ထင်းရှူးမြေမှာ လွမ်းရိပ်တို့ဝေ ထင္းရွဴ းေျမမွာ လြမ္းရိပ္တို႔ေ၀

8

"အ​ဖေ​သွေးကို ခုချိန်​ထိ က​လေးလို့မြင်​နေ​သေးတာလား...အဲ့လိုလဲမဟုတ်​သေးပါဘူး​ဗျာ...က​လေးလိုမြင်​ပြီး ကျွန်​တော်​နဲ့အပြိုင်​ပိုက်​ဆံရှာခိုင်းတာက​တော့လွန်​တယ်​...ပိုက်​ဆံရှာတာ လူကြီးအလုပ်​ပါ"
ကိုဟိန်း ပြန်​လာ​တော့အ​ကြောင်းရင်းသိပြီးတာနဲ့ အ​ဖေ​တော့ အ​ပြောခံ​နေရ​ပေပြီ။ အ​ဖေက ကိုဟိန်း​ပြောလျှင်​တော့ ဘာမှပြန်​မ​ပြော။​သွေး အ​ဖေရိုက်​ပြီးတည်းက အိပ်​ယာထဲလဲ​နေတာ သုံးရက်​ရှိ​နေပြီ။ ထမင်းလဲ ဆင်းမစား။ လာ​ကျွေးလဲမစား။
အမြဲကိုင်​ကြည့်​စိတ်​ဖြေ​စရာဖုန်းလဲမရှိ​တော့ပြီ။ ပြီး​တော့ လူအများဝိုင်းကြည့်​နေကြတဲ့အလယ်​မှာ မိန်းမပျို​လေးတန်​မဲ့မညှာမတာ ရိုက်​နှက်​ခြင်းခံထား​သော​ကြောင့်​ရှက်​ရွံ့၍လဲပါမည်​။ အိမ်​အ​ပေါ်ထပ်​အိပ်​ခန်းထဲက​နေကိုမထွက်​ရဲ​တော့။
မနက်​က​တော့ကိုဟိန်းပြန်​မလာခင်​အ​ဖေ​ဆေးဘူး​လေးကိုင်​ပြီး အခန်းဝလာထားထားသည်​ပဲ။ သို့​သော်​ထွက်​မယူ။​သွေးခဲပြီးညိုမဲစွဲ​နေတဲ့​ခြေသလုံးထက်​က အရှိုးရာ​တွေကို စမ်းမိတိုင်းအပြင်​ဒဏ်​ရာထက်​ရင်​ထဲကပိုနာကျင်​လေသည်​။
"​သွေးသာ အလုပ်​လိုချင်​ရင်​တခြားမ​ပြောနဲ့ဦး မြို့ထဲမှာပါအလုပ်​ပေါမှ​ပေါ....အ​ဖေပဲဟိုဟာမလုပ်​နဲ့သည်​ဟာမလုပ်​နဲ့....မိန်းက​လေးဆိုတာ အိ​နြေ္ဒရှိရှိ ဆရာမ​လေးပဲဖြစ်​ရမယ်​လို့ ဘယ်​သူမှမ​ပြောထားဘူး....အခု ဆရာမအလုပ်​တွေက​တော်​ရုံနဲ့တိုးမ​ပေါက်​ဘူးအ​ဖေရဲ့...​ဝွေးကလဲသူဝါသနာပါတာ အဲ့​ကျောင်းမှာစာသင်​ဖို့မဟုတ်​ဖူး"
"ဘွဲ့ပဲရ​တော့မယ်​...ငါတို့​နေပူထဲကအလုပ်​သူပြန်​လုပ်​နေ​တော့​နောက်​က​လေး​တွေကိုပညာတတ်​ဖြစ်​အောင်​ကြိုးစား...ပညာတတ်​ရင်​နေပူထဲလုပ်​နေစရာမလိုဘူးဆိုပြီးငါတို့​ပြောပြ​နေတာနဲ့ နင့်​ညီမလုပ်​နေတာနဲ့ ကိုက်​ညီရဲ့လား"
"အ​ဖေရာ ပညာတတ်​ဘွဲ့ရတိုင်းဝန်​ထမ်းလုပ်​ရမယ်​လို့မရှိပါဘူး​ဗျာ ကိုယ်​ဝါသနာပါတာ​လေးလုပ်​ပြီး​အောက်​မြင်​တိုးတက်​နေသူ​တွေမှတပုံကြီး အခုအိမ်​မှာ​သွေးမရှိရင်​ဖြစ်​လို့လား အ​ဖေအ​မေ့ကို ထမင်းကူချက်​ဖူးလား​သွေးအ​ဖေ့​ကြောင့်​အိပ်​ယာထဲလဲ​နေ​တော့​ရော...ပန်းပို့တာဘယ်​သူပို့လဲ...အ​မေ ညနက်​ထိမ​နေမနားပန်းစည်းရတာ​ကောအ​ဖေဝိုင်းကူလို့လား....​သွေးအိမ်​မှာရှိ​နေ​သေးတာအနည်းဆုံး​တော့အ​မေသက်​သာတာ​ပေါ့အ​ဖေရယ်​"
"​အေး မင်းတို့က ငါ့ကိုဆိုအမြဲအပြစ်​ပဲ​ပြောကြတယ်​ငါ့ကိုအ​ဖေလို့သ​ဘောမထားကြ​သေးဘူး...မနီ မင်းက​လေး​တွေ​သေချာဆုံးမထား"
လက်​ထဲက သတင်းစာကို​ဗုန်းခနဲပစ်​ပေါက်​ရင်း အ​ဖေထထွက်​သွားလေသည်​။ ကိုဟိန်းက မီးဖိုထဲမှအ​မေ့အား
"အ​ဖေက​ပြောရင်​လဲမကြိုက်​ဘူး အ​ဖေမှား​နေလို့အမှန်​ပြောပြ​နေတာကို....အမြဲတယူသန်​ပဲ"
"နင်​တို့​ကြောင့်​ငါစိတ်​ဆင်းရဲပါတယ်​အေ"
အ​မေ့လက်​သုံးစကားက​တော့အမြဲအဲ့ဒါပါပဲ။ အ​ဖေက​တော့သွားပြီ။ အရက်​ဆိုင်​မှာတဝ​သောက်​ပြီးညကျပြန်​ရန်​ရှာဥိးမှာပင်​။
"​သွေး ကိုဟိန်းဝင်​ခဲ့မယ်​"
ထရံ​ပေါက်​က အပြင်​ဖက်​ချောင်းကြည့်​နေ​သော​သွေး ကိုဟိန်းဝင်​လာတာ​ကြောင့်​ကမန်းကတန်းထထိုင်​လိုက်​ရသာ်​။ ကိုဟိန်းက​သွေး​ခြေရင်း​လေးထိုင်​ရင်း
"ပြဦး ဒဏ်​ရာ ငြိမ်း​ပြောတာ​တော့​တော်​တော်​များတယ်​တဲ့"
​ခြေသလုံးမှာမို့​စောင်​ထဲကထွက်​ကာ ထမီ​လေးအသာပင့်​ပြီးပြလိုက်​သည်​။ အရှိုးရာ​တွေထပ်​ပြိ်းညိုမဲစွဲ​နေ​သော ဒဏ်​ရာ​တွေမြင်​တော့ ကိုဟိန်းမျက်​နှာပျက်​လှစွာပင်​
"ကြည့်​စမ်း တကယ်​အများကြီးပဲ အ​ဖေကွာ...လုပ်​ရက်​တယ်​..ငါမရှိလို့​ပေါ့"
"​သွေးအမှားပါ ကိုဟိန်းရာ....အ​ဖေ့ချည်းအပြစ်​တင်​မ​နေနဲ့"
"ထမီပင့်​ထားဦး​ဆေးမလိမ်းပဲ​ပျောက်​ပါ့မလား..နင်​လဲ​တော်​တော်​အနစ်​နာခံသိလား....ငြိမ်း​ပြောလို့ငါအကုန်​သိပြီးပြီ"
"ငြိမ်းဆို ပိုဆိုးမှာ​ပေါ့ဟာ..."
"ငါရှိရင်​အ​ဖေခု​လောက်​ထိမလုပ်​ရဲပါဘူး "
​ဆေး​လေး အနာ​ပေါ်တယုတယလိမ်း​ပေးရင်း ကိုဟိန်းဆိုသည်​။ သူ့ဟာသူဘယ်​လောက်​ပဲရှုပ်​ရှုပ်​ပွေ​ပွေ ဒီမိသားစု​လေးအ​ပေါ်​တော့ကြင်​နာရှာသား။
​ဆေးလိမ်းပြီးအခန်းထဲမှထွက်​မည်​အပြု တစ်​ခုခုသတ်​ရလာဟန်​ဖြင်​ပြန်​လှည့်​ထိုင်​လာကာ ပုဆိုးစကြားခါးထိုးထားတဲ့ဖုန်းကို​သွေး​ဘေး၌ချ​ပေးရင်း
"လိုရင်​ငါ့ဖုန်းသုံးလို့ရတယ်​"
"ဟာ​သွေးမှာဘာအ​ရေးကြီးကိစ္စမှမရှိပါဘူး ကိုဟိန်းပဲသုံးပါ ပြန်​ယူသွား"
​သွေးလိုက်​ပေး​သောဖုန်းကိုမယူပဲ​အောက်​ထပ်​ဆင်းသွား​လေပြီ။
"ငါ တပတ်​လောက်​ရုံးမှာညဂျူ တီသွားအိပ်​မလို့..အဲ့အတွက်​အသုံးမလိုဘူး...နင်​ယူထား..တခုခုဆိုရုံးဖုန်းနဲ့သုံးလိူ့ရတယ်​"
​အောက်​ထပ်​တွင်​အိတ်​တစ်​ခုထဲအဝတ်​အချို့နဲ့​စောင်​တစ်​ထည်​ထည့်​နေ​သော ကိုဟိန်းအား မီးဖိုထဲမှ​ဒေါ်နီဟင်းချကိရင်းမြင်​လိုက်​သဖြင့်​အပြင်​ထွက်​လာကာ
"သား ဘယ်​သွားမလို့လဲ "
"ဂျူ တီ​လေ အ​မေ"
"ခါတိုင်းအဝတ်​တွေမှမပါတာ တစ်​ညနှစ်​ညပဲကို"
"အလှည့်​ကျ​စောင့်​ရတဲ့ ကျွန်​တော့်​သူငယ်​ချင်းက ခွင့်​ယူထားလိူ့အ​မေ....ကျွန်​တော်​အစား​စောင့်​ပေးရမှာ"
"မသိပါဘူး နင့်​အ​ဖေနဲ့စိတ်​ဆိုးလို့များလားလို​"
"မဟုတ်​ပါဘူး​ဗျာ တခု​တော့​ကောင်းသား...ညကျအ​ဖေရန်​ရှာဦးမှာ...လွတ်​တာ​ပေါ့​ဗျာ သွား​တော့မယ်​"
ဆိုင်​ကယ်​မပါပဲအိတ်​ကြီးလွယ်​လို့သွားဟန်​ပြင်​တော့
"ဟဲ့..ဆိုင်​ကယ်​ယူမသွားဘူးလား"
"မယူဘူး အ​မေ...သူငယ်​ချင်းလမ်းထိပ်​မှာ​စောင့်​နေမှာ"
"ဪ..ထမင်းလဲအချိန်​မှန်​စားဦး​နော်​...ညနက်​ထိလဲမ​နေနဲ့"
"မပူပါနဲ့အ​မေရာ သွားပြီ"
​နောက်​လှည့်​မကြည့်​ပဲထွက်​သွားတဲ့ ကိုဟိန်း​နောက်​ကွယ်​မှာ​တော့​ဒေါ်နီကလက်​က​လေးတပြပြနဲ့ ကျန်​ရစ်​လေ​တော့သည်​။ အရက်​သမား စိတ်​တိုတတ်​သူကို လက်​ထပ်​ယူထားပြီးသားသမီးမျက်​နှာနဲ့မကွဲကွာရက်​လေ​တော့ ဝဋ်​ကြွေးရှိသမျှ​တော့ ခံ​ပေဦး​တော့​လေ။
ကိုဟိန်းက ဖုန်း​လေး​ပေးတုန်းက​တော့ အမှန်​တကယ်​လက်​မခံချင်​ခဲ့​ပေမယ့်​အခု​တော့ လိုင်း​ပေါ်ပင်​ရောက်​နေပြီ။ တစ်​ချို့သူငယ်​ချင်း​တွေကို ဖုန်း​ပျောက်​သွား​ကြောင်း​ပြောထားလိုက်​သည်​။
မ​နေ့ကတည်းက လိုင်း​ပေါ်တက်​မလာတဲ့​သွေးရဲ့ရင်းနှီးဆုံး​ကောင်​မ​လေးက​တော့ စာတိုသုံး​ကြောင်း​လောက်​သာ ပိူ့ထား​ဖော်​ရသည်​။
မ
ဒီ​နေ့လဲလိုင်းမတက်​
ဖုန်းလဲဆက်​မရ ဘာ​တွေဖြစ်​နေတုန်း
စာက​လေးသုံး​ကြောင်း​တောင်​မှတရက်​စီပို့ထားတာ။ ကျန်​တဲ့ရက်​တွေမပို့။ သူ့အ​ကောင့်​ဝေါလ်​ထဲဝင်​ကြည့်​လဲဘာမှမတင်​ထား။
ထူးထူးခြားခြား နံပတ်​က​လေးမှတ်​မိ​နေ၍ ဖုန်း​ခေါ်လိုက်​မိသည်​။
နံပတ်​စိမ်း​နေ၍လားမသိ။တစ်​ခါ​ခေါ်၍ဝင်​နေ​သော်​လဲမကိုင်​။ ပုံမှန်​ဆို​သွေးကတစ်​ခါ​ခေါ်မကိုင်​တာနဲ့ချလိုကိပြီ။ ဆက်​မ​ခေါ်​တော့။ ခု​တော့ဖြင့်​စစ်​ကိုစကား​ပြောချင်​စိတ်​ကြောင့်​ထပ်​ခေါ်လိုက်​ပြန်​သည်​။
ဟိုးကတည်းက မင်းရှိတယ်​...ဒီရင်​ဘတ်​ဘယ်​ဖက်​တစ်​ခြမ်းမှာ​နေရာယူ..
ဒီသီချင်း​လေး​တောင်​စစ်​ပို့​ပေးလို့ နား​ထောင်​ရင်း​သွေး​တောင်​အလွတ်​ရ​နေပါပြီ။
"ဟလို.."
​ဟော...မြူးကြွသွက်​လက်​နေတဲ့အသံ​လေး။ ကြားရတာနဲ့တင်​သွေးကိုပါလန်းဆန်းသွား​စေပြီ။
"စစ်​လား..​သွေးပါ"
"ဟယ်​...မလား...မ ဘယ်​ပျောက်​နေတာလဲ စစ်​အဲ့​လောက်​ဖုန်း​ခေါ်​နေတာ ကိုင်​လဲမကိုင်​...ပြီးစက်​လဲပိတ်​သွား​သေး...လိုင်းတက်​လဲမ​တွေ့...စစ်​ကိုများဘ​လော့သွားတာလားလိူ့"
​သွေး​တောင်​ဘာမှမ​ပြောရ​သေး။ သူချည်းတန်းစီလို့​ပြောထွက်​နေတာပဲ။ စာဖြင့်​သုံး​ကြောင်းအပြင်​ပိုမပို့ထားသကများ။
"ဖုန်း​ပျောက်​သွားလို့ပါ စစ်​ရဲ့"
"ဟင်​...ဟုတ်​လား ကြာပြီလားမ ဘယ်​လို​ပျောက်​တာလဲ"
"​မောင်​လေး​လေ..စာ​မေးပွဲပြီးလို့ဘုရားထွက်​တာနဲ့ဖုန်းထည့်​ပေးလိုက်​တာ​ပျောက်​သွားတယ်​တဲ့ အ​ဖေဆူမှာစိုးတာနဲ့ မ​ကြောင့်​လို့​ပြောလိုက်​တော့အ​ဖေရိုက်​တာ​တောင်​ခံရ​သေး"
"ဟားဟား..မ အရွယ်​က ရိုက်​ခံရတုန်းလား"
ရယ်​မောသ့်​လေးနဲ့စစ်​က​မေး​တော့​သွေးမှာမချိပြုံး​လေးပြုံးဖြစ်​သည်​။ စစ်​က​တော့ က​လေးရိုက်​သလိုမျိုးပဲထင်​မှတ်​ကာ​ပေါ့​ပေါ့​မေးခြင်းဖြစ်​ပေမည်​။
"ရိုက်​တာ​ပေါ့ စစ်​ရ"
"နာ​နေလားဟင်​...မ...အ​ဖေကလဲ​နော်​မကကြီး​နေပြီကို....ရိုက်​စရာလိုတာလဲမဟုတ်​ပဲ"
ဘယ်​လို​နေရာမျိုးမှာရိုက်​လဲဆိုတာသိရင်​စစ်​တော့စိတ်​မ​ကောင်းဖြစ်​ပေလိမ့်​မည်​။
"မနာပါဘူး​တော်​..လိုင်းလဲမတက်​ဘာ​တွေအလုပ်​ရှုပ်​"
"စစ်​မ​နေ့က​ရေချိုးမှားလို့ မရဲ့..ဖျား​နေတာ"
"အယ်​...ဖြစ်​ရ​လေ​ဆေး​ကော​သောက်​ထားလား ခုသက်​သာလား"
"​ဆေးသွင်းထားတယ်​မ...ခု​တောင်​အပ်​တန်းလန်းနဲ့...မ ဖုန်း​ပြောတာမို့ရတာ..လိုင်း​ပေါ်ဆိုစာရိုက်​အဆင်​မ​ပြေဘူး"
"ဟင်​..​ဆေးပါသွင်းရတာလား...​ဆေး​သောက်​ရုံမရလား"
"စစ်​က​ဆေး​သောက်​ပျင်းတယ်​မ...အစားလဲမမှန်​တော့​ဆေး​သောက်​ချိန်​လဲ အဆင်​မ​ပြေဘူး ဒါ​ကြောင့်​အမြန်​ပျောက်​မယ့်​ဆေးထိုးတာပဲခံတာ"
"မ​တော့အသားနာတာ​ကြောက်​တယ်​"
"​နေ​ကောင်း​အောင်​နေ​ပေ.့မရ ဖြစ်​လာမှ​တော့အမြန်​ပျောက်​အောင်​ကုရမှာ ဘယ်​သူမှ​ဝေဒနာကိုအကြာကြီူမခံစားနိုင်​ဘူး ဒါနဲ့ခုမက ဘယ်​သူ့ဖုန်း"
'အကို့ဖုန်းနဲ့​ပြော​နေတာ...လိုရင်​ဒီဖုန်း​ခေါ်လို့ရတယ်​"
"ဟုတ်​ကဲ့ ခဏ​လေး မ စစ်​ပြန်​ခေါ်မယ်​နော်​...​ဆေးကုန်​နေပြီမို့ဆရာမ​ခေါ်လိုက်​ဦးမယ်​"
"ဟုတ်​ပီ ဂရုစိုက်​"
စစ်​ဖက်​ကအရင်​ချသွား​လေပြီမို့​သွေးလဲ လိုင်းပိတ်​လိုက်​ကာ ပြန်​အိပ်​နေလိုက်​ပါ​တော့သည်​။
....
"နန်းနန်း....ဟဲ့ နန်းနန်း"
ဆိုင်​အတွင်းက မမကြီးထွက်​သွားပြီဆိုတာနဲ့​ဆေးစင်​နားမှာရစ်​သီ​နေတဲ့နန်းနန်း​ကို ခပ်​ကြိတ်​ကြိတ်​ခေါ်လိုက်​လေသည်​။
"ဟင်​...ဘာလဲမမစစ်​"
"လာဦး"
အမယ်​...မသိရင်​စစ်​ပဲအတင်းမရမက​ခေါ်နသလိုပဲ။သူကမလာချင်​လာချင်​နဲ့။ သူပဲစိတ်​ဝင်​စား​အောင်ာအစပျိုးထားပြီး​တော့ ဘာမှ​ပြောလာခြင်းမရှိ၍ စစ်​က စ​မေးရမည့်​ကိန်း​လေ။
"ဘာခိုင်းမလို့လဲ"
ကြည့်​...တမင်​သိရက်​နဲ့​မေး​နေပြန်​သည်​။ စစ်​က ခဏကအ​လောတကြိ်းဖြစ်​နေဟန်​မျက်​နှာကိုပြင်​ကာ ခပ်​တည်​တည်​ပုံစံဖြင့်​
"နင်​မူဆယ်​ကို သွားမှာက ဘာကိစ္စလဲ"
"အ...မမစစ်​ကလဲ နန်း​ပြောပြီးသား​လေ...အလည်​ပါဆို"
"အဲ့မှာဘယ်​သူရှိလို့လဲ ငါတို့အမျိုးမရှိပါဘူး"
"ဟင်​...ရှိတာ​ပေါ့..အ​ဖေ့ဖက်​က​အမျိုး​တွေအဲ့မှာရှိတယ်​"
"ခုက ဘယ်​သူနဲ့သွားမလို့လဲ"
"ဘယ်​သူနဲ့သွားရမလဲလာ​မေး​နေတယ်​မမစစ်​ကမလိုက်​ဖူးလား....မမစစ်​နဲ့မှအိမ်​ကလွှတ်​မှာ​လေ"
"​သေချာ​ပြော ...နင်​အမျိုး​တွေဆီ​တော့တမင်​လည်​ချင်​ရုံ​တော့ဟုတ်​မယ်​မထင်​ဘူး"
"သိပ်​သေချာတာ​ပေါ့...အမျိုး​တွေဆီပဲမဟုတ်​ဖူး....ဒီ​တောင်​ကြီးမှာ​ကျောင်းလာတက်​တဲ့မူဆယ်​သားဘဲကြီးရှိလို့ သွား​တွေ့မလို့ပါပဲ။ "
ကြည့်​စမ်း။ ဧကန္တ​တော့ နန်းနန်းစစ်​တို့ထက်​သာ​နေသကိုး။ သူ့ရည်းစားနဲ့သွား​တွေ့ဖို့အ​ရေး စစ်​တို့အခါ​တော်​ပေးရမည်​တဲ့။
"အဲ့လိုပွင့်​ပွင့်​လင်းလင်းနင့်​အ​မေဆီသွား​ပြောပြ​လေ..ကံ​ကောင်းရင်​တစ်​ခါတည်းကို​ပေးစားပစ်​မှာ"
"ဟာ​နော်​...​ချောက်​တွန်း​နေတယ်​...နန်းကငယ်​ငယ်​လေးရှိ​သေးတာ ယူ​သေးပါဘူး"
"အဲ့​ကောင်​နဲ့နင်​ကယူဖို့ထိမ​တွေးထားဘူးလား"
"ဘာ​တွေလာ​ပြော​နေတာလဲ ရည်းစားပဲထားမှာ...​ယောက်ျားမယူဘူး...ပြီး​တော့မမစစ်​လို​ယောက်ျားလျာကိုလဲမကြိုက်​ဘူး"
တမင်​အကျင့်​ယုတ်​ပြီး စစ်​နားနားကပ်​၍​ပြောပျြိးလှစ်​ခနဲ​ပြေးထွက်​တော့
-​ကောင်​မစုတ်​..."
ပျစ်​ပျစ်​နှစ်​နှစ်​ဆဲလိုက်​မိပြီး​နန်းနန်းပိုမမှီ့တမှီကန်​လိုက်​တော့ စားပွဲစွန်းမှာတင်​ထားတဲ့ မမကြီး၏​ရေ​နွေးထည့်​ထား​သော​ဖန်​ခွက်​ကျကွဲသွား​လေ​တော့သည်​။
ခြမ်း....
"ဟဲ့...ဟဲ့....ဘာ​တွေဖြစ်​နေတာလဲ"
အ​နောက်​ပေါက်​မှ ကမန်းကတန်းထွက်​ပြေးခဲ့​သော နန်းနန်းကိုတစ်​လှည့်​ဖန်​ခွက်​အကွဲအစ​လေး​တွေနားမှာရပ်​နေတဲ့ စစ်​ကိုတစ်​လှည့်​နဲ့ ခုမှဆိုင်​ထဲဝင်​လာတဲ့မမကြီးက ကြည့်​ပြီးအံ့သြမှင်​သက်​နေ​လေသည်​။
"ဖန်​ခွက်​ကျကွဲသွားတာ"
"ဘယ်​သူလုပ်​တာလဲ နန်းနန်းလား"
"မဟုတ်​ပါဘူး နန်းက စစ်​ကို လာစလို့​နောက်​က​နေကန်​လိုက်​တာ သူ့မမိပဲမကြီးခွက်​မိသွားတာ"
"လုပ်​ကြ လုပ်​ကြ....နင်​တို့​တွေ အားအားရှိ အသက်​မှအားမနာ​ဆော့ကစား​နေတယ်​ဆိုင်​ရှေ့လူလာလားမလာလားလဲမသိ ငါ​တော့ဦး​နှောက်​ခြောက်​ပါတယ်​ဟယ်​"
ဟူး...​တော်​သေးတာ​ပေါ့...မဆူလို့....
ဘယ်​ဆူပါ့မလဲ...စစ်​ကခုမှ​နေ​ကောင်းကာစကိုး​လေ။
"စစ်​စစ်​....ငါ့ကို​ဘေလ်​ငါး​ထောင်​လောက်​ထည့်​ပေးဦး"
"အ​ကြွေးလား မကြိး"
မကြီးတို့များ​ဘေလ်​ထည့်​ခိုင်းပြီဆို​မေ့သလိုလိုဘာလိုလိုနဲ့ဘယ်​တော့မှပိုက်​ဆံမ​ပေး။ ထို့​ကြောင့်​ခု​နောက်​ပိုင်း​တော့ စစ်​လည်​သလိုကြည့်​လုပ်​မှရမည်​လေ။
"နင်​ကလဲ ငါမ​ပေးမှာသိပ်​ကြောက်​...မှတ်​ထားလိုက်​..."
"ဟင့်​အင်းချက်​ချင်းမှ....ည​နေ စစ်​ဈေးထဲမှာ လိုချင်​တာ​လေးရှိလို့သွားဝယ်​မလို့"
"ဘာလိုလို့လဲ နန်းနန်း​ပြောတာ နင်​ဖုန်းလဲမယ်​လို့​ပြော​နေတာဆို"
"ဟုတ်​တယ်​....​ဘေလ်​ရောင်းတာတစ်​လုံး သုံးတာတစ်​လုံးဆို​ကောင်းမလားလို့ပါ"
"တစ်​လုံးဆို​တော်​ရော့​ပေါ့ဟဲ့ ပြီး​တော့ နင့်​ဟာလဲအ​ကောင်းရှိ​သေးတာ"
မကြီးတို့များ ကပ်​စေးနဲချက်​။ သူကျ​တော့ သူတို့လင်​မယားကတစ်​ယောက်​တစ်​လုံး သူ့သားအကြိ်း​ကောင်​တစ်​လုံးနဲ့ ဝယ်​သုံး​နေကြ​သေးတာ။ စစ်​ရဲ့ဖုန်းက သုံး​နေတာဖြင့်​လေးနှစ်​ကျော်​လာပြီ ခုထိမလဲရ​သေး။ အမှန်​က​တော့စစ်​မှာလဲပိုက်​ဆံရှိရက်​နဲ့မလဲရက်​သေးတာပင်​။
"ရပါတယ်​စစ်​ကိုယ့်​ဟာကိုယ်​ဝယ်​မှာပါ...မကြီးဆီကမ​တောင်းပါဘူး"
"စုထားပါဦး...နင့်​ရှေ့​ရေးကရှိ​သေးတယ်​...လူကလဲအရမ်းကျန်းမာတာဆို​တော့ပိုက်​ဆံကအမြဲလက်​ထဲရှိ​နေမှရတာ"
"ဒါဖြင့်​မကြီးဝယ်​ပေးမှာလား"
ဆံပင်​ဖြောင့်​ရင်းအလုပ်​ရှုပ်​နေတဲ့မကြီးရဲ့ခါးကို​နောက်​ကဖက်​ပြီး က​လေးတ​ယောက်​လိုချွဲကာ​မေး​တော့
"အ​မေနဲ့တိုင်​ပင်​ကြည့်​ဦးမယ်​...သွား...​ဈေးသည်​လာ​နေပြီ ဟင်းစားဖို့သွားကြည့်​"
"ဟင့်​...အ​မေရှိသား"
"အ​မေမရှိပါဘူး...သွားပါဆို..."
မထင်​မှတ်​ပါပဲ ဖုန်းအသစ်​ရ​တော့မည်​။ စစ်​စိတ်​ကူးထဲကအတိုင်း​တွေးရုံနဲ့ဖြစ်​လာပြီမို့ကြိတ်​ပြီးဝမ်းသာရ​လေသည်​။
.....
မကြီး​ပေးလိုက်​သော ပိုက်​ဆံအပြင်​စစ်​စု​ဗူးထဲမထည့်​ပဲ​ဖုန်း​ဘေလ်​ရောင်းရ​သော ပိုက်​ဆံများကိုပါ စုထားသမျှ ယူလာလိုက်​သည်​။ ဖုန်းဆိုင်​မှာဖုန်း​တွေလဲ အ​ရောင်​စုံ အ​သွေးစုံ အမျိုးအစားလဲစုံ။ ဘာကိုင်​လို့ကိုင်​ရမည်​မှန်းမသိ။​နောက်​ဆုံး​ပေါ်​ဈေးကြီးတန်​ဖုန်း​တွေလဲ ဝယ်​မကိုင်​ချင်​။ မ​တော်​တဆကျ​ပျောက်​တာဖြစ်​ဖြစ်​...ပျက်​စီးသွားရင်​ဖြစ်​ဖြစ်​ဈေးကြီးတန်​လေးမို့နှ​မြောတသမဆုံးနိုင်​ဖြစ်​ရ​ချေမည်​။ ထို့​ကြောင့်​အလယ်​အလတ်​နဲ့ လူကြားထဲလဲကိုင်​လို့​ကောင်းမယ့်​ဖုန်းအသစ်​စက်​စက်​နှစ်​လုံးကို တမျိုးတည်း တပုံစံတည်း ဝယ်​ယူလိုက်​သည်​။
"​ဟော...စစ်​...ဘာလာဝယ်​တာလဲ"
ဖုန်းထည့်​ထား​သော ဘူးကို တယုတယဖြင့်​ကျောပိုးအိတ်​ထဲထည့်​နေစဉ်​နောက်​ကျောဖက်​အားပုတ်​၍​ခေါ်သံ​ကြောင့်​လှည့်​ကြည့်​လိုက်​တော့
"ဟင်​...မိုး...ဘယ်​က​နေ ဘယ်​လိုလုပ်​ရောက်​လာတုန်း"
ကြံကြံဖန်​ဖန်​ဆုံတတ်​ပ​လေတယ်​။ ရွန်းလဲ့လဲ့အပြုံးတစ်​ခုကိုဆင်​မြန်းလို့ စစ်​နဲ့မျက်​နှာချင်းဆိုင်​မှာလာရပ်​နေသည်​။
"ဒီနားကဖြတ်​သွားရင်း စစ်​ကို​တွေ့လိုက်​သလိုမို့​သေချာ​အောင်​ဝင်​လာကြည့်​တာ တကယ်​ပဲ စစ်​ဖြစ်​နေတယ်​လေ "
"ဪ...ဒါဖြင့်​တကူးတကကြီးဝင်​နှုတ်​ဆက်​တာဆို​တော့ တစ်​ခုခု​လောက်​နဲ့ဧည့်​ခံသင့်​တာ​ပေါ့ ဟိုဖက်​နား​လေးမှာ စားလို့​ကောင်းတဲ့ မာလာရှမ်း​ကော ဆိုင်​ရှိတယ်​"
"စစ်​ကျွေးမလို့လား"
"​ကျွေးမလို့ပဲဖိတ်​တာပါရှင်​လာ သွားရ​အောင်​"
ဖုန်းဆိုင်​ထဲက​နေ မိုးရည်​ချိုကို အမြန်​ခေါက်​ထုတ်​ရခြင်းမှာ စစ်​ဝယ်​ယူထား​သောဖုန်းနှစ်​လုံးအ​ကြောင်းကို မသိ​စေချင်​၍ဖြစ်​သည်​။ မဟုတ်​လိူ့ရှိရင်​မိုးသိသွားခဲ့ရင်​ဟို​ကောင်​ခမ်းအိမ့်​က အစအဆုံးစုံ​ထောက်​လုပ်​တော့မှာမို့လို့ပင်​။
ဆိုင်​အပြင်​အဆင်​လေးက​ရိုးရှင်းပြီး​ခေတ်​မှီလှပ​သော​ကြောင့်​လူ​တွေပြည့်​သ​လောက်​ဖြစ်​နေ​လေသည်​။
"လာ ထိုင်​မိုး ဒီမှာက စစ်​အားရင်​လာစား​နေကြ"
"ဟုတ်​လား...မိုး​တော့ အိမ့်​နဲ့ကလွဲရင်​ဘယ်​ဖက်​မှ​တော့စိပ်​မ​ရောက်​ဖူးဘူး"
"အိမ့်​နဲ့ကလွဲရင်​ဆို​တော့ ဘယ်​မှမ​ရောက်​ဖူးဘူးဆိုတာ​တော့ သိပ်​မယုံရဘူး ဘာလို့ဆိုအိမ့်​က​ခြေ​ထောက်​မှာေ​ဗွပါတယ်​လေ"
"ဟင်းဟင်း ဟုတ်​သားပဲ စစ်​နဲ့အိမ့်​ကအ​ကြောင်းသိ​တွေကိုး..."
မှာထား​သောစားစရာ​ရောက်​မလာ​သေးခင်​စကား​တွေက​ထွေရာ​လေးပါးနဲ့ဟို​ရောက်​သည်​ရောက်​။
"ဒါနဲ့ စစ်​ဖုန်း​ဘေလ်​လာဝယ်​နေတာလား"
"အာ..မဟုတ်​ပါဘူး​ဘေလ်​က ရုံးက​နေ လှမ်းဖြည့်​ရင်​ဖြည့်​မဟုတ်​ရင်​ကိုယ်​တိုင်​သွားတာပါ ဆိုင်​မှာမဖြည့်​ပါဘူး ခုက ဖုန်းလာဝယ်​တာ"
"ဟင်​စစ်​ကိုင်​တဲ့ဖုန်းက​ကော"
"ဟန်း​နေပြီ​လေ ဂိမ်း​တောင်​ဆော့လို့မရ​တော့ဘူး ဒီရက်​ပိုင်းအိမ့်​နဲ့​တွေ့​သေးလား"
"မိုးက မန်း​လေးဖက်​သွား​နေတာ မ​နေ့ကမှပြန်​ရောက်​တာ မ​တွေ့ဖြစ်​ဘူး"
"ဪ"
စားစရာလာချ​တော့စားရင်း​သောက်​ရင်းနဲ့ အချိန်​အ​တော်​ကြာသွားသည်​။ မိုးနှင့်​ကလဲစကား​ပြော​ကောင်း​နေသဖြင့်​တော်​တော်​နဲ့ မထဖြစ်​ကြ။​နောက်​ဆုံး စစ်​ဖုန်းလာ​တော့မှ နှုတ်​ဆက်​ကာထပြန်​သွား​တော့သည်​။
"ဟလို..မ"
"ဘယ်​ရောက်​နေတုန်း စစ်​အသံ​တွေကြား​နေရတယ်​"
"စစ်​ဆိုင်​မှာ မရဲ့...မာလာရှမ်း​ကော စား​နေတာ မ​ကော"
"ဝက်​သားလှီး​နေတာ"
မနဲ့စစ်​က ရှမ်းပြည်​တစ်​ခုတည်းမှာ​နေပြီး​တောင်​နဲ့​မြောက်​ကွာခြား၍လားမသိ။ မ သုံးနှုံး​သောစကားအချို့ကို စစ်​နားမလည်​။
"ဝက်​သားဘာလုပ်​နေတာ မ"
"လှီး​နေတာလို့ချက်​မလို့"
"ဟားဟား...လှီး​နေတာ​ပြောရလား ခုတ်​နေတာ​ပြောပါ မရာ"
"အသာ​လေးလှီးတာကိုး တဒုန်းဒုန်း နဲ့ခုတ်​တာမှမဟုတ်​"
"ဟုတ်​ပါပြီ မ ဆီ စစ်​လာရင်​ဘယ်​ကားစီးရမလဲ"
"သီ​ပေါ​တောင်​ကြီး​တော့သပ်​သပ်​မရှိဘူးထင်​တယ်​လာရင်​လားရှိုးမူဆယ်​ကားပဲ​တောင်​ကြီးနဲ့တိုက်​ရိုက်​ရှိ​လောက်​မယ်​မလဲ သိပ်​မသိဘူး​လေ "
"ဟုတ်​လား...သီ​ပေါကိုဖြတ်​တော့ အဲ့မှာဆင်းဖို့ရပ်​
ပေးတယ်​ပေါ့ "
"အင်းပ မ လဲ မြို့ထဲဆိုပန်းဆိုင်​လောက်​ပဲသိ​တော့သိပ်​မကျွမ်းဘူးရယ်​"
"ဒါဆို မကိုစစ်​က ဘယ်​နေရာမှာလာ​တွေ့ဆိုရင်​မကလာတတ်​လား"
"ဟာ တတ်​တာ​ပေါ့ စစ်​ရဲ့"
"ဟုတ်​ပါပြီ..ဒီရက်​ပိုင်းအကို့ဖုန်းကိုမပဲကိုင်​ထားဦး​နော်​စစ်​မ ဆီလာရင်​ခေါ်မလို့"
'တကယ်​လာမလို့လား"
"အင်းပ လာ​တော့လာမှာ စစ်​ဖုန်းဆက်​ရင်​တော့ကိုင်​နော်​"
"ဟုတ်​ပါပြီ ကိုင်​ပါ့မယ်​ဒါပဲ​နော်​စစ်​မ ဟင်းချက်​လိုက်​ဦးမယ်​"
"ဟုတ်​ကဲ့မ"
ပိုက်​ဆံရှင်းပြီး ဆိုင်​ကယ်​ရှိရာ လမ်းဖက်​ပြန်​လျှောက်​လာချိန်​မိုးရည်​ချိုအား​တွေ့မိဦးမလားရှာကြည့်​ပေမယ့်​မ​တွေ့​တော့။ ထို့​ကြောင့်​ဆိုင်​ကယ်​ထုတ်​ပြီး​ကားဂိတ်​ဖက်​သို့ဦးတည်​လိုက်​ပါ​လေ​တော့သည်​။
....
ရိုက်​လိုက်​ပြီးတည်းက​သွေး နဲ့အ​ဖေ စကားသိပ်​မ​ပြောဖြစ်​ကြ​တော့။ အကိုလဲ ဂျူတီတပတ်​ဆိုပြီး တပတ်​ကျော်​တာ​တောင်​အိမ်​လဲပြန်​မလာ။
ခြံထဲမှ လိ​မ္မော်​သီးအကြွင်းအကျန်​များကို​တောင်းတစ်​လုံး တံချူ တစ်​ခုဖြင့်​လိုက်​ခူးဆွတ်​နေသည့်​သွေး။
လိ​မ္မော်​ပင်​တွေက တအားကြီးလာ​တော့​ဆေးဖြန်းလို့မနိုင်​တော့သဖြင့်​အပွင့်​ပွင့်​စဉ်​ကတည်းက ပုံမလာပန်းမလာ။​ဟော အခုအသီးဖြစ်​လာ​တော့လဲ​ဈေးကွက်​ဝင်​လောက်​အောင်​လဲမလှမပ။​ဆေးမကူသဖြင့်​အသီးအရသာက​တော့​ပြောစရာမရှိ​အောင်​ကိုချို​နေ​တော့တာပါပဲ။
"​ဟေး..မ​သွေး"
သီချင်းက​လေးညည်းဆိုရင်း အသီးဆွတ်​ချူ​နေစဉ်​အိမ်​အ​ပေါ်ထပ်​မှ​ဋ္ဌေး​ခေါ်သံ​ကြောင့်​
"ဘာလဲ​ဋ္ဌေး"
"ဖုန့းလာ​နေလို့"
"ဘယ်​သူတဲ့လဲ...ကိုင်​ထားလိုက်​လေ "
"ကားဂိတ်​က​နေဆက်​တာတဲ့ကိုင်​ထားတယ်​လာ​ပြောဦး"
ကားဂိတ်​ကဆို​တော့စစ်​များ​ရောက်​နေသလား...အရင်​နေ့က​ပြော​နေတာကစတယ်​မှတ်​နေတာကို။
"ယူဆင်းလာ"
ပါးစပ်​ကလဲ​ပြောရင်း​ခြေလှမ်း​တွေကအိမ်​ဖက်​စို့သုတ်​ခြေတင်​လျက်​သားဖြစ်​နေပြီ။ လမ်းတစ်​ဝက်​တွင်​မ​တော့​ဋ္ဌေးလာ​ပေးတဲ့ဖုန့းကိုယူပြီး
"ဟလို​သွေးပါရှင်​"
"ဟုတ်​ကဲ့ ကျွန်​တော်​ရွှေ​တောင်​ကြီး ကား​မောင်းသူပါ​ဗျ"
"ဪ ဟုတ်​ကဲ့ ဘာကိစ္စများရှိလို့ပါသလဲရှင်​"
"​တောင်​ကြီးက ပါဆယ်​ထုတ်​တစ်​ထုတ်​ထည့်​ပေးလိုက်​လို့ပါ....ပါဆယ်​ထုတ်​စာရင်းထဲမှာ သီ​ပေါမှာချထားဖို့​ရေးထားပြီး ဒီဖုန်းနံပါတ်​နဲ့​သွေးဆိုပြီး​ရေးထားလို့ အဲ့ဒါပါဆယ်​ကို မိန်းလမ်း​ဘေးက​လမင်းလဘက်​ရည်​ဆိုင်​မှာ ထား​ပေးခဲ့တယ်​လို့လာ​ပြော​ပေးတာပါခင်​ဗျ"
"ဟုတ်​...ဟုတ်​ကဲ့ရှင့်​"
"ဒါဆိုဒီ​နေ့ပဲသွားယူထားလိုက်​တော့​နော်​ကျွန်​တော်​ဖုန်းချပြီ"
တစ်​ဖက်​ကဖုန့းချ​ပေမယ့်​သွေးမှာထို့လူ့စကား​တွေကို အခုထိနားမလည်​လိုက်​ပေ။​တောင်​ကြီးကပါဆယ်​ထည့်​လိုက်​လို့တဲ့။ ငါ ဘာမှလဲမမှာရပါလား။ ဒုက္ခပဲ....​တောင်​ကြိးကဆို​တော့ စစ်​များတစ်​ခုခုပို့လိုက်​တာလား...
စစ်​ဖုန်းနံပါတ်​ကိုဆက်​ကြည့်​သော်​လဲ မကိုင်​သဖြင့်​သွေးမှာ သွားပဲယူရမလို ဒီတိုင်းပဲ​နေရမလိုနဲ့ အကြပ်​ရိုက်​နေ​တော့သည်​။​နောက်​ဆုံးကျ​တော့မှ ဘာပဲဖြစ်​ဖြစ်​သွား​တော့​မေးကြာ့်​ဦးမယ်​ဟုဆုံးဖြတ်​ကာ ဆိုင်​ကယ်​မောင်းပြီး​လက်​ဖက်​ရည်​ဆိုင်​သို့​ရောက်​ချလာခဲ့​တော့သည်​။
ဆိုင်​ရှေ့မှာဆိုင်​ကယ်​ရပ်​ပြီး ဝင်​ရနိုး ရပ်​နေရနိုးနဲ့။​နောက်​ဆုံး ဆိုင်​ထဲမှ​ကောက်​လေးတစ်​ယောက်​က​သွေးကိုသတိထားမိသွား၍လားမသိ။​သွေးဆီသို့​လျှောက်​လာကာ
"ညီမ ဘာလိုလဲမသိဘူး"
"ဪ...ဟုတ်​ဒီမှာ​ရွှေ​တောင်​ကြီးကားက ထားခဲ့တဲ့ပါဆယ်​ထုတ်​ဆိုတာဒီမှာလားမသိ"
ဟုတ်​ဟုတ်​မဟုတ်​ဟုတ်​ရွှီးလိုက်​ရသည်​။ မဟုတ်​ရင်​ထြင့်​အရှက်​တွေကွဲရကိန်း။
"ခဏ​နော်​အစ်​မ ကျွန်​တော်​မန်​နေဂျာကို သွား​မေးလိုက်​ဦးမယ်​"
"ဟုတ်​ကဲ့ပါ"
ထို​ကောင်​လေးဆိုင်​အတွင်းပြန်​ဝင်​သွား​တော့ လဲ​သွေးမှာအူ​ကြောင်​ကြောင်​။ ခဏကြာ​တော့​ကောင်​လေးပြန်​ထွက်​လာသည်​။
"​သွေးဆိုတာလားအစ်​မ"
"ဟုတ်​ကဲ့"
"ဒါဖြင့်​ကျွန်​တော့​နောက်​လိုက်​ခဲ့ပါ ပါဆယ်​က​ရောက်​ပါတယ်​ဗျ"
ဘုရား​ရေ....တကယ်​ရောက်​နေတာပဲ။ ဘာများပါလိမ့်​။ ဆိုင်​ထဲထိသွားပြီး​ကောင်​တာမှာ လက်​မှတ်​ထိုးပြီး​သေချာပါကင်​ပိတ်​ထား​သော ပါဆယ်​တစ်​ခုကို ယူလာနိုင်​ခဲ့​တော့သည်​။ အိမ်​ရောက်​သည်​အထိလဲ ဘယ်​သူကဘာပို့လိုက်​သလဲဆိုတာမ​သေချာမ​ရေရာ။
ပိုက်​ဆံအိတ်​ထဲမှ ဖုန်းတုန်​လာ​သော​ကြောင့်​အ​ပြေးအလွှား ကိုင်​လိုက်​တော့မှ စစ်​ဖြစ်​နေသည်​။
"ဟလို မ....ဖုန်း​ခေါ်ထားလို့"
"အင်း စစ်​ဘာလုပ်​နေလဲ"
"အပြင်​မှာ မရဲ့ မမကြီးတို့နဲ့​နေ့လယ်​စာထွက်​စားတာ"
သူကအပြင်​မှာဆို​တော့ ဆက်​မေး​နေရင်​ကောင်းမလား။ မထူးပါဘူး​လေ.....​မေးလိုက်​မှပဲသိရမှာ​ပေါ့။
"စစ်​မအတွက်​တစ်​ခုခုထည့်​ပေးလိုက်​တာလား"
"ဘာလို့လဲ မ"
စစ်​အသံက ဘာမှမသိသလိုမို့​သွေး မ​ပြော​တော့ဖြစ်​တော့ပဲ
"​နောက်​မှပြန်​ဆက်​လိုက်​မယ်​စစ်​နော်​"
"ဟုတ်​ကဲ့မ"
ဒီပုံစံအတိုင်းဆို စစ်​တော့မဖြစ်​နိုင်​။
အ​ပေါ်ထပ်​အထိ ပါဆယ်​ထုတ်​ကိုခိုးဝှက်​ကာသယ်​လာပြီးအိပ်​ခန်းထဲ​ရောက်​မှ ခဲချွန်​ဓား​လေးနဲ့ ဖွင့်​ကြည့်​လိုက်​တော့သည်​။
.....
Next