ထင်းရှူးမြေမှာ လွမ်းရိပ်တို့ဝေ ထင္းရွဴ းေျမမွာ လြမ္းရိပ္တို႔ေ၀

10

"နန်းတို့အမျိုးအိမ်​မှာပဲ​နေ​နော်​နင်​တို့ချည်း အပြင်​ထွက်​လည်​မ​နေနဲ့..."
"တရုတ်​ပြည်​ထဲထိ သူတို့အလည်​လိုက်​ပို့ရင်​လဲ နင်​ကခွဲခွဲထွက်​မသွားနဲ့"
"ငါ ထည့်​ပေးလိုက်​တဲ့​ဆေး​တွေလဲ​သောက်​ဦး...ရက်​နဲ့အတိအကျတွက်​ပြီး​ပေးလိုက်​တာ​နော်​အိမ်​ပြန်​လို့မှ​ဆေး​တွေပါလာရင်​တော့ နာပြီသာမှတ်​"
စစ်​အဝတ်​အိတ်​ဆွဲပြီး အိမ်​အ​ပေါ်ထပ်​က ဆင်းလာတယ်​ဆိုတည်းက အ​မေကပါ​နောက်​ကကပ်​လိုက်​လာပြီး တစ်​မျိုးပြီးတစ်​မျိုး မှာ​နေလို့ကိုမပြီး။ ဒါ​တောင်​မနက်​စာစားသွားဖို့ ပြင်​ဆင်​ပေး​နေတဲ့ မကြီးအမှာစကားမပါးရ​သေး။
​အောက်​ထပ်​ရောက်​တော့ တူနှစ်​ယောက်​က အိမ်​ရှေ့​မြေတလင်းမှာ​စောစီးကြက်​တောင်​ရိုက်​နေကြ​လေပြီ။ အရွယ်​မတူ​သော​ယောက်ျား​လေး​တွေပင်​ဖြစ်​လင့်​ကစား မနက်​ကို​စော​စောထကာ အတူအားကစားလုပ်​တတ်​ကြသည်​။ မီးဖိုခန်းထဲ​ရောက်​တော့
"ကားစီးရင်​မစားချင်​ပါဘူးဆို မမကလဲ"
"မစားလို့မရဘူး မူး​နေမယ်​သွားရမယ့်​ခရီးက​အေးသာယာတို့​ညောင်​ရွှေတို့နား​လေးတွင်​မဟုတ်​ဖူး ကားကလဲနင်​ဆာတဲ့အချိန်​ရပ်​ပေးမှာမဟုတ်​ဖူး"
"စစ်​သိပါတယ်​မမရဲ့ က​လေးမှမဟုတ်​တာ"
"ဟဲ့ သိရ​အောင်​နင်​က​ရောက်​ဖူးလို့လား ကြား​တောင်​မကြားဖူးပဲနဲ့"
"စစ်​မြေပုံက​နေကြည့်​တာ​တော့အနီး​လေးပါ"
"​အေ့​ဟေ..​ကောင်းခြင်း"
​အေ့​လေ။ မနဲ့စသိတယ်​ဆိုတည်းက​တော့ ဘာမှ​တော့စစ်​မသိခဲ့ပါဘူး။ နန်းက မူဆယ်​ရောဂါထလာတာနဲ့ကို စစ်​လဲ သီ​ပေါဒဏ်​ရာနဲ့စကျွမ်း​လောင်​တော့တာပါပဲ။ လိုင်း​ပေါ်ရှာမရ​တော့ အကြီး​ကောင်​ကို​မြေပုံဝယ်​ခိုင်းပြီး ကြည့်​ရတာ​လေ။ နီးနီး​လေးရယ်​။​တောင်​ကြီးက​နေဆို ဘယ်​လမ်းက​နေ​မောင်းမည်​မှန်း​တော့မသိ​ပေမယ့်​တရက်​တည်းသွားလို့ရတဲ့ခရီး​လေးပါ​လေ။
"​ရော့...ဒါ စားသွား"
စစ်​အကြိုက်​မုန်​လာဥနီတို့ ဝက်​သားတို့ ပဲသီး​တို့နဲ့ နီစပ်​စပ်​လေး​ကြော်​ပေးထားတဲ့ ထမင်း​ကြော်​ပန်းကန်​ကို မမက စစ်​ရှေ့လာချ​ပေး​လေသည်​။ ကြက်​ဥ​ကြော်​ကို​တော့ ပန်းကန်​တစ်​ချပ်​တည်းထည့်​ပြီးပြန်​ချ​ပေးသည်​။
မနက်​စော​စော မဆာတတ်​ပါဘူးဆိုမှ။ အခုချိန်​မှာ​တော့ မကိုမြင်​ရဖို့​တွေ့ရဖို့အ​ရေးက ပိုစိတ်​ဝင်​စား​နေသည်​မို့လို့ ထမင်း​ကြော်​တောင်​အရသာ​မေ့ချင်​သ​ယောင်​။
"စစ်​စားပါ့မယ်​...."
"စားဦး​ဖြေး​ဖြေး နန်းမလာ​သေးပါဘူး "
​ပြောပြီး မကြီးကလက်​လေးသုတ်​ပြီး မီးဖိုခန်းထဲကထွက်​သွား​လေသည်​။​ဘေးမှာရပ်​နေတဲ့ အ​မေက ငါးပိရည်​လေးလာချ​ပေးပြီး
"အစပ်​လေးနဲ့စား​ပေါ့ လမ်းမှာဆာ​နေရင်​မ​ကောင်းဘူး"
ဇွန်း​လေးကိုင်​ပြီး စားပြရတာ။ စိတ်​ကသာ​မေ့​နေ​ပေမဲ့လို့ လျှာက​တော့သူကြိုက်​တတ်​သောအရသာကို​မေ့နိုင်​မည်​မဟုတ်​သော​ကြောင့်​တလုတ်​နှစ်​လုတ်​က​နေစပြီး​ဗိုက်​ထဲပစ်​သွင်းလိုက်​သည်​မှာ တစ်​ပန်းကန်​လုံး​ပြောင်​သလင်းခါသွား​လေပြီ။
စားပြီး ထကာ ပန်းကန်​ဆေးမည်​လုပ်​တော့
"ထားခဲ့ နင့်​မကြီး​ဆေးလိမ့်​မယ်​လာဦးအ​ရှေ့ကို"
တစ်​ခါမှ​တော့ စစ်​စားထားပြီးသားပန်းကန်​ကိုတခြားသူမ​ဆေးခိုင်း။ အခု​တော့အ​မေဆွဲ​ခေါ်တာ​ကြောင့်​စားပွဲ​ပေါ်ပန်းကန်​တင်​ထားသည့်​အတိုင်းထားခဲ့ရ​တော့သည်​။
"စစ်​ရေ....ခဏ​"
မကြီးက အိမ်​ထဲက​နေလှမ်း​အော်​နေ​သေးသည်​။ အ​မေနဲ့အတူ ဆိုင်​တံခါး​လေးဖွင့်​ပေးပြီး အထုတ်​ချကာ ဆိုင်​ရှေ့ထိုင်​ခုံ​လေးတွင်​နန်းစီးလာမယ့်​ကားကို​စောင့်​နေလိုက်​သည်​။
"​ရော့ စစ်​ညတည်းက​ပေးမလို့ကို စစ်​အိပ်​နေတာနဲ့ မ​ပေးဖြစ်​တာ"
စစ်​ကို လှမ်း​ပေး​နေတဲ့ မကြီးလက်​ထဲမှတစ်​သောင်းတန်​အရွက်​ကို ကြည့်​လိုက်​ဘေးကအ​မေ့ကိုကြည့်​လိုက်​နဲ့ စစ်​မယူရဲ​သေး။
"ရပါတယ်​မမ စစ်​ကိုအ​မေလဲ​ပေးထား​သေးတယ်​"
"ဟယ်​အ​မေ​ပေးတာနဲ့ မမ​ပေးတာနဲ့တူလို့လား"
"တူတူပဲ​ပေါ့ မမနဲ့အ​မေက အတူတူပဲ​လေ...ပြီး​တော့ စစ်​ဆီမှာလဲရှိပါတယ်​"
စစ်​ငြင်း​နေ​တော့ မမက စစ်​လွယ်​ထားတဲ့အိတ်​ထဲကို ထည့်​ပေးလိုက်​ရင်း
"အ​မေကအ​မေ မမကမမ ခရီးသွားတယ်​ဆိုတာ ပိုက်​ဆံကိုလိုသ​လောက်​ပဲထည့်​သွားလို့မရဘူးကွယ့်​....ပိုပိုလိုလို​လေးထည့်​သွားမှမျက်​နှာမငယ်​မှာ...မမက စစ်​ကိုတစ်​ခါမှမုန့်​ဖိုးမ​ပေးဖူးဘူး​လေ...တစ်​ခါတ​လေ​လေးစစ်​သွား​တော့ မှ​ပေးရတာ​ပေါ့"
"စစ်​ဆီမှာရှိတာနဲ့အ​မေ​ပေးလိုက်​နဲ့ဆိုပို​နေပါပြီ မမမှာလဲက​လေး​တွေနဲ့"
"က​လေးကက​လေး​လေ...စိတ်​သန့်​သန့်​ယူပါ တအိမ်​ထဲ​နေပြီး အားနာမ​နေနဲ့...ကားရပ်​တိုင်းလဲလမ်းကမုန့်​တွေ​တွေ့ကရာ​လျှောက်​မစားနဲ့​နော်​..."
"ဟုတ်​ကဲ့ပါရှင့်​...စစ်​မဝယ်​စားပါဘူး"
"စစ်​ဆေး​တွေလဲ​သောက်​ဥိး​နော်​"
"ဟုတ်​ကဲ့ပါ အ​မေရဲ့​ဆေး​သောက်​မှာပါရှင့်​ဟိုမှာလာ​နေတဲ့ကားလားမသိဘူး"
အ​မေတစ်​လှည့်​မမတစ်​လှည့်​နဲ့ စစ်​ကား​ပေါ်တက်​သည်​အထိ နန်းကို​ကော စစ်​ကိုပါမှာကြား၍မဆုံးနိုင်​တော့။ ကားထွက်​သည်​အထိ မျက်​စိတစ်​ဆုံးကိုလိုက်​ကြည့်​နေကြတာ။ လမ်းချိုး​ကွေ့ဝင်​တော့မှ နန်းက
"ဟူး ခုမှပဲအသက်​ရှူ​ချောင်​တော့တယ်​နန်းအိမ်​ကလွတ်​လာပါပြီဆိုမှ မမစစ်​အိမ်​ရောက်​တော့လဲ​ပြော​နေပြန်​သေး"
"နင်​ကလဲ အိမ်​က တိူ့ချည်းမို့စိတ်​ပူ​နေမှာ​ပေါ့ဟာ....ငါ​တော့ အိပ်​ရေးမဝသလိုမို့ ခဏ​မှေးဦးမယ်​"
စကားတအား​ပြော​နေချင်​သော နန်းတစ်​ယောက်​စစ်​မျက်​စိမှိတ်​ပြီး ကားမှန်​ကိုမှီလိုက်​တော့သူ​ပြောစရာလူမရှိ။ ထို့​ကြောင့်​ရှေ့မှာကား​မောင်း​နေတဲ့ကားဆရာအား သတိရလာကာ
"ဒီကားက မန်း​လေးဖက်​က​နေသွားမှာလား"
"မဟုတ်​ဘူး ညီမရဲ့....ဒီက​နေ ရပ်​စောက်​ဗထူး ပြီးရင်​ဒုဋ္ဌဝတီလမ်းတက်​ပြီးသွားမှာ"
"ဟင်​ဒါဆို​အောင်​ပန်းတို့ ရွာငံဖက်​တို့မ​ရောက်​တော့ဘူး​ပေါ့"
"ဟုတ်​တယ်​အဲ့ဖက်​က​နေဆို​ကျောက်​ဆည်​တို့မန်း​လေးတို့ဖြတ်​ရဦးမှာ မန်းက​နေဆို ပြင်​ဦးလွင်​ဂုတ်​တွင်းက​နေပြန်​တက်​ရမယ်​"
"ဘာလို့လဲ ပိုနီးလို့လား မြန်​မြန်​ရောက်​အောင်​ပေါ့"
​စကားကို​ပေါက်​ပေါက်​ဖောက်​သလို စပ်​စု​မေးမြန်းတတ်​သော နန်း​ကြောင့်​စစ်​မှာကားသမားကိုအားနာရသည်​။
"ဟုတ်​တယ်​နီးလဲနီးတယ်​တစ်​ခါတ​လေ ဂုတ်​တွင်းကလမ်းပိတ်​တတ်​တယ်​...ဒါ​ကြောင့်​ဒုဋ္ဌဝတီလမ်းကိုပဲ​မောင်းဖြစ်​တာပါ"
ကား​မောင်းသူကလဲ လူလတ်​ပိုင်းမို့လားမသိ။ ကားကို မြန်​မြန်​မောင်း​နေသည်​။ ကား​မောင်းလဲကျွမ်းပုံရသည်​။ ကား​ပေါ်မှာ သီချင်းက​လေးတငြိမ့်​ငြိမ့်​နဲ့စီးရတဲ့အရသာက တစ်​မျိုး​လေး​နေလို့​ကောင်း​နေသည်​။ ကား​ပေါ်မှာ စစ်​ရယ်​နန်းရယ်​ကား​မောင်းသူရယ်​ပဲပါသည်​။
ဒီလိုဖြစ်​အောင်​လဲ နန်းတိူ့အိမ်​က​ပြော​ပေးထားခြင်းပင်​။ ဒီကားသမားကလဲ သူတို့နဲ့အသိကိုး။ ကုန်​စည်​အချို့တင်​ပြီးကားခက​တော့ စစ်​တို့ချည်းဆို​တော့ခါတိုင်းထက်​တော့ပို​ပေးရသည်​။
​တောင်​ကြီးက​နေ စစ်​အိပ်​လာလိုက်​တာ ဘယ်​လောက်​ကြာသွားသည်​မသိ။ နိုးလာ​တော့​ဗထူးမြို့ပင်​ရောက်​နေပြီ။ ရုပ်​တု​တွေနဲ့မြို့အဝင်​ကစပြီး​ဗထူးတပ်​မြို့တွင်​လမ်း​လေးကား သန့်​ရှင်းသပ်​ရပ်​လို့​နေသည်​။ လမ်းအလယ်​မှာအပင်​တန်း​လေးလဲ စိမ်းလန်းလို့​နေသည်​။
စစ်​က​တော့ကိုယ်​နေတဲ့ကိုယ့်​မြို့ရဲ့အလှပကို​တောင်​မခံစားဖူးတဲ့သူမို့လို့ ဒီလိုကားပြတင်းကမြင်​နေရတဲ့ အခိုက်​မှာ​တော့ မျက်​စိထဲအလှအပခံစားတတ်​လာသည်​။
​ဘေးတစ်​ချက်​တစ်​ဖက်​မှာ စိန်​ပန်းပြာပြာတို့အပြိုင်​အဆိုင်​ပွင့်​လန်း​နေကြသည်​။ မြို့က​လေးလွန်​လာ​တော့ ယူကလစ်​တန်းတို့အလယ်​မှာ လမ်း​သေး​သေး​လေးသာ​ဖြောင့်​တန်းလို့​နေသည်​။
လမ်းမှာရိပ်​ခနဲရိပ်​ခနဲ​တွေ့ခဲ့ရတဲ့ရွာအချို့ရဲ့ အိမ်​ရှေ့မှာဝါးတိုင်​လေး​တွေစိုက်​ထူပြီး အဝါအပြာအလံတစ်​ခုလွှင့်​တင်​ထားသည်​။
ဒီအလံက​တော့ စစ်​လိုင်း​ပေါမှာမြင်​တွေ့​နေကျဓနုလူမျိုး​တွေရဲ့သတ်​မှတ်​အလံပင်​။ ဓနု​မြေ​လေးက သစ်​ပင်​ကြီး​တွေအုံ့ဆိုင်းလို့သစ်​ရိပ်​ဝါးရိပ်​က​လေးမှာ​သောင်းကျန်းသူမရှိပဲဆိတ်​ငြိမ်​အေးချမ်းလို့​နေသည်​ကို​တော့ ထိုလမ်း​လေးမှစဖြတ်​တည်းက စစ်​ခံစားလို့ရ​နေသည်​။
အ​ကွေ့အ​ကောက်​အတက်​အဆင်းမတ်​စောက်​တဲ့အပြင်​ကျောက်​ဆောင်​တွေကြား​ချောက်​ကမ်းပါး​တွေမှာကားလမ်းကို​သေး​သေးကျဉ်းကျဉ်း​လေး​ဖောက်​ထားတဲ့ ဒု​ဋ္ဌဝတီလမ်းမှာ စစ်​ကားစီးရင်း​ဇော​ချွေး​တွေပျံ​နေရသည်​။ မ​တော်​လို့ကားသာတစ်​ခုခုဖြစ်​သွားရင်​လူအသွားအလာကလဲပြတ်​သေး ရွာလဲမရှိ လူလဲမရှိ။
နံ​ဘေးမှာ အိပ်​နေတဲ့နန်းကို​တောင်​မနာလိုဖြစ်​လာသည်​။ စစ်​ကသာ​ကြောက်​နေတာသူက​တော့အိပ်​နေသဖြင့်​အပူပင်​ကင်းလို့။ ကားသမားက​တော့သီချင်း​အေး​အေး​လေးနဲ့ သူ​မောင်း​နေကျမို့စိတ်​ငြိမ်​ခြင်းဖြင့်​ဖြေး​ဖြေးသာသာ​မောင်း​နေ​လေ​တော့သည်​။
​တော်​တော်​နဲ့ လမ်းကမဆုံး​လေ​တော့ စစ်​လဲပြန်​အိပ်​ပျော်​ရန်​ကြိုးစားလိုက်​သည်​။
...
ပိတ်​ရက်​ကျ​တော့မှ အထုတ်​အပိုး​တွေနဲ့ အကို အိမ်​ပြန်​လာ​တော့သည်​။ ပုံမှန်​လိုပဲ။ မိသားစုစုံ​နေ​တော့လဲ ရယ်​ရယ်​မော​မော။ ဒီလိုကျမိသားစုအိမ်​လေးက​နေချင့်​စဖွယ်​။
အ​မေတို့​လေး​ယောက်​နှင်းဆီခြံထဲ သွားခဲ့ကြစဉ်​သွေးက ကိုဟိန်းယူလာ​သော အဝတ်​အစားအိတ်​အတိုင်း ဇလုံထဲ ထည့်​ပြီး မြစ်​ထဲ​သွား​လျှော်​ရမည်​မို့​နောက်​ကျမှ လိုက်​သွားရမည်​ပင်​။
"​သွေး...ငါ့ပုဆိုးအညိုကွက်​လေး​တွေ့မိ​သေးလားလို့"
အိမ်​အ​ပေါ်တက်​လိုက်​အောက်​ဆင်းလိုက်​နဲ့ အလုပ်​ရှုပ်​နေတာ ပုဆိုးရှာ​နေသည်​ကိုး။
​သွေးမှာ​တော့လူလစ်​ရင်​တိုင်​ပင်​စရာဆိုလို့ ကိုဟိန်းတစ်​ယောက်​ပဲရှိတာ။
"ခြံထဲက တဲမှာ​လေ မ​နေ့က အ​ဖေ​ရေဝတ်​ချိုးထားလို့
လွန်းခဲ့တာ"
"ဪ....ရပြီ အဲ့ဒါ​တွေပဲ ယူသွား​တော့ အပင်​တွေပိုးကျ​သေးလား​ဆေးဖြန်းစရာလိုလား"
တစ်​ပတ်​တစ်​ခါ နားရက်​ရတိုင်း​ဆေးဖြန်းစရာလိုလျှင်​ကိုဟိန်းဖြန်း​ပေး​နေကျမို့လို့​မေးခြင်းပင်​။
"မလိုပါဘူး ငြိမ်းဖြန်း​တယ်​လေ..."
"​အင်းပါ ငါခဏ​လောက်​အိပ်​ပြီးမှ​ရေချိုးရင်းလာကြည့်​ပါဦးမယ်​ငြိမ်းကဖြန်း​နေကျမဟုတ်​တော့​သေချာချင်​မှ​သေချာမှာ"
"ဟုတ်​"
​လှေကားထစ်​အရင်းမှာ​နေပြီး ကိုဟိန်းဘာများလုပ်​ဦးမလဲလို့​စောင့်​ကြည့်​နေတာ၊​အောက်​ထပ်​ကသူ့အခန်းထဲဝင်​သွားပြီး ဂီတာ​လေးယူထွက်​လာကာ အိမ်​ရှေ့ကွပ်​ပျစ်​ပေါ်ထိုင်​တီးရန်​ပြင်​နေ​လေ​တော့
"ကိုဟိန်း​သွေး​ပြောစရာရှိလို့"
"ဘာများလဲ​ပြော​လေ"
ဂီတာအသံစမ်းတီး​နေရင်း သိပ်​အ​ရေးမထားသလို​ပြော​တော့
"​သွေး ပြစရာရှိတယ်​အ​မေ့တို့ကို​တောင်​ပေးမသိ​သေးဘူး"
"အင်​ပြ​လေ.​မောင်​နှမချင်းကို ဘာ​တွေရှိန်​နေစရာလိုလို့လဲ ငါ့ညီမရာ"
"ခဏ"
အ​ပေါ်ထပ်​ပြေးတက်​ပြီး အခန်းမှာအထပ်​ထပ်​ဖွက်​ထာစတဲ့ ဖုန်း​ဗူး​လေးကို အပြင်​သို့ယူဆင်းလာလိုက်​သည်​။
ကိုဟိန်းနံ​ဘေးသွားချရင်း
"ဒါ​လေး ကိုဟိန်း"
"ဟမ်​ဖုန်းပါလား နင်​ဘယ်​ကရတုန်း"
​ဗူး​လေးကို အံ့သြဟန်​ဖြင့်​ဖွင့်​ကြည့်​ပြီးအထဲမှဖုန်းကို​သေ​သေချာချာကြည့်​နေ​လေသည်​။
"အဲ့ဒါ​ပြောချင်​လို့...ဖုန်း​ရောက်​နေတာ သုံး​လေးရက်​ရှိ​နေပြီ....​ပြောရင်​ကိုဟိန်းယုံပါ့မလားမသိဘူး...​သွေးနဲ့​တောင်​ကြီးမှာ​တွေ့ပြီးခင်​ခဲ့တဲ့တစ်​ယောက်​လေ သူက​သွေးဖုန်း​ပျောက်​တာသိလို့ဝယ်​ထည့်​ပေးလိုက်​တာတဲ့ လက်​ဖက်​ရာ်​ဆိုင်​မှာ​သွေးသွား​ယူလာခဲ့တာ"
"​ဟေ...အပြင်​မှာ​တောင်​တစ်​ခါတည်း​တွေ့ဖူးရုံနဲ့အဲ့လိုထည့်​ပေးတာပဲလား ဒီဖုန်းက​ဈေးကြီးတယ်​ဟ...နှစ်​သိန်း​ကျော်​သုံးသိန်း​လောက်​ရှိမယ်​"
"အဲ့ဒါ​ကြောင့်​အ​မေတို့ကိုအသိမ​ပေးရဲသလို​သွေးလဲမထုတ်​သုံးရဲဘူး ကိုဟိန်းရဲ့"
"ပြန်​ပေးလိုက်​ပေါ့ သူများ​ပေးတိုင်းမယူရဘူးကွ ဒါကတန်​ဖိုးကြီးလွန်းတယ်​"
"​သွေးလဲ​ပြောပါတယ်​သူကအိမ်​ထိကိုယ်​တိုင်​လာ​ပြောပါ့မယ်​ဆိုလို့"
"လာ​နေပြီလား"
"လာမယ်​တဲ့"
"​နေပါဦးခု​ပေးတာက​ကောင်​လေးလား"
"ဘယ်​ကလာ​ကောင်​မ​လေး ပါ​နော်​"
"နင့်​ကြိုက်​နေမှန်းမသိ"
ထူးထူးခြားခြား ဒီစကားကြားဖူးတာပထမဆုံး။
"ဟာ...ကြိုက်​စရာလား မိန်းက​လေးပါဆိုမှ"
"ခု​ခေတ်​က​ပြောလို့မရဘူး ငါတို့ရုံးက ဟိုစာ​ရေးမ​လေနင်​သိတယ်​မလား မသီတာ​လေ"
"သိတာပ မျက်​မှန်​လေနဲ့ ဆံပင်​ရှည်​ကြီးနဲ့​လေ ကိုဟိန်း​တောင်​ကြိုက်​သေးတာမို့"
"ဪ..နင့်​မလဲ သိတယ်​ဆိုပြီး​ရော​ပေါ့ ဘာလို့​နောက်​ဆက်​တွဲထည့်​ပြော​နေတုန်း"
ကိုဟိန်းမျက်​နှာမချိုမချဉ်​နဲ့​ပြော​တော့​သွေးပြုံးလိုက်​သည်​။ ကိုဟိန်းလိုက်​သမျှ​ကောင်​မ​လေး​တွေ​တော့ ကိုဟိန်းကိုပြန်​မကြိုက်​သူမရှိ။ အဲ့အထဲကမှ မသီတာဆိုတဲ့မိန်းမ​ချော​လေးက​တော့ နည်းနည်းမှကို ရင်​မခုန်​ခဲ့ပဲအပြတ်​ငြင်းလိုက်​တာတဲ့။ ဘာ​ကြောင့်​ငြင်းမှန်းမသိ​ပေမဲ့​သွေးတိူ့အ​နေနဲ့ထူးခြားတဲ့သူလို့သာ သတ်​မှတ်​ထားခဲ့တာ​ပေါ့။
"မဟုတ်​လို့လား သူနဲ့ကဘာဆိုင်​"
"ဆိုင်​လိူ့​ပေါ့ သူ့မှာ အခုရည်းစားနဲ့ အဲ့သူရည်းစားကလဲ​ကောင်​မ​လေးပဲ....က​မ္ဘောဇဘဏ်​မှာလုပ်​နေတာ"
"ဟမ်​...ဘဏ်​တော့မ​ရောက်​ဖူးလို့မသိဘူး​ယောက်ျားလျာလား ခု​ခေတ်​ကအဲ့လိုလဲကြိုက်​ကြတယ်​လေသိသားပဲ ခုဖုန်း​ပေးသူက​ကောင်​မ​လေးမှအစစ်​နုနုငယ်​ငယ်​လေး ပြီး​သွေးကလဲ​ယောက်ျားစိတ်​ဝင်​နေသူမှမဟုတ်​"
"နင်​ကလဲ ဒုံး​သေးချက်​ခုကမိန်းမစိတ်​နဲ့မိန်းမကြိုက်​နေတာဟ ငါပြမယ်​နင်​ကပုံနဲ့တကွပြမှသိတဲ့သူမျိုးဆို​တော့ ဘယ်​မလဲငါ့ဖုန်း "
"အားသွင်းထားတယ်​လေ"
အိမ်​ထဲကအားသွင်းထား​သောဖုန်းကို ကိုဟိန်းသွားယူပြီး လိုင်းဖွင့်​ကာ ဟိုရှာသည်​ရှာလုပ်​နေပြီးမှ
"​တွေ့ပြီ ဒီမှာ​ရော့ ကြည့်​"
ကိုဟိန်းပြ​သော ပုံကိုကြည့်​တော့​သွေးပင်​အံ့သြသွားသည်​။ နုရွလှပ​သောမိန်းက​လေးနှစ်​ယောက်​ပုံ။
"မြင်​လား...အဲ့နှစ်​ယောက်​က ရည်းစားဖြစ်​တာကြာလှပြီ ခုမှလိုင်း​ပေါ်​တွေတင်​လာတာ ဒါ​ကြောင့်​ခုလိုနင့်​ကိုတန်​ဖိုးကြီးလက်​ဆောင်​ကိုထည့်​ပေးလိုက်​တဲ့အဲ့က​လေးမကလဲနင့်​ကိုကြိုက်​နေလားမသိလို့​ပြောတာ​ပေါ့"
"မဟုတ်​နိုင်​ပါဘူး ကိုဟိန်းရာ အ​တွေးလွန်​နေပါပြီ...​ရေစက်​ပါလို့ခင်​မင်​ရင်းနှီးသွားရင်​လဲ အဲ့လို​ပေးတတ်​ကြတာပါပဲ​သွေး​တောင်​ပေးစရာမရှိလို့ "
"​အေ့ပါကွာ ဖုန်း​တော့သူလာမှ​ပြောပြမယ်​ဆို​တော့ဆက်​သိမ်းထားပါဦး"
"ဟုတ်​ပါပြီ...အလှကြည့်​နေရုံပဲ​ကျေနပ်​"
ဖုန်း​လေးပြန်​သိမ်းပြီး မြစ်​ဆိပ်​သို့ထွက်​လာကာ အဝတ်​တွေတစ်​ထည်​ပြီးတစ်​ထည်​လျှော်​နေသည့်​တိုင်​အောင်​စိတ်​ထဲတွင်​ကိုဟိန်း​ပြော​သော စကားများနှင့်​မျက်​စိထဲဟိုမိန်းက​လေးနှစ်​ယောက်​ပုံပဲမြင်​ယောင်​နေ​တော့သည်​။
စစ်​က ငါ့များကိုဟိန်း​ပြောသလို ကြိုက်​နေသလား
အမ​လေး မဖြစ်​နိူင်​ရာ ကြက်​သီး​တောင်​ထောင်​ထလာပြီ
​ရေစို​နေလို့​အေး၍ ကြက်​သီးထလာသည်​လား အ​တွေး​ကြောင့်​လားမသိ။ တကယ်​ပဲကြက်​သီး​တွေထ​နေသည်​လေ။ ဘယ်​တော့လာမယ်​မှန်းမသိတဲ့ စစ်​ကို​မျှော်​ရင်း ဖုန်းကို​တော့အလှကြည့်​ရုံပဲတတ်​နိုင်​မည်​ပ။
....
ခရီးကို တစ်​ခါမှမထွက်​ဖူး​သော​ကြောင့်​မြင်​မြင်​သမျှ အသစ်​အဆန်းဖြစ်​လို့​နေသည်​။ ကားက အိမ်​ထိကြိုပို့ဆို​တော့ နန်းကလိပ်​စာ​ပေးလိုက်​တာနဲ့ နန်းတို့အမျိုးအိမ်​သို့ဆိုက်​ဆိုက်​မြိုက်​မြိုက်​ကို​ရောက်​လာသည်​။
တစ်​နေကုန်​တစ်​နေခန်း စီးထားရတာ​ကြောင့်​ထမင်းပင်​မစားနိုင်​စကားပင်​မ​ပြောနိုင်​တော့​လောက်​အောင်​နုံးချိသွားကာ အိပ်​၍ပင် နားချင်ေ​န​ကြောင်း အိမ်​ရှင်​ကလဲသ​ဘော​ပေါက်​သဖြင့်​ကြိုတင်​ပြင်​ဆင်​ထာ​သော အခန်းသို့ပို့​ဆောင်​ပေး​လေသည်​။ တစ်​နေကုန်​အိပ်​လာ​သော်​လဲ ပင်​ပန်းလွန်း၍ ကုတင်​ပေါ်ကိုပစ်​လှဲကာ ဆက်​အိပ်​လိုက်​သည်​။
....
စစ်​မသိခဲ့​သော နန်းတို့အမျိုးဆိုသည်​မှာလဲ စစ်​ကိုပင်​တကယ့်​တူမအရင်းသဖွယ်​နန်းနည်းတူပင်​ဂရုတစိုက်​ရှိလှပါသည်​။ သူတိူ့စရိတ်​ခံပြီး​တရုတ်​ပြည်​ဖက်​ကိုလဲ လည်​ပတ်​စရာအကုန်​ပို့​ပေး​သေးသည်​။ အိမ်​မှာလဲလို​လေး​သေးမရှိ​ကျွေး​မွေးသည်​။ အမျိုး​တွေရဲ့မျက်​နှာ​ကြောင့်​လား မသိ ။ နန်းရဲ့ချစ်​သူဆိုသူအားခုထိစစ်​မမြင်​ရ​သေး။
လည်​ပတ်​စရာကုန်​မှ
"မမစစ်​အိပ်​ယာထဲပဲလူမမာကြီးလိုလှဲမ​နေနဲ့ နန်းတိူ့ဆိုင်​ကယ်​တစ်​စီးနဲ့ မူဆယ်​မြို့ထဲ​လျှောက်​လည်​ရ​အောင်​"
"ဟဲ့ လှဲရမှာ​ပေါ့​နေ့တိုင်းလည်​နေတာ မ​နေ့ကလဲ​ရေ​တွေ​ဆော့ထား​တော့ငါ့မှာတစ်​ကိုယ်​လုံးကိုင်​ရိုက်​ထားသလိုပဲ​ညောင်းညာကိုက်​ခဲလို့​နေတာ"
"မနက်​ဖြန်​ပြန်​ကြမယ်​လေ အဲ့ဒါ နန်း ချစ်​သူနဲ့လဲ​တွေ့ချင်​သေးတယ်​"
မနက်​ဖြန်​ပြန်​မည်​ဆိုမှ မ ဆီဝင်​ဖို့သတိရ​တော့သည်​။ အလာတုန်းက သီ​ပေါမြို့မှကြိုဆိုပါ၏ ဆိုတဲ့အဝင်​ဆိုင်းဘုတ်​လေးကလွဲ၍ ဘာမှမမြင်​ခဲ့ရ။ ဘာမှဆိူတာ မနဲ့တူ​သော​ကောင်​မ​လေးတစ်​ယောက်​ပင်​မမြင်​ရ​သေးတာပါ။
"​ဟေ ဒါဆိူ ငါ့ သီ​ပေါ​ကော ဝင်​ဖြစ်​ပါ့မလား"
"အဲ့ဒါ​ကြောင့်​ပေါ့ လာ သွားရ​အောင်​"
အခန်းထဲကထွက်​ပြိး အိမ်​ရှေ့အ​ခြေအ​နေလှမ်းအကဲခတ်​တော့ နန်း၏​ဒေါ်​လေးက​တော့ ဘာစာရင်း​တွေလုပ်​နေသည်​မသိ။ ဧည့်​ခန်းထဲတွင်​မျက်​မှန်​ကြီးတလက်​နဲ့ကို ဟုတ်​လို့။
"​ဒေါ်​လေး"
နန်းတို့အသံ​ကြောင့်​မော့ကြည့်​ပြီးပြုံးပြကာ
"​ဟော သမီးတို့ လာ​လေ...."
"ဟို​လေ...နန်းတို့ မြို့ထဲ​လျှောက်​ပတ်​ချင်​လို့ အဲ့ဒါ​လေးသွားလို့ရမလား"
"ဪ ရတယ်​လေ... ဒီ​နေ့က​ဒေါ်​လေးသမီးမရှိ​ပေမဲ့​ဒေါ်​လေးအား​နေတာပဲ လိုက်​ပို့​ပေးမယ်​"
"အာ...ရတယ်​နန်း​ပြောတာက ဆိုင်​ကယ်​လေးပဲငှါး​ပေး မမစစ်​နဲ့​မောင်းပြီးသွားမယ်​"
ဆိုင်​ကယ်​ယူပြီးသွားမယ်​ဆို​တော့ သိပ်​တော့ဘဝင်​ကျပုံမ​ပေါ်။ မ​တော်​လို့တစ်​ခုခုဖြစ်​သွားရင်​လဲ သူတို့တာဝန်​ကိုး။
"သမီးတို့ချည်းရပါ့မလားကွယ်​လမ်း​တွေမှား​နေရင်​ရော"
"သိပ်​မကြာ​စေရပါဘူး ဒီနား​လေးပဲသွားမှာပါ​နော်​အိမ်​မှာပျင်းလို့"
"အ​ဝေးကြီး​လျှောက်​မသွားကြနဲ့​နော်​မပြန်​တတ်​ရင်​ဖုန်း​ခေါ်လိုက်​ရောက်​တဲ့​နေရာလာကြိုမယ်​ဟုတ်​ပြီလား"
​နောက်​ဆုံး​တော့လဲ အင်​တင်​တင်​နဲ့ ခွင့်​ပြုလိုက်​ရပါ​တော့သည်​၊ ဆိတ်​ငြိမ်​သပ်​ရပ်​သော ဆိုင်​တစ်​ဆိုင်​တွေ့​တော့အထဲဝင်​ပြီး နန်းဖုန်းဆက်​ခေါ်​သော သူ့ရည်းစားကို​စောင့်​နေလိုက်​ကြသည်​။ နန်းတို့များ ငယ်​သာငယ်​တာ။ ပုသာပုတာ။
တကယ်​လဲသူ့ရည်းစား​ရောက်​ချလာ​ရော​။နှုတ်​ခမ်း​မွှေးစိမ်းမြမြ​လေးနဲ့အရပ်​ရှည်​ရှည်​ကောင်​ချော​လေးတစ်​ယောက်​မို့လို စစ်​တောင်​ငေးခနဲဖြစ်​သွား​သေးတာ။
"လာ ကို​ဝေယံ ဒါ နန်းရဲ့တစ်​ဝမ်းကွဲ မမ စစ်​တဲ့..မမစစ်​ဒါနန်းရဲ့ရည်းစား စိုင်း​ဝေယံစိုး"
သူများ​တွေလို​တော့မိတ်​ဆက်​ပေးရင်​တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်​တို့ လက်​ဆွဲနှုတ်​ဆက်​တာတို့ တခြား​ကောင်​လေးနဲ့​တော့စစ်​မလုပ်​ချင်​ပါ။
အသိအမှတ်​ပြုရုံ​ခေါင်း​လေးငြိ်​မ့်​ပြပြီးပြုံးပြ​လောက်​နဲ့တင်​မိတ်​ဆက်​ခြင်းပြီးဆုံးသွားပြီ။
နန်းနဲ့ သူ စကား​တွေ​ပြော​နေကြတုန်း စစ်​ကဖုန်းဖွင့်​ပြီးဂိမ်းကစား​နေလိုက်​သည်​။
"မမစစ်​သီ​ပေါ ဝင်​ဦးမှာက ဘယ်​နှစ်​ရက်​နေမှာလဲ"
သူတိူ့ချင်းစကား​ပြောလို့ ဝ​တော့မှ စကားဝိုင်းထဲဆွဲသွင်း​တော့တာပဲ...
"မသိဘူး​လေ...ဘာလို့လဲ"
"ကို​ဝေယံ လိုက်​ပို့မယ်​တဲ့ လားရှိုးလဲလည်​လို့ရတယ်​"
"ရတယ်​လေ...နန်းအိမ်​ကိုဘယ်​လို​ပြောမလဲ"
"အဆင်​ပြေ​အောင်​နန်းတို့ညှိပြီးပြီ..မမစစ်​သ​ဘော​မေးတာ"
"ငါက ဘယ်​လို​နေ​နေရပြီးသား..နင်​တို့ဇာတ်​နိုင်​အောင်​သာလုပ်​အေး​ဆေးပဲ"
ဘယ်​လိုပဲလုပ်​လုပ်​စစ်​က​တော့ မနဲ့​တွေ့ရဖို့သာအဓိကပဲ​လေ။​နောက်​ဆုံး​တော့ အဆငိ​ပြေ​ချော့​မွေ့စွာ ညှိနှိုင်းလို့ပြီးသွား​လေပြီ။
အပြန်​ကျ အဲ့​ကောင်​လေးကားဖြင့်​လားရှိးအထိ​ရောက်​လာပြီ​လေ။
"ငါ လားရှိုးမှာ မလည်​ချင်​ဘူး သီ​ပေါပဲတန်းသွားချင်​တယ်​"
"ဟာ ဘယ်​ဖြစ်​မလဲ နန်းတို့ပဲကျန်​တော့မှာ​ပေါ့"
"ဟယ်​ကျန်​ကျန်​ပေါ့ နင်​နှစ်​ရက်​လောက်​အေး​အေး​ဆေး​ဆေးပဲ လည်​ပြီးမှ သီ​ပေါလိုက်​လာခဲ့ "
"မမစစ်​က သွားတတ်​လို့လား"
"ကားစီးသွားရုံပဲဟာ..အဲ့​လောက်​တော့ငါလဲသိတာပ...နင်​သာ မမြင်​ကွယ်​ရာဆိုပြိး​တော့လုပ်​ချင်​ရာပဲမလုပိနဲ့"
",အင်းပါ ကို​ဝေယံရဲ့ အစ်​မအိမ်​မှာတည်းမှာမို့လို့ စိတ်​မပူပါနဲ့ ဟုတ်​ပြီလား "
​နောင်​ချိုဖက်​သွား​သော တက်​စီတစ်​စီး​ပေါ်သို့ မရမက တားစီးလိုက်​ရသည်​။ ပြန်​မထွက်​ခင်​လေး နန်း​ကောင်​လေးအား
"အစ်​မ စိတ်​ချမယ်​နော်​...နန်းကို မင်းလက်​အပ်​ခဲ့မယ်​"
"စိတ်​ချပါ​ဗျာ မှဲ့တ​ပေါက်​မစွန်း​စေရဘူး အစ်​မအိမ်​မှာ ကျ​နော့်​ညီမ နည်းပညာတက်​နေတာရှိ​သေးတယ်​ကျ​နော်​လိုက်​ပို့သမျှ​နေရာတိုင်းကို ကျ​နော့်​ညီမလဲလိုက်​လာမှာပါ"
"ဟုတ်​ပါပြီ ယုံကြည်​ရမယ့်​သူလို့လဲ ယူဆပါတယ်​သွားမယ်​နော်​"
ကား​ပေါ်အလျင်​အမြန်​တက်​ပြီးမှပဲ လက်​ပြနှုတ်​ဆက်​လိုက်​သည်​။ နန်းကိုသူစိမ်း​ယောက်ျားလက်​ထဲထည့်​ပစ်​ခဲ့တာတွက်​တော့စိတ်​မ​ကောင်း။ သို့​သော်​ဒီ​ကောင်​လေးကို နန်း​ဒေါ်​လေးကပါ ယုံယုံကြည်​ကြည်​ထည့်​ပေးလိုက်​သည်​ပဲ​လေ။ လားရှိုးမြို့ထဲမှာ သူ့အစ်​မအိမ်​ရှိတဲ့အပြင်​အလည်​အပတ်​ထွက်​တောင်​သူ့ညီမပါ ပါမှာဆို​တော့စိတ်​မချစရာအ​ကြောင်းလဲမရှိ။ နန်းကလဲ စွာတတ်​တဲ့က​လေး​ပေမယ့်​ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်း​တော့​နေတတ်​သူ​ပေမို့ စစ်​မဖြစ်​မ​နေထားခဲ့တာ​တောင်​စိတ်​ချရ​နေခြင်းပင်​။
မဟုတ်​ရင်​မနဲ့​တွေ့ရင်​ဆိုပြီး စစ်​စိတ်​ကူးထားသမျှလွှဲကုန်​လိမ့်​မည်​လေ။
သီ​ပေါကို တစ်​နာရီခွဲ​လောက်​ပဲ​မောင်းရသည်​ဆို​တော့ နှိုးစက်​ပေးပြီး အိပ်​ရန်​ကြိုးစားလိုက်​သည်​။
....အိမ်​မက်​မက်​လျှင်​တော့ မနဲ့အတူလှပ​နေလိမ့်​မည်​။
..
Next