ထင်းရှူးမြေမှာ လွမ်းရိပ်တို့ဝေ ထင္းရွဴ းေျမမွာ လြမ္းရိပ္တို႔ေ၀

19

စစ်​တို့ အိမ်​သို့ဒုတိယအကြိမ်​ရောက်​ရပြန်​သည်​၊ စစ်​ခွာ​ကျွေးတဲ့ပန်းသိးတို့ လိ​မ္မော်​သီးတို့ကိုစား​နေရင်း အပျင်း​ပြေဆိုပြီးစစ်​ထုတ်​ပြတဲ့ ဓာတ်​ပုံအယ်​ဘမ်​လေး​တွေကို ကြည့်​နေလိုက်​သည်​။ စစ်​က​တော့​သွေးနံ​ဘေးထိုင်​ပြီး ပုံ​လေး​တွေအ​ကြောင်း စီစီညံ​အောင်​ပြောပြ​နေသည်​။
ကတုံးဆံပင်​ပေါက်​လေးနဲ့ လက်​ထဲမှာ မုန့်​တစ်​ချက်​ကိုကိုက်​လက်​စ​လေးနဲ့ငိုမဲ့မဲ့ဖြစ်​နေ​သော​လေးနှစ်​သမီး​လေးပုံမြင်​တော့​သွေးမ​နေနိုင်​ပဲရီမိသည်​။
"ဒါက စစ်​ပုံ​လေးလား"
"ဟား....စစ်​ပဲ​ပေါ့...အဲ့ဒါစစ်​လေးနှစ်​ပြည့်​မွေး​နေ့တုန်းက​လေ....အမှန်​က စစ်​အဖျား​တွေတက်​ပြိး​ဆေးရုံတက်​နေရာကဆင်းတဲ့​နေ့​လေး...."
ပြုံးမြမြနဲ့ ငယ်​ဘဝကိုပြန်​လွမ်း​နေဟန်​အပြည့်​ကိုမြင်​လိုက်​သော​ကြောင့်​သွေးစိတ်​ထဲ၌မူ
ငယ်​တည်းကတအား​တွေချူ ချာ​နေခဲ့ပါလား က​လေးမရယ်​...
"ဘာလဲ မ စစ်​လှ​နေလို့လား​ခြေ​ထောက်​မှာကြည့်​လေ​ဆေးထိုးပိုက်​လေးအသွင်းတိုင်းပဲ....အပ်​ခဏခဏစိုက်​ဒဏ်​မခံနိုင်​လို့ အပ်​ထိုးထားရတာ"
ဟုတ်​သည်။ ဖိနပ်​မပါ​သော​ခြေ​ထောက်​တွင်​ပတ်​တီးစ​ပေလားဖြူ ဖြူ​လေးနဲ့အပ်​ခေါင်းပိုက်​အပြာ​လေးကိုကထင်​ထင်​ရှားရှားမြင်​ရ​လေသည်​။
ဘာရယ်​မဟုတ်​သွေးစိတ်​ထဲနင့်​နင့်​ကြီးကိုဖြစ်​သွားရ​တော့သည်​။
"မ ပန်းသီးလဲစား​နော်​....ကဲ​ပြော​နေကြာတယ်​...မကပုံပဲကြည့်​စစ်​ကျွေးမယ်​"
​ပြောရင်း ပန်းသီးစိတ်​လေးတစ်​ခုက​သွေးပါးစပ်​ရှေ့​ရောက်​လာသည်​။ တစ်​မျိုး​တော့ဖြစ်​သွားသား။ အိမ်​ထဲမှာဘယ်​သူမှမရှိလို့​တော်​ပါ​သေးရဲ့​လေ။
"မဟာမ ယူစားမယ်​လေ...စစ်​လဲစားပါဦး"
"စားတယ်​မရဲ့...စစ်​ကအားရင်​အားသလိုအမြဲနှိုက်​နှိုက်​စား​နေကျ....ခု​တော့ဖြင့်​စစ်​က မ စား​နေတာ​လေးကိုကြည့်​ချင်​တာ"
ညို့မျက်​ဝန်းလိုလို အရည်​တွေလဲ့ပြီးမျက်​လုံးအပြုံးဖြင့်​စိုက်​ကြည့်​နေတာ​ကြောင့်​သွေးခဏပဲအကြည့်​ဆုံပြီးမျက်​လွှာချလိုက်​သည်​။ အရင်​ကဘယ်​ယောက်ျားမိန်းမမဆို​သွေးကိုကြည့်​နေလျှင်​ပဲဖြစ်​ဖြစ်​မ​တော်​တဆအကြည့်​ချင်းဆုံမိသွားရင်​ပဲဖြစ်​ဖြစ်​သွေးဖက်​က စတင်​၍ ဘယ်​သောအခါမျှအကြည့်​မလွှဲဖူး​ပေ။ ခုလို မျက်​လွှာချဖို့ဆိုတာက​တော့သာ၍​ဝေးစွ​ပေါ။ ဒီက​လေး​သွေး​ဘေးနားမှာ ပူးပူးကပ်​ကပ်​လာထိုင်​တည်းက​သွေးမှာဖြင့်​ကြက်​သီး​တွေပင်​ထ​နေပါပြီ။ ဟိုတုန်းက​တော့အတူအိပ်​ခဲ့တာ​တောင်​စိတ်​ထဲဘယ်​လို​သော်​မှဖြစ်​မ​နေခဲ့ပါ။
သူ ချစ်​တယ်​လို့​ပြောပြီးအချိန်​ကလဲ စိတ်​ထဲဘာမှသူ့အတွက်​ဆိုတာရှိမ​နေ။ အခု​တော့ဖြင့်​.. .ဘယ်​လို​တွေဖြစ်​နေတာလဲ​သွေးရယ်​....
"​ဟော....ဓာတ်​ပုံ​တွေ ကြည့်​နေကြတာလား...ငါး​ပေါင်း​လေးစားလိုက်​ဦး​နော်​...."
အသံနဲ့အတူ စစ်​အ​မေဟု ပုံထဲမြင်​ဖူးထားသဖြင့်​သွေးထရပ်​ပြီးအသိအမှတ်​ပြုပြုံးပြလိုက်​သည်​။
ပုံက အရပ်​ရှည်​ရှည်​နဲ့ခန့်​ခန့်​သန့်​သန့်​ထက်​မြက်​တဲ့မိန်းမကြီးတစ်​ယောက်​ပုံစံမျိုး။ အကြည့်​တွေကစူးရဲ​နေသည်​။
သူ့အ​ကြည့်​တောင်​သွေး​တောင်​ကျောပင်​ချမ်းလာရသည်​။
"​မေ​မေ ဒါ သီ​ပေါက​သွေးတဲ့...မ​သွေး စစ်​မေ​မေ​လေ"
"ဟုတ်​ကဲ့ အန်​တီ "
မွန်​ရည်​သော အပြုံးဖြင့်​သွေး​နေရာတွင်​ပြန်​ထိုင်​ရင်း နှုတ်​ဆက်​ရပြန်​သည်​။ သူ့အ​မေက​သွေးနဲ့မျက်​နှာချင်းဆိုင်​တွင်​ထိုင်​ပြီးငါး​ပေါင်းပန်းကန်​ကို စားပွဲ​ပေါ်တင်​လိုက်​သည်​။
"သမီးအ​ကြောင်း စစ်​က​ပြောပြထားတယ်​ကွယ်​"
ဟိတ်​ဘာ​တွေ​ပြောပြထားပါလိမ့်​မဟုတ်​မှ ငါ့ကိုကြိုက်​နေတဲ့အ​ကြောင်းပါ​ပြောပြထားတာများလား
ရုတ်​တရက်​လန့်​ပြီး စစ်​ကိုမျက်​လုံး​စွေကြည့်​မိ​တော့ စစ်​မှာဖြင့်​စကားဝိုင်းစိတ်​မဝင်​စားပဲလိ​မ္မော်​သီးစိတ်​တွေကို စား​နေသည်​။​သွေးကြည့်​နေမှန်းသိ​တော့​ပြောင်​စပ်​စပ်​ပြန်​ရယ်​ပြသည်​မို့...
"ဪ...စစ်​က စစ်​မိသားစုအ​ကြောင်း​တွေလဲ​ပြောပြပါတယ်​ရှင်​...အိမ်​ကအ​မေတို့​တောင်​စစ်​ကို​ဟင်း​ကောင်း​ကောင်း​လေး​တွေမ​ကျွေးလိုက်​ရလို့ အားနာ​နေခဲ့တာ...​နောက်​ထပ်​လာပါဦးလို့​တောင်​မှာလိုက်​သေးတယ်​ရှင့်​"
​သွေး စကား​ကြောင့်​တစ်​ဖန်​စစ်​က​သွေးဖက်​ကိုအလန့်​တကြားပြန်​ကြည့်​သည်​။ သူ့အ​မေ​ရှေ့မှာ​တောင်​နှစ်​ယောက်​သားက ရုပ်​ပျက်​ဆင်းပျက်​ဖြစ်​နေကြတာလားမသိ။
​သွေးကလဲ စစ်​နဲ့​သွေးကခုမှသိတာမဟုတ်​ပဲ တအား​တွေရင်းနှီးဖူး​ကြောင်းကို သူ့အ​မေစ​မေးလာတဲ့စကား​ကြောင့်​သာ​ပြောပြချင်​ရုံသာ။
စစ်​ကမူ သူခိုးပြီးလာခဲ့တဲ့ခရီးအ​ကြောင်းကို အ​မေသိသွားမှာ​ကြောက်​တဲ့စိတ်​နဲ့​သွေးစကားကို လိုက်​ဟန့်​တားလိုက်​ချင်​တာပင်။
"ဟုတ်​တယ်​သမ်ိးအိမ်​မှာထမင်းစားခဲ့ဖူးတယ်​တဲ့...ဒီမှာ​နေ့လယ်​စာ​ကော ညစာပါစားသွား​နော်​သမီး....တစ်​ခါတ​လေ​လေးလာတုန်း အန်​တီတို့လဲ ဧည့်​ဝတ်​ကျေရတာ​ပေါ့ကွယ်​"
ဒီလိုကျ​တော့လဲ စစ်​အ​မေက သ​ဘော​ကောင်း​ပေသားဟုမှတ်​ချက်​ချမိသား။
"​ကျေးဇူးပါ အန်​တီရဲ့ ဒါ​ပေမယ့်​..သမီးက...."
"ဟုတ်​တာ​ပေါ့...အ​မေရဲ့...မ​သွေးတို့အိမ်​ကတအား​သ​ဘော​ကောင်းကြတာ...ဟင်း​ကောင်း​ကောင်း​လေးချက်​ကျွေးလိုက်​နော်​...​မေ​မေ...စစ်​က တခြား​နေရာ​တွေလိုက်​ပြဦးမှာ"
​သွေးစကားမဆုံးခင်​အ​လောတကြီးစစ်​ကဖြတ်​ပြောလိုက်​သည်​။ သူ့အ​မေ​တော့မသိ။​သွေး​ကောစစ်​ပါသူ့အ​မေ​ရှေ့မှာတအား​တွေအမူအယာပျက်​နေကြတာ။ စကားကိုလဲလု​ပြောကြည့်​လိုက်​၊ တစ်​ယောက်​စကား​ပြောပြီဆို တစ်​ယောက်​ကအလန့်​တကြားကြီးမျက်​နှာကြည့်​လိုက်​နဲ့ အလွန်​တရာရုပ်​ပျက်​လှသည်​။
သူ့အ​မေကလဲ ဘာ​တွေနားလည်​နေလိုက်​သလဲမသိ။ ပြုံးပြုံးကြီးသာစကားအမျှင်​မပြတ်​ပြော​နေတာ။
"သမီးတို့မိဘ​တွေ​ကော ဘာလုပ်​ကြသလဲ​မောင်​နှမ​တွေ​ကောရှိလား"
"ဟုတ်​ကဲ့...မိဘများက​တော့ခြံစိုက်​စားပါတယ်​ရှင့်​...မြစ်​ဘေးမှာနှင်းဆီခြံ​လေးရှိတယ်​...​မောင်​နှမ​တော့​လေး​ယောက်​ပါ....အကိုက​ထွေအုပ်​ရုံးမှာစာ​ရေး​လေး....​မောင်​လေးက​တော့ဆယ်​တန်း...ညီမ​လေးက​တော့​ခုနှစ်​တန်း"
"ဒါဆို သမီးက ဒုတိယ​ပေါ့"
"ဟုတ်​ကဲ့"
"သမီးက​ကော​ကျောင်းမ​နေဘူးလား"
"သမီးက​ကျောင်းပြိးသွားပြီရှင့်​...ဘွဲ့ပဲမယူရ​သေးတာပါ...​"
"ဟုတ်​လား ငယ်​ငယ်​လေးရှိ​သေးတာ...​ကျောင်း​တောင်​ပြီး​နေပြီလား ဘာအလုပ်​တွေလုပ်​နေတုန်း"
"ခြံမှာအ​ဖေတို့နဲ့ကူလုပ်​နေပါတယ်​...​တစ်​လပိုင်း​လောက်​ကျ​ကျောင်းဆရာမ​လျှောက်​မလို့စဉ်းစားထားပါတယ်​မနှစ်​ကထောက်​ခံစာနဲ့​လျှောက်​မလို့​နောက်​ကျသွားတာနဲ့မ​လျှောက်​ဖြစ်​တာပါ"
"​ကောင်းတာ​ပေါ့​ကျောင်းဆရာမ​လေးလဲ ... အန်​တီ​တော့သ​ဘောကျတယ်​ကွယ်​...အန်​တီသမီး​တွေဆိုတစ်​ယောက်​မှ​ကျောင်း​ကောင်း​ကောင်းမတက်​ခဲ့ရဘူး သူ့အစ်​မဆိုလဲမတက်​...စစ်​ကျ​တော့လဲကျန်းမာ​ရေးမ​ကောင်း​တော့စာ​တော်​ပါရက်​နဲ့သူကမတက်​ချင်​ဘူးဆို​တော့ထားမရခဲ့ဘူး"
စစ်​အ​မေနဲ့​သွေး​ပြော​နေတဲ့စကားဝိုင်းထဲကိုကျ​တော့ ဒီတစ်​ခါဝင်​မပါ​တော့​ချေ။ သူ့ဟာသူတိတ်​ဆိတ်​စွာနဲ့ငါး​ပေါင်းပန်းကန်​ကိုအပိုင်​စီးရင်းအရိုး​တွေရှင်းထုတ်​နေသည်​။
"ဒါ​ပေမဲ့ အန်​တီရယ်​... သမီးတို့ကပညာတတ်​ဘွဲ့ရဆိုတာ ဂုဏ်​ပဲရှိ​တော့တာ....စာတတ်​ရုံပဲ...စစ်​တို့ကမှပညာတတ်​တယ်​ခေါ်တာ....သမီးအကိုတို့ဆိုတလမှတသိန်းကိုး​သောင်းပဲရတယ်​...ဒါဘွဲ့ရစာ​ရေးတစ်​ယောက်​ရဲ့တလစာလုပ်​အားခ...စစ်​တို့ကျ​တော့ ကတ်​ကျေး​လေးကိူင်​ပြီး လုပ်​စား​နေတာတစ်​ယောက်​ဆိုအနည်းဆုံးနှစ်​ထောင်​...တရက်​မှာဆယ်​ယောက်​လဲမှမကတာ လာညှပ်​နေသူအပြင်​ဆံပင်​အလှပြင်​ချင်​တဲ့သူ​ရောက်​လာရင်​လဲ တစ်​ယောက်​ဆိုရင်​နှစ်​သောင်းကဝင်​နေပြီးသား. တရက်​မှာတစ်​ယောက်​ပဲလာပြင်​ရင်​တောင်​...တလဆို​ခြောက်​သိန်း​လောက်​ရ​နေတဲ့ဟာကို"
​သွေး​ပြောတာကို သ​ဘော​ပေါက်​စွာ​ခေါင်းငြိမ့်​ပြ​နေရင်းမှ
"ဟုတ်​တော့လဲဟုတ်​ပါတယ်​ကွယ်​...ဒါ​ပေမဲ့ ဆံပင်​ညှပ်​တဲ့စစ်​တို့လိုအလုပ်​မျိုးကိုသမီးတို့​တွေသင်​ယူနိုင်​တယ်​လုပ်​ပိုင်​ခွင့်​ရှိတယ်​...သူတိူ့​ခြောက်​သိန်းဝင်​သလိုသမီးတို့လဲသူတို့နည်းနဲ့ရှာလို့ရတယ်​....စစ်​တိူ့ကျပြန်​တော့သမီးတို့လိုဘွဲ့ရစာတတ်​တစ်​ယောက်​ဖြစ်​ဖို့ဆိုတာပြန်​ကြိုးစားဖို့မလွယ်​လှဘူး​လေ"
"ခု​ခေတ်​က ဘွဲ့ရ​တွေဆိုတာ ပိုက်​ဆံရှိတဲ့သူ​ဋ္ဌေး​တွေ​လောက်​တိုးမ​ပေါက်​ပါဘူးအန်​တီရယ်​"
"အဲ့လိုလဲမဟုတ်​ဖူး​လေ...စာတတ်​သူနဲ့ စာမတတ်​သူကစကား​ပြောတဲ့အသံအ​နေအထားမှအစကွာခြားတယ်​ကွဲ့...ကဲ ထားပါ​တော့...အန်​တီသိတယ်​....သမီးကပညာတတ်​တစ်​ယောက်​ဆိုပြီး မာန်​မာနလဲမကြီးဘူး...စစ်​တို့ကိုလဲမနှိမ့်​ချဘူး...အန်​တီအားမငယ်​အောင်​အမျိုးမျိုး​ပြောပြ​နေတာကို​လေ....စားလိုက်​ဦး...​နေ့လယ်​စာအတွက်​ပြင်​လိုက်​ဦးမယ်​"
ပညာတတ်​တွေရိုင်းရင်​ပညာမဲ့သမားထက်​ဆိုးတယ်​ဆိုတာ အန်​တီမှမကြုံဖူး​သေးတာ​လေ....ဆိုတာကို​တော့မ​ပြောဖြစ်​လိုက်​။ အန်​တီကမီးဖိုခန်းထဲဝင်​ရောက်​သွားပြန်​ပြီ​လေ။
နံ​ဘေးကစစ်​က​တော့တိတ်​ဆိတ်​နေတုန်း။အရိုးထွင်​လို့​ကောင်းတုန်း။
"ဒီမယ်​...မမ ကျွန်​မထပြန်​ရ​တော့မလား...."
​သွေး အ​ငေါ်ထူး​ပြောပါမှ စစ်​ခေါင်း​လေး​မော့လာရင်း
"မကလဲ စစ်​က မ စားဖို့ငါးအရိုး​လေးနွှင်​ပေး​နေတာပါ​နော်​...ပြီး​တော့မတို့စကား​တွေနား​ထောင်​နေတာပါ"
"ဟွန့်​...သူ့အပြစ်​လွတ်​အောင်​သိပ်​ပြောတတ်​တာပဲ"
" မဟုတ်​ပါဘူး မ ပျင်း​နေလား.စစ်​ဂီတာတီးပြရမလား"
"​ကောင်းသားပဲ တီးပြ​လေ"
"ဒါဆိုခဏ​နော်​...အ​ပေါ်မှာဂီတာက"
ကမန်းကတန်းအ​ပေါ်ထပ်​ကို​ပြေးတက်​သွား​လေသည်​။ ချက်​ချင်းပင်​နီညို​ရောင်​ဂီတာ​လေးကိုင်​ပြီးဆင်းလာသည်​။
"လာ​လေ မ ခြံထဲသွားမယ်​...အ​မေကဂီတာသံနဲ့မတည့်​ဘူး"
"ဟင်​ဘာလို့လဲ"
"စစ်​က က​ပေါက်​တိက​ပေါက်​ရှာ​တွေတီးတတ်​တာကိုး...နားငြီးတယ်​တဲ့ အာ့​ကြောင့်​...."
ငါးပန်းကန်​လေးတသ်​ဖက်​ဂီတာတစ်​ဖက်​ကိုင်​ပြီး အိမ်​ရှေ့က ဒန်း​လေးဆီလာခဲ့သည်​။ ဒန်း​လေး​ဘေးတွင်​စားပွဲ​သေး​သေး​လေး​ပေါ်ငါးပန်းကန်​လေးတင်​ပြီး​သွေးကိုအရင်​ထိုင်​စေလိုက်​သည်​။ ပြီးမှ စစ်​ကဝင်​ထိုင်​သည်​။
"ကဲ ငါး​လေးလဲစား...စစ်​တော့တအားကြိုက်​တာငါး​ပေါင်းကို...အမှန်​ကအ​မေ့လက်​ရာထက်​မကြီးကပို​ကောင်းတာသိလား"
ဇက်​က​လေးပုပြီး သူ့အ​မေအတင်းအုပ်​နေ​သေး​တော့တာ။​သွေး ခက်​ရင်းနဲ့​ကော်​စား​တော့နူးအိအိ​လေးနဲ့အရသာက ထူးပြီး​ကောင်း​နေသည်​။
"​ကောင်းသားကို စစ်​ကလဲ"
"ဟာ...မကြီးလက်​ရာမှမစားဖူး​သေးကိုး....ထားပါ​တော့...စစ်​ဘာသီချင်းတီးပြရမလဲ..."
"ကြိုက်​တာတီး...မကနား​ထောင်​မယ်​ဆိုလဲဆို​နော်​"
"ဘယ်​ကလာ စစ်​ကသီချင်းမဆိုတတ်​ဘူး တီးပဲတီးတတ်​တာ...ဒါ​တောင်​နည်းနည်းပါးပါးပဲ"
"သီချင်းကျအမြဲနား​ထောင်​ပြီးမဆိုတတ်​ဘူးဆိုတာဟုတ်​လို့လား​နော်​မဖြစ်​နိုင်​တာကြီး"
"​ရော်​...ခက်​ပြီ..တကယ်​ပါဆို...စစ်​ကတီးတယ်​ပြီးရင်​ညည်းတယ်​....သီချင်းစာသားထည့်​ပြီးဆိုပြီ​ဟေ့ဆိုရင်​တော့စာ​အော်​ဆို​နေရသလိုပဲ...ဒါ​ကြောင့်​စစ်​ကမဆိုဘူး အသံ​နေအသံထားနဲ့မဆိုတတ်​ဘူးလို့'
"ကဲ စကားပဲ​ပြော​နေတာနဲ့ အချိန်​ကုန်​တော့မယ်​...တီးမှာဖြင့်​တီး​တော့...မက စားရင်းနားဆင်​မယ်​"
ဂီတာကြိုးအတင်းအ​လျော့စစ်​နေ​သေးသည်​။ ပြီး​နောက်​အသံလဲစမ်း​နေသည်​။
"ခဏ​နော်​ပြန်​လာမယ်​"
ခဏဆိုပြီးတစ်​ခါဆိုင်​ဖက်​သို့​ပြေးဝင်​သွားသည်​။ စစ်​ပုံစံ​လေးကအပူအပင်​မရှိတဲ့က​လေးတစ်​ယောက်​ရဲ့ဘဝမျိုး။ ဆု​တောင်း​ကောင်းလှသည်​။ ကျန်းမာ​ရေးအတွက်​တော့မပါခဲ့ဘူး​ပေါ့​လေ။ အ​ဖေမရှိတာလဲ ငယ်​တည်းကဆိူ​တော့သိပ်​ပြီးအထူးဆန်းမဟုတ်​။ အ​ဖေဟုတမ်းတ​နေစရာမလို​အောင်​သူ့အ​မေနဲ့အစ်​မဖြစ်​သူကအတတ်​နိုင်​ဆုံးပြည့်​စုံ​အောင်​ထား​ပေး​နေသည်​ပဲ။ ခုဆို သူ့ဟာသူ​တောင်​ကိုယ်​ပိုင်​ဝင်​ငွေရှာနိုင်​နေပြီ​လေ။ ရုပ်​ရည်​ကလဲ​ပြောစရာမလို။ စစ်​အ​ကြောင်း​တွေးမိ​နေတာနဲ့ပါးကနီလာပြန်​သည်​။
ခဏကြာ​တော့ လက်​ထဲမှာ မည်းမည်းရှည်​ရှည်​လေးကိုင်​လာသည်​။
"စစ်​အဲ့ဒါဘာလဲ"
အဲ့အရာကိုစားပွဲ​ပေါတင်​ပြီးဖုန်းနဲ့တွဲလိုက်​သည်​။ သူ့ဟာသူ​ရွေး​နေပြီးမှ
"ဘလူးတု​လေ မ မသိဘူးလား"
"ဟင့်​အင်း မသိဘူး ခုမှမြင်​ဖူးတယ်​ဒါနဲ့ဘာလုပ်​မလို့ဂီတာတီးပြမှာဆ်ု"
"တီးမယ်​လေ...ကဲ နားဆင်​ချေ​ရော"
ဖုန်းနဲ့တွဲ၍ ဖွင့်​ထား​သောဘလူးတုမှ တီးလုံးသံ​လေး​တွေနဲ့အတူစစ်​ရဲ့ ဂီတာသံသည်​လဲသာယာချို​အေးစွာ​ပေါ်ထွက်​လာ​တော့သည်​။ သီချင်းကြီး​ပေမို့လားမသိ။​သွေးသည်​စစ်​တီး​နေ​သောသီချင်းကိုမသိ။ စစ်​က​တော့မျက်​နှာ​လေးတည်​လျက်​သူ့ဂီတာကြိး​တွေ၌သာအာရုံစိုက်​နေပုံရသည်​။ သီချင်းကလဲ​ဆွေး​ဆွေးကြီးနဲ့​ကောင်းလှ​သော​ကြောင့်​သွေးသည်​လဲပဲ စားဖို့​တောင်​မေ့လို့။ သီချင်းက​လေးဆုံးကာမှ သီချင်းအမည်သိရ​တော့သည်​။
နှုတ်​မဆက်​နဲ့ ငိုချင်​တယ်​တဲ့။
သီချင်း​လေးတီးပြီးသွားပြီး စစ်​က​သွေးကို​ငေး​ငေး​လေးကြည့်​သည်​။
ဘုရား​ရေ....စစ်​မျက်​ဝန်းမှာ​ငွေ့ရည်​ဖွဲ့​နေပါလား​လေ....
ထို့နည်းတူ​သွေးမျက်​ဝန်းဝမှာလဲ ....။
အကြည့်​ချင်း ဆုံ​နေတာကိုလွှဲဖယ်​ခြင်းမပြုပဲ​နေမိစဉ်​သွေးရင်​ခုန်​သံသည်​လဲ တစ်​နေရာရာသို့လွှင့်​မျောသွားသလို။
....
​နေ့လယ်​စာကို အ​မေက​ကောင်းမွန်​စွာပြင်​ဆင်​ပြီး​မကို​ကျွေး​မွေးခဲ့သည်​။ ပညာတတ်​တစ်​ယောက်​ဖြစ်​သော​မကိုအထင်​ကြီး​လေးစား​သောအကြည့်​တွေနဲ့အတူသ​ဘောကျ​နေ​သောအ​မေ့​ကြောင့်​စစ်​စိတ်​ထဲကြိတ်​ပျော်​နေရသည်​။ မတီး​ခေါက်​တာကြာပြီဖြစ်​သော ဂီတာသံ​ကြောင့်​ဆိုင်​ထဲလူ​တွေအံ့သြ​နေသည်​မှာ အမှန်​။ စစ်​ဂီတာမတီး​တော့တာကြာလှပြီ​လေ။ ခုမှမအတွက်​တီး​ပေးဖြစ်​တာမို့ လက်​သံအချို့​တော့ပျက်​နေသည်​။
မ ရဲ့ ဖုန်း​လေးမြည်​လာပြီး​နောက်​စစ်​အိမ်​မှာ​ည​နေထိ​နေမယ့်​အစီအစဉ်​လဲမရှိ​တော့ပြီ။ ည​နေဖက်​ချက်​ချင်းပြန်​မည်​စီစဉ်​သော မနဲ့အတူပါလာတဲ့လူ​တွေကို အမြင်​ကပ်​မိသည်​။ ဆုံရခဲ​သော​တောင်​နဲ့​မြောက်​ခရီး​ဝေးကြီးမှာ တစ်​ခါတ​လေ​လေးဆုံရတာ​တောင်​ခဏ​လေးပါလား။
မပြန်​ခင်​လေးမကိုပို့ရင်း မ အတွက်​လက်​ဆောင်​လေးဝယ်​ပေးရန်​စိတ်​ကူးဖြင့်​ဆိုင်​တစ်​ခုထဲဝင်​လိုက်​သည်​။
"စစ်​...ဘာလုပ်​မလို့လဲ.."
"မအတွက်​လက်​ဆောင်​လေးဝယ်​ပေးချင်​လို့​လေ..."
"ဟာ...အားနာစရာ....မလိုပါဘူးစစ်​ရဲ"
"လိုမှဝယ်​ပေးရင်​လက်​ဆောင်​လို့​ခေါ်မလား မကလဲ...လာပါ​နော်​"
ဆိုင်​ကယ်​လေးလွတ်​ရာထိုးရပ်​ပြီး မကိုအတင်း​ခေါ်ရသည်​။ ထိုအခိုက်​ဆိုင်​ကယ်​အ​ကောင်းစားကြီးစီးလာ​သော​ကောင်​လေးနှစ်​ယောက်​စစ်​တို့ဆိုင်​ကယ်​ဘေးက​နေရာကျဉ်း​ကျဥ့း​လေးဆီသို့အတင်းပါကင်​ဝင်​ထိုး​တော့ မ ကို တိုက်​မိမလိုဖြစ်​သွားသည်​။ ဒါ​တောင်​မ ဖိနပ်​လေးကျွတ်​ပြီး ကျန်​ခဲ့​တော့ သူတို့​ဒေါက်​ထောက်​လိုက်​စဉ်​သဲကြိုး​လေးပြတ်​ထွက်​သွားသည်​။
မ လဲ အ​တော်​လန့်​သွားရှာသည်​။ စစ်​ကစိတ်​တိုသွားပြီး
"ဒိမှာ ရှင်​တို့ ဘယ်​လို​မောင်းလာတာလဲ...လူကိုမမြင်​ဘူးလား ဆိုင်​ကယ်​အ​ကောင်းစားကြီးစီး​နေပြီး ယာဉ်​စည်းကမ်းလမ်းစည်းကမ်းလဲမသိပါလား"
"လာ​နေတာမြင်​ရက်​နဲ့မ​ရှောင်​တာ​လေ....ခင်​ဗျားတို့ပဲမှားပြီးလာ​ပြော​နေတယ်​"
"ဘာရယ်​...မြင်​လား ဟိုမှာဖိနပ်​ပြတ်​သွားတယ်​....ရှင့်​ဆိုင်​ကယ်​ဒေါက်​အောက်​တည့်​တည့်​မှာ​လေ...ကံ​ကောင်းလို့သာလူမမိတာ မိများမိရင်​ရှင်​တို့ကိုသတ်​ပစ်​မှာ"
စစ်​က​ဒေါသူပုန်​ထ​နေသ​လောက်​ဟိုဖက်​က​ကောင်​လေး​တွေများစစ်​ကိုသူငယ်​နှပ်​စား​လေး​လေးလိုစချင်​နောက်​ချင်​စိတ်​ဖြင့်​ပြီတီတီကြည့်​ပြီး
"ဒီပုံစံ​လေးကလူသတ်​ရဲပါ့မလား...ဟား...ကြည့်​လဲလုပ်​ဦး ဒီဖိနပ်​လေးကဘယ်​လောက်​ပေးရတာမို့လို့လဲ​ရော့"
​ပြောပြီးတာနဲ့ ဂျင်း​ဘောင်းဘီအိတ်​ထဲမှတစ်​သောင်းတန်​သုံးရွက်​ကိုဆွဲထုတ်​၍ စစ်​ကိုကမ်း​ပေးသည်​။ လူ​တွေလဲဝိုင်းလာ​တော့​မလဲရှက်​လာသည်​ထင်​။ စစ်​လက်​ကိုဖွဖွဆုပ်​၍
"လာပါစစ်​ရယ်​လူများ​နေပြီ ပြန်​ထွက်​ရ​အောင်​နော်​"
အသံတုန်​တုန်​လေးနဲ့​ပြော​နေတာ​ကြောင့်​မကိုသနားသွားပြီး ကမ်း​ပေး​နေတဲ့တ​သောင်းတန်​တွေကိုဆွဲယူကာ ထိုလူမျက်​နှာပြန်​ပေါက်​ရင်း
"သုံး​သောင်းတည်းနဲ့များသူ​ဋ္ဌေးပုံစံလာလုပ်​နေတယ်​...အဲ့ပိုက်​ဆံနဲ့အဲ့ဖိနပ်​မျိုးရှာဝယ်​ပြီးမရှိတဲ့သူ​တွေကိုလှူလိုက်​"
​ဒေါသထွက်​စွာနဲ့ဘာစကား​တွေ​ပြောမိလဲစစ်​ကိုယ်​စစ်​မသိ​တော့။ မကိုသာ ဆိုင်​ကယ်​ပေါ်တင်​ပြီး အဲ့​နေရာကအမြန်​မောင်းထွက်​လာခဲ့သည်​။ အင်္ကျီစ​လေးကိုမရဲတရဲထိလာတဲ့မ လက်​တွေကို စစ်​အား​နေတဲ့လက်​တစ်​ဖက်​ဖြင့်​ပြန်​လည်​ဆုပ်​ကိုင်​လိူက်​သည်​။
'မ​ကြောက်​နေလား မ​ကြောက်​နဲ့​နော်​"
"စစ်​ကရန်​ဖြစ်​တော့​ကြောက်​တာ​ပေါ့ စစ်​ကအဲ့လိုဖိုက်​တာ​လေးလားဟင်​"
မ၏ အ​မေး​ကြောင့်​ဒေါသဖြစ်​နေတဲ့စိတ်​တွေဘယ်​ရောက်​ကုန်​လဲမသိပဲရီလိုက်​ရသည်​။
"ဘယ်​ကလာကွာ...စစ်​ရန်​မဖြစ်​ရဲပါဘူး...ခုဟာကမကိုထိလို့ဖြစ်​တာ...မကိုထိရင်​ဘယ်​သူ့မဆို စစ်​ကမ​ကြောက်​ဘူးဘာပဲလုပ်​ရလုပ်​ရ"
"ဟယ်​..တကယ်​ကြီးထချပစ်​မှဖြင့်​ကွယ်​"
"မစိုးရိမ်​နဲ့ စစ်​ကသိုင်းတတ်​တယ်​"
စစ်​အ​ဖြေ​ကြောင့်​ဆိုင်​ကယ်​မှန်​မှမအပြုံး​လေးမြင်​လိုက်​ရသည်​။​ခြေ​ဗလာနဲ့ထမီစ​လေးဖုံးပြီးဆိုင်​ကယ်​စီးလာ​နေတဲ့မကိုသနားသည်​။ အ​ဝေးကလာရသူမို့လိူ့ ဖိနပ်​ကတရံပဲပါမှာ​သေချာသည်​။ ဖိနပ်​မပါပဲဘယ်​မိန်းက​လေးကများ သွားလာရဲပါ့မလဲ။
Lady shoe ဟူ​သော ဆိုင်​ရှေ့တွင်​ဆိုင်​ကယ်​ရပ်​ကာ
"ခဏ​လေး​နော်​မ ပြန်​လာခဲ့မယ်​ဆိုင်​ကယ်​ပေါ်ပဲထိုင်​နေ​နော်​"
မကိုဆိုင်​ကယ်​ပေါ်တင်​ပဲထားခဲ့ပြီးဆိုင်​ထဲဝင်​လိုက်​သည်​။ မှန်​ဘီရိုထဲတွင်​အလှစီးဖိနပ်​မျိုးစုံ၊ စစ်​လဲ ရှူးဖိနပ်​များများစီးတတ်​သူမို့အလှစီး​တွေသိပ်​မကြည့်​တတ်​တာနဲ့ မျက်​စိ​ရှေ့မှာမြင်​နေတဲ့ ကြိုးသိုင်းကွင်းထိုးဖိနပ်​အနက်​ရောင်​လေးကိုမ​ခြေ​ထောက်​ဆိုဒ်​လေးနဲ့မှန်းကာ ဝယ်​ယူလိုက်​သည်​။
ဖိနပ်​ပြတ်​သွားတာနဲ့ပဲစစ်​အတွက်​ကောင်းသွားသလို။ ရိုးရိုးလက်​ဆောင်​ဆိုမကငြင်းမှာ​လေ။ ဖိနပ်​ထုတ်​လေးကိုင်​ပြီး မ ဆီ​ရောက်​လာ​တော့မက
"ဘာလုပ်​မလို့လဲ ဖိနပ်​ကအ​ရေးတကြီး"
မ​မေး​နေသည်​ကိုမ​ဖြေပဲမ​ရှေ့မုဆိုးဒူး​ထောက်​ပုံစံထိုင်​ကာ ဖိနပ်​ထုတ်​ပြီးစီး​ပေးလိုက်​သည်​။
"အ​တော်​ပဲ..မနဲ့ကွက်​တိ...အဲ့ခဏ​နေဦး ဒီတိုင်းစိးရင်​မ ဖိနပ်​ပေါက်​လိုက်​မယ်​"
​မ​ခြေ​ထောက်​မှာလှ​နေတဲ့ဖိနပ်​ကိုပြန်​ချွတ်​ပြီးကြိုးစနား​လေးပါးစပ်​နဲ့အသာကိုက်​ကာ
ငါ နင့်​ကိုကိုက်​မယ်​နင်​ငါ့ကိုမကိုက်​နဲ့
ဟု တဖက်​စီကိုက်​ပြီး​ပြောကာ ဖိနပ်​ကို​သေချာပြန်​စီး​ပေးလိုက်​သည်​။ စစ်​လုပ်​သမျှကို မ က အ​ကြောင်​သားကြည့်​နေသည်​။ တစ်​ဖက်​တည်းပါလာ​သောဖိနပ်​ကို​တော့လမ်း​ဘေးအမှိုက်​ပုံးထဲပစ်​လိုက်​သည်​။
"သွားမယ်​မ မ​ခြေ​ထောက်​လေးကဒီဖိနပ်​နဲ့လှ​နေတယ်​သိလား"
"ဘာလို့လဲ...ဖိနပ်​ဖို့း မကပြန်​ပေးမယ်​နော်​.ဘယ်​လောက်​လဲ"
"အာ..စစ်​ကလက်​ဆောင်​ပေးတာ မရဲ့ ပြန်​ပေးစရာမလိုပါဘူး"
"ဖိနပ်​ဆိုတာ လက်​ဆောင်​မ​ပေး​ကောင်းဘူး စစ်​"
"ဘာလို့လဲ တဖက်​သားက​မေတ္တာသန့်​သန့်​နဲ့​ပေးတာပဲကို ခိုက်​လို့လား"
"ဖိနပ်​ပေးရင်​ဝေးတတ်​တယ်​ကွယ်​"
မက စစ်​နဲ့​ဝေးမှာ​ကြောက်​နေပါလား...ဒါဆိုမက စစ်​ကိုကြိုက်​နေပြီလားဟု​တွေးမိကာဆိုင်​ကယ်​မောင်းရင်း ပြုံး​နေမိသည်​။
"ဘာလို့​ဝေးစရာလဲ...ဖိနပ်​လေးစီးပြီးစစ်​ဆီအမြဲလာဖို့​ခေါ်​နေသလို​ပေါ့...နီးရ​အောင်​ကို"
"ဖိနပ်​စီးပြီးသွားလိုရာသွား​ချေ​တော့လို့ ဆိုသတဲ့ကွယ်​မဖြစ်​သေးပါဘူး ဖိနပ်​ဖိုးကိုမကပြန်​ပေးမယ်​"
"မကလဲကွာ အယူသီးလိုက်​တာ...သိပ်​ပေးချင်​နေရင်​မ ဆီကစစ်​လိုချင်​တာ​ပေးလိုက်​"
"ကဲ​ပြော ဘာလိုချင်​တာလဲ"
မ အချစ်​ပေါ့ ဟု​ပြောလိုက်​ချင်​သည်​။ သို့​သော်​ပြောမထွက်​။ ထိုင်​နေရာအ​ကောင်း ထသွားမှကျိုးမှန်းသိရသည့်​အဖြစ်​မျိုးထဲမပါချင်​။
"ထားပါ...မ အယူမသီးစမ်းပါနဲ့...မ မလာနိုင်​လဲစစ်​က​ရောက်​အောင်​လာမှာမို့လို့စိတ်​ထဲမထားနဲ့​နေိာ...ဟိုကားလား....မတို့စီးလာတဲ့ကားက"
ဟိုတယ်​လ်​ရှေ့တွင်​ရပ်​ထားသည့်​ကားကိုထိုးပြလိုက်​သည်​။
"အင်း ဟုတ်​တယ်​ပြန်​တောင်​ရောက်​နေကြပြီပဲ"
မကို ကားနံ​ဘေးအထိလိုက်​ပို့​ပေးလိုက်​သည်​။
"​ကျေးဇူး​နော်​...စစ်​...အချိန်​ခဏ​လေးမှာ စစ်​တို့ဧည့်​ဝတ်​ကျေမှုကို မ မ​မေ့နိုင်​ပါဘူးကွယ်​....အထဲဝင်​ဦး​လေ....မ အဝတ်​တွေသိမ်းရမှာ"
"မဝင်​တော့ပါဘူး မရယ်​.
.ပြီး​တော့...စစ်​က မ ပြန်​နေတာကို မလိုပြုံးပြုံးကြီးနဲ့ရပ်​ကြည့်​နေနိုင်​မှာမဟုတ်​တာမို့လို့"
စကားအဆုံးမှ အနားသတ်​တိမ်​ဝင်​သွားသည့်​အသံနဲ့အတူ မျက်​ရည်​ပါဝဲသွားလားမ​ပြောတတ်​ပေ။
မလဲတိတ်​သွားသည်​။ နည်းနည်းကြာမှ
"ဒါဖြင့်​စစ်​ကပြန်​တော့မှာလား...ဆိုင်​ကယ်​ဖြေး​ဖြေး​မောင်းဦး​နော်​...​နောက်​ဆိုဦးထုပ်​ဆောင်းပါကွယ်​..."
"ဟုတ်​ကဲ့ပါ...မလဲကားစီးရင်​ပြတင်းအကုန်​မဖွင့်​နဲ့မိုးနံ့နဲ့တင်​လေစိမ်းတိုက်​ခံရင်​လဲအ​အေးပတ်​တတ်​တယ်​...ပြီး ဘယ်​နေရာ​ရောက်​ရောက်​စာပို့ဦး​နော်​...စစ်​ကစိတ်​ပူ​နေမှာမို့လို့"
"ဟုတ်​ပါပြီရှင်​...စစ်​လဲအိမ်​ပဲတန်းပြန်​နော်​..."
"ဟုတ်​စစ်​သွား​တော့မယ်​"
သွား​တော့မယ်​ဆိုပြီး မကိုကြည့်​လိုက်​သည်​။ ဒါ သုံးကြိမ်​မြောက်​တွေ့ဆုံခြင်း။ သို​ပေမယ့်​စစ်​အမှန်​တကယ်​ချစ်​နေမိပြီ​လေ။​ဘောင်းဘီအိတ်​ကပ်​ထဲကဖုန်းကအမြန်​ထုတ်​လိုက်​ပြီး မ ဆီစာတချို့​ရေးပို့လိုက်​သည်​။ မက​တော့သတိပြုမိဟန်​မတူပဲစစ်​ကိုပဲကြည့်​နေသည်​။
"မ​ဖြေး​ဖြေး ပြန်​နော်​အန္တရာယ်​ကင်းကင်းနဲ့​ရောက်​ပါ​စေ"
မ​ရှေ့မှ ဆိုင်​ကယ်​မောင်းထွက်​လာပြီး​နောက်​ကြည့်​မှန်​မှတဆင့်​မပုံရိပ်​ကိုလွမိးဆွတ်​တသစွာ ကြည့်​မိသည်​။ စစ်​အ​တော်​ဝေး​ဝေး​ရောက်​သည်​အထိ မ အထဲမဝင်​ပဲစစ်​ကိုလိုက်​ကြည့်​နေတုန်း။
ငိုချင်​သည်​။ မျက်​ရည်​တွေဝဲတက်​လာသည်​။ နှုတ်​ဆက်​ခွဲခွာခြင်းဟာဒီ​လောက်​တောင်​ပဲနာကျင်​ရသလား။
...
​သွေး ပြန်​ရောက်​ပြီး အဝတ်​တွေသိမ်းပြီးတာနဲ့ တန်းပြန်​ရ​တော့သည်​။ ဝန်​ထမ်း​တွေဖြစ်​တဲ့​လောပန်​ညီအစ်​မနှစ်​ယောက်​ကြောင့်​တောင်​ကြီးမှာလည်​ပတ်​ဖို့​တောင်​အချိန်​မရကြ။ သူတို့က​တော့​တောင်​ကြီးကိုအမြဲလာသူမို့ အထူးမဟုတ်​ပေမယ့်​သွေးကို​တော့အလည်​အပတ်​ပို့​ပေးချင်​နေသည်​။​သွေးကလဲ​ရောက်​ဖူးသည်​လည်​ဖူးသည်​ပြောထား​သော​ကြောင့်​ပြန်​ဖြစ်​ကြတာပင်​။
အမှန်​က​သွေးဘယ်​မှမ​ရောက်​ဖူး​သေးဟုဆိုရမည်​။ လည်​စရာများလွန်း​သော ဒီ​တောင်​ပေါ်မြို့​လေးမှာ​သွေးကတစ်​နေရာနှစ်​နေရာ​လောက်​ပဲ​ရောက်​ဖူးတာ​လေ။
ဒီ​တောင်​ပိုင်းမှာရှိတဲ့ အင်း​လေးတို့. ပင်းတယတို့​အောင်​ပန်း က​လော ရွာငံတို့ကိုလဲ စုံစိ​အောင်​လည်​ချင်​သေးသည်​။
မ​သေ​သေးသ၍​တော့ ဒီနယ်​မြေကို​သွေးပြန်​ပြီး​ခြေချ​နေဦးမှာအမှန်​။
အလှူ​လေးမှာ ဘယ်​လောက်​ကူ​ပေးခဲ့သည်​မသိ။ ဟိုညီမ​တော့အိပ်​ရှာပြီ။ အ​ရှေ့မှာ​မောင်း​နေ​တဲ့​လောပန်​ရယ်​သွေးကယ်​သာငုတ်​တုပ်​။
ဘာစကား​ပြောရမှန်းမသိပဲကိုယ့်​အာရုံနဲ့ကိုယ်​နေ​နေတာမို့​လောပန်​လဲ​နေရခက်​လာလားမသိ။ သီချင်း​လေးထဖွင့်​လိုက်​သည်​။
ထူးခြားတိုက်​ဆိုင်​စွာပဲ စစ်​တီးပြခဲ့တဲ့သီချင်း​လေးဖြစ်​လို့​နေသည်​။​အေးသာယာ​အောက်​ဖက်​က​နေစပြီးမိုးဖွဲဖွဲစမိ​တော့သည်​။ ကားမှန်​ကိုတဝက်​ပဲတင်​ပြီး​အေး​နေတာသိသိနဲ့​ပေကပ်​စီးလာခဲ့သည်​။
ဂရုဏာ အကြင်​နာအပြည့်​နဲ့ချစ်​ရည်​ရွှန်းလက်​နေသည့်​မျက်​ဝန်းအစုံနဲ့​သွေးကိုဂရုစိုက်​တတ်​တဲ့က​လေးမ​လေး။
မဖြစ်​စ​လောက်​လေးဖိနပ်​ပြတပ်​သွားတာကို စိတ်​မထိန်းနိုင်​စွာပဲရန်​ဖြစ်​ရဲတဲ့​ကောင်​မ​လေးက​သွေးအတိ်​က်​ဆိုအရာရာရက်​ဆိုင်​ရဲသည်​တဲ့။
ဖိနပ်​လက်​ဆောင်​ပေးရင်​ဝေးတတ်​သည်​ပြောတာ​တောင်​သွေးမလာလဲသူက​လေးက​ရောက်​အောင်​လာမည်​တဲ့။
အပြန်​ပို့ပြီး ဟိုတယ်​ခန်းထဲ​တောင်​မဝင်​ပဲ​သွေးပြန်​တာကိုပြုံးမကြည့်​နို်​င်​တဲ့ခ​လေးမ​လေး။
​သွေးလက်​ကိုကိုင်​လိုက်​တိုင်း​သွေးနှလုံးသားထဲကမှအစပြု​နွေး​ထွေး​စေသည့်​သူက​လေး။
စစ်​အ​ကြောင်း​လေး​တွေးရင်းပါး​လေး​တွေပငိ​နွေးလို့သွားသည်​။
ဆုံးဖြတ်​ချက်​တစ်​ခုကို ပိုင်​နိုင်​အောင်​သေ​သေချာချာ ချလိုက်​ပြီးဖုန်းဖွင့်​ကာလိုင်းတက်​လိုက်​သည်​နှင့်​မ​မျှော်​လင့်​ထားတဲ့စစ်​ဆီကစာ​လေး​တွေ viberမှာ​ရောက်​နေသည်​။
စစ်​လိုချင်​တာ မ အချစ်​လေ
စစ်​နဲ့ မ ဘယ်​တော့မှပြန်​ဆုံမှာလဲဟင်​
မ​ပြောသလိုစစ်​ပေးတဲ့ဖိနပ်​လေးစီးပြီးမကိုပြန်​သွားတဲ့အခါပဲအ​ဝေး​ရောက်​တယ်​သ​ဘော​နော်​...အဲ့ဖိနပ်​လေးစီးပြီးစစ်​ဆီပြန်​လာမယ့်​နေ့ကိုပဲစစ်​က​မျှော်​လင့်​နေမယ်​
အရမ်းချစ်​တယ်​မ
နာရီကြည့်​တော့​သွေးနဲ့နှုတ်​ဆက်​စဉ်​သူဖုန်းထုတ်​ပြီးစာရိုက်​နေတာက​သွေးအတွက်​ပေပဲကိုး။
ရန်​တွေ့​နေတာကို သွားကြရ​အောင်​ဆိုတာတခွနိးပဲ​ပြောရပြီး​သွေးစကားကိုလိမ္မာစွာနာခံတတ်​ခဲ့တဲ့ခ​လေးမ​လေး။
ချစ်​တယ်​....
မကို စနိုက်​မလို့ ပဲ​ပြော​ပြော
သူများရည်းစားလုလို့ငရဲပဲကျကျ
မ ရင်​ထဲမှာစစ်​ကိုချစ်​တဲ့အချစ်​တွေတ​နေ့တခြားကြီးထွားလာတာကိုထိန်းမရ​တော့လို့ ဖွင့်​ဟလိုက်​ပါပြီ
မ စကား​တွေနား​ထောင်​ပေးလို့ ပိုချစ်​တယ်​
ဒီတစ်​ခါချစ်​တယ်​ဆိုတာက
ညီမတစ်​ယောက်​မဟုတ်​ဖူး
ချစ်​သူတစ်​ယောက်​လိုချစ်​တယ်​ပြောတာ​နော်​
စစ်​က​ရော....မ အားကိုးတကြီးဆုပ်​ကိုင်​ရမယ့်​လက်​တစ်​စုံကို မအတွက်​ပေးနိုင်​ပါ့မလားဟင်​
ဘာပဲဖြစ်​ဖြစ်​စစ်​ဟာ မအတွက်​ဖြစ်​မလာလဲပဲမက​တော့ချစ်​နေပါပြီ
စာ အရှည်​ကြီးကို တစ်​တော်​တောက်​နဲ့နှိပ်​ရင်း ပို့ရမလားမပို့ရပဲ​နေမလား စဉ်းစား​နေတုန်း​ရှေ့မှာလာ​နေတဲ့ကုန်​ကားကြီးကိုလမ်း​ဘေးဆင်းပြီး​ရှောင်​လိုက်​တော့​သွေးလက်​က စာကိုပို့တဲ့ခလုတ်​နှိပ်​မိသွား​တော့သည်​။
ဟယ်​တော်​.....ငါ ပို့မယ်​လဲ မရည်​ရွယ်​ပါဘူး....
​သွေးအတွက်​ကံဆိုးသည်​ဟုဆိုရမလားပင်​မ​ပြောတတ်​။ စစ်​အ​ကောင့်​ချက်​ချင်း အွန်​လိုင်းပြလာ​တော့သည်​။ ထို့​နောက်​သွေးဖုန်းသည်​လဲထူးခြားစွာ လိုင်းဖြတ်​သွား​တော့သည်​။ ပို့ပြီးသားစာကို​တောင်​ပြန်​မဖျက်​လိုက်​ခင်​တော့။
မျက်​နှာပျက်​လိုက်​ပြုံးလိုက်​လန့်​လိုက်​နဲ့ အမူအယာအမျိုးမျိုးဖြစ်​နေ​သော​သွေးပုံစံ​ကို​နောက်​ကြည့်​မှန်​မှတသ်​ဆင့်​လောပန်​ကြည့်​ပြီးပြုံး​နေသည်​ကို​သွေးတစ်​ယောက်​မသိလိုက်​ချေ​။
....
Next