ထင်းရှူးမြေမှာ လွမ်းရိပ်တို့ဝေ ထင္းရွဴ းေျမမွာ လြမ္းရိပ္တို႔ေ၀

11

အ​မေ ပင်​ပန်းမှာစိုးလို့ တစ်​ခါ​လောက်​လေး အဝတ်​ကူ​လျှော်​မိပါတယ်​။ အဲ့​နေ့တစ်​ခါ​လေးက စပြီး​လျှော်​ပေးလိုက်​တာနဲ့​နောက်​ရက်​သွေးအဝတ်​လျှော်​တော့မည်​ဆိုတိုင်း တစ်​အိမ်​လုံးရဲ့အဝတ်​တွေက ပါလာ​တော့သည်​။ ဒီလိုကျ​တော့လဲ ငြီး​ငွေ့လာသား။
ကိုဟိန်းတို့ ငြိမ်းတို့များ အရင်​ကဆို ကိုယ့်​အဝတ်​ကိုယ်​လျှော်​နေကျ...ခုမှ​သွေး မ​လျှော်​မချင်းအဝတ်​တောင်းထဲက​နေကိုဘယ်​သူမှမထုတ်​တဲ့အပြင်​တရက်​ထက်​တရက်​ပိုတိုးလို့လာတာပဲအဖတ်​တင်​လာတာ။ မ​နေနိုင်​တဲ့​သွေးကသာ ယူယူ​လျှော်​ပေး​နေရတာ။
ဘာလိုလိုနဲ့​သွေးလဲ ဒုဋ္ဌဝတီမင်းသမီးဖြစ်​နေပြီ။ အဝတ်​အိတ်​ကြီး​ခေါင်း​ပေါ်ရွက်​ပြီး မြစ်​ထဲလာ​လျှော်​ဖွတ်​ကမ်းပါးထိပ်​မှာ အဝတ်​လှန်းဖို့ အ​ဖေတန်း​လေးလုပ်​ပေးထား​တော့သွားလှန်းလိုက်​နဲ့ ခုထိတဝက်​မကျ​သေး။
ပန်းအနည်းငယ်​ရှိ​နေ​တော့ ည​နေမှပဲ ခူး​တော့မည်​မို့အ​မေတို့​တွေခြံထဲမဆင်း။ အိမ်​ခြံထဲမှာပဲ သရက်​ပင်​ရှင်း​နေကြ လိ​မ္မော်​သီးအကြွင်းအကျန်​များဆွတ်​နေကြလားမသိ။
"မ​သွေး​ရေ...မ​သွေး"
ဟင်​...​ဋ္ဌေး​တောင်​အဝတ်​လာသိမ်း​ပေးဖို့​ရောက်​လာပြီ။ ငါဖြင့်​လျှော်​လို့တဝက်​ကျတုန်း။
ကိုဟိန်း ဆိုင်​ကယ်​ယူပြီးရုံးသို့ခဏဆိုပြ်ိးသွားခဲ့၍ သွေးအပြန်​အဝတ်​တွေကို ကိုဟိန်း အိမ်​ပြန်​ရောက်​ရင်​ဆိုင်​ကယ်​နဲ့လာသယ်​ခိုင်းထားတာကိုး။ အဝတ်​တွေကလဲ​ခြောက်​ရင်​တော့ကိစ္စမရှိ၊ စို​နေ​တော့​သွေးလဲမနိုင်​ဘူး​လေ။
​နောက်သို့ လှည့်​မကြည်​ပဲ ကိုဟိန်းဂျင်း​ဘောင်းဘီကို တုတ်​နဲ့အဆက်​မပြတ်​ရိုက်​ရင်း
"​ဝေး...ငါ ဒီမှာ မပြီး​သေးဘူး...နင်​ကဲရင်​လာ​လျှော်​ကူဦး"
"ဧည့်​သည်​လာ​နေတယ်​"
"ဟင်​..ဘယ်​ကဧည့်​သည်​တုန်း အ​မေတို့မရှိကြဘူးလား"
"ရှိပ ခုကမ​သွေးဧည့်​သည်​"
"ဟာ...ဘယ်​က ငါ့ဧည့်​သည်​လာဖိူ့ရှိမတုန်း ငါ မအား​သေးဘူး ဒီမှာလုပ်​လက်​စကြီး"
လှည့်​ပင်​မကြည့်​ပဲ အဝတ်​တွေပဲဆက်​ရိုက်​လျှော်​နေ​တော့
"မြန်​မြန်​ပြီး​အောင်​ကူ​လျှော်​မယ်​လေ"
အသံကြည်​ကြည်​လေး​ကြောင့်​လှည့်​ကြည့်​မိ​တော့
"အမ်​...ဟိုဟာ..."
"​မေ့​နေပြီလား...စစ်​လေ..​တောင်​ကြီးကလာခဲ့တာ"
ဟုတ်​သားပဲ။ စစ်​တစ်​ယောက်​သွေးရဲ့အနီးဆုံး​လေးမှာလာရပ်​နေသည်​။​ဋ္ဌေးက​တော့ ဧည့်​သည်​ပို့ပြီးတာနဲ့ သူ့ကိုခိုင်းမှာစိုး၍လားမသိ။ အိမ်​ပြန်​သွား​ချေပြီ။
အဝါ​ရောင်​အစင်းကြားရှပ်​လက်​ရှည်​နဲ့ အနက်​ရောင်​အသား​ပျော့​ဘောင်းဘီရှည်​နဲ့ အဝါ​ရောင်​ချည်​ရှူးဖိနပ်​လေးနဲ့ စစ်​ပုံစံဟာ​သွေး စ​တွေ့တုန်းက ရုပ်​က​လေးအတိုင်း၊ လိုင်း​ပေါ်ပို့​ပေး​နေတဲ့ ပုံက​လေးအတိုင်း ကြည်​လင်​ရှင်းသန့်​လို့​နေသည်​။
"ဘယ်​..ဘယ်​တုန်းက​ရောက်​လာတာလဲ"
အ​ဝေးကြီးက​နေ ထင်​မှတ်​မထားတဲ့သူ​ရောက်​မယ့်​ရောက်​လာ​တော့ြ​ဗုန်းစားကြီးမို့​သွေး​တောင်​အံ့အားတသင့်​နဲ့မို့ စကား​တွေထစ်​ကုန်​သည်​။
"ခုပဲ​ရောက်​လာတာ​လေ..."
'ဟို​လေ...​သွေး အိမ်​ကို ဘယ်​လိုသိတာလဲလို့ အဲ့..အဲ့ဒါ"
သတိလက်​လွတ်​လေးတုတ်​ကိုင်​ပြီး ရပ်​နေ​တော့ စစ်​က​သွေးလက်​ထဲကလက်​ရိုက်​တုတ်​လေးကို ယူပြီး​သွေးအဝတ်​လျှော်​ရင်​ထိုင်​တဲ့​ကျောက်​ငုတ်​ကြီး​ပေါ်ထိုင်​ချလိုက်​သည်​။
"မကလဲ ..စစ်​ရောက်​လာတာ မကြိုက်​သလိုပဲ...​မေး​နေလိုက်​တာ"
"အာ...အဲ့လိုမဟုတ်​ပါဘူး ရုတ်​တရက်​မို့ အံ့သြ​နေတာပါ"
"လာ ထိုင်​အဝတ်​လျှော်​မယ်​မလား​နေအရမ်းပူတယ်​မရဲ့ စစ်​ကူမယ်​"
ကမန်းကတန်းစစ်​ရိုက်​ပြီးအဝတ်​လျှော်​မယ့်​ပုံလုပ်​တော့​သွေး စစ်​လက်​ထဲကတုတ်​ကို ဆတ်​ခနဲယူပြိ်း​သွေးပဲ​လျှော်​ရန်​ပြုကာ
"ဒါဖြင့်​ပြောပြ​လေ...မကူနဲ့ ပြီး​တော့မှာ"
"စစ်​ဒီဖက်​ရောက်​နေတာတပတ်​ကျော်​ပြီ မရဲ့...ဒီရက်​ပိုင်း မက လိုင်းမတက်​တော့အသိမ​ပေးဖြစ်​ဘူး​လေ..."
"အာ့များ ဘာလို့ ခုလိုမလာခဲ့ရတာလဲ"
"အရင်​လာတာ မူဆယ်​ကို​လေ မူဆယ်​ကအမျိုးဆီလာတာ...ဒီ​နေ့မနက်​အ​စော ကြီးလားရှိုးထွက်​လာကြပြီး စစ်​ကသီ​ပေါကိုမှီရာကားနဲ့ပြန်​လိုက်​လာတာ"
"တစ်​ယောက်​တည်းလာတာလား"
"ညီမတ​ယောက်​ပါတယ်​သူကလားရှိုးမှာလည်​ကျန်​ခဲ့တာ စစ်​က မဆီ​ရောက်​ချငိတာ​ကြောင့်​လားရှိုးမလည်​ခဲ့ဘူး​လေတန်းလာတာ ဒီ​ရောက်​တော့ အဲ့ သီ​ပေါတံတားအလွန်​လို့မက​ပြောဖူးတယ်​လေ...အဲ့လိုနဲ့ မ ဆက်​တဲ့ဖုန်းကိုဆက်​တယ်​...မ အကိုကိုင်​တယ်​...စစ်​လဲ ဘယ်​မှမသွားတတ်​တာနဲ့ တံတားနား​လေးဆင်းပြီး အဲ့နားက​ခေါက်​ဆွဲဆိုင်​မှာ မ အကိုက ရုံးမှာ​ရောက်​နေလို့ခဏကျလာ​ခေါ်မယ်​ပြောလို့​စောင့်​နေလိုက်​တာ"
အမ​လေး....စစ်​တို့များ သတ္တိရှိချက်​။ ကိုယ်​တစ်​ခါမ​ရောက်​ဖူးပဲ လိုင်း​ပေါ်ခင်​ရတဲ့လူတစ်​ယောက်​ဆီသို့ ဆိုက်​ဆိုက်​မြိုက်​မြိုက်​ရောက်​အောင်​လာရဲတယ်​လို့။​သွေးဆို​တွေးရင်းနှင့်​ပင်​ကြောက်​နေ​သေးသည်​။ မ​တော်​လို့အကိုများဖုန်းမကိုင်​ဖြစ်​ခဲ့ရင်​စစ်​တစ်​ယောက်​သီ​ပေါတံတားနား​လေးမှာ မျက်​နှာငယ်​လေးနဲ့ ဘယ်​လိုပုံမျိုးဖြစ်​နေမည်​မသိ။ စစ်​တို့မြို့​လေးက မြို့ကြီးပြကြီး​တွေလို ကယ်​ရီ​တွေအများကြီးရှိမ​နေ။
"​တော်​သေးတာ​ပေါ့..အကိုနဲ့ဆုံ​သေးလို့..မဟုတ်​ရင်​ဘယ်​လိုလုပ်​မလဲ"
"​ရော်​...ဘယ်​လိုလုပ်​ရမလဲ ဆို​တော့ အဲ့နားကလူ​တွေ​မေးပြီးတည်းခိုခန်းသွား​နေမှာ​ပေါ့..ဒီမှာတည်းခိုဖို့​တော့ ရှိတယ်​မလား"
"ရှိ​တော့ရှိတာ​ပေါ့ စစ်​ကလဲ"
"ကဲပါ မဆီပဲ​ရောက်​လာပြီ...မ မိဘ​တွေနဲ့ခဏ​တွေ့ခဲ့​သေးတယ်​...အိမ်​မှာပဲတည်းတဲ့...မ သ​ဘောက​ကော"
"အိမ်​မှာတည်းဆိုတည်း​ပေါ့ ကိုယ့်​ဆီလာတဲ့သူကို တည်းခိုခန်းတည်းခိုင်းစရာလားလို့"
"ဟမ့်​မကလဲ မဖြစ်​မ​နေ လက်​ခံရသလိုမျိုးလား"
"မဟုတ်​ပါဘူး​နော်​...ကဲ​ရော့​ဆောင်းထား​နေအရမ်းပူတယ်​တော်​ကြာစစ်​အသား​တွေမဲကုန်​မှ"
​ပြောရင်း​သွေး​ဆောင်းထားတဲ့ဝါးခ​မောက်​က​လေးကို စစ်​ခေါင်း​ပေါ်တင်​ပေးလိုက်​သည်​။
"အာ...မလိုပါဘူး စစ်​ကထိုင်​နေရုံပဲဟာ...မပဲ​ဆောင်းပါ"
စစ်​က​သွေးကို ပြန်​ဆောင်း​ပေးမည်​လုပ်​တော့
"မက​နေ​နေကျ...​တော်​ကြာ မဆီ​ရောက်​မှ​နေမ​ကောင်းဖြစ်​နေဦးမယ်​"
"ဒါဖြင့်​စစ်​မ​လျှော်​ပြီးသားအဝတ်​တွေ​ရေ​လျှော်​ပေးမယ်​"
​ပြော​ပြောဆိုဆိုနဲ့​သွေးဆပ်​ပြာတိုက်​လျှောက်​ဖွတ်​ပြီးသားအဝတ်​တွေကို​ရေထဲဆင်းပြီး​ရေကြည်​လျှော်​ပေးရန်​အတွက်​ကမ်းစပ်​ကချုံအရပ်​လေးမှာ စစ်​ပတ်​ထားတဲ့​ရွှေ​ရောင်​နာ​ရီ​လေးရယ်​ရှူးဖိနပ်​လေးကိုချွတ်​ပြီး အင်္ကျီလက်​မောင်းပင့်​ကာ​ရေထဲဆင်း​တော့သည်​။
​သွေးကအားနာလှစွာဖြင့်​
"အယ်​...စစ်​ရယ်​အားနာစရာကွာ အဲ့အရိပ်​လေးပဲ​စောင့်​နေပါလား....မ ခဏဆိုပြီး​တော့မှာကို"
"ရပါတယ်​စစ်​လဲပူလို့​ရေ​ဆော့ချင်​နေတာ"
"​ကျောက်​ခဲ​တွေ​ချော်​တယ်​နော်​ဂရုစိုက်​ရေစပ်​လေးတင်​လုပ်​ဦး​ရေစီးကသန်​တယ်​"
"မ ဒီမြစ်​က လူစားလား"
"မစားပါဘူး​ရေစီးသန်​တော့​မျောမှာစိုးလို့ပါ​နော်​..."
"ဟုတ်​ကဲ့ပါ မကလဲ ဒါ​လေး​မေးတာ မျက်​နှာ​တွေလဲပျက်​လို့ဟီး"
"ရီမ​နေနဲ့ စစ်​ကအပြင်​မှာလဲရုပ်​ပြောင်​လေးပဲ "
"ဒါမဲ့​ပြောင်​လဲ​ချောတယ်​မို့လား"
ပြန်​လည်​လှည့်​မေးရင်း ပြုံးစစဖြင့်​သွေးဆီသို့​ရေစက်​ရေ​ပေါက်​အချို့ပက်​ထည့်​လိုက်​တော့​သွေး​ကျောဖက်​ရေအချို့ကျ​ရောက်​လာသည်​။
"ဟယ်​နေပူကြီး​ရေမပက်​နဲ့​လေ"
"မတို့လဲဒီထဲမှာပဲ​ရေချိုးတာလား"
"အင်းပ အိမ်​ဘေးနားလဲ​ရေတွင်း​သေး​သေး​လေးရှိတယ်​အဲ့မှာလဲချိုးတဲ့အခါချိုးတယ်​ဒါမဲ့ ဒီဖက်​ပဲအလုပ်​လာရင်းချိုးပြန်​ဖြစ်​တာများများ"
"​ရေလဲစိမ်းကြည်​နေတာပဲ နံလဲမနံဘူး အမှိုက်​တွေလဲပါမလဲဘူး သန့်​ချက်​"
"​ရေစီးသန်​တဲ့မြစ်​ဆို​တော့အဲ့လိုဖြစ်​မယ်​...ရပြီ စစ်​မ ပြီးပြီ ပြန်​ကြစို့"
"ဟုတ်​ကဲ့ မ"
​နေ့လယ်​ခင်း​နေပူကျဲကျဲ မြစ်​ကမ်းစပ်​မှာ အဝတ်​တွေအတူ​လျှော်​လို့ စကားဆိုကြတာ​တွေကို​သွေးအတွက်​တော့မထူးဆန်း​လောက်​ပေမယ့်​စစ်​အတွက်​အမှတ်​တရ​တွေ​တော့ဖြစ်​နေ​တော့မှာအမှန်​ပင်​။
အိမ်​ပြန်​အဝတ်​တွေလှန်းပြီး စစ်​ကို​နေ့လယ်​စာ​ကျွေးဖို့အ​မေအသင့်​ပြင်​ထား​ပေး​ပေမယ့်​စစ်​က​ခေါက်​ဆွဲဆိုင်​မှာကိုဟိန်းကိုထိုင်​စောင့်​ရင်းစားဖြစ်​ခဲ့တာမို့ မ​ကျွေးဖြစ်​တော့။
​အိမ်​ရှေ့ကွပ်​ပျစ်​လေးမှာ လက်​ဖက်​ရည်​ကြမ်းဝိုင်းနဲ့ ပဲ​ခွေသုပ်​လေးမြည်းရင်း အ​ဖေအ​မေတို့​တွေနဲ့ စစ်​စကားစမြည်​ပြော​နေချိန်​မှာ​သွေးတစ်​ယောက်​စကားဝိုင်းထဲ မပါရရှာ။ အ​ကြောင်းမှာ မနက်​ဖက်​သွေးအရင်​ထပြီး​ဈေးသွား ပန်းပို့ ပြန်​လာ​တော့ အိမ်​ဘေးမြက်​ရှင်း​နေတာနဲ့အ​ပေါ်ထပ်​ပင်​မတက်​ဖြစ်​သောအခါ ညီမငယ်​ဋ္ဌေးတစ်​ယောက်​အိပ်​ယာထ၍ ဘယ်​သောအခါမျှ​စောင်​မ​ခေါက်​ခဲ့ဖူး​သော​ကြောင့်​မ​တော်​၍စစ်​များနားချင်​ကာအ​ပေါ်တက်​လာရင်​ဖြင့်​အရှက်​တွေကွဲရကိန်းကြီး​လေ။
​စောင်​တွေ​ခေါက်​အဝတ်​တွေသိမ်းနဲ့ အ​လောတကြိးရှင်းလိုက်​ရသည်​။
အိမ်​အောက်​ထပ်​ပြန်​ဆင်းပြီး
"စစ်​လာနားချင်​ရင်​နား​လေ...လာ"
​သွေး​ခေါ်​တော့ အ​ဖေတို့ကလဲ အလိုက်​သိစွာ
"ဟုတ်​သားပဲ သမီး သွားနား​ချေဥိး ပင်​ပန်း​ရော့​ပေါ့"
"မပင်​ပန်းပါဘူး ဦး​လေး"
"လာပါ ခဏ​လောက်​လှဲ​နေလိုက်​"
စစ်​ကို လက်​ဆွဲမ​ခေါ်ရုံတမယ်​ပြောဆို​ခေါ်ပြီးအ​ပေါ်ထပ်​အခန်းထဲ​ခေါ်သွင်းလိုက်​သည်​။
အိပ်​ယာ​ဘေးက ပြတင်း​ပေါက်​နှစ်​ခုစလုံးဖွင့်​လိုက်​သည်​။ ဒါမှ​လေဝင်​ပြီး​အေးမှာ​လေ။
"ဒါက မ အခန်းလား"
"အင်းပ ကျဉ်းကျဉ်း​လေးဆို​တော့ စစ်​နေတတ်​ပါ့မလား"
"စစ်​လဲကျဉ်းကျဉ်း​လေးမှ​နေတတ်​တာမရဲ့..အိမ်​မှာအ​မေနဲ့အိပ်​တောင်​ဒီထက်​ကျဉ်းမလားပဲ"
"​လျှောက်​ပြောမ​နေနဲ့ လှဲချင်​လှဲလိုက်​တော့"
သင်​ဖြူးဖျာ​လေးကို ခင်းထား​ပေးလိုက်​သည်​။ ညကျရင်​တော့ အငယ်​မ​ဋ္ဌေးကို​တော့ အပြင်​ပို့ရမည်​။ အခန်းထဲက ပစ္စည်း​တွေ​ကော စုံစီနဖာမို့လို့ လူနှစ်​ယောက်​တောင်​မနည်းအိပ်​ရတာပင်​။
"မ​ကော မလွဲဘူးလား"
​သွေး အိပ်​ယာ​ပေါ်ကို စစ်​ခြေဆန့်​လက်​ဆန့်​လှဲ​လျောင်းပြီး အ​ကြောဆန့်​လိုက်​သည်​။
"ခဏ​နေကျရင်​ပန်းသွားခူးရဦးမှာ"
​သေ​သေချာချာ ဖွက်​ထားတဲ့ဖုန်းဘူး​လေးကိုယူပြီး​သွေးလဲ စစ်​ဘေးတွင်​လှဲလိုက်​သည်​။​သွေး​တော့ ပုံမှန်​ဘာမှမဖြစ်​ပေမယ့်​စစ်​က​တော့စိတ်​ထဲမရိုးမရွကိုဖြစ်​လို့​နေသည်​။
"မ ဘာလို့မသုံးပဲအဲ့တိုင်းထားတာလဲ"
"စစ်​ကို​စောင့်​နေတာ​လေ..."
"ဟာ..မရယ်​...စစ်​က တခြားဘာစိတ်​မှမရှိပါဘူးရိုးရိုးသားသား​ပေးတဲ့ဟာကို ပြီး စစ်​မှာလဲရှ်​တယ်​"
လှဲ​နေရာမှ ထပြီး စစ်​လွယ်​လာတဲ့​ကျောပိုးအိတ်​ထဲမှ ဖုန်းကိုထုတ်​ယူလိုက်​လေသည်​။ စစ်​က​သွေးဆီလာတာ​ကျောပိုးအိတ်​ထဲအဝတ်​သုံး​လေးစုံသာထည့်​ယုလာခဲ့တာ။ ကျန်​တာ​တော့ နန်းနန်းဆီပဲထားပစ်​ခဲ့တာ​လေ။ သူ့​ကောင်​လေးကသီ​ပေါထိပို့​ပေးမှာဆို​တော့သူ့ကား​ပေါ်က​တောင်​အထုတ်​တွေ​အောက်​ချစရာမလို။ ထို့​ကြောင့်​အေး​အေးသက်​သာပဲ အိတ်​လေးတစ်​လုံးနဲ့​ပေါ့​ပေါ့ပါးပါးလာဖြစ်​ခဲ့တာ။
​သွေးထုတ်​ထားတဲ့ဖုန်းနဲ့စစ်​ယူလာတဲ့ဖုန်းက အနီ​ရောင်​ချင်းတူ​နေ​လေ​တော့
"ဟင်​အတူပဲဝယ်​တာလား"
"အင်းပ ဒီဖုန်းက​ကောင်းတယ်​လေ...မရဲ့ ကင်​မရာလဲလှတယ်​လိုင်းဆွဲအားလဲဂွတ်​"
"ဖုန်းဆိုင်​မှာစစ်​သွားလုပ်​ပါလား ညွှန်း​နေတာ"
"မ ကို ဖုန်း​ခေါ်မယ်​ကြည့်​"
"မ ဘာကဒ်​မှမထည့်​ရ​သေးတာကို"
"ပြမယ်​"
ဖုန်းနံပတ်​အချို့ကိုနှိပ်​ရင်း​ခေါ်လိုက်​တော့​သွေးလက်​ထဲကဖုန်းမြည်​လာ​တော့သည်​။
"ဟင်​စစ်​ထည့်​ထားတာလား"
"အင်း​ပေါ့ နံပတ်​ကလဲစစ်​နဲ့တစ်​လုံးပဲကွာတာ"
"ကဲပါ နား​တော့ ပင်​ပန်းလှပြီး မလဲခဏအိပ်​မယ်​"
ဖုန်း​တွေကိုယူပြီးအပ်​ယာ​ခြေရင်းက​သေတ္တာ​လေး​ပေါ်တင်​ပြီးသကာလ​သွေးမှာပြတင်း​ပေါက်​ဖက်​မျက်​နှာမူကာ အိပ်​စက်​သွား​လေ​တော့သည်​။
စစ်​မှာ​တော့ မျက်​စိထဲအလင်း​ရောင်​ရ​နေသဖြင့်​အိပ်​၍မရ။ အိမ်​မှာလဲ​နေ့ခင်းအိပ်​နေကျမဟုတ်​၍မအိပ်​တတ်​သော​ကြောင့်​ပင်​။​သေး​သေး​ကွေး​ကွေးမရဲ့​နောက်​ကျောပြည့်​ပြည့်​လေးကိုကြည့်​ပြီးချစ်​မဝဖြစ်​လို့​နေ​တော့တာ။
...
"အယ်​မမ အဲ့လို မညှပ်​ရဘူး​လေ..
ဒီမှာ ကြည့်​အောက်​မှာအကိုင်းထွက်​ဖို့ အ​ညှောက်​က​လေးထွက်​နေတယ်​မြင်​လား အဲ့အ​ပေါ်က​နေညှပ်​ရမယ်​"
"အဲ့လို​ပွေ့သွားရင်​ဆူး​တွေစူးမှာ​ပေါ့ ဒီမှာဆာလာအိတ်​နဲ့ပန်း​တွေကိုပတ်​ပြီးသယ်​ရတာ"
ခါတိုင်း​သွေးတို့ပန်းညှပ်​နေတာ တိတ်​ဆိတ်​ငြိမ်​သက်​လို့
ခု​တော့ တခြံလုံး​ဋ္ဌေးအသံချည်းပျံ့လွှင့်​နေသလို နှီးထိုး​ပေး​နေတဲ့တဲ​ပေါ်ကအ​ဖေရယ်​အခင်းစပ်​လေးမှာပန်းစည်း​နေတဲ့အ​မေရယ်​အခင်းထဲမှာ ပန်းညှပ်​နေတဲ့​သွေးရယ်​တို့အကြည့်​တွေက တစ်​နေရာတည်းသို့ကျ​ရောက်​နေသည်​။​ဘောင်းဘီရှည်​ကို ဒူးအထက်​ထိပင့်​တင်​လို့ အင်္ကျီလက်​ရှည်​လေးကိုလဲ တံ​တောင်​ဆစ်​အထိပင့်​တင်​ထား​သေးသည်​။ ဝဲကျ​နေတဲ့ဆံပင်​အချို့ကို အိပ်​ယာ​ခေါင်းရင်းဖက်​ကတုံး​ပေါ်တင်​ထား​သော​သွေး​ခေါင်းစည်းကြိုး​လေးဖြင့်​ကပိုကရို​လေးစည်းထား​တော့ ဆံနွယ်​စအချို့နဖူး​ပေါ် နားသယ်​စပ်​အချို့တွင်​ဝဲကျ​နေ​လေသည်​။
ကပိုကရိုနဲ့ ပန်းခင်းအလယ်​တွင်​ဋ္ဌေးနဲ့ပန်းညှပ်​ရင်း မလုပ်​တတ်​မကိုင်​တတ်​ဖြစ်​နေ​သော စစ်​ကို​ဋ္ဌေးကသင်​ပြ​နေခြင်းပါ။
မလုပ်​နဲ့ဟု​ပြော​သော်​လဲ ဟိုဖက်​ပြေးလိုက်​သည်​ဖက်​ပြေးလာလိုက်​နဲ့မို့​ပြောမရအဆုံးလွှတ်​ထား​ပေးခြင်းရယ်​။
ဆာလာအိတ်​နဲ့ပတ်​ထား​သော နှင်းဆီခက်​အချို့ကို​ဒေါ်နီဆီသယ်​သွားလိုက်​သည်​။
"အန်​တီ စစ်​လဲစည်းမယ်​လေ...သင်​ပြ​ပေါ့"
"ရပါပြီ စစ်​ရယ်​ဆူးစူးမယ်​ကွဲ့"
"မစူးပါဘူးအန်​တီရဲ့ ဘယ်​လိုစည်းတာလဲ ပြ​လေ"
"ကဲ​ပြောမရလဲ ကြည့်​"
​ဒေါ်နီ​ပေါင်​ပေါ်တင်​ထား​သောနှီးကိုယူမည်​ပြု​တော့တပင်​တည်းကျန်​တော့တာမို့ နှီးထိုး​နေ​သော​သွေးအ​ဖေဆီသို့သွားကာ
"ဦး​လေး ဒီအစိုနဲ့ စည်းလို့ရတယ်​မို့"
"ရတယ်​လေကွယ်​ဥိး​လေးနဲ့အတူတဲ​ပေါ်လာထိုင်​နေပါလားကွယ်​ခြံ​မြေကစိုစိစိနဲ့​အေး​နေပါဦးမယ်​"
"ရပါတယ်​ဦးရဲ့ စစ်​ကဒီလိုလုပ်​ရတာ​ပျော်​တယ်​အိမ်​မှာဆိုဒီလို​မြေနင်းဖို​တောင်​မရှိဘူး"
"ဟုတ်​လား...ဘာလို့​မြေမရှိတာလဲ"
"တစ်​ခြံလုံးအင်္ဂ​တေအပြည့်​ခင်းထားတာကိုး​လေ"
"ဪ ဒါ​ကြောင့်​ကိုး"
"ယူသွား​တော့မယ်​နော်​"
​ရှေ့မှာပုံချထားတဲ့နှီးပင်​အချို့ယူခဲ့ပြီး နှင်းဆီပန်းစည်းရင်​ပြင်​လေပြီ။​သွေးအ​မေထိုင်​သလိုပဲ​မြေကြီး​ပေါ်ဖြစ်​သလို ထိုင်​ချဟန်​ပြင်​စဉ်​
"အဲ အဲ့လိုမထိုင်​ချနဲ့​လေ​ပေသွားကုန်​လိမ့်​မယ်​ကွယ်​အဲ့ဒီဆာလာအိတ်​ခင်းပြီးပဲထိုင်​ပါ​နော်​"
ပါးစပ်​ကလဲ​ပြောရင်း ဆာလာအိတ်​ကို​စစ်​ထိုင်​မယ့်​နေရာခင်း​ပေးလိုက်​တော့အားနာသွားရသည်​။
"စစ်​တော့ ငရဲရ​တော့မယ်​အန်​တီရဲ့...ဟီး...တစ်​စည်းမှာ ဆယ်​ပွင့်​နော်​...."
ဒီလိုနဲ့ မိုးချုပ်​သည်​အထိ ပန်းစည်းလိုက်​ပန်းသယ်​ကူလိုက်​နဲ့ စစ်​ရဲ့ ပထမ​နေ့ကုန်​ဆုံးသွား​လေသည်​။​ရေကို​တော့ ခြံထဲက တဲ​ဘေးတန်း​ပေါ်တွင်​တင်​ထား​သော မရဲ့​ရေချိုးဝတ်​ထမီ​လေးဝတ်​ပြီး မနဲ့အတူ ဒုဋ္ဌဝတီမြစ်​ရေထဲတွင်​စိမ်​ချိုးလိုက်​ရပါသည်​။​ရေချိုး​နေရင်း မကို မကြည့်​မိ​စေရန်​ထိန်းချုပ်​ရသည်​မှာလဲ အ​မော။ ကြည့်​မိရင်​လဲမျက်​နှာမလွှဲနိုင်​ရ​တော့​လောက်​အောင်​မို့ စိတ်​ထဲက​နေ မကိုအားနာရသည်​လေ။
မတို့မိသားစုက လူစုံမှထမင်းစားတတ်​ကြသည်​လို့ မ​ပြောဖူးတဲ့စကား​တော့အမှန်​။ စစ်​ကိုလာကြိုတဲ့မ အကိုကလွဲရင်​စစ်​ပါ စုံညီထမင်းစားလိုက်​သည်​။ မရဲ့​မောင်​လေးငြိမ်း​ဝေဆို​သော​ကောင်​လေးသည်​ထမင်းဟင်းချက်​ကောင်း​သော​ကောင်​လေးတစ်​ယောက်​ပင်​။ စစ်​တောင်​မိန်းက​လေးဖြစ်​ပါလျက်​မချက်​တတ်​။
​အောက်​ထပ်​ဧည့်​ခန်း​သေး​သေး​လေးမှာ မိသားစု​တွေတီ​ဗီကြည့်​နေစဉ်​မက​တော့အ​ပေါ်ထပ်​မှာဘုရားဝတ်​ပြု​နေပြီ။
ဒီလို​လေး​တွေကအစ​စစ်​မြတိနိုး​နေမိပါတကား။
"​ဟော..စစ်​မအိပ်​သေးဘူးလား"
အိပ်​ခန်းအတွင်း စစ်​တ​ယောက်​တည်း ပျင်း၍ ဖုန်းကလိ​နေစဉ်​သွေးဝင်​လာရင်း​မေးလိုက်​သည်​မို့ လက်​ထဲကဖုန်းချပြီး​ဘေးတစ်​ဖက်​သို့ တိုး​ပေးလိုက်​သည်​။
"ဟုတ်​မအိပ်​သေးဘူး မ ထမင်းစားများသွား​တော့တမျိုးကြီးဖြစ်​နေတာ"
​ဗိုက်​က​လေးပွတ်​ကာ​ပြော​နေ​သော စစ်​အား​သွေးက က​လေးတစ်​ယောက်​ကိုချစ်​စနိုးဖြင့်​ပြုမူသကဲ့သို့ စစ်​ပါး​လေးအားမနာ​အောင်​ဖွဖွ​လေးလိမ်​ဆွဲလိုက်​ကာ
"ဟုတ်​လို့လား​ငြိမ်းလက်​ရာက အဲ့​လောက်​မ​ကောင်းပါဘူး"
"အ ဟုတ်​တာ​ပေါ့ တကယ်​ကောင်းတာ​ယောက်ျား​လေးဖြစ်​ပြီးအချက်​ကျွမ်းတယ်​သူ့ကိုယူမယ့်​မိန်းမက​တော့ကံ​ကောင်းပြီ"
"စစ်​နဲ့သ​ဘောတူ​ပေးမယ်​လေ..."
​သွေး​ပြောတဲ့စကားက အ​ပေါ်ယံစ​နောက်​လိုက်​ပေမယ့်​စစ်​စိတ်​ထဲသိပ်​မ​ကောင်း။
​အေ့​လေ....အစ်​မကိုကြိုက်​လို့လာပါတယ်​ဆို​မောင်​နဲ့​တောင်​စပ်ေ​ပးနေသကိုး။
"မကလဲ စစ်​က ကိုယ့်​ထက်​ငယ်​တဲ့သူသ​ဘောမကျပါဘူး စစ်​လဲထမင်းဟင်းချက်​တတ်​သူယူမှာ
စစ်​ကချက်​တတ်​ဘူး"
"သင်​ထား​ပေါ့ ထမင်းဟင်းမချက်​တတ်​ရင်​လူပီသတယ်​မ​ခေါ်ဘူးကွယ်​"
​ခြေ​လေးဆန့်​ပြီး​ခေါင်းအုံးကိုအိမ်​နံရံတွင်​ဒေါင်​ဘိုက်​ထောင်​ကာ စစ်​ကိုယ်​ကမတ်​မတ်​လေး​လျောက်း​နေသည်​ကို​သွေးက နံ​ဘေးဝင်​လျောင်းရင်း​စစ်​အ​ပေါ်သို့​စောင်​လွှားခြုံ​ပေးလိုက်​လေသည်​။
'ဘာလို့လဲ မရဲ့ စစ်​မှချက်​စရာမလိုတာ အိမ်​မှာမမချက်​တယ်​လေ"
"တချိန်​ကျ လိုတယ်​လေ လူဖြစ်​ပြီးကိုယ်​အမြဲစား​နေတဲ့စားစရာမတီထွင်​တတ်​တာ​တောင်​မှသူများစိုက်​ပျိုးပြီးသား ချက်​စားဖို့အသင့်​ကို​တော့ ချက်​ပြုတ်​တတ်​ရမှာ​ပေါ့"
"​လောကမှာ ပိုက်​ဆံပဲလိုတာပါ လူ့ဘဝမှာပိုက်​ဆံရှိရင်​ရတယ်​ချက်​စားစရာမလို​အောင်​ချက်​တဲ့သူလခ​ပေးငှါးလိုက်​မယ်​နောက်​ဆုံးပါးစပ်​ရှေ့အ​ရောက်​ခွံ့​ကျွေးမယ့်​သူ​တောင်​ငှါးလို့ရတဲ့​ခေတ်​ကြီး မရဲ့ ခု​ခေတ်​က လူချမ်းသာ​တွေကသိပ်​ပြီးအပင်​ပန်းမခံကြ​တော့ဘူး"
"အ​ပြော​တွေချည်းပါ ပိုက်​ဆံကအရာရာတိုင်းအတွက်​တော့ အ​ရေးမပါပါဘူး ပိုက်​ဆံရှိတိုင်းပိုင်​ဆိုင်​ခွင့်​မရတာ​တွေလဲ​လောကမှာအများကြီး"
"အချစ်​တို့​သေမင်းနဲ့လုတာတို့​တော့မပါဘူး​ပေါ့"
"စစ်​တော့​အေးချမ်းတဲ့​နေရာမှာ​နေလို့လား​တော့မ​ပြောတတ်​ဘူး အရင်​က ဒီဖက်​မှာစစ်​တွေဖြစ်​တယ်​မြို့တွင်းကဆ်ုင်​တွေပိတ်​လို့ တစ်​ချို့ဆိုင်​တွေဆို ပိုက်​ဆံဘယ်​လောက်ေ​ပး​ပေးသူတို့ကုန်​ပစ္စည်း​တွေမ​ရောင့းကြ​တော့ဘူး သူတိူ့​လောက်​ငဖို့အတွက်​ပဲချန်​ထားကြတယ်​ဒီလို​နေရာ​တွေမှာဆိုဘယ်​မလဲပိုက်​ဆံကအရာရာဖြစ်​တယ်​ဆ်ုတာ....အလကား...အ​ရေမရအဖတ်​မရ​တွေ​လျှောက်​ပြော​နေကြတာ"
စကားထဲမှာမာန်​သံ​တွေပါလာပြီမို့ စစ်​ပဲလက်​လျှော့ရကာ
"ကဲ ဟုတ်​ပါပြီစစ်​မငြင်း​တော့ပါဘူး​နော်​မ​ပြောသလိုပဲလူပီသ​အောင်​ထမင်းဟင်းချက်​စားတတ်​ဖို့မ သင်​ပေး​ပေါ့ ခု​တော့ အိပ်​မယ်​"
"အင်း စစ်​လဲအိပ်​"
အိပ်​မယ်​ဆို​တော့လဲ ချက်​ချင်းကြီးတစ်​ဖက်​သိူ့မျက်​နှာမူပြီးစစ်​ကို​ကျောခိုင်းကာ အိပ်​သွား​လေပြီ။ ဒီညဲလဲအိပ်​ပျော်​ပါ့မလားစစ်​ရေ။ စစ်​ကသာ​ဂေး​နေ​ကွေး​နေ​ပေမဲ့ အ​ဖြောင့်​မမ​သွေးကြီးက​တော့ အပူအပင်​မဲ့စွာအိပ်​မောကျ​နေပါပြီ။
...
မနက်​လေးနာရီခွဲဆို​သွေးထ​နေကျ။ တစ်​ညလုံး​သွေး​ဘေးမှာ စစ်​အိပ်​နေတယ်​ဆိုတဲ့အသိနဲ့​တော့ အိပ်​မ​ပျော်​ဘူးဟုမရှိ။​သွေးက ခါတိုင်းညီမနဲ့အိပ်​ပြီး စစ်​ရောက်​လာ​တော့ ညီမကအပြင်​ခန်းမှာအ​မေနဲ့သွားအိပ်​တာပါ။ သူများ​တွေဆို သူစိမ်းတစ်​ယောက်​နဲ့အတူအိပ်​ရလျှင်​အိပ်​မ​ပျော်​တတ်​ဘူးဟုရှိ​သော်​လဲ​သွေးက​တော့​ကျောင်းတက်​စဉ်​တည်းက သူငယ်​ချင်း​တွေနဲ့လဲကြုံရင်​ကြုံသလိုအိပ်​တတ်​တာပါပဲ။ ထို့​ကြောင့်​စစ်​နဲ့အတူအိပ်​ချင်းကား​သွေးအတွက်​အဆန်းတကြယ်​ဖြစ်​၍မ​နေပါ။
နှိုးစက်​မြည်​တာနဲ့ ထပြီးဖုန်းမီးဖွင့်​၍ စစ်​ကိုကြည့်​လိုက်​တော့​သွေးဖက်​ကိုလှည့်​၍​စောင်​မခြုံပဲ​ကွေး​ကွေး​လေးအိပ်​ပျော်​နေ​လေသည်​။
​သွေးမအိပ်​ခင်​ကခြုံ​ပေးထားတဲ့​စောင်​က​တော့​သွေးနဲ့စစ်​ကြား​လေးမှာအတန်းလိုက်​ရှိ​နေသည်​။​စောင်​လေးကိုမပြီး စစ်​ကိုယ်​ပေါ်ပြန်​ခြုံ​ပေးလိုက်​သည်​။
ဖုန်းမီး​ရောင်​အောက်​ဝယ်​နှစ်​ခြိုက်​စွာ အိပ်​မောကျ​နေတဲ့ စစ်​မျက်​နှာ​လေးကို အမှတ်​တမဲ့စိုက်​ကြည့်​မိသည်​။
"ဖုန်းနဲ့ရိုက်​ပြီးပို့တဲ့ပုံ​တွေ​တော့ လှ​နေတာကင်​မရာလှတယ်​လို့ပဲမှတ်​နေတာ ဒါမဲ့ ဒီက​လေးက​တော့ အပြင်​မှာပိုလှ​နေတယ်​အိပ်​နေတာ​တောင်​အပြစ်​ကင်းပြီးပိုလှသလိုပဲ...တို့​တွေများအိပ်​ရင်​ဆံပင်​တွေဖွာလန်​ကြဲလို့..သူက​တော့ ချပ်​ချပ်​ရပ်​ရပ်​နဲ့ဆံပင်​လဲ​ပျော့စင်း​နေလို့လားမသိ.."
အခန်းလိုက်​ကာစကို ပြန်​ဆွဲ​ပေးခဲ့ပြီး​အောက်​ထပ်​ဆင်းလာလိုက်​သည်​။ ည​နေထမင်းစားပြီးတည်းက​သွေးက ထမင်းအိုးထဲဆန်​တွေထည့်​ပြီးချက်​ဖို့အသင့်​ဆို​တော့​ရေထည့်​ပြီးပလပ်​ထိုးလိုက်​ရုံ။
မျက်​နှာသစ်​သွားတိုက်​အိမ်​သာတက်​အကုန်​ပြီးမှအိမ်​ထဲဝင်​လာ​တော့ထမင်းကကျက်​နေပြီ။ ပလပ်​ဖြုတ်​မီးမိန်းချခဲ့​သေးသည်​။ မဟုတ်​ရင်​အ​မေက​ခြောက်​နာရီ​လောက်​မှထ​တော့ မီးမီတာခ​တွေအကျများလိုက်​မည်​ဖြစ်​ခြင်း။
ဆိုင်​ကယ်​ပေါ် ပန်းထုတ်​လေး တင်​သည်​။ ည​နေတည်းက​သေတ္တာအလိုက်​ပန်းထည့်​ထားတာကို​ဖောက်​သည်​လာယူသွားလို့ ဒီမနက်​က​နောက်​မှာပန်း​သေတ္တာတင်​စရာမလို။
​အောက်​ထပ်​မှာသနပ်​ခါးရည်​ကျဲ​လေးလိမ်းပြီးအဝတ်​အစားလဲရန်​အ​ပေါ်ပြန်​တက်​လာသည်​။ စစ်​နိုးသွားမှာလဲ​ကြောက်​သေးတာ။
အဝတ်​စားလဲပြီးပြန်​ထွက်​မည်​အပြု
"ဟင်​မ ဘယ်​သွားမလို့လဲ "
"အယ်​စစ်​နိုး​နေတာလား"
စစ်​အသံ​ကြောင့်​နောက်​ပြန်​လှည့်​တော့ စစ်​ကငုတ်​တုပ်​ထထိုင်​ပြီး မျက်​စိကိုလက်​နှစ်​ဖက်​ဖြင့်​ပွတ်​နေသည်​။
"ဟုတ်​ခုမှနိုးတာ မ ဘာလုပ်​မို့လဲ အ​စောကြီးထ​နေတာ"
"မ​ဈေးကိုပန်းသွားပို့မလို့​လေ စစ်​ကဘာလို့ထလာတာ
လဲ"
"မ စစ်​လဲလိုက်​မယ်​လေ"
"ဟယ်​အ​စောကြီးရှိ​သေးတာ ပြန်​အိပ်​လိုက်​ပါဦး​နော်​မ ပြန်​လာမှ မြို့ထဲလိုက်ပို့​ပေးမယ်​လေ"
​သွေးစကားကိုနား​ထောင်​ရင်းစစ်​က ထရပ်​ပြီး​စောင်​ခေါက်​လိုက်​သည်​၊
ပြီး သပ်​ရပ်​ပြီးသားဆံပင်​ကို လက်​နှစ်​ဖက်​ဖြင့်​သပ်​ချလိုက်​ပြီး
"စစ်​လဲ မနဲ့လိုက်​မယ်​မ ပန်းပို့​နေတဲ့မနက်​ဈေး​လေးကိုလဲစစ်​ရောက်​ဖူးချင်​တယ်​မ​နော်​ခေါ်ပါ​နော်​"
လက်​အုပ်​က​လေးချီလို့​ပြောပြီးအခန်းထဲကထွက်​သွားကာ​အောက်​မှာမျက်​နှာသစ်​နေ​လေ​တော့သည်​။
မ​ခေါ်ချင်​လို့လဲမရ​တော့​ချေ။
​နောက်​ဆုံးမှာ​တော့​သွေးဖြင့်​ဆိုင်​ကယ်​နောက်​မှာချည်​ထား​သောပန်းထုတ်​ကိုပြန်​ချ​ရှေ့မှာတဝက်​တင်​ပြီး​နောက်​ကထိုင်​တဲ့စစ်​ကတဝက်​ပွေ့ကာ​ဈေးသို့မ​နက်​စော​စောမြန်းလိုက်​ရ​လေ​တော့သည်​။
....
Next