ထင်းရှူးမြေမှာ လွမ်းရိပ်တို့ဝေ ထင္းရွဴ းေျမမွာ လြမ္းရိပ္တို႔ေ၀

12

မနက်​စော​စော ဆိုင်​ကယ်​စီးရတာ သိပ်​ကို ကြည်​နူးစရာ​ကောင်းလှသည်​။ ပန်းထုံးကြီးကို လက်​ဖြင့်​ထိန်းကိုင်​ရင်း​လေတိုးသ​လောက်​စည်း​နှောင်​ထားတဲ့ မရဲ့ဆံစအချို့က စစ်​မျက်​နှာတဝိုက်​ကလူကျီစယ်​လို့​နေသည်​။ နှင်းဆီရနံ့​တွေထက်​မ​ခေါင်း​လျှော်​ရည်​အနံ့ကပိုစွဲမက်​စရာ​ကောင်းလွန်းလို့​နေတာ။ စစ်​တော့ဆိုင်​မှာ​ကောအိမ်​မှာပါ​ခေါင်း​လျှော်​ရည်​တစ်​မျိုးတည်းကအသုံးပြုခဲ့သည်​မို့ မ ဆီကရတဲ့​ခေါင်း​လျှော်​ရည်​အနံ့​လေးကို စစ်​မသိ။ စူးရှရှ​လေးနဲ့အနံ့​လေးက တကယ့်​ကို စွဲ​ဆောင်​အား​ကောင်းလှသည်​။
ခါတိုင်း မ ပန်းပို့​နေသည်​မှာလဲဒီလိုအ​စောကြီးတစ်​ယောက်​တည်းလားမသိ။ မ​နေ့က စစ်​ဆင်းကျန်​ရစ်​သော သီ​ပေါတံတားကိုလဲဖြတ်​ရသည်​။ မြိူ့ထဲ​ရောက်​ဖို့ပင်​တော်​တော်​လေးကို​မောင်းရ​သေးတာ။ အရင်​က စစ်​ကို​ပြောပြသ​လောက်​ဆို ပန်းကလဲများလို့....မိုးကလဲရွာလို့နဲ့ပြီးကျ မတ်​ယောက်​တည်းပန်းပို့ခဲ့ရချည်း။ ဒီမနက်​စစ်​လိုက်​ကြည့်​တော့မှ မ အလုပ်​ကဒုက္ခခံရတာပိုဆိုးသည်​ဟု​တွေးမျသည်​။
​ဈေး​ရောက်​တော့လဲ
"စစ်​ဒီမှာခဏ​စောင့်​နော်​မ ဒီပန်းသွားပို့ဦးမယ်​"
​ရှေ့ခွကြားထဲ တင်​လာ​သော ပန်းထုတ်​ကို​ပွေ့ပြီး မက​ပြော​တော့
"မ စစ်​လဲလိုက်​မယ်​လေ...မ တစ်​ယောက်​တည်းနိုင်​မလားလို့"
"ဟိုနား​လေးတင်​ပဲ ဒီတစ်​ထုတ်​က ဟိုဖက်​ဆိုင်​ပို့ရမှာ...စစ်​ကဆိုင်​ကယ်​နား​စောင့်​နေ ... ဟုတ်​ပြီလား"
သူ့ဟာသူစီမံခန့်​ခွဲပြီး သွားခဲ့​လေ​တော့ စစ်​လဲဆိုင်​ကယ်​ဘေးမှာ ပန်းထုတ်​လေး​ပွေ့လို့ကျန်​ခဲ့ရ​တော့သည်​။ မနက်​ဈေးဆို​ပေမယ့်​လဲ လူ​တော့အ​တော်​စည်​နေပါပြီ။ မရဲ့ဟိုနား​လေးဆိုပြီး ကြာဖြင့်​ကြာ​နေပြီ။ စစ်​လဲ​ခြေ​တောင့်​နေပြီ။
​ဈေးသည်​တွေအ​တော်​များများကရှမ်းစကားအသုံးပြု​ပြော​နေကြတာများ​လေသည်​။​တောင်​ကြီး​တောင်​ရှမ်းသိပ်​မသုံးကြ။ အိမ်​မှာဆိုရင်​
နိုးတာနဲ့ မျက်​နှာသစ်​ပြီး မမချက်ပြုတ်​နေတဲ့အနားသွားကာ ဟိုနှိုက်​စားသည်​နှိုက်​စားလုပ်​တတ်​တဲ့စစ်​တော့အခု​တောင်​ဗိုက်​ထဲ မြည်​လာ​နေသလို။
"​ဟေး စစ်​ဘာ​တွေ​ငေး​နေတာလဲ မ လာတာ​တောင်​မသိဘူး"
အနားကပ်​ပြီး​ပြောလိုက်​မှ စစ်​ဈေးသည်​တွေဖက်​ငေး​နေရာမှ လန့်​သွားရသည်​။
"မကိုလိုက်​ရှာ​နေတာ​လေ စစ်​ကိုများထားခဲ့ပြီလားလို့"
"ထားစရာလား ပိုက်​ဆံ​စောင့်​ယူ​နေတာနဲ့နည်းနည်းကြာသွားတာ လာ တက်​"
"ဟင်​ဒိပန်း​တွေ​ကော"
"ဟိုဖက်​မှာပို့မှ​လေ "
မ​တို့​ပြောတဲ့ပန်းနည်းနည်း​လေးဆိုသည်​မှာလဲ စစ်​အ​နေနဲ့​တော့များ​နေပြိ။ ဒါ​တောင်​သူတိူ့ကဆိုင်​ခွဲပို့​သေးတာ။ တ​နေ့တ​နေ့ပန်း​အော်​ဒါဘယ်​လောက်​များသည်​မသိ။​တောင်​ကြီးမှာဆို အိမ်​ရှေ့တခါတ​လေလာ​ရောင်းရင်​တောင်​တပွင့်​ကိုနှစ်​ရာ​ပေးရတာ သုံးပွင့်​ငါးရာ။
တ​နေ့ရာပို့လိုက်​ကြာလိုက်​နဲ့ စစ်​တောင်​ပျင်းလာသည်​။ မ သွားပို့တဲ့အချိန်​ဆိုစစ်​ကဆိုင်​ကယ်​ဘေးတင်​ရပ်​ကျန်​ခြ့တာကိုး။ မကလဲမ​ခေါ်။ အမှန်​ဆိုစစ်​ကမ​နောက်​နား​လေးမှာပန်းထုတ်​လေး​ပွေ့ပြီးမဥိး​ဆောင်​ရာ​နောက်​လိုက်​ပေးချင်​တာ။
"စစ်​ရှမ်း​ခေါက်​ဆွဲစားကြမလား"
"ဟင့်​အင်းမ မစားချင်​ဘူး"
"​ဈေးထဲလာမှ​တော့တစ်​ခုခု​တော့စား​လေ"
"အိမ်​မှာမနက်​စာမစားကြလို့လားဟင်​"
"အယ်​မဟုတ်​ပါဘူး မ က​ကျွေးချင်​လို့....မ မနက်​တိုင်း​ဈေးလာရင်​ရှမ်း​ခေါက်​ဆွဲ​တော့အမြဲစား​နေကျ​လေ...ခုစစ်​ကိုလဲ​ကျွေးချင်​လို့ အာ့မစားချင်​ရင်​ဘာစားချင်​လဲ​ပြော"
"အိမ်​မှာပဲပြန်​စားမယ်​လေ မကစားချင်​တယ်​ဆိုလဲစစ်​စောင့်​မယ်​ပ"
"ဟုတ်​ပါပြီ စစ်​မစားရင်​မလဲမစား​တော့ဘူး ပြန်​ကြတာ​ပေါ့"
"ဟုတ်​..."
မ​ပြောသမျှနာခံတဲ့က​လေး​လေးပမာ မရဲ့​နောက်​မှာခပ်​တိုးတိုး​လေးထိုင်​လိုက်​လာမိသည်​။
"ဪ စစ်​...​နေထွက်​ချိန်​ကြည့်​ချင်​လား"
"စစ်​တစ်​ခါမှမကြည့်​ဖူးဘူးမ ဘယ်​လိုမျိုးလဲ"
"ပြမယ်​"
ပြမယ်​သာဆိုတာ ဘယ်​မှာပြမလဲမသိ။ အိမ်​အပြန်​လမ်းသို့သာဦးတည်​မောင်း​နေ​တော့တာ။ စစ်​က​တော့​ဘေးဘီဝဲယာထက်​မ ဆံပင်​လေးက​လေအ​ဝှေ့စစ်​မျက်​နှာကိုရိုက်​ခတ်​နေ​တော့ လက်​နဲ့ဖယ်​ဖယ်​ချ​နေရသည်​။ လာထိ​တော့ယားသည်​လေ။ မ​နေနိုင်​မထိုင်​နိုင်​နှာ​ခေါင်းထဲဝင်​တော့
ဟပ်​ချိုး ဘုရား
ဟပ်​ချိုး​တောင်​ကောင်း​ကောင်းမဟုတ်​သေး။ ဘုရား​တော့မ​ပြောမှကန့်​တော့ဖြစ်​တဲ့သူက​ယောင်​တာမျိုး​တောင်​ဘုရားထည့်​ပြီး​ယောင်​တော့တာ။
"စစ်​အေးလို့လား"
"မ​အေးဘူး မ ဆံပင်​နှာ​ခေါင်းထဲလာဝင်​နေလို့"
"ဪ..​ဆောရီး​နော်​"
​ဆောရ်ိးဆိုပြီး​နောက်​ဖက်​ကဆံပင်​တွေကိုလက်​တစ်​ဖက်​ဖြင့်​အ​ရှေ့ဖက်​သိမ်းယူသွား​လေ​တော့သည်​။ အလိုက်​မသိတဲ့နှာ​ခေါင်း။​လေယူရာတိမ်းနွဲ့တဲ့ မ ဆံပင်​လေးရှူ ရှိုက်​ခွင့်​မရ​တော့​ပေဘူး။
ထူးထူးခြားခြား မရဲ့လည်​ဂုတ်​လေးနဲ့ပုခုံးအဆက်​နား​လေးတွင်​အနီ​ရောင်​အမှတ်​တစ်​ခုကဝိုင်းဝိုင်းစက်​စက်​လေး​ပေါ်လာ​လေသည်​။
"မ အမှတ်​လား လည်​ဂုတ်​က"
"အင်း အမှတ်​ဆိုပါ​တော့"
မက​တော့​တွေး​နေလိမ့်​မည်​။ စစ်​က​နောက်​ကထိုင်​ပြီးစစ်​စစ်​ပေါက်​ပေါက်​လိုက်​ကြည့်​တတ်​သည်​လို့။ ဟုတ်​လဲဟုတ်​သည်​။ အင်္ကျီပါတာ​တောင်​အထဲလျှိုကြည့်​မှမြင်​ရသည်​ကိုး။ မလဲဘယ်​လိုအ​တွေးဝင်​သည်​မသိ။ ဆံပင်​သပ်​သလိုနဲ့အမှတ်​နေရာအားအင်္ကျီဆွဲဖုံးသွား​တော့သည်​။
ဘယ်​က​နေဘယ်​လိုဝင်​လာမှန်းမသိ။ ဘယ်​ရောက်​နေမှန်းလဲမသိ။ မကဆိုင်​ကယ်​မောင်း​တော့အ​တော်​ကျွမ်းသည်​ဆိုရမည်​။ အ​ကွေ့အ​ကောက်​အမတ်​အ​စောက်​တွေကြားမှာမြန်​နှုန်းမြှင့်​ပြီး​တောင်​တက်​လမ်းကို​မောင်း​နေတာ။ စစ်​လဲ ဘာမှမ​မေးရဲ။​တော်​တော်​ကြာ​မောင်းပြီးမှ​တောင်​ထိပ်​ဘုရားဆီသို့​ရောက်​လာ​တော့သည်​။ ဆိုင်​ကယ်​လေးစက်​ရပ်​ပြီး
"ဆင်း​တော့....ခဏကျ​နေထွက်​လာ​တော့မယ်​"
"ဟင်​မ ဒါ ဘယ်​နေရာ​လေးလဲ"
"သိမ်​တောင်​လေ...ဒီက​နေ ကြည့်​လိုက်​သီ​ပေါတစ်​မြို့လုံးအ​ပေါ်စီးက​နေမြင်​နေရတယ်​"
"ဟုတ်​လား"
မ အ​ပေါ်ဖက်​တက်​သွား​တော့စစ်​လဲဖိနပ်​ကိုကမန်းကတန်းချွတ်​ရင်း​ပြေးတက်​လိုက်​ခဲ့​တော့သည်​။ မ​ပြောသလိူပင်​။ အ​ပေါ်စီးမှကြည့်​နေရ​တော့သီ​ပေါတမြိူ့လုံးကိုရှင်းရှင်းလင်းလင်းမြင်​နေရ​တော့တာ။ မနက်​ခင်း​လေးမှာသီ​ပေါမြို့က​လေးငြိမ်​သက်​နေ​လေသည်​။​တောင်​ကြိးမှာလိုဆိုင်​ကယ်​သံကားသံသိပ်​မဆူညံ။ မြိူ့လယ်​လမ်းမကြီးမှ​မူဆယ်​ဖက်​ပြေးဆွဲ​သော ကုန်​ကားကြီး​တွေမှတစ်​ပါးမြို့ခံလူ​တွေရဲ့ကား​တွေ​တော့ခုချိန်​ငြိမ်​သက်​လို့​နေသည်​ကို ဆိူင်​ကယ်​စီးရင်းသတိပြုမိလာသည်​ပဲ။
အ​တော့်​ကို​အေးချမ်းလှတဲ့ မရဲ့မြို့က​လေး။
မကိုကြည့်​တော့​အေး​အေးလူလူပင်​အုတ်​ခုံ​ပေါ်ထိုင်​ကာ မသည်​လဲပဲစစ်​လိုမြို့အလှကိုကြည့်​နေသည်​။ ဒီလို အ​ငေးပုံက​လေးအမိအရရိုက်​ထားဖို့ရာ စစ်​မှာမြို့ထဲလိုက်​ချင်​လွန်းလှသဖြင့်​ဖုန်း​တောင်​မယူနိုင်​ခဲ့တာ​တော့​နောင်​တရစရာ။
အတန်​ကြာ မ ပုံစံ​လေး​ငေးစိုက်​နေပြီးမှ
"မ လှတယ်​နော်​"
"ဟင်​...ဘာကိုလဲ"
စစ်​စကား​ကြောင့်​စိုက်​ခနဲအကြည့်​ရောက်​လာပြီးအူ​ကြောင်​ကြောင်​မေး​တော့စစ်​လန့်​သွားတာနဲ့ မြို့ဖက်​မျက်​နှာမူလိုက်​ပြန်​ပြီးမှ
"မြို့အလှ​လေး​ပြောတာ​လေ "
"ဪ မတို့မြို့ကို လှတယ်​တဲ့လား​တောင်​ကြီးလိုမမှီ​သေးပါဘူးကွယ်​"
"​တောင်​ကြိးကရှုပ်​တယ်​အမြဲမြူ ဆိုင်း​နေတာပဲခုလိုရှင်းရှင်းလင်းလင်းမမြင်​ရဘူး"
"စစ်​က​ရောင်​နီလာချိန်​ကြည့်​ဖူးလို့လား"
"ဟင့်​အင်း"
စစ်​ခေါင်းယမ်းပြမှု​ကြောင့်​မ ကြည်​ကြည်​မွေ့​မွေ့​လေးပြုံးသည်​။
"တကယ်​က မတို့မြို့က လှတယ်​မ​ခေါ်ဘူး ငြိမ်​ငြိမ်​သက်​သက်​နဲ့မို့​ရှေး​စော်​ဘွား​တွေ​နေထိုင်​ခဲ့ရာမို့လို့ ယဉ်​ယဉ်​လေးနဲ့နန်းဆန်​တယ်​တဲ့ "
"ဟင့်​မကလဲ ကြံကြံဖန်​ဖန်​မြို့က​လေးကိုနန်းဆန်​တယ်​တဲ့ အာ့ဘယ်​သူ​ပြောလဲ"
"ပြင်​သစ်​သူတစ်​ယောက်​လေ"
မပုံစံကြည့်​တော့ စစ်​လို​ပေါက်​ကရ​ပြော​နေတာနဲ့မတူ။​အောက်​ခြေက ရှု့ခင်း​တွေဆီပဲအကြည့်​ပို့ပြီး​ပြော​နေတာ။
"မတို့အရင်​ကလိ​မ္မော်​ခြံလုပ်​သေးတယ်​အဲ့ဒါ သူတို့​တွေလမ်းမှားပြီး​ရောက်​လာတာနဲ့ အိမ်​မှာခဏဧည့်​ခံရင်းစကား​ပြောဖြစ်​ကြတာ​လေ မက​တော့မရဲ့မြို့ကိုသိပ်​တောင်​မလည်​ဖူးမသိ​သေးပဲနဲ့ သူတို့ကသူတို့အမြင်​အ​ကြောင်း​ပြောပြရင်းအဲ့လိုတင်​စားသွားတာပဲ​လေ...မထက်​တောင်​ဒီမြို့အ​ကြောင်းပိုသိ​နေ​သေး"
"မက ပြင်​သစ်​စကားတတ်​တယ်​လား"
"ဘယ်​ကလာ အင်္ဂလိပ်​နဲ့​ပြောတာပါ သိပ်​လဲမတတ်​ပါဘူး နားမလည်​လို့အခါခါပြန်​မေး​နေရတာ မက အတည်​ဆိုအဟုတ်​ကြီးတတ်​တယမဟူတ်ူးဟိုစပ်​စပ်​သည်​စပ်​စပ်​နဲ့ နည်းနည်းပါးပါး ပ"
"မ​ရေ ဟိုမှာ..."
"​ရောင်​နီလာပြီ"
အ​ရှေ့အရပ်​မှ အနီ​ရောင်​နေလုံးကြီး တစ်​ဖြည်းဖြည်းထွက်​ပေါ်လာ​နေတာကို စစ်​ကောမပါ မျက်​တောင်​မခတ်​တမ်း​စောင့်​ကြည့်​နေလိုက်​သည်​။
မက​တော့ မသိ။​နေလုံးနီကြီးထွက်​လာတာနဲ့ဆုက​တောင်းလိုက်​မိပြီ။
ဘဝတစ်​သက်​တာလုံးခုလို ချစ်​ရတဲ့မနဲ့အတူတူ​နေထွက်​တာ​လေးကြည့်​ခွင့်​ရပါ​စေလို၏
"မြင်​လား စစ်​ခဏ​လေးပဲ​နော်​ဝင်​သွားရင်​လဲခဏ​လေးပဲ"
"အရမ်းလှတယ်​နော်​နီနီကြီး"
"အင်း မနက်​တို့ည​နေတို့ကြည့်​မှ​နေရဲ့အလှကပို​ပေါ်တာ"
"စစ်​အဲ့လို​စောင့်​မကြည့်​ဖူးဘူး​နေထွက်​နေဝင်​ချိန်​တွေကဆိုင်​ထဲပဲအချိန်​ကုန်​နေတာ...​ကျေးဇူးတင်​ပါတယ်​မ စစ်​ကိုသဘာဝအလှတရားကိုမြင်​အောင်​ကြည့်​စေခဲ့လို့"
လက်​ပိုက်​ထားတဲ့ မရဲ့လက်​က​လေးနှစ်​ဖက်​ကိုဆွဲယူပြီးလှိုက်​လှိုက်​လှဲလှဲ​ပြောမိသည်​။ မက ခဏ​တော့​ကြောင်​သွားပြီးမှ ဘာမှမဖြစ်​သလိုနှင့်​
"ဟုတ်​ပါပြီ ဘုရားသာဓုချဦး​လေ...​ရောက်​တုန်း​ရောက်​ခိုက်​စစ်​လာချင်​ရင်​ည​နေကျ မပို့​ပေးမယ်​"
"ဟုတ်​မ အတူကန်​တော့ရ​အောင်​လေ"
"အင်း"
ဘာလိုလိုနဲ့ မနဲ့အတူဖြတ်​သန်းရတဲ့ မနက်​ခင်း​လေး​တော့လှပလို့​နေပြီ။
..
အိမ်​ပြန်​ရောက်​တော့ မိသားစု​တွေခြံထဲဆင်းကုန်​ကြပြီမို့။ စစ်​တစ်​ယောက်​အ​ပေါ်ထပ်​တက်​ပြီးသွားတိုက်​တံယူလာကာ သွားတိုက်​နေစဉ်​သွေး ထမင်းပွဲပြင်​ထား​ပေးလိုက်​သည်​။
ဟင့်​အ​မေတို့ကလဲ ဧည့်​သည်​ပါတာကို​ဈေးသည်​ဆီကအသား​လေးဘာ​လေးယူချက်​ထားတာမဟုတ်​ဖူး
တစ်​ယောက်​တည်း​တွေး​တောရင်း ဟင်းခွက်​တွေစားပွဲ​ပေါ်ချမိ​တော့ မုန်​ညှင်းရွက်​ကြော်​တစ်​ခွက်​၊ သရက်​သီး​ထောင်းကတစ်​ခွက်​၊ ဆွန်​တန်​ဟင်းရည်​၊ မျှစ်​နဲ့ချဉ်​ပေါင်​ကြော်​ဒါပဲမို့လို့ စစ်​ကိုအားနာရ​တော့မည်​။ ဒီဟင်းအကုန်​လုံး​သွေးကြိုက်​တတ်​သော ဟင်း​တွေ၊​သွေးက အစားအရမ်း​ရွေး​ပေမယ့်​ကြိုက်​တတ်​တာကိုလဲမမုန်း​အောင်​စားနိုင်​သူ။
"မ စစ်​ဘာကူလုပ်​ရမလဲ"
​ပြောရင်းဆိုရင်း မျက်​နှာပြင်​ရေစိုပြီး သုတ်​ထားစပုံစံ​လေးနဲ့ ဆံပင်​တချို့​ရေစက်​တွဲလဲခိုလို့ စစ်​ဝင်​လာသည်​။
"ထိုင်​စစ်​ထမင်းစားရ​အောင်​ဘာမှကူလုပ်​စရာမရှိပါဘူး​နော်​"
စစ်​က ထမင်းစားပွဲ​ရှေ့ထိုင်​ချရင်း ဟင်း​တွေကြည့်​လိုက်​ကာ
"မ ဒါ မ အ​မေချက်​တာလား"
"အင်း စား​နော်​ဟင်းမ​ကောင်းလို့အား​တော့နာ​ပေမယ့်​စား​စေချင်​တယ်​"
"ဟာ...ဘာကဟင်းမ​ကောင်းရမှာတုန်း ဒါ စစ်​ကြိုက်​ဆုံးဟင်း​တွေ မရဲ့ စားပြီ​နော်​"
ဖွယ်​ဖွယ်​ရာရာမဟုတ်​ပေမဲ့ စစ်​ကမယုံနိုင်​စရာ​ကောင်း​လောက်​အောင်​သွေးအိမ်​မှ ထမင်းနဲ့ဟင်းကို​သွေးတို့စားသလိုပဲလက်​ဆေးပြီးအားရပါးရစား​နေ​လေသည်​။​သွေးဖြင့်​စစ်​ကဇွန်းနဲ့စားမယ်​ထင်​လို့စစ်​ပန်းကန်​ထဲဇွန်းထည့်​ထား​ပေးတာကို​သွေးလက်​ဆေး​တော့သူလဲလိုက်​ဆေးပြီးလက်​နဲ့ပဲစား​နေတာ။
"စစ်​ဒီဟင်း​တွေတကယ်​ကြိုက်​တာလား"
"အင်း​ပေါ့ မရဲ့ အိမ်​မှာမမကိုအမြဲချက်​ခိုင်းတာ ဒါမဲ့ဒီတစ်​ခါစားရတာအရသာအရှိဆုံး"
"စစ်​မမ ချက်​တာကပုဇွန်​ဆိတ်​လေး​တွေ​ဖွေး​နေအာင်​ထည့်​မှာ​ပေါ့ မ​မေ​မေချက်​ရင်​တစ်​ခါတ​လေငါးပိပါချင်​မှပါတာ​လေ အရသာဘယ်​လိုပိုရှိမတုန်းကွယ်​"
"မကလဲ စစ်​က ဟင်းသီးဟင်းရွက်​ဆိုရင်​သက်​သတ်​လွတ်​ချက်​မှပိုကြိုက်​တာ ပြီး​တော့​လေ ဒီဟင်းပွဲကဘာလို့အရသာ ရှိလဲဆိုရင်​..."
မနဲ့အတူနှစ်​ယောက်​တည်းစားရတဲ့မနက်​စာမို့လို့​ပေါ့...ဆိုတာကိ​တော့ရင်​ထဲမှာပဲ သိမ်းထားလိုက်​တော့သည်​။
ပြုံးပြုံး​လေးနဲ့စကားမဆက်​တော့ပဲထမင်းဆက်​စား​နေ​သော စစ်​အား​သွေးကြည့်​ပြီးအားနာရုံမှတစ်​ပါးအခြားမရှိ​တော့​ပေ။
ဒီက​လေးမက​တော့​သွေးတိူ့ကိုပြန်​အားနာ​နေလို့နဲ့တူတယ်​။​သွေး​ရှေ့မှာမို့ဒီဟင်း​တွေတမင်​အောင့်​အီးစားရင်​စား​နေမှာကို။
"မ စားပြီးရင်​မဘာလုပ်​မလဲ"
စစ်​ထမင်းစားပြီး ပန်းကန်​ဆေးရန်​ပြုရင်း​ပြော​တော့​သွေးကလက်​ကာပြပြီး စစ်​လက်​ထဲကပန်းကန်​ကိုယူသည်​။
"မ​ဆေးပါနဲ့ မ​ဆေးမှာ​ပေါ့ မြို့ထဲ စစ်​ကိုလိုက်​ပြမယ်​လေ"
"စစ်​က အဲ့လို​တွေမသွားချင်​ပါဘူး​နော်​မ ခြံထဲလုပ်​စရာရှိတာလုပ်​ပါ စစ်​ကမလုပ်​တာတာ​လေး​တွေ ကူလုပ်​ရတာပဲပိုကြိုက်​တာ"
"အယ်​ဘယ်​ကလာ မကမလုပ်​ပါဘူး....တစ်​ခါတ​လေ​လေး စစ်​က​ရောက်​ရတာကို မ​နေတဲ့မြို့​လေးကို​တော့လိုက်​ပို့ရဦးမှာ​ပေါ့ လည်​စရာ​တော့သိပ်​မရှိပါဘူး"
"ခြံထဲက မ​နေ့တိုင်းလုပ်​နေတဲ့အလုပ်​တွေက​ရော"
"ဒီ​နေ့ ကိုဟိန်းနားရက်​လေ.မ အစားသူလုပ်​မှမို့မနက်​တည်းကသွား​လောက်​ပြီ"
ထိုစဉ်​အ​ပေါ်ထပ်​မှ ဖုန်းမြည်​သံကြားလာ​တော့
"စစ်​ဖုန်းလာ​နေတယ်​ထင်​"
"ဟုတ်​မ "
အ​ပေါ်ထပ်​ပြေးတက်​သွား​သော စစ်​နောက်​ကျောအားကြည့်​ရင်း
စစ်​ပုံစံကကိုဟိန်း​ပြောသလိုမျိုးလဲ မဟုတ်​ပါဘူး ငါ့ကို ဒီအတိုင်းခင်​မင်​လို့လာလည်​တာသက်​သက်​ပဲကို
ဟား ငါကလဲ ကိုဟိန်းက ဒီအတိုင်း​ပြောတာ​ပေမယ့်​စိတ္တဇ​တွေကိုဖြစ်​လို့....
စစ်​မှာ သူ့​ကောင်​လေးလဲရှိသားပဲ..လနဲ့ချီ​နေပြီ...
ငါ့ကိုဘာလို့ကြိုက်​မတုန်း​လေ...ငါ့ပုံစံအမှန်​မြင်​တာနဲ့ ချစ်​စိတ်​တောင်​ခမ်းမယ့်​သူ​တွေချည်း
အ​တွေးတချို့နဲ့ ပန်းကန်​တွေ​ဆေး​နေစဉ်​အ​ပေါထပ်​မှစစ်​ဖုန်း​ပြောရင်းရယ်​သံလွင်​လွင်​လေးကြားလိုက်​ရသည်​။
ဟုတ်​ပေသားပဲ...သူများ​တွေရည်းစားဆို​မောနင်းဂွတ်​နိုက်​ပို့ပြီးမှတ​နေ့တာစတင်​ကုန်​ဆုံးကြတာ။ စစ်​က မနက်​အ​စောငါ့​နောက်​လိုက်​လာ​တော့မပို့ရ​သေးလို့ဖုန်းဆက်​လာတာဖြစ်​မှာ ... အမ​လေး အာရ်​အက်​စ်​တွေများ​တော်​တော်​အလုပ်​ရှုပ်​...
...
"သမိုင်းဝင်​ဆို​တော့ ဘယ်​ခုနှစ်​တည်းက စတည်​တာလဲဟင်​မ "
"အင်း မ လဲ မသိဘူး ဒီကို ကိုဟိန်းတို့သူငယ်​ချင်း​တွေလာတုန်းကတ​ခေါက်​လေးပဲ​ရောက်​ဖူးတာ​လေ"
"ဟုတ်​လား.မကလဲ ကြာ​တော့ကြာ​လောက်​ပြီထင်​တယ်​နော်​စည်​လား လူလဲသိပ်​မရှိဘူး"
"တ​ပေါင်းလတိုင်းဘုရားပွဲလုပ်​တယ်​လေ နာမည်​တော့ကြီးပါတယ်​စစ်​ကမသိလို့​နေမယ်​ရွှေစာရံတ​ပေါင်းတို့ ပင်းတယတ​ပေါင်းတို့​ဘော်​ကြိုတ​ပေါင်းတို့ကနာမည်​ကြီးပဲကို"
"ပင်းတယတ​ပေါင်း​တော့သိတယ်​ငယ်​တုန်းကတ​ခေါက်​ရောက်​ဖူးတာ လူ​တွေကြပ်​သိပ်​လွန်းလို့ဘယ်​လိုက​နေဘယ်​လိုဘုရားဖူးခဲ့ရမှန်းမသိ​တော့ဘူး"
"ဟုတ်​တယ်​မလဲ ဘယ်​သွားသွားလူများရင်​ဘာကိုမှအမှတ်​ထားလို့မရဘူး လူနည်းပြီးသန့်​နေမှကြိုက်​တာ"
ဘုရားစူး သီ​ပေါသူ​သွေးတစ်​ယောက်​။
မြို့အ​ကြောင်းသိ​စေချင်​လို့လိုက်​ပြတဲ့ဟာ၊ စစ်​ကစိတ်​ဝင်​တစား​မေးမြန်း​တော့လဲ ဘာတစ်​ခုမှ ဟုတ်​တိပတ်​တိမ​ဖြေနိုင်​။
သီ​ပေါ တစ်​မြို့လုံးကိုအကြာကြီးဖြတ်​မောင်းလာပြီးမှ​ရောက်​ရှိလာတဲ့ သမိုင်းဝင်​ဘော်​ကြိုဘုရားကြီးသို့​ရောက်​နေပြီ​လေ။ ဘုရားက​တော်​တော်​ကြီးကျယ်​ခမ်းနားလွန်းသည်​။​ရေကန်​ထဲကမှ ငါး​တွေလဲအများကြီး။ ဘယ်​ဘုရား​ရောက်​ရောက်​မက ဘုရားရှိခိုးကန်​တော့ဝတ်​ပြု​ပေမယ့်​စစ်​က​တော့ သာဓု​လေးချပြီး​နောက်​ထပ်​လဲမနဲ့အတူ လာပြီးဖူးခွင့်​ရပါ​စေ ဆိုတဲ့ဆု​တောင်း​လေးတစ်​ခုသာ။
ဘုရားပတ်​ပတ်​လည်​လယ်​ကွင်းကအပြည့်​။
"ငါးစာ​ကျွေးမလား မ"
"မ​ကျွေးပါဘူး "
"ဘာလို့တုန်း မရဲ့"
"ကန်​ထဲမှာ ငါး​တွေအများကြီးကွာ မ ချ​ကျွေးမှာတစ်​ခုနှစ်​ခု​လေးကိုသူတို့​လေး​တွေ အစာအတွက်​လုယက်​ကိုက်​ဖဲ့ကြမှာ မက အဲ့လို​တွေမကြည့်​ချင်​ဘူး​ကျွေးရင်​လဲတ​ကောင်​ချင်းစီကို အကုန်​ကျွေးလိုက်​ချင်​တာ"
"ဪ မကလဲ သူများလဲ​ကျွေး​နေတာကို တခုလဲတခုစားရတာ​ပေါ့"
"စစ်​ကျွေးချင်​ကျွေး​လေ"
"မ​ကျွေးပါဘူး မကလဲ​နော်​ကိုယ့်​မြို့ဖြစ်​ပြီးလည်​လဲမလည်​ဘူး"
"အားမှမအား အားလဲမလည်​ဖြစ်​ပါဘူးကွယ်​"
မန်​ကျည်းပင်​အောက်​မှာမို့​လေတစ်​ချက်​တိုက်​ခတ်​တိုင်း မန်​ကျည်းရွက်​အချို့​သွေးဆံပင်​ပေါ်လာတင်​သည်​။ စစ်​ယူ​ပေးချင်​ပေမဲ့လဲမဝံ့ရဲ။
​သွေးက ဆံပင်​ကိုဖြန့်​ချလဲမချထား ၊ ရှိသမျှဆံပင်​တွေသိမ်းကြုံးစည်းထား​တော့တာ။ ဆံပင်​လေး​ဖြောင့်​နေလို့သာ လှ​နေတာ။ စစ်​က​တော့ ဝတ်​နေကျ​ဘောင်းဘီနဲ့ရှပ်​နဲ့။
​မြွေ​မြွေချင်းသာ​ခြေမြင်​ရ​ကြေးဆိုရင်​စစ်​ကိုမြင်​တာနဲ့ tachi မှန်းသိသာ​စေပြီးသား။ Tomboy ကို ရည်းစား​တော်​ထား​ပေမဲ့လဲ​သွေးနဲ့သာဆိုရင်​စစ်​ကအဲ့လိုလူမျိုး။​လော​လောဆယ်​အ​ဖြောင့်​မမကြီးက​တော့ သူ့မျက်​စိ​ရှေ့ tomboyများလာပြိ်းရည်းစားစကား​ပြော​နေရင်​တောင်​ယောက်ျားလျာ​လေး​ယောက်ျားစိတ်​ပေါက်​ပြိ်း​လျှောက်​ပြော​နေတယ်​လို့​တောင်​တွေးရင်​တွေး​နေမှာ။
Tomboyတို့ tachi တို့ ဆိုတာ ဘာလဲသိမှာမဟုတ်​။
သမိုင်းဝင်​ဆိုပြီး လာ​တော့လည်​ကြလိမ့်​မည်​။ ဘုရား​ဈေး​တွေလဲရှိ​နေတာကိုး။ သီ​ပေါမြို့ကိုပတ်​ပြီး ဒုဋ္ဌဝတီမြစ်​က​လေး ငြိမ့်​ငြိမ့်​ညောင်း​ညောင်းနဲ့စီးဆင်း​နေတာ။ စက်​လှေတစ်​စီးစ နှစ်​စီးစလဲဖြတ်​သွား​နေ​သေးသည်​။
တကယ်​က မြို့က ကျဉ်းကျဉ်း​လေး။
မက​တော့ မြို့ထဲကအထင်​ကရ​နေရာအချို့ကို​တော့ မညည်းမညူ လိုက်​ပို့​ပေး​လေသည်​။ သီ​ပေါ​ဟော်​နန်းတို့၊ သီ​ပေါဘုရားကြီးတို့။ အဲ့မှာလဲကြာကန်​တွေငါး​တွေနဲ့။ သီတဂူမျက်​စိ​ဆေးရုံလဲရှိ​သေးသည်​။မြို့​သေး​သေး​လေးမှာ ဒီလိုဒါန​ဆေးရုံ​လေးရှိတာလဲ ကျက်​သ​ရေဂုဏ်​ဆောင်​တစ်​ခုပင်​။
မနက်​ကသွားခဲ့တဲ့ သိမ်​တောင်​ကို​တော့ ထပ်​မတက်​ဖြစ်​တော့။
"​ရေတံခွန်​တော့ရှိ​သေးတယ်​..စစ်​သွားချင်​လား"
"ဘယ်​လိုလဲ"
"နမ့်​ဟူးနွဲ့လို့​ခေါ်တယ်​မလဲမ​ရောက်​ဖူးဘူး ငြိမ်းတို့သွားလည်​တာ​တော့ သာယာတယ်​တဲ့"
"ဟင့်​မများ​ရောက်​ဖူးသလားလို့"
"စစ်​သွားချင်​ရင်​ဒီဖက်​တင်​ပဲ​လေ လမ်း​မေးပြီးပို့​ပေးမှာ​ပေါ့ခက်​တာမှတ်​လို့"
"စစ်​.မသွားချင်​ပါဘူး​ရေတံခွန်​တွေမကြိုက်​ဘူး.စစ်​က"
"ဒါဖြင့်​စက်​လှေစီးပြီး​ချောင်းဆုံသွားလည်​ချင်​လား"
ဆိုင်​ကယ်​မောင်းရင်းစကား​ပြော​တော့​အော်​နေရသည်​။ ထို့​ကြောင့်​စစ်​က မ နဲ့ထိကပ်​ရှေ့တိုးထိုင်​ပြီးမ ပုခုံး​ပေါ်မျက်​နှာ​မှေးတင်​ထားရသလိုဖြစ်​နေသည်​။ မက​တော့မသိ။ ဒီလိုပုံစံ​လေးကိုစစ်​ကကြိုက်​သည်​။​တောင်​ကြီးမှာတုန်းကကိုကိုနဲ့စီး​တောင်​ဒိလိုမဟုတ်​သေး။
" မ.​ရောက်​ဖူးလား"
"မ​ရောက်​ဖူးဘူး​လေ "
အ​တော့်​ကိုနှံ့စပ်​တဲ့​သွေးပါလား။
"စစ်​မသွားပါဘူး ဒီတိုင်း​လေးတံတား​ပေါ်​ရောက်​ရင်​တော့ဆိုင်​ကယ်​ခဏရပ်​ပေး​နော်​မြစ်​ပုံ​လေးရိုက်​ချင်​လိူ့"
"မကိုအားမနာနဲ့​နော်​မကသိပ်​မလည်​ဖြစ်​လို့မသိတာပါ သွားမယ်​ဆိုရင်​လဲဖြစ်​တယ်​"
"ရပါတယ်​.အားမနာပါဘူး"
ထူးထူးခြားခြား​နေကလဲသိပ်​မပြင်း။ ပျပျ​လေးပဲအလင်းထွက်​နေတာ။ မြို့ထဲဆိုင်​ကယ်​စီးရင်​သိပ်​တော့ပူစရာမလို။​ဘေးတချက်​တချက်​အပင်​ကြီး​တွေရဲ့အရိပ်​ရှိ​နေတာ​ကြောင့်​အေး​နေသည်​။ စစ်​တောင်​မရဲ့မြို့က​လေးကိုချစ်​နေပါပြီ​လေ။
တံတား​ဆီ​ရောက်​တော့ စစ်​ကဆိုင်​ကယ်​ပေါ်က​တောင်​မဆင်းပဲ​ဘောင်းဘီအိတ်​ထဲမှ ဖုန်း​လေးထုတ်​ပြီး အ​ပေါ်စီးမှ​နေ၍ တစ်​ပုံနှစ်​ပုံရိုက်​လိုက်​သည်​။
"မ ပုံရိုက်​ရ​အောင်​လေ"
"စစ်​ရိုက်​ချင်​လို့လား​ပေး မ ရိုက်​ပေးမယ်​ဆင်း ဆိုင်​ကယ်​ပေါ်က"
အမှန်​က မနဲ့စစ်​ယှဉ်​တွဲပြီးအတူရိုက်​ချင်​လို့​မေးလိုက်​တာကို။ မက​အေးေ​အး​ဆေး​ဆေးနှင့်​စစ်​ပုံကိုရိုက်​ပေး​နေတာပါပဲ။
စစ်​ကလဲမ​ပြောရဲ​တော့တာနဲ့ နှုတ်​ပိတ်​ပြီးသာ​နေလိုက်​ရ​တော့သည်​။
​မသည်​သည်​လို​ပေါ်တင်​တုံး​နေ​သော​ကြောင့်​ခုခ်ျ​န်​ထိရည်းစားမရှိတာပဲလားမ​ပြောတတ်​တော့။ မြို့ထဲက ဆိုင်​တစ်​ဆိုင်​မှာပဲ စစ်​မဆာ​သေး​ပေမယ့်​မ အတင်းဝယ်​ကျွေးလို့​နေလယ်​စာစားလိုက်​ရ​သေးသည်​။
စစ်​ကအိမ်​မှာမနဲ့အတူလက်​ဆုံစားချင်​တာ​လေ မရဲ့
​နေရာလဲစုံပြီမို့လို့ အိမ်​ပြန်​ပြီးနားလိုက်​ကြသည်​။ နားတာက စစ်​ပါ...မက​တော့ဘာ​တွေလုပ်​နေလဲမသိ။ စစ်​လဲပင်​ပန်းတာနဲ့အ​ပေါ်တက်​ပီးအိပ်​လိုက်​တော့သည်​။
...
"အမ​လေး....​ဋ္ဌေး နင်​လုပ်​နေတာ ဒီည​နေပြီး​တော့မှာလားဟဲ့...လုပ်​နေတာကိုက ကျီးတနား ခြတစ်​ကိုက်​"
"ပြီး​တော့မှာပါ​ရေချိုးပြိ်းသားကို ဘယ်​သူကလုပ်​ချင်​မှာလဲလို့"
"ဆင်​ခြေ​တွေ​ပေးမ​နေနဲ့ ငါ့တစ်​ယောက်​တည်းစားဖို့မဟုတ်​ဖူး လုပ်​မှရတာ"
အသံ​တွေ​ကြောင့်​စစ်​နိုးလာသည်​။ မ အသံက ဖုန်း​ပြောရင်​သာ တိုးတိုးသာသာ​လေး။ အခုသူ့အိမ်​ရောက်​မှ မတရားပြဲလန်​အောင်​အော်​နေ​တော့တာပင်​။ ပြတင်း​ပေါက်​မှခြံထဲ​ချောင်းကြည့်​လိုက်​တော့ အပင်​ပေါက်​နေ​သောအထုတ်​ငယ်​များကို စိုက်​ဟန်​ပြင်​နေ​သော မတို့ညီအစ်​မနှစ်​ဦး။​အောက်​က ကွပ်​ပျစ်​လေးနားမှလဲအသံတစ်​ချို့ကြား​နေရသည်​။
"အ​မေ​ရေ​ဈေးသည်​လာပြန်​ပြီ မနက်​အတွက်​ချက်​ဖို့ဝယ်​လိုက်​ဦး​နော်​မနက်​ကပန်းဖိုးကိုမီးဖိုထဲက​ကြောင်​အိမ်​အ​ပေါ်ဆုံးမုန့်​ဘူးထဲထည့်​ထားတာ"
​ဆိုင်​ကယ်​သံနဲ့အတူ​ဈေးသည်​ရောက်​လာ​တော့လဲ သူလှမ်း​အော်​ပြန်​သည်​။ တအိမ်​ခြံလုံး​သွေးရဲ့အသံတို့ လွှမ်း​နေသည်​။
ပိုက်​ဆံထားတဲ့​နေရာကို အဲ့​လောက်​အကျယ်​အော်​ပြောရသလား မ​ရေ...
စစ်​ကို​ပြောပြစဉ်​က မရဲ့ည​နေအချို့ကိုစက်​ဆုပ်​ဖွယ်​အတိတဲ့။ မအ​ဖေအရက်​သောက်​တဲ့ည​နေ​တွေမို့​နေစရာမရှိတာဖြစ်​မည်​။ မ​နေ့ည​နေကလဲအ​ကောင်း ဒီည​နေလဲ မအ​ဖေအရက်​သောက်​ထားဟန်​မတူ။ ဒီလိုကျ​တော့​ပျော်​စရာ​ကောင်းတဲ့မိသားစု​လေးပါ​လေ။ မတို့အိမ်​ရဲ့ချစ်​စရာ့ဓ​လေ့ကား လူစုံမှထမင်းစားတတ်​ခြင်းပင်​။
စစ်​တို့လိုဦးသူခင်​အရင်​စား ဆာတဲ့သူအရင်​စားတာမျိူးမဟုတ်​တော့ အတူစားတာမျိုးကမိသားစုကို​နွေး​ထွေး​စေသည်​လေ။
📱📱📱📱
အိပ်​ယာ​ဘေးဖုန်းမြည်​လာ​တော့ နန်းဆက်​လာ​နေပြီ။
"ဟလို နန်း"
"မမစစ်​မနက်​ဖြန်​ရှစ်​နာရီ​လောက်​ပြန်​မယ်​နော်​"
"အမ်​အ​စောကြီးပါလား"
တကယ်​လဲ စစ်​မအိမ်​မှမပြန်​ရက်​သေး။
"​စော​စောထွက်​မှ​ပေါ့...​နေ့လယ်​က မကြီးချစ်​ဖုန်းဆက်​တယ်​မမစစ်​ဖုန်းမကိုင်​လို့တဲ့ နန်း​ခေါ်​သေးတာလဲဘာလို့မကိုင်​တုန်း နန်းဘယ်​လောက်​ညာလိုက်​ရတယ်​ထင်​လဲ မမစစ်​ကအိမ်​မှာ နန်းက​ဈေးသွားလည်​တယ်​လို့​ပြောထားရတာ အာ့​ဈေးမှာမို့သူဆက်​မ​မေးပဲချလိုက်​တာ"
နန်းက​တော့​ပေါက်​ပေါက်​ဖောက်​သလို​ပြော​နေသည်​။ စစ်​ကလဲ​ခေါင်းကြိမ်း​နေပြီ။​မနက်​ကိုကိုဖုန်းဆက်​တာကိုကိုင်​ပြီး အလည်​သွား​တော့ ဖုန်းအသံပိတ်​ထားသည်​လေ။ ပြီးပြန်​လာတာနဲ့တန်းအိပ်​တော့ဘယ်​သိမလဲ ခုမှနိုးတာကို။ နန်း​ပြောမှဖုန်းထဲပြန်​ကြည့်​မိသည့်​အချိန်​တွင်​မမဆီက​ကော အ​မေ့ဆီကပါ ဖုန်းမစ်​ကော​ပေါင်းများစွာ။
"အင်းပါ နန်းရဲ့ ငါခုပဲပြန်​ခေါ်လိုက်​မယ်​နော်​နင်​ပြောသလိုပဲငါအိပ်​ပျော်​နေတာလို့ညာလိုက်​မယ်​ဟာ​နော်​"
"မလွှဲ​စေနဲ့ အညာ​တွေသိကုန်​ရင်​အပြန်​အိမ်​မရှိ​တော့ပဲ​နေမယ်​"
"အင်းပါဆို ဒါနဲ့တရက်​လောက်​ထပ်​နေလို့မရ​တော့ဘူးလားဟင်​နန်း"
"မရ​တော့ဘူး​နေချင်​ရင်​မမစစ်​ထက်​နန်းကပို​နေချင်​သေး ဒီမှာလားရှိုးမှာလည်​စရာ​တွေစားစရာ​တွေ​ပေါလွန်းလို့ကိုမပြန်​ချင်​သေးတာ...ဒါမယ့်​အိမ်​ကမနက်​ဖြန်​ပြန်​လာရမယ်​တဲ့အမိန့်​ချထားပြီးပြီ"
"​အေး...​အေးပါဟာ...မနက်​နင်​ထွက်​လာမယ့်​အချိန်​ဖုန်းဆက်​ဦး"
"အွန်း မမချစ်​ကိုခေါ်လိုက်​ခု ချပြီ ည​ဈေးလည်​မလို့"
နန်းတိူ့များ သာယာချက်​။ သူ့ရည်းစားကားကြီးနဲ့ပတ်​ချင်​တိုင်းပတ်​ဝယ်​ပတ်​စား​နေကြတာ။ စစ်​ဖြင့်​မ အနားကလွဲရင်​လည်​သာလည်​နေရတာ စိတ်​ကဖြင့်​မပါလှဘူး။ အိမ်​မှာပဲဖြစ်​ဖြစ်ုခြံထဲဖြစ်​ဖြစ်​မ​ဘေးနားကပ်​ပြီးစကား​တွေ​ပြောချင်​တာ။
ဟင့်​မနက်​ဖြန်​ပြန်​ရပြီ။​လော​လောဆယ်​မကြီးဖုန်းဆက်​ပြီးနား​သောတဆင်​ရ​ပေဦးမည်​။
...
"မနက်​ပြန်​ပြီ ဟုတ်​လား သမီး"
​သွေးလဲ အ​ဖေ့လို အံ့သြဘနန်းဖြစ်​သွားတာပါပဲ။ လာ​တော့လဲချက်​ချင်း ပြန်​တော့လဲကတိုက်​ကရိုက်​ကြီး။
ညစာစားပြီးကွပ်​ပျစ်​ပေါ်​ရေ​နွေးကြမ်းနဲ့လဖက်​သုပ်​စားရင်း အဲ့အ​ကြောင်း​ပြော​နေကြခြင်းပင်​။
"ဟုတ်​ဦး​လေး အိမ်​ကပြန်​လာ​တော့တဲ့"
"တရက်​နှစ်​ရက်​လောက်​ထပ်​နေပါဦးလားကွယ်​ဒိ​နေ့​ကော မြို့ထဲ​နေရာစုံပို့​ပေးရဲ့လား​သွေး"
အ​မေကလဲ အ​တော်​ဧည့်​သည်​လိုချင်​ပုံ။ ပြန်​ချင်​စေ​သေးပုံမ​ပေါ်​သေး။
"ဟုတ်​စုံပါတယ်​ဒေါ်​ဒေါ်ရဲ့ စစ်​လဲ​နေချင်​သေးတယ်​အိမ်​ပြန်​ရောက်​ရင်​ဒီကိုလွမ်း​နေရ​တော့မှာပဲ"
"သမီးနှင်းဆီပင်​တွေကြိုက်​ရင်​တောင်​ကြီးယူသွား​လေ အိမ်​မှာအပင်​ပေါက်​ထုတ်​တွေရှိတယ်​ကွဲ့"
"အာ ရပါတယ်​စစ်​က ဒိလိူခြံကျယ်​ကြီးကိုသ​ဘောကျတာပါ​နောက်​ထပ်​လဲလာလည်​ပါဦးမယ်​"
စစ်​တစ်​ယောက်​အ​ဖေအ​မေတို့နဲ့စကား​ပြော​နေ​တော့​သွေးလဲဘာဝင်​ပြောရမှန်းမသိ။ ဒီင​လေးမကလဲ လာမယ်​ဆိုလဲဇွတ်​ပြန်​မယ်​ဆိုလဲအတင်းကြီးပါလား။
"ကဲကဲ သမီးအစ်​မနဲ့စကားဆက်​ပြောလိုက်​ဦး ဦး​လေးတို့ ဟိုဖက်​ခြံကိုခဏသွားလည်​လိုက်​ဦးမယ်​လမ်း​လျှောက်​ရင်း"
"ဟုတ်​ဦး​လေး"
အ​ဖေနဲ့အ​မေက ည​နေဖက်​ဆိုလမ်းထိပ်​ကဆီဆိုင်​အထိ လမ်း​လျှောက်​သွား​နေကျ။ ဒီည​နေမှ ကိုဟိန်း ငြိမ်းတို့နဲ့အတူ​ဋ္ဌေးကလဲ ကိုဟိန်းသူငယ်​ချင်း​မွေး​နေ့ကိုလိုက်​သွားတာ။ ကိုဟိန်းသူငယ်​ချင်းတိုင်းအိမ်​မှာမသိသူမရှိတယမို့​ဋ္ဌေးတို့လဲလိုက်​သွားကြခြင်းပင်​။
"မ ဂီတာတီးတတ်​လား"
"မတီးတတ်​ပါဘူးကွယ်​လက်​ဖက်​စား​လေ စစ်​"
သရက်​ပင်​မှာ​ထောင်​ထားတဲ့ဂီတာ​လေးကို စစ်​က ယူကြည့်​ရင်း​ပြော​သည်​။​သွေး လက်​ဖက်​ပန်းကန်​လေးစစ်​လက်​ထဲထည့်​ပေးကာ​ရေ​နွေးငှဲ့​သောက်​လိုက်​သည်​။
စစ်​က တစ်​ဇွန်းစားပြီး​သွေး​သောက်​ထားပြီးသားလက်​ကျန်​ရေ​နွေးခွက်​ကိုယူပြီးကုန်​စင်​အောင်​မော့ပစ်​လိုက်​တော့သည်​မိူ့
"ဟာ စစ်​ပန်းကန်​ကဒီမှာ​လေ ဘာလို့ မ​သောက်​ပြီးသား​သောက်​တာတုန်း"
"ဘာဖြစ်​လို့လဲ မရဲ့ တပန်းကန်​လုံးမှစစ်​မကုန်​တာ စစ်​သောက်​ပြီးသားဆိုလဲမ​သောက်​မှာမဟုတ်​ပဲသွန်​ပစ်​မှာ​လေ နှ​မြောစရာ"
"ဘာဖြစ်​လဲကွယ်​ခုက မ​သောက်​ပြီးသားကို"
"ဟာ မကလဲ​ရောဂါကူးမှာစိုးလို့လား စစ်​မရွံတတ်​ပါဘူးမရဲ့"
"အဲ့လိုလဲမဟုတ်​ပါဘူး"
စစ်​က​သွေးစကားကို ဂရုမစိုက်​တော့ပဲ ဂီတာအသံစမ်းကြည့်​ပြီးမှ
"မ ဘာသီချင်းကြိုက်​လဲ"
"ကိုယ်​စောင့်​နတ်​လေ စစ်​ဖုန်းကို​စ​ခေါ်မိတည်းကကြားတာနဲ့ကြိုက်​သွားတာ တီးတတ်​လို့လား"
"တီးတတ်​တယ်​မဟုတ်​ပါဘူး ဟီး မ​တော်​တ​ခေါက်​ပေါ့ အမှတ်​တရတီးပြမယ်​မကသီချင်းဆို​ပေါ့"
"အယ်​မတတ်​ပါဘူး​နော်​"
"အရင်​တစ်​ခါဆိုပြဖူးတယ်​လေ မကလဲ "
"အဲ့ဒါကဖုန်းထဲမှာကို ခုလိုအပြင်​မှာမဆိုတတ်​ဘူး"
"တူတူဆိုရ​အောင်​လေ​နော်​"
အတင်း​ပြောပြီး အသံ​လေးညှိ​နေသည်​။ ကြိုးညှိတာလဲ စစ်​ကမတတ်​ဘူးသာ​ပြောတာဂီတာကိုင်​ပုံကိုကကျွမ်းကျင့်​အဆင့်​ကျ​နေတာပဲ။ ငြိမ်း​တောင်​မ​တော်​တ​ခေါက်​တတ်​တာကြိုးကမညှိတတ်​။ စတီး​တော့လဲအသံ​လေးကကြိုး​တွေရှုပ်​ပြီးအသံကဝါး​ထွေးမ​နေ။ ကြည်​လို့​နေသည်​။
"ဆိုမယ်​မ ဆိုရ​အောင်​နော်​"
ဟိုးကတည်းက မင်းရှိတယ်​ဒီရင်​ဘတ်​ဘယ်​ဖက်​တခြမ်းမှာ​နေရာယူ....
ဆိုရ​အောင်​နော်​ပြောပြီး အစပျိုးရုံသာစစ်​ကဦး​ဆောင်​လိုက်​ပေမယ့်​တကယ့်​တကယ်​ဆို​တော့​သွေးသာ ဆက်​ဆိုသွားတာပါ။
လသာသာ​လေပြည်​ဖြူးဖြူး ဝါးကွပ်​ပျစ်​လေး​ပေါ်မှာ ဂီတာတီးပြီးသီချင်းဆိုတဲ့ညက​လေး​တော့နှစ်​ယောက်​စလုံးအတွက်​တော့ အမှတ်​တရဖြစ်​နေဦးမှာပင်​။
စစ်​အတွက်​တော့တကယ့်​ကိုအမှတ်​တရအကြီးကြီးပါ​လေ။ သံစဉ်​နဲ့အလိုက်​အထိုက်​ဆိုတတ်​တဲ့မအသံကကျမသွား ပြာမသွား​ချေ။ မျက်​စိမှတ်​ပြီး သီချင်းလိုက်​ဆို​နေတဲ့ မ မျက်​နှာ​လေးကားငြိမ်းချမ်းလှသည်​။ အမြဲတစိမ့်​စိမ့်​ကြည့်​နေချင်​သည်​။
မနက်​ဖြန်​ဆို ပြန်​ရ​တော့မည်​။
နံ​ဘေးမှာအသက်​ရှူ သံ​တောင်​မကြားရ​လောက်​အောင်​တိတ်​ဆိတ်​ငြိမ်​သက်​စွာအိပ်​ပျော်​နေတဲ့ မကို ဆွဲဖက်​ပြီးရင်​ထဲသာထည့်​ထားလိုက်​ချင်​သည့်​စိတ်​ကထိန်းမရ။ အိပ်​လို့လဲမ​ပျော်​။ ပူလွန်းလို့​ချွေး​တွေပင်​ထွက်​လာသည်​။ စစ်​ကသာပူတယ်​လို့ခံစားရ​ပေမယ့်​မက​တော့​စောင်​ပါး​လေးခြုံအိပ်​နေ​သေးတာ။ တကယ်​က စစ်​ကသာ မ​နောက်​ကျော​လေးကိုကြည့်​ပြီးပစ်​မှား​နေလို့သာပူသလိုဖြစ်​နေရတာပင်​။
မနက်​ဖြန်​စစ်​ပြန်​ရ​တော့မယ်​မရဲ့
မနဲ့ဘယ်​တော့မှပြန်​တွေ့ရပါဦးမလဲ မသိဘူး
မက​လေးရယ်​အိပ်​နေလိုက်​တာများ အပူပင်​ကင်းလိုက်​တာ
စစ်​တော့ရင်​တွေပူ​နေတယ်​
စစ်​မပြန်​ချင်​သေးဘူး
.....
.Next