူ့​ရှေ့က​နေ​နောက်​သို့တစက်​မှ လှည့်​မကြည့်​ပဲထွက်​ခဲ့နိုင်​လေပြီ။
...
​ရောင်​စုံမီး​ရောင်​အောက်​ဝယ်​ကခုန်​နေကြ​သော သူများအားကြည့်​ပြီး​သွေး​ခေါင်း​တွေကိုက်​နေရသည်​။ ထွက်​ပေါ်လာတဲ့သီချင်း​တွေအကုန်​အလွတ်​ရ​နေသူချည်ူလားမသိ။ ပါးစပ်​ကလဲလိုက်​အော်​ဆို​နေကြသည်​။ ဂုဏ်​ကျက်​သ​ရေရှိ​သော အဖြူ အစိမ်းဝတ်​ကောင်​လေး​ကောင်​မ​လေးတို့တ​တွေသည်​လည်းပဲ လူထဲကလူဖြစ်​နေ​ပေသည်​။ စ​နေတနင်္ဂ​နွေ ပိတ်​ရက်​ဆိုအိမ်​ကိုတညအိပ်​ပြန်​ခွင့်​ရှိသည်​။ စ​နေပြန်​ပြီး တနင်္ဂ​နွေ​နေ့ည​နေ​လေးနာရီအ​ဆောင်​သို့အ​ရောက်​သတင်းပို့ရသည်​။ ခိုင်​မာ​သော အ​ကြောင်းပြချက်​လဲ​ပေးရသည်​။​ခုက​တော့​အေး​ဆေး။ တစ်​ချို့ပြန်​တဲ့သူ​တွေ ပြန်​ကုန်​ကြပြီ။​သွေးတို့ကမနက်​ဖြန်​မှပြန်​ရမည်​။ ကားလက်​မှတ်​တောင်​မဖြတ်​ရ​သေး၊
စိတ်​တော့မလုံဘူး​ပေါ့။ မ​တော်​လို့များ ဒီမှာလာပြီးဖြစ်​ပျက်​သောင်းကျန်း​နေပုံကို​ကောလိပ်​ကဆရာဆရာမတစ်​ဦးဦးကများ မြင်​သွားမည်​ဆိုလျှင်​ဖြင့်​အကုန်​လုံး​ကျောင်းထုတ်​ခံရကိန်း။
​ကျောင်း ပိတ်​ပြီဆိုမှ​တော့မြင်​လဲဘာအ​ရေးလဲ​လေ။ သူတို့လဲခုမှ​ပျော်​ရပါးရတာကို။
ကြည့်​စမ်းပါဦး။ မြင်​နေကျမြန်​မာဆန်​ဆန်​ရင်​ဖုံးထမီ​လေး​တွေဝတ်​နေကျ​ကောင်​မ​လေး​တွေက အခု​တော့စကတ်​အတို​လေး​တွေ​ဘောင်းဘီအတိုဂါဝန်​အတို​လေး​တွေနဲ့ မလုံ့တလုံ​လေး​တွေ။ ပုဆိုးနဲ့ရှပ်​နဲ့သန့်​ရှင်းသပ်​ရပ်​နေတဲ့​ကောင်​လေး​တွေကလဲ ဂျင်း​တွေဂျာကင်​တွေနဲ့တကယ့်​ကိုမှအလန်းစား​တွေ။
ဂျင်းအနက်​ရောင်​ဒူးပြဲ​လေးနဲ့ တီရှပ်​လက်​ရှည်​အနက်​ရောင်​ကိုတွဲဝတ်​ထားပြီးနဖူးမှာ အင်္ဂလိပ်​စာတန်း​တွေပါ​သော ပုဝါကိုစည်းထားတဲ့ ရှင်းသန့်​မောင်​ဟာဆိုရင်​ဖြင့်​မီး​ရောင်​အောက်​မှာ တီးလုံးသံ​တွေနဲ့အတူစည်းချက်​အညီလိုက်​က​နေ​လေ​တော့သည်​။ ထိုင်​ခုံမှာ​သွေးတစ်​ယောက်​တည်းထိုင်​ပြီး စားပွဲ​ပေါ်ရှိသမျှပုလင်း​တွေကိုလိုက်​ငေး​နေရသည်​။
တကယ်​က ရှင်းသန့်​မွေး​နေ့မှာသူမ​ကြောင့်​မ​ပျော်​ပဲအချိန်​ကုန်​ခဲ့တဲ့အတွက်​အဲ့အစားပြန်​လျော်​ပေးဟု​တောင်းဆိုတာ​ကြောင့်​မဖြစ်​မ​နေထွက်​လာခဲ့ရတာပင်​။ ဒီလို​နေရာမျိုးဆိုတာ​သွေးအိမ်​မက်​ထဲ​တောင်​မလာရဲ။
"မ​သွေး...လာ​လေ​ဗျာ..."
စားပွဲ​ပေါ်ကပုလင်းတစ်​လုံးကိုအဖုံးဖွင့်​ပြီး​မော့ချလိုက်​တဲ့ ရှင်းသန့်​ကို​သွေး​ငေးရင်း
"ဟင့်​အင်း ကျမ အဲ့လိုမကတတ်​ဘူး..."
​သွေးနံ​ဘေးသို့နီးကပ်​စွာ ဝင်​ထိုင်​လိုက်​သော​ကြောင့်​သွေးကိုယ်​ကိုပိုကျုံ့ ဝင်​လိုက်​သည်​။
"ဘာမှလဲမ​သောက်​ဘူးလား...ဘာမှမစားမ​သောက်​လို့​တော့မရဘူး​နော်​...ဒီ​နေ့​တော့ ကျ​နော့်​အတွက်​ပေးထားတာကို..ဟုတ်​တယ်​မလား"
​သွေး ဒီလိုအရည်​တွေ​သောက်​ဖို့မ​တွေးဖူး။​သောက်​လဲမ​သောက်​ချင်​။ ရှင်းသန့်​ကိုလဲ အားနာ​သေးသည်​။ ကိုယ့်​ကြောင့်​သူ့​ပျော်​စရာရက်​ပျက်​ကွက်​သွားခဲ့သည်​မဟုတ်​ပါလား။
"အင်းပါ...​သောက်​ပါ့မယ်​"
"​ယေ့...ဒါမှ မ​သွေးကွ...​ရော့..."
​သွေး​ဖြေပြီးပြီးချင်း နီးရာပုလင်းတစ်​လုံးကိုယူ၍​ကောက်​မော့လိုက်​တော့ ရှင်းသန့်​မှာ​သွေးကိုတိုက်​ဖို့ပုလင်းတစ်​လုံးကမ်း​နေရာမှ မျက်​လုံးအစုံပြူးကျယ်​သွား​တော့သည်​။ တစ်​ကျိုက်​မော့​တော့အရည်​တွေကမီးစလိုပူပြင်းပြီးလည်​ချောင်းတစ်​လျှောက်​စီးဆင်းသွားပုံများ တစ်​ကိုယ်​လုံး​ပေါက်​ကွဲထွက်​တော့မလို။ ပြန်​လဲမ​ထွေးထုတ်​ရဲတာမို့ မျက်​စိစုံမှိတ်​မျိုချလိုက်​ရသည်​။
"အဲ...မ​သွေး...ဘယ်​လို​နေလဲ"
"ပူပြီးခါးသလိုစပ်​သလိုနဲ့ လုံးဝတစ်​မျိုးကြိ်း...လူပါကျွမ်းသွားမလားပဲ"
လည်​ချောင်းကို လက်​နှစ်​ဖက်​ဖြင့်​လှည့်​ပွတ်​ရင်း​ပြောသည်​မို့ ရှင်းသန့်​ပြုံးစိစိဖြစ်​သွားသည်​။ ကျွမ်းမှာ​ပေါ့။ ရှင်းသန့်​တို့​ယောက်ျား​လေး​တွေ​တောင်​ခဏက​သွေး​သောက်​လိုက်​တာမျိုးကိုလူတိုင်းမ​သောက်​နိုင်​ဘူး​လေ။ ဘီယာ​တွေဝိုင်​တွေ တခြားအရက်​တွေ​သောက်​လို့ရင်းနှီးပြီးကာမှဒါမျိုးစ​သောက်​ရဲကြတာ။ ခု​တော့ဖြင့်​ဝိုင်​ဆိုတာ​တောင်​ဖြူ လားမဲလားမသိပဲ စ စချင်း​သောက်​လိုက်​တဲ့​သွေးရင်​ထဲဘယ်​လို​နေမလဲဆိုတာ​တွေးကြည့်​ရုံနဲ့သိ​နေပြီ။
ကိုယ်​သောက်​စေရန်​ပေးရုံကမ်းလိုက်​သည့်​လက်​ထဲကဝိုင်​ပုလင်း​လေးကို​တော့စားပွဲ​ပေါ်ပြန်​ချလိုက်​သည်​။
အနက်​ဖြူ ကြားရှပ်​ကွက်​လက်​ရှည်​ကိုတံ​တောင်​လောက်​ခေါက်​ဝတ်​ထားပြီး ဆံနွယ်​အချို့ကိုအ​နောက်​မှာစုစည်းထား​တော့မျက်​နှာလုံးလုံး​လေးက​ပေါ်လွင်​နေသည်​။ သူများ​တွေလို​ခေတ်​ဆန်​ဆန်​အတိုအဟိုက်​လေး​တွေဝတ်​မလာပဲ ဂျင်း​ဘောင်းဘီရှည်​ကို ကြိုင်းသိုင်းဖိနပ်​လေးနဲ့တွဲဝတ်​လာတဲ့​သွေးက​တော့ မဆန်း​ပေမယ့်​ရှင်းသန့်​မျက်​စိထဲ​တော့ သ​ဘောကျမဆုံးဖြစ်​၍​နေ​လေသည်​။
"ဘယ်​လိုလဲ ရှင်းသန့်​...​ကျေနပ်​ပြီလား"
ဝီစကီတန်​ခိုး​ကြောင့်​နီရဲသွားတဲ့မျက်​စိ​တွေရယ်​ပါး​တွေရယ်​ကိုအသဲယားလှစွာကိုင်​ကြည့်​ချင်​စိတ်​တို့တစ်​ဖွားဖွား။
"အာ...​ကျေနပ်​ပါတယ်​...မ​သွေး အဆင်​ပြေရဲ့လား..."
"မ​ပြေဘူး တစ်​မျိုးကြီးလို့ပါဆို​နေ...ကရင်​သွားက​လေ...ကျမတစ်​ယောက်​တည်းဖြစ်​ပါတယ်​"
"ထပ်​မ​သောက်​နဲ့​တော့​နော်​...ရပြီအဲ့​လောက်​ဆိုကျ​နော်​ကျေနပ်​တယ်​ဟုတ်​ပြီလား ထပ်​မ​သောက်​နဲ့"
"​ဟေး ရှင်းသန့်​ဘာသွားကပ်​ချွဲ​နေတာလဲ လာ​လေကွာ"
က​နေတဲ့အုပ်​စု​တွေထဲမှလှမ်း​အော်​သံ​ကြောင့်​ရှင်းသန့်​က​သွေးကိုထပ်​မ​သောက်​ဖို့အထပ်​ထပ်​မှာပြီး လူအုပ်​ကြားထဲဝင်​ရောသွား​လေပြိ်​။ ကျန်​နေခဲ့တဲ့​သွေးမှာသာတစ်​ယောက်​တည်း​ဒေါင်​ချာစိုင်းချင်​နေပြီ။ တစ်​ကျို​က်​လေး​သောက်​လိုက်​တာကိုဘာလို့များအူပြတ်​မတတ်​ခံစားရခက်​နေသည်​မသိ။
အဆိပ်​ကိုအဆိပ်​နဲ့​ဖြေရတယ်​ဟူ​သောသ​ဘောကို သတိရမိသွား​တော့ ခဏက​မော့ပြီးသား ပုလင်းကိုထပ်​မော့လိုက်​သည်​။ ဒီတစ်​ခါ​တော့ပထမ​လောက်​အဝင်​မဆိုးလှ​တော့။
စားပွဲ​ပေါ်မှဖုန်းမီးလင်းလာ​လေသည်​။​သွေး ဘာစိတ်​ကူး​ပေါ်၍ အမည်​မ​ရေးပဲ အသံပုံသုံးခုတန်း၍​ပေးထားလဲမသိ။
"ဟလို...."
"မက​လေး....ဘယ်​ရောက်​နေတာလဲ ဆူညံ​နေတာပဲကွာ"
"ဪ..စစ်​...မ အပြင်​မှာ​ရောက်​နေတာ...စစ်​ကောအဆင်​ပြေရဲ့လား...ဘယ်​မှမလည်​ဘူးလား"
အသံ​တွေဆူညံမှု​ကြောင့်​နားတစ်​ဖက်​တည်းလက်​ညိုးထိုးထည့်​ပြီးဖုန်းကအသံကျယ်​ကျယ်​နဲ့​အော်​ဖြေ​နေရသည်​။
"ဟုတ်​...ခု ဆရာအိမ်​မှာတစ်​ယောက်​တည်းရယ်​...ဆရာတို့မိသားစုနဲ့တစ်​ခြားသင်​တန်းသူ​တွေက​တော့ ဆရာ့မိတ်​ဆွေသားရဲ့ ပါတီကိုသွားကြတယ်​....စစ်​က​တော့ မ ပိတ်​ရက်​ဆိုပြီးစကား​ပြောချင်​လို့မလိုက်​ပဲ​နေရစ်​တာ"
"ဟုတ်​လား...ကျစ်​....မလဲအပြင်​မှာ​ရောက်​နေတာ...စစ်​ရဲ့...အသံ​တွေကသိပ်​ဆူတာပဲ"
"KTV​ရောက်​နေတာလား...မ..ဘယ်​သူ​တွေနဲ့လဲ ည​တောင်​နက်​နေပြီကို "
လက်​မှနာရီကြည့်​မိ​တော့ ဆယ်​နာရီသို့လက်​တံကညွှန်​ပြ​နေသည်​။ ဒီအချိန်​စစ်​ကမအိပ်​ပဲ သူမကို​စောင့်​နေသည်​တဲ့လား။ နှစ်​ယောက်​စလုံးမအားလပ်​ဖြစ်​နေခဲ့ချိန်​များမှာ စစ်​သည်​သာသူမထံသို့အားချိန်​လုပြီးဖုန်းဆက်​ရသူမလား။
"ဟုတ်​ဖူး မ ကလပ်​မှာ..​ကျောင်းကလူ​တွေနဲ့​လေ...စစ်​အိပ်​တော့​နော်​...မ ပြန်​တဲ့အခါဖုန်းဆက်​မယ်​..ဒီညအပြင်​မှာအိပ်​ရမှာ...အ​ဆောင်​ပြန်​လို့မရ​တော့ဘူး...​ကျောင်းကပိတ်​ပြီ"
"ပြန်​တော့​လေ မရဲ့...တခြားမှာအိပ်​ရင်​လဲဂရုစိုက်​နော်​...မိုးချုပ်​နေပြီကို​လေ...မ​နေမ​ကောင်းဖြစ်​မယ်​..."
"စိတ်​လဲမပူပါနဲ့အ​ဖော်​တွေအများကြီးပါကွာ...စိတ်​ချ​နော်​..စစ်​က​လေးအိပ်​ချေ​တော့..."
"ဟုတ်​...အရမ်းချစ်​တယ်​...မ...မ ပြန်​တဲ့အခါစစ်​ကိုပုံပို့ခဲ့ဦး​နော်​...လွမ်းလှပြီ"
"အင်းပါ...ချလိုက်​တော့..ဘာမှကြားရတာမဟုတ်​ဖူး"
စစ်​ကို ချလိုက်​ဟု​ပြောပြီး​သွေးကပဲအရင်​ချလိုက်​သည်​။ တစ်​ယောက်​တည်းပျင်းပျင်းနှင့်​ထ​သောက်​ပြန်​သည်​။ ဘာအမျိုးအစားမှန်းလဲမသိ​တော့တဲ့အပြင်​စားပွဲ​ပေါ်မှာသုံးပုလင်း​လောက်​က​တော့လဲ​နေ​ပေပြီ။ လူလဲအသိစိတ်​တို့​ပျောက်​ပြီ။ အိပ်​လဲအိပ်​ချင်​ပြီ။ တီးလုံးသံမြူးကြွကြွ​အောက်​မှာကခုန်​နေတဲ့လူအချို့လဲမျက်​စိ​ရှေ့မှုန်​ဝါးဝါး။ လူအုပ်​ကြားထဲမှနန်းမြသီကိုရှာရန်​ဆင်းလိုက်​သည်​။ လူ​တောင်​ဒယီးဒယိုင်​ဖြစ်​လို့​နေပြီ။​ခြေလှမ်းတစ်​လှမ်းနဲ့တစ်​လှမ်းကိုတကမ္ဘာ​လောက်​ကြာသည်​ဟုထင်​မိသည်​။
ရင်​ထဲမှာ ပူ​လောင်​နေသလိုစိတ်​ကလဲခပ်​မြူးမြူး။
"ဟာ..မ​သွေး ကမို့လား...လာ​ဗျာ..."
​သွေးလက်​ကိုဆွဲရင်းကပွဲအလယ်​သို့​ရောက်​လာသည်​။
"ရှင်းသန့်​...မြ..မြသီကိုရှာ​နေတာ...တစ်​နေရာမှာပြန်​အိပ်​ကြဖို့"
လျှာ​လေးအာ​လေးဖြစ်​နေတဲ့​သွေးကိုကြည့်​ရင်းရှင်းသန့်​သ​ဘော​ပေါက်​လိုက်​သည်​၊
"ထပ်​သောက်​မိတာလား​ဗျာ...ကဲ...သီချင်းသံနဲ့အပြိုင်​လိုက်​ခုန်​ကြည့်​...အမူး​ပြေသွားမှာ​နော်​...ကျ​နော်​ထိန်းထား​ပေးမယ်​"
ခါးကို ဖက်​တွယ်​လာတဲ့ လက်​နှစ်​ဖက်​ကို ဖယ်​ချ​နေ​ပေမယ့်​အားကမပါ။ သူ​ပြောသလို လိုက်​ခုန်​ကြည့်​တော့ အမူးပင်​ပျောက်​လာသလို၊ မနည်းထိန်းရပ်​နေတဲ့ကိုယ်​ကိုသူထိန်း​ပေးထားတာမို့ လဲကျစရာအ​ကြောင်းမရှိ။ စိတ်​လွတ်​လက်​လွတ်​ဖြင့်​ကြိုက်​သလိုခုန်​ပေါက်​နေမိသည်​။ မျက်​စိအမြင်​တော့မှုံဝါးဝါး။​နောက်​သို့လန်​လဲမလိုဖြစ်​တော့ ရှင်းသန့်​ကသူ့ဖက်​ကို​သွေးကိုယ်​လုံးအားဆွဲယူနီးကပ်​စေလိုက်​သည်​။​သွေးတစ်​ကိုယ်​လုံးရှင်းသန့်​ရင်​ခွင်​တွင်း​ရောက်​နေသလို​သွေးလက်​တွေကလဲရှင်းသန့်​ရဲ့လည်​ပင်းကိုသိုင်းဖက်​ထားသည်​။
လူတကာအစုံဝိုင်းကြည့်​နေတာကို​သွေးမသိ။ အကဲပိုတဲ့အတွဲတစ်​တွဲဆိုပြီး ကြည့်​နေကြတဲ့အပြင်​ကျောင်းကသိတဲ့သူ​တွေလဲပြုံးစိစိဖြင့်​။
"မ...ကျ​နော်​မကိုသိပ်​ချစ်​တယ်​"
မျက်​လုံးချင်းဆုံတဲ့အခိုက်​ရှင်းသန့်​က မျက်​နှာ​လေးငုံ့ကိုင်းပြီး​သွေးနားနားကပ်​၍​ပြောလိုက်​သည်​၊​သွေး ကြား​ယောင်​နေသည်​က ခဏကဖုန်းထဲစစ်​ပြောခဲ့​သောစကားကိုသာ။
"မ...အရမ်းချစ်​တယ်​...လွမ်းလှပြီ"
တဲ့။
ပြုံးလိုက်​သည်​၊ ပါးချိုင့်​လေး​တွေခွက်​ဝင်​နေ​အောင်​ကိုလှိုက်​လှိုက်​လှဲလှဲပြုံးလိုက်​သည်​။ ဘယ့်​နှယ်​။ စစ်​တို့များဟိုးရန်​ကုန်​က​နေရင်းကို​သွေးကိုစိတ်​ပူလို့ဒီအထိလိုက်​လာခဲ့တာမို့လား။
အမြင်​အာရုံ​တွေမှာ စစ်​ရဲ့မျက်​နှာက​သွေးနဲ့အနီးဆုံးမှာရှိ​နေ​လေသည်​၊ စစ်​က​လေးက မကိုအဲ့​လောက်​ချစ်​တတ်​တာ မ သိတာ​ပေါ့။
"မ....ကျ​နော်​တကယ်​ချစ်​တာ​နော်​...မ...သိတယ်​မလား...ကျ​နော့်​ကိုပြန်​ချစ်​ပေးပါ​နော်​"
စစ်​တကယ်​ချစ်​မှန်း မ သိတာ​ပေါ့။ မကလဲချစ်​တာ​ပေါ့။ အရာအားလုံးနဲ့ရင်းပြိး စစ်​ကိုချစ်​ခဲ့တာ​လေ။ သဘာဝတရားဆိုတာကိုလွန်​ဆန်​ပြီး အချစ်​ကိုဦးစား​ပေးလို့ ဒီရင်​ဘတ်​ကြီးက စစ်​မှစစ်​ဖြစ်​လို့​နေတာကို။ လူဘုံအလယ်​မှာ မ ချစ်​သူဟာစစ်​ဆိုတာချမပြ​သေးတာတစ်​ခုတည်းရယ်​။
​ခေါင်းငြိမ်​မိလား ။​ခေါင်းခါမိလား။ မသိ။ ဘာဆိုဘာမှမသိ။ အမြင်​အာရုံ​ပျောက်​ကွယ်​လုနီးနီးမှာ စစ်​မျက်​နှာ​လေး​သွေးဆီသို့တည့်​တည့်​ကြီးငုံ့မိုးကျလာသည်​ကို​သွေးမျက်​နှာ​လေး​မော့ပြီး မျက်​စိစုံမှိတ်​ချလိုက်​သည်​။​သွေး အိပ်​ချင်​နေပါပြီ။ စစ်​ရင်​ခွင်​မှာဆို​တော့ လုံခြုံစိတ်​ချစွာ​မှေးစက်​လိုက်​မည်​ပေါ့၊ နှုတ်​ခမ်း​ပေါ် ချိုအီ​မွှေးပျံ့စရာ အထိအ​တွေ့​လေးတစ်​ခုရဲ့​နောက်​မှာ​တော့....။
....
"သမီး...စစ်​ရေ...မိတ်​ကပ်​တစ်​ချို့ကို ကားနဲ့ထည့်​ပေးလိုက်​တာ အဆင်​ပြေရဲ့လားလို့ ချစ်​ကို​မေးလိုက်​ဥိး...."
​မွေး​နေ့အတွက်​မိတ်​ကပ်​ပြင်​ပေး​နေရာမှ ဆရာ့အသံ​ကြောင့်​စစ်​အားသွင်းထားတဲ့ဖုန်းကိုသွားဖြုတ်​လိုက်​သည်​။ရန်​ကုန်​မှာ အလှပြင်​ဆိုင်​တွေသိပ်​ကို​ပေါများ​နေတဲ့အပြင်​နေ့စဉ်​နဲ့အမျှ အလုပ်​ဖြစ်​နေ​တော့တာပင်​။ စစ်​တို့​တောင်​ကြီးကဆိုင်​မှာ လူများတဲ့​နေ့ဆိုတာ ဒီဖက်​ဆိုင်​ရဲ့လူနည်းတဲ့​နေ့သာသာပဲဖြစ်​လိုက်​မည်​၊ အလှူပွဲ​မွေး​နေ့ပွဲ မင်္ဂလာပွဲ​တွေဆိုရင်​မိသားစုလိုက်​ကိုလာပြင်​ခိုင်းတတ်​ကြတာ။ တစ်​ခါတ​လေအိမ်​ထိလိုက်​ပြီးပြင်​ပေးရသည်​။
မကြီးကိုဖုန်းဆက်​တော့မကိုင်​တာနဲ့ လိုင်းဖွင့်​ပြီးစာ​ရေးပို့လိုက်​သည်​၊ မကြီးထံစာ​ရေးပြီး မအ​ကောင့်​ဝင်​ကြည့်​တော့ မ လိုင်းမသုံးတာတရက်​ရှိ​နေပြီ။
"လွမ်းတယ်​မ​ရေ...အဆင်​ပြေရဲ့လား....စစ်​အလုပ်​တွေ​သေ​သေချာချာကြိုးစား​နေတယ်​...မနဲ့နီးဖို့အတွက်​ဆိုတာက စစ်​အတွက်​ကောင်း​သောတွန်းအားတစ်​ခုပါပဲရှင်​...ချစ်​တယ်​နော်​"
စာ​လေးပို့ပြီး လိုင်းပိတ်​မည်​အပြု ရုတ်​တရက်​မ​ဝေါလ်​ထဲဝင်​ကြည့်​မိသည်​။ မကိုအမြဲtagတွဲတတ်​တဲ့ ရှင်းသန့်​မောင်​ဆို​သောအ​ကောင့်​ကိုမထင်​မှတ်​ပဲသွားနှိပ်​ကြည့်​မိ​တော့
မြင်​လိုက်​ရတဲ့ မြင်​ကွင်းကား စစ်​ကိုကမ္ဘာပျက်​သွား​စေသည်​။
ထို​ကောင်​လေး၏ ကာ​ဗာပုံဝယ်​မနှင့်​နမ်း​နေ​သောပုံ။
​နောက်​ခံမှာဖိုတို​ရှော့ဖြင့်​ရှုခင်းပုံတင်​ထားသည်​။ အဲ့အ​ရှေ့မှာ မနဲ့အဲ့​ကောင်​လေးနမ်း​နေကြတဲ့ပုံ။
ယိုင်​သွား​သော ခန္ဓာကိုယ်​ကို ပြန်​မတ်​မတ်​ရပ်​လိုက်​ပြီး ပုံကို​သေချာပြန်​ကြည့်​လိုက်​သည်​။
ဆံပင်​အနည်းငယ်​မျက်​နှာပြင်​ကိုဖုံး​နေ​ပေမယ့်​လို့ မဆိုတာ စစ်​သိတာ​ပေါ့။ မ စီးထားတဲ့ဖိနပ်​က စစ်​တောင်​ကြီးမှာဝယ်​ပေးလိုက်​တဲ့ဖိနပ်​မို့လို့ အ​သေအချာကိုမှတ်​မိ​နေသည်​။
ဖုန်းကိုယူပြီး အိမ်​သာဆီအမြန်​ပြေးသွားလိုက်​သည်​။ အထဲ​ရောက်​တော့တံခါးပိတ်​လိုက်​ပြီး ပုံကိုကြည့်​ကာအသံတိတ်​ကြိတ်​ငိုသည်​။
ဘယ်​လို​တောင်​လဲ မရယ်​...စစ်​ဖြင့်​မယုံနိုင်​ပါဘူး...မ မဟုတ်​ပဲတခြားသူတစ်​ယောက်​ဖြစ်​လိုက်​စမ်းပါ...
ခုလိုဖြစ်​ပျက်​နေတာ​တွေ အိမ်​မက်​သာဖြစ်​ပါ​စေ။ ကိုယ့်​ပါးကိုယ်​အားပါပါနဲ့ရိုက်​ကြည့်​လိုက်​တော့လက်​ငါး​ချောင်းစာနီရဲ​နေတာ အထင်းသား​ပေမယ့်​လို့နာကျင်​မှုမခံစားရ။
တုန်​ယင်​နေ​သော လက်​ချောင်းတို့က နံပတ်​တစ်​ခုကိုရိုက်​နှိပ်​ပြီး​ခေါ်လိုက်​သည်​။
"လူကြီးမင်း​ခေါ်ဆို​သော တယ်​လီဖုန်းမှာ စက်​ပိတ်​ထားပါသည်​"
ထင်​သည့်​အတိုင်း မဖက်​က စက်​ပိတ်​ထားသည်​တဲ့။ တကယ်​လို့ ဖုန်းကဝင်​ပြီး မ လာကိုင်​တဲ့အခါ စစ်​ဘာစကားနဲ့စ​ပြောရမလဲ။
အစစအရာရာ စစ်​ကနားလည်​ခွင့်​လွှတ်​ပေးခဲ့တာဟာ မကိုချစ်​လို့ပါ...မကိုလည်းယုံခဲ့လို့ပါ...မကို....မကို....​နောက်​တစ်​ယောက်​ဆီသွားဖို့အတွက်​တော့ စစ်​သ​ဘောမ​ကောင်းနိုင်​ဘူး မရဲ့...
ရှိုက်​သံအချို့အပြင်​သို့လျှံထွက်​သွား​တော့သည်​။ အိမ်​သာ​ပေါ် ငုတ်​တုတ်​ထိုင်​ပြီး ရင်​ဘတ်​ကိုလက်​တဖက်​နဲ့ဖိ၊ လက်​တဖက်​ကိုပါးစပ်​မှကိုက်​ပြီး အသံမထွက်​မိ​အောင်​ထိန်းကာငို​ကြွေးသည်​။
မိန်းမတစ်​ယောက်​ဖြစ်​နေတဲ့ စစ်​အချစ်​တွေက မအ​ပေါ်လုံ​လောက်​မှုမရှိခဲ့လို့လား မရဲ့....
​ယောက်ျားတစ်​ယောက်​ရဲ့အနမ်းကို မက ပြုံးပြုံး​လေးနဲ့ခံယူ​နေတယ်​...
ဘယ်​သူမှမရဖူး မ​ပေးဖူးခဲ့တဲ့ မရဲ့ပထမအနမ်းကို မ ချစ်​သူဆိုပြီးခံယူ​နေခဲ့တဲ့ စစ်​...စစ်​တောင်​ရယူဖို့မ​တွေးရဲ​သေးတာကို မကအခြားတစ်​ယောက်​အတွက်​ပေးအပ်​လိုက်​တယ်​တဲ့လား...
အနိုင်​ယူပါ...မရယ်​....စစ်​ဘဝမှာ မတစ်​ယောက်​သာ ရှိခဲ့တာမို့လို့ မ အနိုင်​ယူလိုသမျှစစ်​ကပဲအမြဲအရှုံး​ပေး​နေမှာပါ..
မျက်​ရည်​တွေရွှဲနစ်​လို့ လက်​မှာလဲသွားဖြင့်​ကိုက်​ထားရာ​ကြောင့်​သွေး​တွေစို့​နေ​လေပြီ။ ဒဏ်​ရာအနာထက်​ရင်​ထဲကအနာကပိုဆိုးသည်​။ အိမ်​သာကထွက်​ပြီး လက်​ဆေးရင်းမျက်​နှာပါသစ်​ပစ်​လိုက်​သည်​။ တစ်​ခြားအရပ်​မှာ ခံနိုင်​ရည်​ရှိသလိုနဲ့ ဟန်​ဆောင်​ရမှာ​ပေါ့။ ရင်​ထဲမှာကမ္ဘာပျက်​ပေမယ့်​လဲ​ပေါ့​လေ။
အပြင်​ပြန်​ထွက်​လာ​တော့ ဆရာက
"စစ်​...အဆင်​ပြေရဲ့လား....လက်​ကဘာဖြစ်​တာလဲဟင်​...​သွေး​တွေနဲ့"
မျက်​နှာမို့အစ်​ပြီးညိုးငယ်​နေပုံ​ကြောင့်​ဆရာသတိထားမိဟန်​တူသည်​။​မေး​နေရင်းစစ်​လက်​ကိုကိုက်​တော့မည်​အပြု စစ်​က​နောက်​သို့လက်​နှစ်​ဖက်​ကိုဖွက်​လိုက်​ရင်း
"ဘာမှမဖြစ်​ပါဘူး ဆရာ....လိုင်း​ပေါ်မှာပို့ထားတယ်​..ဖုန်းဆက်​လို့မရလို့"
"​နေ​ကောင်းရဲ့လား...ဒီ​နေ့နားလိုက်​လေ...​နော်​"
စစ်​ပုံစံ​ကြောင့်​ဆရာလဲတစ်​ခုခုရိပ်​မိဟန်​တူပါသည်​။ ခါတိုင်း အမြဲတက်​ကြွလန်းဆန်းပြီးအပြုံး​တွေနဲ့သွက်​လက်​နေသူမို့ခုလိုချက်​ချင်းငြိမ်​ကျသွား​တော့ စိတ်​မ​ကောင်းဖြစ်​မိမှာအမှန်​။
"မနားပါဘူး ရတယ်​ဆရာ...စစ်​အဆင်​ပြေပါတယ်​"
ဆရာ​ရှေ့က​နေ သုတ်​သုတ်​လေးထွက်​ပြီး ခဏကလုပ်​နေတဲ့အလုပ်​ကိုပြန်​လုပ်​နေလိုက်​သည်​။ အငိုမျက်​လုံးအပြုံးမျက်​နှာ​လေးနဲ့​ပေါ့။
လုပ်​ရက်​လေခြင်းလို့ပဲ တပြီး ညည်းဆိုရမလား။
မိန်းမဖြစ်​နေတဲ့ကိုယ့်​ဘဝကိုယ်​ပဲ စိတ်​နာရမလား။
မကို​တော့အပြစ်​မတင်​ရက်​။
ဘယ်​သူမဆို ဒီလို​ခေတ်​ကြီးမှာ​ငွေ​တွေဂုဏ်​တွေကသာအရာရာမဟုတ်​လား။
မ​ရွေးချယ်​ခြင်းက မှန်​ကန်​တာ​ပေါ့။ စစ်​နဲ့ယှဉ်​လိုက်​ရင်​လဲ ထို​ကောင်​လေးအဆင့်​နဲ့ကမိုးနဲ့​မြေလိုကြီး​လေ။ စစ်​ကသာကိုယ့်​အ​ခြေအ​နေကိုယ်​မသိပဲနဲ့ မိုက်​ရူး​နေတာကို။
....
​ကျောင်းကပြန်​လာပြီး အိမ်​ရောက်​တော့​သွေးမှာ အစားအ​သောက်​ကလွဲပြီးကျန်​တာဂရုမစိုက်​တော့။ အဝတ်​သေတ္တာရဲ့​အောက်​ဆုံးမှာထည့်​ထားတဲ့ဖုန်းကိုလဲမဆယ်​ဖြစ်​။ နဂိုတည်းကစက်​ပိတ်​ထား​တော့ အ​ရေးတကြီးဆက်​စရာလဲမရှိသည်​မို့​သွေး​မေ့ထားတာပါ။ စစ်​ကို​တော့ အိမ်​ပြန်​ရ​တော့မည့်​အ​ကြောင်း​ပြောထားပြီးသားကိုး။
အကယ်​၍မ​ပြောခဲ့ရင်​တောင်​စစ်​ကထူးပြီးစိတ်​ဆိုး​နေတတ်​သူမဟုတ်​ဘူး​လေ။
တန်းပြဆင်းမယ့်​ရက်​တွေမ​ရောက်​ခင်​တုန်းက​တော့ အိမ်​အလုပ်​ဖြင့်​နားကိုမနားရ။​ကောလိပ်​မှာအစားဆင်းရဲခဲ့တာ​တွေကိုလဲအိမ်​ပြန်​ပြီးမှအတိုးချစား​သောက်​ရ​တော့သည်​။
ခုလဲ ကွပ်​ပျစ်​ပေါ်မှာ​ဋ္ဌေးကိုသွားဝယ်​ခိုင်းထားတဲ့ မာလာဟင်းနှစ်​ပွဲကိုပန်းကန်​ကြီးတစ်​ခုထဲ​ပေါင်းထည့်​ပြီးစိမ်​ပြေန​ပြေစား​နေ​တော့သည်​။
"နင့်​ကို​ကျောင်းကတမင်​အငတ်​များထားသလား မိ​သွေး"
ဒါကို အနားမှာ စာရင်းလုပ်​နေတဲ့ကိုဟိန်းကအမြင်​ကပ်​စွာ​ပြော​နေသည်​။
"ငတ်​ဆို ကိုဟိန်းရာ...​ပြောကို​ပြောမ​နေချင်​ပါဘူး..မနက်​စာဆိုပဲဟင်းပဲ...ည​နေ​တော့အ​ကောင်း​ကျွေးတယ်​...​နေ့လယ်​စာ​တွေဆို ကန်​တင်းမှာတန်းစီပြီးသွားဝယ်​စားရတာ....အဲ့ဒါသွားမဝယ်​ချင်​လို့​နေ့လယ်​စာကိုမစားဘူး"
"ဝယ်​ရလို့မစားဖြစ်​တာလို့သူများထင်​ရင်​ဘယ်​လိုလုပ်​မလဲ...နင့်​ကိုပိုက်​ဆံလိုရင်​မှာလို့​ပြောသားနဲ့ကို...စားချိန်​တန်​မစားပဲနဲ့"
"မစားဆို မစားချင်​လို့မစားတာ​လေ...အဲ့သွားဝယ်​ရတာပျင်းလို့ပါဆို အစ​တော့သုံး​လေယရက်​တပတ်​လောက်​တော့ဆာတယ်​...ဆာ​ပေမယ့်​အောင့်​ခံ​ပေါ့....​နောက်​ကျ​တော့​နေသားကျသွား​ရော..."
"အိမ်​ရောက်​တော့အကုန်​အတိုးချစားတာလား...​နေသားကျခဲ့ပြီးမှဘာလို့အခုကအချိန်​အခါမဟုတ်​စားရတာလဲ"
"အာ...ဒါက​တော့ မစားလို့ဘယ်​ဖြစ်​မလဲ​နော်​..."
"နင်​ဖုန်းလဲမကိုင်​တော့သလိုပဲ ဖုန်း​ပျောက်​ခဲ့တာလား"
"ဘယ်​ကလာ​နော်​...အဝတ်​အိတ်​ထဲကခုထိကိုမဆယ်​ရ​သေးဘူး"
"​ဟေ...နင့်​ဘက်​ထရီက​ကောင်းပါဦးမလားဟ..ဖုန်းကမသုံးလဲအားကသွင်းမှရတာ​နော်​"
"ဟုတ်​လား...​ဋ္ဌေး​ရေ...ငါ့အဝတ်​အိတ်​အောက်​ထဲကဖုန်းကိုထုတ်​ပြီးအားသွင်း​ပေးထားဦး"
ပလုတ်​ပ​လောင်း စား​နေရင်း အမှိုက်​ကျုံး​နေတဲ့​ဋ္ဌေးကိုလဲ​အော်​ပြောလိုက်​သည်​။​သွေးစား​နေတာကိုဘယ်​သူမှလာမနှိုက်​စားကြ။ ကြည့်​တောင်​မကြည့်​။ အငတ်​ဘေးကလာခဲ့ရလို့စားနိုင်​သမျှနင့်​တစ်​ယောက်​တည်းစားစမ်းဆိုပြီး ကြည့်​နေကြတဲ့ပုံ​။
တစ်​နေကုန်​ဟိုဟာလုပ်​လိုက်​ဒါလုပ်​လိုက်​နဲ့ အချိန်​နွေကုန်​ပြန်​သည်​။ အိပ်​ယာဝင်​တော့မှဖုန်းဖွင့်​ဖို့စိတ်​ကူးရ​တော့သည်​။​ကျောင်းပိတ်​သည့်​နောက်​ဆုံးညက​သွေးမူးပြီးဘာမှမမှတ်​မိ။ တည်းခိုရာသို့ဘယ်​လိုက​နေဘယ်​လို​ရောက်​လာလဲမသိ။ နိုးလာ​တော့နန်းမြသီနဲ့အတူအိပ်​နေတာပဲသိသည်​။အဲ့​ကောင်​မလဲ​တော်​တော်​မူးခဲ့ဟန်​ပင်​။
ရှင်းသန့်​ကားနဲ့ပဲ ကားဂိတ်​လိုက်​ပို့ခဲ့တာ။ တလမ်းလုံး နန်းမြသီစကားတွတ်​ထိုးတာကိုနား​ထောင်​နေရင်းနဲ့ ဘာမှကိုမ​ပြောရ။ ကားထွက်​ကာနီးမှ ရှင်းသန့်​ကသူမထိုင်​တဲ့ကားပြတင်း​ဘေးကို လာရပ်​ပြီး
"မ...ပြန်​ရောက်​ရင်​ဖုန်းဆက်​နော်​....​ပြန်​ဆုံမယ့်​ရက်​ကို ကျ​နော်​မျှော်​နေပါ့မယ်​"
​ဟု ပြတင်း​ဘောင်​ပေါ်တင်​ထားတဲ့​သွေးလက်​ကိုခဏဆုပ်​ကိုင်​ပြီး ထွက်​သွား​လေသည်​အထိ​သွေးအူ​ကြောင်​ကြောင်​ဖြစ်​နေခဲ့​သေးသည်​။
ဖုန်းဖွင့်​ပြီး အရင်​ဆုံးသတိရသူက စစ်​ဖြစ်​နေ​တော့ သူ့နံပတ်​ကို​ခေါ်လိုက်​သည်​။
"ဟလို..."
​သွေးမှတ်​မိသ​လောက်​ဖုန်းလာကိုင်​တိုင်းမှာ ဘယ်​တော့မှာ ဟလိုလို့မထူးပဲ မဟုတန်း​ခေါတတ်​သည့်​စစ်​ကခုဘယ်​လို​ကြောင့်​ပါလိမ့်​။
"စစ်​လား..."
"ဟုတ်​ပါတယ်​...စစ်​ပါရှင့်​"
အမြဲကြား​နေကျ စစ်​အသံ​ပေမယ့်​ဒီတစ်​ခါ​တော့​သွေးရင်​ထဲတစ်​မျိုးကြီးဖြစ်​လို့​နေသည်​။ သူ့ကို​သွေးပစ်​ထားတာကြာသွားလို့လား။
"မပါ...စစ်​ဘာလုပ်​နေလဲ...အိပ်​နေပြီလား"
"မအိပ်​ပါဘူး...တီ​ဗီကြည့်​နေတာ...မ​ကော...အဆင်​ပြေရဲ့လား"
"​ပြေပါတယ်​..စစ်​တို့သင်​တန်းပြီး​တော့မှာလား...ဘယ်​တော့အိမ်​ပြန်​မှာလဲ"
"မ​ပြောတတ်​ဘူး...မ...ကိုယ်​သင်​ချင်​ရင်​အပြီးထိသင်​လို့ရတယ်​...တတ်​သွားရင်​လဲဆရာ့ဆီမှာပဲသူ့ဆိုင်​မှာလုပ်​ချင်​ရင်​လုပ်​...မလုပ်​ရင်​အိမ်​ပြန်​ပြီးဆိုင်​ဖွင့်​လို့ရတယ်​"
"စစ်​ကျွမ်း​နေပြီ​ပေါ့"
"သင်​ယူတုန်းပါ..စစ်​ကောင်း​ကောင်းတတ်​မှ​တောင်​ကြီးပြန်​မှာ...ဒီကိုခဏခဏလဲမလာနိုင်​ဘူး​လေ"
"ဟုတ်​တာ​ပေါ့...စစ်​ကညဏ်​ကောင်းတာ​ကြောင့်​တတ်​လွယ်​မှာပါကွယ်​...​နေ​ကော​ကောင်းတယ်​မလား...ဖျား​သေးလား.."
"လူက​ကောင်းပါတယ်​...မဖျားတာကြာလို့ဖျား​တောင်​ဖျားချင်​လာပြီ"
"ဟာ...မဖျားချင်​ပါနဲ့...ကျန်းမာ​ရေး​ကောင်းမှဖြစ်​မှာ​ပေါ့...မကပိန်​တာရိုးဆိုမကြိုက်​ဘူး​နော်​"
"စစ်​အချိန်​မှန်​မှန်​စားလို့ဝ​နေပါပြီ...မ လိူင်းမတက်​ဘူးလား"
"စစ်​နဲ့​ပြောပြီးရင်​တက်​မယ်​လေ...မ ခုမှဖုန်းဖွင့်​တာ.​ကျောင်းကပြန်​လာတည်းကအဝတ်​အိတ်​ထဲမဆယ်​မိဘူး​လေ..."
"ဪ..ဒါဖြင့်​ချ​တော့​လေ...မ...​ဘေလ်​ကုန်​နေဦးမယ်​"
"စစ်​လိုင်း​ပေါ်မှာ​တွေ့ရ​အောင်​လေ....သတိရတယ်​သိလား"
"စစ်​လဲသတိရပါတယ်​...မနက်​ကျအလုပ်​ရှိ​သေးလို့ စစ်​က​စောအိပ်​တော့မလို့....မလဲညနက်​ထိသုံးမ​နေနဲ့ဦး​နော်​....ဂွတ်​နိုက်​မ"
စကားကိုတိုတိုတုတ်​တုတ်​ပြောပြီး ဖုန်းအရင်​ချသွား​လေ​တော့​သွေးပဲ​အောင့်​အောင့်​ကြီးကျန်​ခဲ့ရ​လေသည်​။ တစ်​ခုခုကိုစစ်​ထံမှ​တောင့်​တ​နေသလိုမျိုးရင်​ထဲမှာဟာတာတာကြီးဖြစ်​နေလို့​နေသည်​၊
ဖုန်းချခါနီးတိုင်း အရမ်းချစ်​တယ်​နော်​လွမ်းတယ်​မထားသွားနဲ့​နော်​ဆိုပြီးချွဲနွဲ့တတ်​သော​ကောင်​မ​လေးကို ပိုချစ်​တယ်​တို့လွမ်းတယ်​တို့ပြန်​မ​ပြောမိပဲတူတူပါပဲဆိုပြီးဖုန်းချ​နေကျ။
ခု​တော့ဘာမှမ​ပြော​တော့ပဲကိုဖုန်းချသွားတာလဲသူကအရင်​ဆို​တော့ တစ်​မျိုးကိုမှတစ်​မျိုးကြီးဖြစ်​လို့​နေသည်​။​သွေးလိုင်းတက်​ဖို့ကိုခဏခဏပူဆာတတ်​သူကခု​တော့တက်​မယ်​ပြော​တောင်​အိပ်​တော့မှာတဲ့။
လိုင်း​ပေါ်ဘာစာ​တွေများပို့ထားပါသနည်း။ သိချင်​စိတ်​ဖြင့်​အိပ်​ယာ​သေချာပြင်​ကာလိုင်းဖွင့်​လိုက်​သည်​။
ထူးဆန်းစွာ စစ်​ဆီမှဘာစာမှပို့မထား။ ပို့ပြီးသားစာ​တွေ​တောင်​စစ်​ဖက်​က​နေပြီးမှပြန်​ဖျက်​ထားသည်​ကအများအပြား။ ထင်​မထားသည့်​စာ​တွေက​တော့ရှင်းသန့်​မောင်​ဆီမှစာ​တွေဖြစ်​သည်​၊
ဘယ်​သူ့စာမှမပြန်​သေးပဲ nf​ပေါ်တက်​လေ​တော့...
ဟဲ့​ဗု​ဒ္ဓေါ​ရေ.. ..ငါ့ပုံကြီးကဘယ်​လိုလုပ်​..
Nfမှာ စစချင်းမြင်​လိုက်​ရသည်​က​သူမနှင့်​ရှင်းသန့်​မောင်​နမ်း​နေ​သောပုံ။ like comment​တွေလဲအများကြီးကိုမှအများကြီး။ မူးလဲမတတ်​ဖြစ်​သွားသည်​၊
ဒါ​တွေဘယ်​တုန်းကဘယ်​လိုဖြစ်​ပျက်​ခဲ့သည်​ကို​တော့​သွေး​တွေးလို့မရ​တော့။
ထိုပုံနဲ့ကပ်​ရက်​တော့ အနက်​ရောင်​ကိုပရိုဖိုင်​ပြောင်းလိုက်​တဲ့စစ်​ရဲ့အ​ကောင့်​လေး။ like com လဲပိတ်​ထားသည်​။
ဘာ​တွေဖြစ်​ကုန်​တာလဲ....
မက်​ဆင်​ဂျာထဲပြန်​သွားပြီး ရှင်းသန့်​ဆီကစာ​တွေဖတ်​ကြည့်​သည်​။
​သွေးသည်​ဘယ်​အချိန်​ကသူ့ချစ်​သူဖြစ်​သွားခဲ့သနည်း။
ကမ္ဘာကြီးလည်​နေရာမှရပ်​တန့်​သွား​လေပြီ။
ဒါ​ကြောင့်​မို့ ဒါ​ကြောင့်​မို့ စစ်​ကသူမကို​အေး​အေးလူလူတုန့်​ပြန်​ခဲ့တာ​ပေါ့။
ဒုက္ခပဲ....စစ်​အထင်​လွဲသွား​ချေပြီ။
​ကောလိပ်​ကျောင်းသား​ကျောင်းသူ​တွေစုပြီးဖွဲ့ထားတဲ့ဂရုထဲမှာလဲ​သွေးတို့နှစ်​ယောက်​ပုံကပလူပျံ​နေသည်​။
ဒီကိစ္စကိုဘယ်​က​နေဘယ်​လိုစပြီးရှင်းရမှန်း​သွေးကိုယ်​တိုင်​လဲမသိ​တော့​ချေ။
ဘယ်​သူကမှားလဲမှန်​လဲမ​တွေးတတ်​။
ပြသနာအားလုံးမှာအပြစ်​ရှိသူက စစ်​လဲမဟုတ်​ရှင်းသန့်​လဲမဟုတ်​ပဲ အဓိကတရားခံမှာမိမိကိုယ်​တိုင်​သာဖြစ်​နေ​တော့သည်​။
​သွေး ရှင်းသန့်​ကိုချစ်​တာမှမဟုတ်​တာ....သူငယ်​ချင်းလိုသာခင်​မင်​ခဲ့တာကိုယ့်​ကိုကိုယ်​အသိဆုံး။​သွေးချစ်​တာကစစ်​ကို​လေ။ ပထမအနမ်းကိုချစ်​သူမဟုတ်​တဲ့တခြား​ယောက်ျားကို​တောင်​ကိုယ်​ကဘယ်​လိုဖြစ်​ပြီးလိုလိုလားလား​ပေးရက်​ခံယူရက်​နိုင်​ခဲ့တာလဲ။
ငါးပါး​မှောက်​ရုံမက အကုန်​မှောက်​ကုန်​ပြီ။
ကိုယ့်​ကိုကိုယ်​ခွင့်​မလွှတ်​နိုင်​လောက်​အောင်​နာကျင်​မုန်းတီးမိသည်​။ အိမ်​အောက်​သို့ကမန်းကတန်း​ပြေးဆင်းပြီး စစ်​ဆီဖုန်း​ခေါ်ကြည့်​တော့ စက်​ပိတ်​ထား​လေပြီ။ သူ့ကိုရှင်းပြရမည်​။ တ​လောကလုံးကရှင်းသန့်​နဲ့​သွေးဟာချစ်​သူလို့ယုံကြည်​ရင်​တောင်​စစ်​တစ်​ယောက်​က​တော့သူမကိုယုံကြည်​ရမည်​။ သူမချစ်​တာစစ်​တစ်​ယောက်​သာဖြစ်​ကြောင်း။ သူမ​ရွေးချယ်​တာဟာရှင်းသန့်​မဟုတ်​ကြောင်း။
.....
Next