ထင်းရှူးမြေမှာ လွမ်းရိပ်တို့ဝေ ထင္းရွဴ းေျမမွာ လြမ္းရိပ္တို႔ေ၀

30

"ဝှါး...အိပ်​ချင်​လိုက်​တာ....ဒီ​နေ့မှ လူကဘာဖြစ်​နေလဲမသိဘူး မလန်းဘူးဖြစ်​နေတယ်​"
​ကိုရီးယား​စောင်​ပုံကြီးထဲမှာ​ကွေးပြီးဖုန်းနှိပ်​နေတဲ့ နန်း​ကြောင့်​အနီးက​ကေသီက မျက်​စောင်းရွယ်​လိုက်​ရင်း
"မလန်းတာ မ​ပြောနဲ့...ညက စစ်​ကိုဘယ်​လောက်​တောင်​ရစ်​လိုက်​လဲ စစ်​ဖြင့်​သနားစရာ"
"ရစ်​စရာလား...ဖြစ်​သင့်​တာကို​ပြောပြတာ​လေ..သူ့ကိုကရူး​နေတာကိုး"
ဟုတ်​သည်​။ ညက​ပျော်​ပျော်​ပါးပါးဆိုပြီး ခြံထဲမှာမီးပုံပွဲ​လေးကို မကြီးကစီစဉ်​ပေးထား​လေသည်။​ဆိုင်​အသစ်​လေးနှင့် အို​ကေမှစိုပြည်​နေတဲ့ စစ်​တစ်​ယောက်​က​တော့ တစ်​ပတ်​မှာသုံးရက်​လောက်​သာ အိမ်​ပြန်​အိပ်​တတ်​သူပါ​လေ။ မ​နေ့ညက​တော့ပြန်​လာသည်​။ ကြီးကြီးနှင့်​မကြီးတို့မိသားစု​တွေ ဝင်​အိပ်​သွားသည်​အထိ စစ်​ရယ်​နန်းရယ်​ကေသီရယ်​နောက်​ဆိုင်​ဝန်​ထမ်း​ကောင်​မ​လေးသုံး​ယောက်​ရယ်​က စားရင်း​သောက်​ကြရင်းနှင့်​ညဉ့်​နက်​လာ​တော့လူကလဲ​ထွေ စိတ်​ကလဲ​ထွေလို့စကား​တွေများဖြစ်​ကြသည်​။
အချစ်​ရေးအ​ကြောင်း​ဆွေး​နွေးဖြစ်​ရင်း ဝိုင်းကခွာဖို့ပြင်​နေတဲ့စစ်​ကို နန်းကပဲအစပျိုးလိုက်​မိတာ။
ကိုယ့်​ကိုလက်​မတွဲရဲလို့ပဲ တစ်​ခြားတစ်​ယောက်​နဲ့ဖြစ်​ချင်​တိုင်းဖြစ်​နေတဲ့ ချစ်​သူ​ဟောင်းကိုယခုအထိ ပြစ်​ချက်​ကိုမမြင်​တဲ့ စစ်​အစားမ​ကျေမချမ်းဖြစ်​ကာ တဖက်​သားကိုပိုစိတ်​တိုသည်​။ မူးမူးနဲ့ဘယ်​လောက်​ထိ​တောင်​စစ်​ကိုစိတ်​ထိခိုက်​စေမိသည်​မသိ။ စစ်​မှာညကြီးနက်​မှ သူ့အိမ်​ကိုပြန်​သွားခဲ့တာလဲမသိ။ နိုးလာ​တော့ဘာမှလဲသိပ်​မမှတ်​မိ။
"တကယ်​ပဲ နန်းစကား​တွေလွန်​သွားတာလား..မ​ကေသီ"
"လွန်​တာဆိုလဲ နန်းက​စေတနာနဲ့​ပေါ့...ဒါ​ပေမယ့်​သိတဲ့အတိုင်းပဲ စစ်​ကဘယ်​သူ့အ​ပေါ်မှာမှမ​ကောင်းဖူးတဲ့သူမဟုတ်​ဖူး​လေ...သူ့အ​ပေါ်မ​ကောင်းရင်​တောင်​မှ​ပေါ့...သူချစ်​ရတဲ့သူဆိုဘယ်​လိုနည်းနဲ့ပဲဖြစ်​ဖြစ်​သူကခွင့်​လွှတ်​နေမှာ..နာကျင်​ရ​ပေမယ့်​လဲ​ပေါ့"
ဒါ​ပေါ့။ အနည်းငယ်​အေးစက်​တည်​ငြိမ်​နေပြီထင်​နေခဲ့တာ။ သူ့အလုပ်​လေးနဲ့သူ ခါတိုင်းလို​အေး​ဆေးအဆင်​ပြေ​နေတယ်​ထင်​ခဲ့တာ​၊ တကယ်​ကအရွယ်​နဲ့မလိုက်​အောင်​ရင်​တွင်းခံစားချက်​တွေပျက်​စီး​နေတာဘယ်​သူမှမမြင်​ခဲ့ဘူး။ သူစိမ်းတစ်​ယောက်​အတွက်​နဲ့ စိတ်​ဓာတ်​တွေပြိုလဲ​နေစရာလား မမစစ်​ရယ်​။
ဖြစ်​နိုင်​ရင်​သွေးဆိုတဲ့မိန်းမထက်​အစစအရာရာမှာသာလွန်​တဲ့​ယောက်ျားမိန်းမ​တွေကို မမစစ်​ရနိုင်​သေးရက်​နဲ့။ ဝိုင်းဝိုင်​လည်​နေတာကိုသိရက်​နဲ့အနားကပ်​မခံတဲ့ မမစစ်​။ တကယ်​ချစ်​မိသွားတာနဲ့အဲ့​လောက်​သစ္စာမြဲ​နေရသလား။
"မ​ကေသီလဲ မြင်​နေတာပဲမလား....တခြားဂရု​တွေမှာအချစ်​ရေးအ​ကြောင်းတင်​လိုက်​ရင်​ကို အဲ့အဖြူအစိမ်းစုံတွဲပုံက​နေရာတကာမှာ​ပေါ်ပြူ လာဖြစ်​နေတာ​လေ....ဒါကိုမြင်​နေရက်​နဲ့လွှတ်​မချနိုင်​တဲ့ မမစစ်​ရဲ့စိတ်​ကိုအံ့သြမိတယ်​...မမစစ်​ငြိမ်​ပြီးခံစားရ​လေ​လေ နန်းက ဟိုမိန်းမကိုသွားသတ်​ပစ်​ချင်​လေပဲ"
နန်း​ပြောတာလဲမှန်​သည်​။ တစ်​ချိူ့ဆိုချစ်​လွန်းလို့ပရိုဖိုင်​တွေ​တောင်​ချိန်းထား​ပေးကြ​သေးတာ​လေ။
စစ်​နေရာမှလဲကိုယ်​ချင်းစာသည်​။​ကေသီကိုယ်​တိုင်​လဲပဲကြုံဖူးခဲ့သည်​ကိုး။
"ဒါက​တော့ကွယ်​...စိတ်​ဒဏ်​ရာ အသည်းကွဲဒဏ်​ရာဆိုတာ ချက်​ချင်းကုလို့မရဘူး...စိတ်​နာတယ်​ဆိုပြီးလဲအတင်းပဲအချစ်​စိတ်​ကိုနှင်​ထုတ်​လို့မရ​သေးဘူး...နှစ်​နဲ့ချီကုစားရတယ်​"
"မသိဘူး...မမစစ်​အစား​ဒေါသထွက်​တယ်​...ကိုယ့်​ကိုလဲဖြတ်​တာမဟုတ်​ဘူး...​နောက်​ကွယ်​မှာ​တောင်​ပေါ်တင်​ဖောက်​ပြန်​တာ...အ​နေနီးစပ်​ရာသာယာတာ....အကျင့်​မ​ကောင်းတဲ့မိန်းမဆိုတာအသိသာကြီး...ရွံလိုက်​တာ"
​ပြောကာမှပဲ ပိုလို့ပင်​ဒေါသထွက်​ပြ​နေ​သေးသည်​။ ကျန်​တဲ့လူ​တွေက​တော့ အ​နောက်​ခန်းထဲမှာတီ​ဗီသွားကြည့်​နေ​လေသလား ဂိမ်း​ဆော့​နေကြသလား​ပျောက်​ချက်​သား​ကောင်း​နေသည်​။ ဆိုင်​ကလဲ​မနက်ဖက်​အေးတာ​ကြောင့်ပဲလား မ​ပြောတတ်​လူပါး​နေသည်​။
"ဪ...အိမ်​ထဲခဏသွားဦးမယ်​...မ​နေ့ညကဖုန်းကအထဲမှာထားခဲ့လို့"
"ဟုတ်​မ​ကေသီ"
မ​ကေသီလဲ နန်းကို​ပြောပျင်းလို့လား။နားကြားပျင်းကပ်​ပြီးပဲတမင်​ရှောင်​ထွက်​သွား​လေသလားမသိ။
နန်း​ပြောတာလဲမှန်​နေသားပဲကို။
ကိုယ်​ချစ်​ရသူကိုတစ်​ခြားသူနဲ့ပလူး​နေတာမြင်​ရ​တော့ မမစစ်​ခမျာဘယ်​လောက်​တောင်​သည်းခံ​နေရရှာမလဲ။
​ခေါင်းကလဲကိုက်​နေသည်​။ ညကစပိုင်​တွေ​သောက်​တာပဲ များသွားလို့လား။
တံခါးဝမှာတပ်​ထားတဲ့ဆည်းလည်းသံ​လေး​ကြောင့်​မှေးခနဲ အိပ်​ပျော်​မလိုဖြစ်​နေစဉ်​လန့်​နိုးလာရသည်​။
"မင်္ဂလာပါ ကြိုဆိုပါတယ်​ရှင်​....ဘာများအလိုရှိပါသလဲ"
ခြုံလွှမ်းထားတဲ့​စောင်​ကို​ခြေရင်းသို့ကန်​ချရင်းမျက်​လုံးပွတ်​ကာကမန်းကတန်း​ပြောလိုက်​ရသည်​။ အမြင်​အာရုံ​တွေကသိပ်​မပီပြင်​။
"နန်း..ညီမ....အစ်​မပါ..မှတ်​မိလား"
အသံ​တော့ ကြားဖူးသလို​ပေမယ့်​မမှတ်​မိ။ မျက်​စိကို​သေချာပွတ်​ရင်း ကြည်​ကြည်​လင်​လင်​ဖြစ်​လာ​တော့မှ
"ဟင်​.....ရှင်​"
အ​နွေးထည်​အပြာ​ရောင်​ပွပွကြီးကို ဝတ်ထားကာ​ကျောပိုးအိတ်​တလုံးကိုလွယ်​ထားပြီးဂျင်း​ပင်​န်​နှင့်​ကြိုးသိုင်းဖိနပ်​နှင့်​ခေါင်းစွပ်​ဦးထုတ်​နှင့်​ဆိုေ​တာ့ ရုတ်တရက် မမှတ်မိလိုက်​။​သေချာကြည့်​မိ​တော့မှ ဒီမိန်း​မကို​နန်း​သေ​သေချာချာသိ​နေတာ​ပေါ့။ မခို့တရို့လား။ ရှက်​အမ်းအမ်းနဲ့ပြုံး​နေသည်​လား။ တစ်​မျိုး​တော့တစ်​မျိုးပဲ။ ခဏကပြုံးချိုပြီးကြို​နေတဲ့ကိုယ့်​မျက်​နှာထား​တွေပြန်​ပြင်​လိုက်​သည်​။
ကိုယ်​ကိုလဲပြန်​မတ်​ရင်း
"အဟမ်း...ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ အစ်​မ"
"စစ်​...စစ်​ရှိလားလို့...စစ်​နဲ့​တွေ့ချင်​လို့ပါ"
ချီးပဲ။ တမလွန်​မှာသွားရှာ​နေလိုက်​။
လူငယ်​ပီပီ စိတ်​ခံစားမှုမှန်​သမျှက နန်းရဲ့မျက်​နှာမှာ​ပေါ်​နေမှန်းသိသည်​။
"မမစစ်​မရှိဘူးရှင့်​"
"သူဘယ်​သွားလို့လဲ..."
"ရန်​ကုန်​သွားတာကြာပြီ​လေ...အစ်​မကိုမ​ပြောပြဘူးလား...မပြန်​လာတာကြာပြီ​ကော"
ပုံမှန်​ဆို နန်းမလိုအပ်​ပဲမညာဖူး။ ဒီကိစ္စမှာ​တော့မလိုအပ်​ဘူးဆို​ပေမယ့်​အမြင်​ကပ်​ပုဒ်​မဖြင့်​သာ တမင်​တကာကြီးကို ညာပစ်​လိုက်​သည်​။ ထိုအစ်​မကြည့်​တော့ မျက်​နှာကသိသိသာသာညိုးငယ်​သွားသည်​။
လဲ​သေလိုက်​တော့ အစ်​မ​ရေ
"ဟုတ်​လား...တကယ်​ပြန်​မလာဘူးလား"
"ဟုတ်​....ပြန်​မလာဘူး အဲ့ဖက်​မှာပိုပြီးအဆင်​ပြေတယ်​တဲ့....အ​ရေးကြီးကိစ္စရှိရင်​ရန်​ကုန်​လိုက်​သွား​လေ...အစ်​မတို့အဆက်​အသွယ်​ရှိ​နေမှာပဲကို...မမစစ်​ကလဲကွာ..​ပြောမထားဘူးလားမသိဘူး"
ဧည့်​သည်​လာတာကို ထိုင်​ပါဟု လည်းမ​ပြောဖြစ်​။ မ​ပြောချင်​တာပါ။​နောက်​ဖေးတံခါးမှ​ကေသီဝင်​လာသံကြားလိုက်​ရသည်​။ ဒုက္ခပဲ။​ကေသီလာရင်​သိ​တော့မှာမို့စကားစအမြန်​ဖြတ်​လိုက်​သည်​။
"​ကျေးဇူးပဲ​နော်​..တကယ်​လို့များ....ထားပါ​တော့...အစ်​မသွား​တော့မယ်​"
အပြင်​သို့​နှေး​ကွေးစွာထွက်​သွား​နေ​သော သူ့​ခြေလှမ်း​တွေကိုမတားဆီးမိ။ သူ့ထိုက်​နဲ့သူကံ ခံရတဲ့အလှည့်​လဲလှိမ့်​ပိန့်​နေ​အောင်​ခံရပါ​စေ။
ကိုယ်​နဲ့​တော့စစ်​နဲ့ပတ်​သက်​ပြီးမှသိတာမို့လို့သူစိမ်းလိုပါပဲ။ မလိုအပ်​ပဲနဲ့​တော့ခင်​မင်​မှုမ​ပေးနိုင်​။ သာမာန်​ဆိုရင်​တော့ကြိုဆိုဦးမည်​။ခုက မုန်း​နေတာကိုး။
စိတ်​ထဲမှာ​တော့...
မမစစ်​ကို​တွေ့ချင်​လို့ ဒီအထိအသိမ​ပေးပဲလိုက်​လာတာများလား...
ဒါဆိုသူ​တော့အခက်​တွေ့​တော့မှာပဲ
ငါ ပြန်​ခေါ်ပြီး​ပြောလိုက်​ရမလား
ဒါမှမဟုတ်​ဒီအတိုင်းထားလိုက်​ရမလား....
စိတ်​ထဲ​ခေါ်ရနိုးမ​ခေါ်ရနိုးနဲ့ဒွိဟ​တွေဖြစ်​နေချိန်​ပဲ​သွေးက ခပ်​ဝေး​ဝေးကို​ရောက်​သွားခဲ့သည်​။ ဆိုင်​သို့လဲဧည့်​သည်​တွေလာလိုက်​တာနဲ့နန်းလဲမအားဖြစ်​တော့။ ဒီအ​ကြောင်းကို မမစစ်​ကိုမ​ပြောပြ​တော့ဟု။
....
ဒီဇင်​ဘာလ​တွေဆို အရိုးကွဲ​အောင်​အေးတတ်​သော​တောင်​ကြီး​ဆောင်းရာသီနဲ့​တော့ဟုတ်​နေပါပြီ။ ဆိုင်​ထဲမှာ အကူက​လေးမ​တွေကိုတာဝန်​ယူခိုင်းထားပြီး မ​နေ့ညက အိပ်​မရခဲ့တာနဲ့ အတိုးချအိပ်​နေလိုက်​တာ နိုးလာ​တော့​နေ့လယ်​ဆယ့်​နှစ်​နာရီ​ကျော်​နေပြီ။
​နေရင်း​နေရင်းနဲ့ဒီသစ်​သားအိမ်​လေးကို စစ်​သဘောကျပြီးရင်းကျလို့​နေသည်​။ အဖြူ​ရောင်​မွေ့ယာကုတင်​ပေါ်မှာဇိမ်​ကျကျနှပ်​နေရတာရယ်​ဝါကျင့်​ကျင်​မီးမှိန်​မှိန်​လေးရယ်​နွေး​နေတဲ့အိမ်​လေးရယ်​။ စစ်​အချစ်​ဆုံး​တွေချည်းပါပဲ။
​စောင်​ကိုမ​ခေါက်​တော့ပဲ​အောက်သို့ဆင်းလာသည်​။​ရေ​နွေးနဲ့စပ်​ချိုးလိုက်​ပြီး အ​နွေးထည်​အ​နေ​တော်​လေးကိုစွပ်​လိုက်​သည်​။
မနက်​စာနှင့်​နေလည်​စာအတွက်​ဗိုက်​ကတဂွီဂွီ​တောင်း​နေ​လေပြီ။​ရေမိုးချိုးအဝတ်​အစားလဲပြင်​ဆင်​ပြီးတာနဲ့ အိမ်​တံခါး​လေး​သော့ပိတ်​လိုက်​သည်​။ ဘယ်​သူစိမ်းကိုမှ အိမ်​လေးထဲဝင်​ခွင့်​မပြု။
ဆိုင်​ထဲ တစ်​ချက်​ချောင်းကြည့်​ရင်း
"ညီမတို့​ရေ....အစ်​မ အပြင်​သွားလိုက်​ဦးမယ်​နော်​...ဘာမှာကြဦးမလဲ"
ဒါက​တော့ စစ်​အပြင်​မှာကိစ္စတစ်​ခုခုရှိလို့သွား​လေတိုင်း​ပြော​နေကျ စကား။ အပြန်​ဆိုရင်​လဲစားစရာတစ်​ခုမဟုတ်​တစ်​ခုဝယ်​လာ​ပေးတတ်​သည်​လေ။
"မမှာ​တော့ဘူး မမစစ်​....ဆိုင်​မှာ လူများတယ်​သိပ်​တော့မကြာ​စေနဲ့ဦး​နော်​...ခဏကမနှိုးရဲလို့"
ဆိုင်​ထဲမှာ​ကောင်​မ​လေးတစ်​ယောက်​ကထွက်​ပြောသည်​။ ဟုတ်​မှာ။ ဘယ်​သူမှစစ်​အနားကိုလာပြီးနှိုးရဲမှာလဲ။ အလုပ်​သမား​တွေလဲစည်းကမ်းကအ​ကောင်းကြီး။ အိမ်​နားသို့​ခြေတစ်​လှမ်းမှကြွမလာ။
"သိပ်​မကြာဘူး တစ်​ခုခုသွားစားရုံတင်​...အမြန်​ပြန်​ခဲ့မယ်​...ဂရုစိုက်​ထား​ပေးပါဦး...သွားပြီ​နော်​"
ဆိုင်​ဖွင့်​ပြီး တလအကြာမှာ​တော့ အဆင်​ပြေလာတာနဲ့ ဆိုင်​ကယ်​လေးတစ်​စီးဝယ်​ပစ်​လိုက်​သည်​။ မိန်းမအ​နေနဲ့မလိုက်​ဖက်​ပေမယ့်​လည်း​ပေါ့။ ဆံပင်​ကိုလဲ နားရွက်​ပေါ်ဝဲကျ​နေတဲ့အထိညှပ်​ပစ်​လိုက်​တဲ့အပြင်​အ​ရောင်​ပါဖွဖွ​လေး​ပြောင်းထားလိုက်​သေးတာ။
ဆိုင်​ကယ်​မောင်းလက်​အိတ်​လေးကိုစွပ်​ပြီး​မောင်းလာမိတာပဲကိုယ့်​ကိုကိုယ်​ချီးမွမ်းမဆုံး။​နေ့လည်​ခင်း​တောင်​အေးချက်​။
စား​နေကျ တိုဟူး​နွေးဆိုင်​လေးမှာပဲဝင်​စားလိုက်​သည်​။ ဆိုင်​က​ကောင်​မ​လေး​တွေအတွက်​ပါပိုပြီးမှာကာပါဆယ်​ဆွဲခဲ့လိုက်​သည်​။ တကယ်​ပဲလဲဆိုင်​ထဲမှာလူများ​နေတာမို့လို့​မြန်​မြန်​ပြန်​မှဖြစ်​မည်​။
ဒီ​နေ့မှ​တောင်​ကြိးမြို့ကလဲစည်​နေပြန်​ပြီ။ ကားတန်းရှည်​ကြီး​တွေကမကြာခဏဖြတ်​နေ​သေး။ ခပ်​အေး​အေးပင်​ပါဆယ်​ထုတ်​တွေကို ဘက်​မှန်​မှာချိတ်​ပြီး​အေး​အေးလူလူ​ဆေးလိပ်​ဖွာရင်းကားလမ်းရှင်းရန်​စောင့်​နေစဉ်​
ဟင်​...မ....မ..နဲ့တူလိုက်​တာ
မျက်​နှာချင်းဆိုင်​ပလက်​ဖောင်း​ပေါ်မှာ​ခေါင်းငိုက်​စိုက်​နဲ့​လျှောက်​လာ​သော​ကောင်​မ​လေး။ တဖက်​ကားလမ်းကိုကူးချင်​နေသည်​လားမသိ။ လမ်းရှင်းမရှင်းကို​စောင့်​ကြည့်​ရင်း​လျှောက်​လာ​နေသည်​။
နှလုံးခုန်​သံ​တွေ​ပေါက်​ထွက်​မတတ်​ဆူညံလို့လာသည်​။
မ မှ မ အစစ်​ပါ။ ဆံပင်​တွေရှည်​လာပြီးခါတိုင်းထက်​ပိန်​ကျသွားတာကလွဲရင်​ကျန်​တာအကုန်​မ ပါပဲ။
မ ဒီကိုဘာလာလုပ်​တာပါလိမ့်​။
​ကျောပိုးအိတ်​လေးကို လွယ်​ပြီးလမ်း​လျှောက်​နေပုံ​ထောက်​ရင်​မ တစ်​ခုခုပဲ။ အ​နောက်​ကိုကြည့်​တော့လဲဘယ်​သူမှပါပုံမရ။
စိတ်​ကတင်းထား​နေပါလျက်​နဲ့ကို လက်​ထဲကစီးကရက်​ပစ်​ချပြီးဆိုင်​ကယ်​ဒေါက်​ထောက်​ကာ ဆင်းပြီး​နေပြီ။
ဒီ​နေရာမှာလဲ ဦး​နှောက်​ထက်​နှလုံးသားကပိုသွက်​လက်​နေပြန်​ရော။
ဟုတ်​လားမဟုတ်​လား လွန်​ဆွဲပွဲမှာ​ခြေ​ထောက်​အောက်​ကဖိနပ်​လေးကပဲ သက်​သေအခိုင်​အလုံဖြစ်​လို့​နေခဲ့ပြီမို့လို့။
အချိန်​တွေရပ်​တန့်​ကုန်​သလို စစ်​ငေး​မောရပ်​တန့်​နေစဉ်​လမ်းကရှင်းသွားပြီး မ တစ်​ဖက်​သို့ကူးဟန်​ပြင်​မှ အ​ဝေးကလာ​နေတဲ့ကားတစ်​စီးအရှိန်​ပြင်းပြင်းနဲ့လမ်း​ပေါ်ဝင်​လာတာကို မ သတိထားမိပုံမ​ပေါ်။
စိုးရိမ်​စိတ်​ကငယ်​ထိပ်​သို့​ဆောင့်​တက်​လာရကား ဒုံးပျံအလျင်​နဲ့မကို​ပြေးဆွဲမိ​တော့သည်​။
တီ.....
သီသီ​လေး မကို ကယ်​တင်​နိုင်​ခဲ့ပြီ။ နှစ်​ယောက်​စလုံး​တော့ ကတ္တရာလမ်းမကြီးမှာလဲကျ​နေတာ။ အချိန်​မှီဘယ်​လက်​ထောက်​လိုက်​လို့သာ ရုပ်​ပျက်​ဆင်းပျက်​ဖြစ်​မသွားခြင်းပင်​။
"လမ်းကူးရင်​သတိထားမှ​ပေါ့...ဘယ်​လို​တောင်​လော​နေတာတုန်း"
ဂရုဏာ​ဒေါ​သောဖြင့်​ခပ်​မာမာ​လေး​ပြောပစ်​တော့ မက စစ်​ကိုမကြည့်​ပဲ ထရပ်​လိုက်​ပြီး
"​တောင်းပန်​ပါတယ်​ကယ်​ပေးတဲ့အတွက်​ကျေးဇူးပါ"
စကားဆုံးတာနဲ့ တဖက်​ကို ပြန်​ကူးဖို့ပြင်​နေသည်​မို့ စစ်​ကထရပ်​လိုက်​ပြီး မ လက်​တစ်​ဖက်​ကိုဆုပ်​ကိုင်​သည်​။
"ဒီကို ဘယ်​လိုဖြစ်​ပြီး​ရောက်​နေတာလဲ မ"
မ ဆိုတဲ့အသံကြား​တော့ဖျပ်​ခနဲလှည့်​လာသည်​။ စစ်​ကိုမယုံနိုင်​သလို အရည်​တွေဝိုင်း​နေတဲ့မျက်​ဝန်းအစုံရယ်​ပြီး နှုတ်​ခမ်းကတဆတ်​ဆတ်​တုန်​နေသည်​။ အကြာကြီးအကြည့်​ချင်းဆုံပြီးသည့်​နောက်​စစ်​ခါးကိုခပ်​တင်းတင်းဖက်​ခြင်းခံလိုက်​ရသည်​။
"အယ်​...မ...လမ်းမကြီးမှာ​လေ"
​ကျောပြင်​လေးတသိမ့်​သိမ့်​တုန်​နေတာ​ကြောင့်​မ ငို​နေပြီထင်​ပါသည်​။ ဘာအ​ကြောင်း​ကြောင့်​ဒီ​ရောက်​လာလဲမသိ​သေး။ ဘာစကားမှလဲမကြားရ​သေး။
"မ...လမ်းမှာကြီး​လေ...​နော်​....လာ လာ..."
ခဏက​ထောက်​လိုက်​သော လက်​ကောက်​ဝတ်​နာသွားတာကို အ​ရေးမထားမိ​တော့။ မကို​ဖေးမပြီးဆိုင်​ကယ်​ဆီ​ခေါ်လာ​တော့သည်​။
"​ပြော....မ ဘာလာလုပ်​တာလဲဟင်​....လက်​တွေလဲ​အေးစက်​တောင့်​ခဲ​နေတာပဲ"
ထိုအခါ မျက်​ရည်​အရွှဲသားနဲ့​မော့ကြည့်​လာသည်​။
"စစ်​ကို​တောင်းပန်​ချင်​လို့...ပြီး​တော့ ရှင်းပြချင်​လို့....ပြီး....ပြီး​တော့လွမ်း​နေလို့"
လွမ်း​နေလို့ဆိုတာ​လေးနဲ့တင်​မ​ကျေနပ်​ချက်​တွေအရည်​ပျော်​သွား​လေပြီ။ နီ​စွေး​နေတဲ့နှုတ်​ခမ်း​တွေအနည်းငယ်​ပြာ​ခြောက်​နေသ​ယောင်​မို့ ဖက်​တွယ်​ထားတဲ့ မ လက်​တွေကိုအသာ​လေး​ဖြေချပြီး
"ကဲပါ...မငိုပါနဲ့​တော့...ဟုတ်​ပြီလား...လာ တက်​"
ဆိုင်​ကယ်​ပေါ်တက်​ခွပြီး မကိုတက်​ရန်​ခေါ်လိုက်​သည်​၊ မကမတက်​ပဲ စစ်​ကိုပဲရပ်​ကြည့်​နေဆဲမို့
"ဘာလဲ...စစ်​ကိုလာ​တွေ့တာမဟုတ်​ဖူးလား...တက်​....​အေးခဲသွားလိမ့်​မယ်​ရှင့်​"
ဆွဲမတင်​ရုံတမယ်​ခေါ်လိုက်​တော့ ကျားကုပ်​ကျားခဲတက်​လာသည်​။ လက်​လက်​နှစ်​ဖက်​ကို​နောက်​ပြန်​ဆွဲယူပြီးစစ်​ခါး​ပေါ်တင်​လိုက်​သည်​။
"ဒါမျိုးဆိုင်​ကယ်​က ခါးဖက်​စီးမှ​နောက်​လူအတွက်​စိတ်​ချရတာ မရဲ့....သွားမယ်​နော်​"
​မောင်းထွက်​တည်းက မ မျက်​နှာ​လေးစစ်​ကျော​ပေါ်လာအပ်​သည်​။
မ ဘာ​တွေဖြစ်​နေပါလိမ့်​...သူ့ချစ်​သူနဲ့အတူလာတာလား...ပြသနာဖြစ်​လို့ကြုံတုန်းဆိုပြီးစစ်​ကိုလာရှာတာလား။
ဟို​တွေးသည်​တွေးနဲ့​နောက်​ကြည့်​မှန်​က​နေ မကို​ချောင်း​ချောင်းကြည့်​ရတာအ​မော၊ လွမ်းတာ​ပေါ့...စစ်​လဲလွမ်း​နေတာ​ပေါ့ မရဲ့။ စစ်​ဖုန်းထဲမှာမရဲ့သက်​မဲ့ပုံ​လေး​တွေမှတပုံကြီး။ မနဲ့မ​ကောင်​လေးပုံ​တွေ​ကော​ပေါ့​လေ။
အိမ်​သို့​ရောက်​သော်​ဆိုင်​ထဲကက​လေးမ​တွေက ထွက်​ကြည့်​နေကြသည်​။
စစ်​တို့အရွယ်​ကော ဆယ့်​ခြောက်​နှစ်​အရွယ်​လေး​တွေကသွက်​သွက်​လက်​လက်​နဲ့သင်​ယူလိုစိတ်​ရှိတာမို့လို့ ငယ်​သူ​တွေကိုပဲ စစ်​က​ခန့်​ထားတာ မှန်​သည်​ဟုယူဆမိသည်​။ ရုပ်​လေး​တွေကလဲအလန်း​လေး​တွေမို့ဆိုင်​ကလူမပြတ်​။ ခုလဲအပြင်​မှာထိုင်​စောင့်​နေသူ​တွေမှအများကြီး။
အသက်​အငယ်​ဆုံးဖြစ်​တဲ့ နန်း​မွေ​လောဝ်​ကိုမြင်​တော့
"​မွေ....ခဏလာဦး ဒီမှာစားစရာဝယ်​လာတယ်​လာယူ"
ဟုတ်​ဆိုပြီး ဆိုင်​ထဲကအ​ပြေးထွက်​လာသည်​။ စားစရာလှမ်း​ပေး​နေ​သော စစ်​ထက်​ဆိုင်​ကယ်​ဘေးမှာရပ်​ပြီးစစ်​မျက်​နှာပဲကြည့်​နေတဲ့ မဆီကိုပဲအကြည့့်​ရောက်​နေသည်​မို့
"ဟဲ့ ဘာကြည့်​နေတာလဲ ယူစရာရှိမယူပဲနဲ့"
ခပ်​ဆတ်​ဆတ်​လေး​ပြောလိုက်​မှ မျက်​လုံး​တွေဝိုင်းသွားကာ ပါဆယ်​ထုပ်​လေးလှမ်းယူလိုက်​သည်​။
"ဟို​လေ...မမစစ်​....ဆိုင်​ထဲလူ​တွေများ​နေတယ်​လို့...အာ့လာကူ​ပေးဦးဆို"
"လာခဲ့မယ်​....ဟုတ်​ပြီလား"
"ဟုတ်​ကဲ့...ဟုတ်​...ဟုတ်​"
အလုပ်​သမား​တွေကို ညီအစ်​မလိုပဲ​ဖော်​ဖော်​ရွေ​ရွေဆက်​ဆံတတ်​တဲ့ စစ်​ကိုလူတိုင်းကချစ်​ပြီးသား။ ခုမှအသံ​လေးဆတ်​တောက်​ကြဲနဲ့မို့ က​လေးမလန့်​သွားခြင်းပင်​။
မ လွယ်​ထား​သော​ကျောပိုးအိတ်​လေးကိုကူဆွဲ​ပေးချင်​ပေမယ့်​မ လာတာ ဘာအတွက်​လဲ​သေချာမသိ​သေးသည်​မို့​ရှေ့ကပဲဦး​ဆောင်​ကာ
"လာ​လေ..မ...ဒါ စစ်​ရဲ့အိမ်​နဲ့ဆိုင်​"
ဆိုပြီး ဒါကဘာ ဟိုကဘာနဲ့ အိမ်​ထိ​ရောက်​သွား​လေပြီ။ နံရံကပ်​တီ​ဗီအပြားကြီး​ရှေ့မှာမှန်​စားပွဲအ​သေး​လေးနဲ့သုံး​ယောက်​ထိုင်​ဆိုဖာတစ်​လုံး။ စစ်​က
"မ ထိုင်​ပါဦး...လာ...​အေး​နေ​ရော့မယ်​"
စကားခွန်းမှန်​သမျှ စစ်​ဆီကပဲထွက်​နေသည်​။ မက​တော့တိတ်​ဆိတ်​စွာပင်​စစ်​ကိုပဲကြည့်​နေသည်​။
"မ...ဘာလို့ စစ်​ပဲကြည့်​နေတာလဲ"
"ခု စစ်​နဲ့မက ဘာအ​ခြေအ​နေလဲ...ဟင်​"
ရုတ်​တရက်​ပွင့်​ဟလာတဲ့နှုတ်​ခမ်းဝကထွက်​လေ​သောစကား​ကြောင့်​စစ်​မှာထပဲရပ်​ရမလို ဆက်​ပဲထိုင်​ရမလိုဖြစ်​သွားသည်​။
"ဟင်​...မ..."
"စစ်​နဲ့မကဘာလဲလို့"
"ဘာလို့​မေးတာလဲ မ....ဒီ​မေးခွန်းအတွက်​စစ်​မှာ​ဖြေချင်​သလို​ဖြေခွင့်​ရမယ်​ဆိုရင်​စစ်​မသိဘူးလို့​ဖြေမယ်​"
သူစိမ်း​တွေ​လေ လို့​ဖြေရမလား။ မိတ်​ဆွေ​တွေပါလို့​ဖြေရမလား။ ရည်းစား​ဟောင်း​တွေတစ်​ချိန်​မှာပြန်​ဆုံ​တွေ့ကြရင်​ဘယ်​လိုအ​ခြေအ​နေမျိုးလဲ။
အရင်​ရည်းစားနဲ့တုန်းက ကိုယ့်​အ​ပေါ် ကောင်းခဲ့တဲ့သူမို့လို့မမုန်းမိပဲမိတ်​ဆွေလိုပဲသ​ဘောထားနိုင်​ခဲ့​သေးသည်​။ ခုကျ​တော့​ကော။ ချစ်​သူ​ဟောင်းချစ်​နေရ​သောသူ။ သူ့မှာပိုင်​ရှင်​ကြီးနဲ့ဆို​တော့။
"မကို မုန်း​နေလား....ဟင်​"
မ မျက်​ဝန်း​တွေကို စစ်​မကြည့်​ပေမယ့်​အရည်​တွေရစ်​သိုင်း​နေမှာကို​တော့အဖျားခတ်​သွားတဲ့မအသံ​ကြောင့်​ငိုချင်​နေပြီဆိုတာကိုမှန်းဆ၍ရ​နေ​လေသည်​။
ဒါဘယ်​လိုအ​ခြေအ​နေဆိုးကြီးပါလိမ့်​
"ဟင့်​အင်း ... မမုန်းပါဘူး...စစ်​မှာမအတွက်​အမုန်း​တွေရှိမ​နေဘူး"
မျက်​နှာတမင်​လွှဲထား​ပေမယ့်​အေးစက်​နေတဲ့မလက်​အစုံက စစ်​ရဲ့ပါးပြင်​တွေ​ပေါ်ဖွဖွကိုင်​လာပြီးမျက်​နှာချင်းဆုံကြည့်​သည်​။
"မုန်းပါ...စစ်​ရယ်​....စစ်​အမုန်း​တွေခံဖို့ မ အ​ရောက်​လာခဲ့တာ....မကိုမုန်းသင့်​တာပဲမလား..."
မရယ်​...အမှန်​ဆို မကိုခွင့်​လွှတ်​ပါကွယ်​လို့​ပြောလိုက်​တာနဲ့စစ်​ကအရာရာကိုသင်​ပုန်း​ချေပြီးသားပါ။ ဘာလို့အတင်းကြီးမုန်းခိုင်း​နေရတာလဲ။
မ ငို​နေသည်​။ မ ပါးပြင်​ကမျက်​ရည်​စီး​ကြောင်း​တွေကို သုတ်​ပေးချင်​မိသည်​။ သို့​သော်​မတို့ထိမိ။
ဘာစကားမှလဲထပ်​မဆို။ စစ်​မှာ​ဖြေစရာ​ပြောစရာစကား​တွေမှမရှိ​တော့တာ​လေ။ အရင်​လိုသာဆို​ပြောချင်​တာကမှရင်​ဘတ်​ထဲမှာအပြည့်​။ ခု​တော့​ပြောချင်​တာမှန်​သမျှကို ကန့်​သတ်​ထား​သောစကား​တွေအဖြစ်​နယ်​မြေမကျူး​ကျော်​စေဖို့ကိုယ့်​စိတ်​ကိုယ်​သတိ​ပေး​နေရသည်​။
"လူအ​တော်​များများ မကိုမုန်းကြတယ်​...မုန်းကြပါ​စေ...စစ်​လဲမုန်းတယ်​မလား...မုန်း​နေတယ်​မလား...မကိုသတ်​ပစ်​ချင်​စိတ်​တွေ​ပေါ်တယ်​မလား"
​ပြောရင်းစစ်​လက်​ကိုဆွဲယူပြီးသူ့ပါးကိုရိုက်​စေသည်​။
"ဟာ...မ...မလုပ်​နဲ့​လေ...ဘာလို့မုန်းရမှာလဲ...မကစစ်​ချစ်​ရတဲ့သူ​လေ...ချစ်​ရတဲ့သူတစ်​ယောက်​ကိုအချစ်​စိတ်​က​နေအမုန်းစိတ်​ဖြစ်​အောင်​ဘယ်​လို​ပြောင်းပစ်​ရမှာလဲ "
ဆွဲရိုက်​နေတဲ့ မ လက်​တွင်းက​နေ ရုန်းပစ်​လိုက်​သည်​။ ကုန်​ပြီ။ ထိန်းချုပ်​သမျှ​တွေ တာကျိုး​ပေါက်​ကုန်​ပြီ။
ဘာအတွက်​ကြောင့်​ချစ်​နေ​သေး​ကြောင်းဝန်​ခံမိပါလိမ့်​။
"မက မ​ကောင်းဘူး​လေ...မ ဘယ်​သူ့အတွက်​မှမ​ကောင်း​ပေးခဲ့ဘူး...အကုန်​လုံးမ အပြစ်​တွေ​ကြောင့်​နာကျင်​ခဲ့​စေတယ်​"
"စစ်​အ​ပေါ်မှာ မ​ကောင်းခဲ့ပါတယ်​....မ ဘာလုပ်​လုပ်​စစ်​ကအမြဲကြည်​ဖြူခွင့်​လွှတ်​ပြီးသားမို့လို့ အပြစ်​ရှိတယ်​မ​ပြောပါနဲ့...မဘဝမ​ရွေးချယ်​တာပဲ...မလဲမမှားသလိုသူများလဲမနာကျင်​ရပါဘူး"
"မ​ရွေးချယ်​ခဲ့တာမဟုတ်​ပါဘူး....မ....မ...တကယ်​ချစ်​ရသူကစစ်​ပါ....အဲ့ဒါက မ​တော်​တဆ မကမူးပြီး............"
တကယ်​ချစ်​ရသူက စစ်​ပါတဲ့။ ဒီစကား​လေးကြားပြီး စစ်​ရင်​ထဲသိမ့်​ခနဲနဲ့ကြည်​နူးသွားသည်​။​နောက်​ပိုင်း မ ရှင်းပြ​နေတာကို မကြား​တော့။ ဘယ်​လိုပဲဖြစ်​ခဲ့ဖြစ်​ခဲ့ မရဲ့ချစ်​တယ်​ဆိုတဲ့စကားနဲ့တင်​ပြည့်​စုံ​နေပြီ။ ဘာအပြစ်​ကြီးပဲရှိ​နေ​နေ ခွင့်​လွှတ်​သည်​။ မအ​ကြောင်းကလွဲပြီးသူများအ​ကြောင်းမသိချင်​။
မျက်​ရည်​အရွှဲသားနဲ့သူ့ဇာတ်​လမ်းကို​သေချာရှင်းပြ​နေတဲ့မက​လေး။ ငိုရင်း​ပြော​နေရ​တော့ပင်​ပန်းရှာ​ပေမည်​။ ထို့​ကြောင့်​စစ်​ရဲ့ရင်​ထဲအသာတကြည်​ဆွဲသွင်းရင်း
"စစ်​ခွင့်​လွှတ်​တယ်​...နားလည်​ပါတယ်​နော်​...ရပြီ..မငိုနဲ့​တော့....မကစစ်​ကိုချစ်​တယ်​ဆိုတာနဲ့တင်​ရပါပြီ...ဖြစ်​တတ်​တဲ့သဘာဝတရားမို့လို့ ကံကြမ္မာကျီစားသွားတာမို့လို့ ခဏ​လေးအဆင်​မ​ပြေဖြစ်​သွားတာပါ...မရဲ့...​နော်​"
"စစ်​ကခုလိုလွယ်​လွယ်​ခွင့်​လွှတ်​လိုက်​လေ...မကပိုပြီးကိုယ့်​ကိုကိုယ်​မုန်းမိ​လေ​လေပဲ....စစ်​ရဲ့အမုန်းကိုခံလိုက်​တာကမှပိုသက်​သာဦးမယ်​"
"ဟာ...မမုန်းပါဘူး....စစ်​ကမကိုချစ်​တယ်​....မကလဲစစ်​ကိုချစ်​တယ်​...ဘာလို​သေးလို့လဲ​နော်​...မငိုပါနဲ့​တော့...အခုစစ်​ဆီကိုလာတာမလား...တစ်​ယောက်​တည်းလား"
မ မျက်​ရည်​တွေသုတ်​ပေးပြီး စကားလွှဲပစ်​လိုက်​သည်​။
​ပေါ့​ပေါ့ပါးပါး နဲ့ မ စိတ်​ချမ်းသာ​စေဖို့ စိတ်​သက်​သာ​စေဖို့​ပေါ့​လေ။
"အင်း...တစ်​ယောက်​တည်း စစ်​ကိုအနည်းဆုံး​တော့မျက်​နှာ​လေးမြင်​ခွင့်​ရရုံ​လေးများရှိမလားလို့..."
"ဟုတ်​လား ဆိုင်​ကို​ရောက်​သေးလား"
ဆို​တော့ မ မျက်​နှာတစ်​မျိုး​လေးဖြစ်​သွားသည်​။ ပြီး​တော့အသံတိုးတိုးနဲ့​ခေါင်းညိတ်​သည်​။
"​အင်း...စစ်​မရှိဘူးတဲ့"
​သေချာပြီ။ မ မျက်​နှာ​လေးညိုးသွားတာမြင်​တည်းက နန်းနဲ့ပဲတည့်​တိုးလာဖြစ်​မည်​။ တခြားသူသာဆိုစစ်​ရှိရာကိုလမ်းညွှန်​လိုက်​မှာ​ပေါ့။ နန်းကိုလဲ​တော့ အပြစ်​မတင်​ရက်​တော့ပါ။
"ဟုတ်​လား....အခု​တောင်​ကံ​ကောင်းလို့​ပေါ့ မဟုတ်​ရင်​စစ်​နဲ့​တွေ့ရမှာမဟုတ်​ဖူး....မ ဘာစားပြီးပြီလဲ"
"ဟင့်​အင်း မစားရ​သေးဘူး....​ရောက်​ရောက်​ချင်းစစ်​ဆိုင်​ကိုသွားတာ....မရှိဘူးဆိုတာနဲ့ဒီအတိုင်းလမ်း​လျှောက်​လာတာ...ကားကအပြန်​ရှိမရှိ​တောင်​မစုံစမ်းရ​သေးဘူး"
စိတ်​အားငယ်​စွာနဲ့​မျှော်​လင့်​ချက်​မရှိ ဖြစ်​သွားပုံပင်​။ ကား​တောင်​တိုက်​မိ​တော့မလိုဖြစ်​သေးတယ်​လေ။
"ဟုတ်​လား...မ ဘာစားချင်​လဲ စစ်​က​လေးတစ်​ယောက်​ကိုသွားဝယ်​ခိုင်းလိုက်​မယ်​လေ..."
​ပြောပြီးထရပ်​မည်​ပြင်​တော့ မက စစ်​ကို​ပေးမထ​စေပဲ စစ်​ရင်​ထဲ​ခေါင်း​လေးတိုးကာ ဝင်​လာ​တော့သည်​။
"မစားချင်​တော့ဘူး....စစ်​မျက်​နှာ​လေးမြင်​ရပြီပဲ....မ အာဟာရပြည့်​သွားပါပြီ...ဒီအတိုင်း​လေးပဲ​နေ​ပေး....ခဏကျကားကိုဖုန်းဆက်​ရမယ်​"
အစတည်းက ဒီလိုစကားလှလှ​လေး​တွေနဲ့​ခြွေပါလားမရယ်​။
"ဟင်​...ပြန်​တော့မလို့လား"
"ဟုတ်​တယ်​လေ....စစ်​ကချစ်​သေးတယ်​ဆိုတာသိလိုက်​ရ​တော့အ​ပျော်​နဲ့ပြန်​တော့မှာ​ပေါ့...."
"ဘယ်​လိုလုပ်​ပြီးလွယ်​လွယ်​ပြန်​လို့ရမယ်​ထင်​နေသလား..."
အတည်​ကြီးနဲ့​ပြောလိုက်​တော့ မ လန့်​သွားသည်​။
"ဟင်​...ဘာလို့လဲ"
"မပဲအပြစ်​လုပ်​မိတယ်​ပြောတယ်​မလား...အပြစ်​ကြီးကြီး​ပေးရဦးမှာမို့လို့ မ ကိုပြန်​ခွင့်​မ​ပေးနိုင်​ဘူး....ဒီမှာပဲဆက်​နေရမယ်​ဟုတ်​ပြီလား"
"ဟို​လေ...အိမ်​ကိုတရက်​ပဲ​နေမယ်​ပြောလာတာရယ်​..."
"မရဘူး....စစ်​နဲ့အိမ်​ကိုတစ်​ခုခု​ရွေး​ပေါ့...."
ရုပ်​တည်​ကြီးနဲ့မို့ စစ်​ကို မ ဘယ်​လိုပြန်​ချေပမည်​မသိ။ အ​တော်​လေးငြိမ်​သက်​စွာစဉ်းစား​နေပြီးမှ
"အွန်း...မကစစ်​ကိုပဲ​ရွေးပါမယ်​...စစ်​အနားမှာ​နေရမယ်​ဆိုရင်​ဘယ်​လောက်​ပဲကြာကြာကွာ။ မဘဝမှာတရက်​လေး​နေခွင့်​ရရင်​တောင်​စစ်​အနားမှာပဲ​နေချင်​တယ်​"
"ဟင်​...တကယ်​လား ချစ်​လိုက်​တာ မရယ်​...ဒီလိုစကားလှလှ​လေး​တွေနဲ့ချုပ်​ပေးရင်​ကို စစ်​ကသိပ်​ချစ်​နေပါပြီ...အမြဲအဲ့လို​လေး​တွေ​ပြော​ပေးပါ​နော်​"
"မ မဆိုး​တော့ပါဘူး​နော်​..ကတိ​ပေးတယ်​...အာ့ဆို ရှင်းသန့်​ကိုခုချက်​ချင်းပုံ​တွေအပြီးဖျက်​ခိုင်းလိုက်​တော့မယ်​လေ​နော်​...မမှာချစ်​ရတဲ့စစ်​က​လေးရှိ​နေပါပြီလို့"
ရှင်းသန့်​ဆိုမှ စစ်​မျက်​ခုံးကခပ်​လှုပ်​လှုပ်​။ ဟုတ်​သားပဲ၊ ကိုယ်​အဆင်​ပြေ​နေတိုင်းသူတစ်​ပါးကိုတွန်းလှဲပစ်​လို့လဲမရ။ သူ့သိက္ခာ​တွေလဲရှိ​သေးတာ​လေ။
"ရပါတယ်​...​ဖြေး​ဖြေး​ပေါ့ မရ....​နော်​...ခုချိန်​မှာတခြားအ​ကြောင်း​တွေမ​တွေးနဲ့...သူ့ဟာသူအချိန်​တန်​ရင်​အဆင်​ပြေသွားလိမ့်​မယ်​...​နော်​....စစ်​ကပတ်​ဝန်းကျင်​ကိုဂရုမစိုက်​တတ်​သူမို့လို့ အဆင်​ပြေတယ်​...အဓိကက စစ်​နားလည်​ဖို့ပဲလိုတာ​လေ​နော်​...မက​လေး...အရမ်းချစ်​တယ်​"
တစ်​ယောက်​နဲ့တစ်​ယောက်​ဖက်​တွယ်​ရင်း ချစ်​စကား​လေးဆို​နေရတာကိုက အရာအားလုံးကို​မေ့ပစ်​နိုင်​တာပင်​။
မ ဆံပင်​လေးဖွဖွသပ်​တင်​ပေးရင်း ခဏကြာ​တော့မက
"အိပ်​ချင်​တယ်​...ကားမူးလာတာကိုလမ်းပါဆက်​လျှောက်​တော့မနားရ​သေးဘူး"
"ဒါဆိုတစ်​ခုခု စားပြီးမှအိပ်​လေ...​ရေချိုးလိုက်​မလား...မ​ရေချိုး​နေတုန်းစစ်​တစ်​ခုခုဝယ်​ပြီး​စောင့်​မယ်​လေ...ပြီးမှအိပ်​ပေါ့"
"ဟင့်​အင်းမချိုးချင်​သေးဘူး....အိပ်​ချင်​တာပဲသိတယ်​...မ အဝတ်​အစားလဲနှစ်​စုံပဲပါလာတာ"
"ကဲ...ဟုတ်​ပါပြီ....အိပ်​ချင်​ရင်​အိပ်​ပါ..လာ..အ​ပေါ်ထပ်​ကို"
"အင်း"
မကို​အ​ပေါ်ထပ်​ပို့​ပေးပြီး​စောင်​တွေခြုံ​ပေးပြီးမှ
"ဒါဆိုမ​ကောင်း​ကောင်းအိပ်​နော်​...စစ်​အောက်​ဖက်​ကဆိုင်​မှာရှိ​နေမယ်​..ဟုတ်​ပြီလား"
"အင်း...​အေး​ဆေးလုပ်​မကအိပ်​ရင်​ကြာတယ်​"
"ဟုတ်​....အရမ်းချစ်​တယ်​နော်​...အိပ်​အိပ်​"
​မွေ့ယာ​ပေါ်မှာအိပ်​ပျော်​နေတဲ့မကိုအကြာကြီး ကြည့်​ပြီးမှဆင်းလာလိုက်​သည်​။ တံခါး​သေချာပိတ်​ပြီးဆိုင်​ထဲ​ရောက်​တော့ က​လေးမ​တွေငြိမ်​သက်​လို့ ဘာသီချင်းမှဖွင့်​မထား။
"မီးပျက်​နေတာလား"
"မပျက်​ပါဘူးရှင့်​..."
​မေးသာ​မေးရတာ။​မေးပြီးမှဆံပင်​စက်​ဆွဲ​နေတာကိုမြင်​မှ စကားမှားသွားမှန်းသိရသည်​၊
"ဘာလို့သီချင်းမဖွင့်​ကြတာလဲ"
"မမစစ်​စိတ်​ဆိုး​နေတယ်​ဆိုလို့မဖွင့်​ပဲထားတာပါ...​တော်​နေကြာတစ်​ခုခု...."
ခဏက​ဟောက်​လိုက်​တာ​ကြောင့်​လန့်​သွား၍ဖြစ်​မည်​။ တည်​နေတဲ့မျက်​နှာ​လေးပြန်​ပြင်​ပြီးမှ
"ဘယ်​ကလာ စိတ်​ဆိုးစရာလားလို့...ကဲ...အစ်​မပဲဖွင့်​လိုက်​မယ်​...ဧည့်​သည်​တွေပျင်း​နေမှာ​ပေါ့ဟ...ဒီက​လေး​တွေက​တော့​လေ...​တွေးလိုက်​ရင်​ကိုယ်​ကပဲလူဆိုးမကြီးကိုဖြစ်​လို့"
ကိုယ့်​ဟာကိုယ်​အရှက်​ပြေ​ပြောရင်း သီချင်းဖွင့်​လိုက်​သည်​။ ဒီည​နေက​တော့ဖြင့်​အမြဲတမ်းတည်​ငြိမ်​ပြီး​အေး​ဆေးလွန်းတဲ့ပိုင်​ရှင်​မမစစ်​တစ်​ယောက်​သွားကိုမ​စေ့ပိတ်​နိုင်​ပဲ သီချင်း​တွေအပြိုင်​လိုက်​ဆိုရင်း ဆိုင်​အတွင်းမှာအူမြူး​နေတာကို​တော့​တွေ့တဲ့လူတိုင်းသတိထားမိသွား​လေသည်​။
ဒါ​တွေဟာသူတို့အတွက်​အထူးအဆန်းကိုဖြစ်​လို့​နေမှာ​ပေါ့။​တော်​တန်​ရုံပြုံးပြတတ်​သူမဟုတ်​တဲ့လူတစ်​ယောက်​က ပြုံးရုံမကလို့ရီပါရီ​နေတာကိုး။
လူတစ်​ယောက်​ရဲ့ ရီ​မောခြင်းနဲ့ငို​ကြွေးခြင်း​တွေကို ချစ်​ခြင်းကပဲ ပြုလုပ်​ပေး​နေတာမဟုတ်​ပါလား။
...
ဘာရယ်​မသိ။ လူအဲ့​လောက်​များ​နေတာ​တောင်​စစ်​ကဆိုင်​ကိုပိတ်​ပစ်​ချင်​နေမိသည်​၊ မအနားပဲသွားကပ်​ချင်​နေသည်​။ မ​တောင်​နိုး​နေပြီလားမသိ။ ဆိုင်​ထဲဝင်​လာပြီးလျှင်​ကို အိမ်​ဖက်​သွားဖို့လမ်းမမြင်​တော့။ အားလုံးအလုပ်​ကိုယ်​စီနဲ့ဖြစ်​ကုန်​ပြီ​လေ။
နန်း​မွေ​လောဝ်​တစ်​ယောက်​သာ တဘက်​တွေ​ပြေး​လျှော်​လိုက် အမှိုက်​လှည်းလိုက်​နဲ့ရှုပ်​နေတာ၊
​ဖြောင့်​တဲ့သူကုန်​သွား​တော့ ဆိုင်​ပိတ်​ရန်​ပြောမလို့လုပ်​စဉ်​
​နောက်​ဆုံးဆံပင်​လျှော်​သူတစ်​ယောက်​ရောက်​လာ​တော့သည်​မို့ မနဲ့ညစာထွက်​စားရန်​အစီစဉ်​ပျက်​ရ​တော့သည်​။
အစ​တော့ညဖက်​လည်​ပတ်​ရင်း မကိုတစ်​ခုခုလိုက်​ကျွေးမည်​ပေါ့။ ခု​တော့ကားစီး၍ပင်​ပန်း​နေသည့်​မကို သနားသဖြင့်​အိမ်​မှာပဲပြင်​ဆင်​၍​ကျွေးရ​တော့မည်​။ ထို့​ကြောင့်​ထမင်းဟင်းမချက်​တတ်​သော စစ်​ကဆိုင်​ကိုသာအားကိုးရ​တော့မည်​မို့
"ညီမတစ်​ယောက်​လောက်​အစ်​မကို ထမင်းဟင်းသွားဝယ်​ပေးပါလား"
ဒီလို​လေးခိုင်းဖို့ကို တဖက်​သားကိုအားနာသဖြင့်​မ​ပြောရဲ​ပြောရဲအရဲစွန့်​ရသည်​ပေါ့။
"​ခေါင်း​လျှော်​ပေးပြီးရင်​ညီမသွားဝယ်​ပေးမယ်​လေ....ညီမလဲဟင်းဝယ်​ရမှာဆို​တော့"
ကိုယ့်​ဆိုင်​မှာလူ​လေးသုံး​လေး​ယောက်​ရှိတာကို စကားသိပ်​များတဲ့နန်း​မွေ​လောဝ်​အမည်​ကလွဲ၍ စစ်​မမှတ်​မိ။ ညီမဆိုပြီးသာအကုန်​လုံးကိုပတ်​ခေါ်ဖြစ်​သည်​။
"အ​တော်​ပဲ..အား​တော့နာတယ်​သိလား...အစ်​မမထွက်​အား​တော့လို့​လေ....​ခေါင်း​လျှော်​တာ အစ်​မလုပ်​ပေးမယ်​....ခုပဲသွားဝယ်​လေ..."
"​စော​သေးတာကို...မမစစ်​ရဲ့....ဆာ​နေပြီမို့လား"
​အေ့​လေ...ခါတိုင်းဒီချိန်​ဆိုင်​မှမသိမ်း​သေးတာကို။ ဟိုက​လေးမ​တွေ​တောင်​လူမရှိတာနဲ့​ဆေး​ဗူး​တွေစီ​နေသည်​။
ဟိုတစ်​ယောက်​လဲဘာ​တွေသွား​လျှော်​နေသည်​မသိ။
"မဟုတ်​ပါဘူး ဒီတစ်​ယောက်​ပြီးရင်​ဆိုင်​ကို​စောသိမ်းမလို့​လေ....ခဏ​နော်​ချိုင့်​သွားယူလိုက်​ဦးမယ်​"
အိမ်​ထဲမှ ငါးဆင့်​ချိုင့်​လေး​ပြေးယူပြီး ထိုက​လေးမအား​ပိုက်​ဆံနဲ့တကွ​ပေးလိုက်​ကာ
"ဟင်းစုံစုံ​လေးယူခဲ့လိုက်​နော်​ထမင်းကပါဆယ်​ထုပ်​နဲ့ယူခဲ့လိုက်​....ငါးဆင့်​စလုံးဟင်းမ​ရော​စေနဲ့လို့..တစ်​ဆင့်​စီထည့်​ပေးလို့​သေချာ​ပြော​နော်​"
တစ်​ယောက်​တည်းစားမှာကို ဟင်းကငါးဆင့်​ကြီးနဲ့ဆိုတဲ့သ​ဘောဖြင့်​တအံ့တသြကြည့်​သွား​သော​ကောင်​မ​လေးကိုရီသာပြလိုက်​သည်​၊ ထို့​နောက်​
"​မွေ​ရေ...​ရေ​နွေးစပ်​ထား​ပေး....ဒီမှာ​ခေါင်း​လျှော်​ပေး​တော့မယ်​....ကျန်​တဲ့သူ​တွေ​ဆေးစီလို့ပြီးရင်​ပြန်​ဖို့လုပ်​တော့...​စောသိမ်းမှာ.."
ပါးစပ်​ကလဲ​အဆက်​မပြတ်​အမိန့်​တွေ​ပေးရင်းနဲ့ ဆိုင်​လုပ်​ငန်းတရက်​တာပြီးဆုံးသွားခဲ့​လေပြီ။
​ကောင်​မ​လေး​တွေအကုန်​ပြန်​သွား​တော့ စားပွဲ​ပေါ်က ငါးဆင့်​ချိုင့်​နဲ့ထမင်းပါဆယ်​ဖော့ဘူး​ထည့်​ထား​သော အိတ်​ကိုယူပြီး ဆိုင်​ထဲကမီးပိတ်​လိုက်​သည်​။ ပြီး​နောက်​ဝင်းတံခါးပါအထဲက​သော့ခတ်​လိုက်​သည်​။
အိမ်​ထဲက မီးမထွန်းထား၍​မှောင်​မဲလို့​နေသည်​။ တံခါးမကြီး​ဘေးအစပ်​ကမီးခလုတ်​လေးဖွင့်​လိုက်​သည်​။
​ချောက်​....
အမ​လေး....
မီးလဲလင်း​ရော...ဆိုဖာ​ပေါ်တွင်​ရေချိုးပြီးစစ်​ဝတ်​နေကျအင်္ကျီအဖြူ ကိုဝတ်​ပြီးမက ငြိမ်​ငြိမ်​လေးထိုင်​နေ​တော့ လန့်​သွား​လေသည်​။
"ဟာ...မရယ်​...လန့်​သွားတာပဲ...အသံမ​ပေးဘာမ​ပေးနဲ့...ဘယ်​တည်းကနိုး​နေတာလဲ"
မ အနားသွားပြီးလက်​ထဲကပစ္စည်း​တွေ စားပွဲ​ပေါ်တင်​လိုက်​သည်​။ မက စစ်​ကိုသူမ​ဘေးနားဆွဲထိုင်​ပြီးဖက်​ထားလိုက်​သည်​။
"နိုးတာကြာပြီ...လူကမလန်းလို့​ရေချိုးထားတာ...ချမ်းတယ်​"
ချမ်းမှာ​ပေါ့...ဝတ်​စုံကပဲ ဒူး​လောက်​လေးရှိတဲ့ဟာကို ကျုံ့ကျုံ့​လေးထိုင်​နေတာ​တောင်​မလုံ။
"မက​လေးရယ်​...အ​နွေးထည်​လေးဝတ်​ထားဦးမှ​ပေါ့..."
"မဝတ်​ချင်​ဘူး...အင်္ကျီက ကားအနံ့​တွေရ​နေသလိုပဲ မူးတယ်​...ဒါ​ကြောင့်​စစ်​အင်္ကျီ​လေး​ရေချိုးခန်းထဲက​တွေ့တာနဲ့ဝတ်​ထားတာ...ဒါနဲ့စစ်​အင်္ကျီ​တွေဘယ်​နားထားတာလဲ"
အိမ်​အကျဉ်း​လေးက ရှင်းသန့်​နေ​တော့ ဝတ်​စရာရှာမ​တွေ့တာဖြစ်​ပေမည်​။ စစ်​က မ ဖက်​ထားရာမှ​ခွာလိုက်​ပြီး
"ခဏ​နော်​...မ...စစ်​ယူ​ပေးမယ်​"
​ရေချိုးခန်း နှင့်​ကပ်​ရက်​စာအုပ်​စင်​လေးကို တဖက်​သို့တွန်းလိုက်​တော့ အခန်း​လေးတစ်​ခု​ပေါ်လာ​လေသည်​။ ဒါကို
မက မြင်​သောအခါ စစ်​အ​နောက်​လာရပ်​ပြီး
"ဟယ်​...လျို့ဝှက်​အခန်းပါ လုပ်​ထားတာလား"
"ကျဉ်းကျဉ်း​လေးပါ...မရဲ့...အစကဆိုစစ်​တောင်​မသိဘူး...မကြီး​ပြောလို့သာ သိတာ...ဒါက​တော့မကြီးစိတ်​ကူးပဲထင်​တယ်​...အဲ့ထဲမှာ စစ်​မဝတ်​ရ​သေးတဲ့အတွင်းခံ​တွေရှိတယ်​တံဆိပ်​မဖြုတ်​ရ​သေးဘူး...အင်္ကျီလဲမနဲ့​တော်​မယ့်​ဟာယူဝတ်​နော်​...စစ်​ပိုင်​တာလဲမ ပိုင်​တာပါပဲ"
"အဲ...စစ်​က ဘယ်​သွားမလို့လဲ "
"ညစာစားဖို့ ပြင်​မယ်​လေ...အစက အပြင်​မှာလိုက်​ကျွေးမလို့ပဲ...ဒါမဲ့ခရီးပန်းလာတဲ့မက​လေးကို​အေး​ဆေးနား​စေချင်​လို့ ပါဆယ်​ပဲယူလိုက်​တယ်​"
'ဪ...သွား​လေ...လဲ​တော့မလို့ကို"
"ဟုတ်​ကဲ့ပါရှင့်​"
အင်္ကျီ​လေးလဲဖို့အ​ရေးကို ရှက်​၍လားမသိ။ စစ်​ကိုနှင်​လွှတ်​ကာတံခါးပိတ်​ပြီး လဲ​နေ​လေသည်​။ မကအဲ့လိုလဲအရှက်​ကြီးသတဲ့လား။
ဘာပဲ​ပြော​ပြော ဒီ​နေ့ကစပြီးရာသီဥတုသာယာ​တော့မယ်​ထင်​ပါရဲ့။
.....
Next...