ထင်းရှူးမြေမှာ လွမ်းရိပ်တို့ဝေ ထင္းရွဴ းေျမမွာ လြမ္းရိပ္တို႔ေ၀

13

စစ်​ကြိုက်​တယ်​ဟု​ပြောဖူး​သော ထမင်း​ကြော်​ကို​ကြော်​ဖို့ မနက်​အ​စောကြီးတည်းက​ဈေးသည်​လာတာနဲ့ ပဲသီးတို့ ပန်း​ဂေါ်ဖီတို့ မုန်​လာဥနီတို့ဝယ်​ထားပြီး ငံပြာရည်​နဲ့​ကြော်​ကျွေးရန်​ပြင်​လိုက်​သည်​။ ခဏ​လေးနဲ့လာပြီး လျှပ်​တပြက်​အတွင်းပြန်​တော့မည်​ဆို​တော့ အလွမ်းဟုမမည်​သာ​သောရင်​ထဲမှခံစားချက်​တစ်​မျိုးဖြစ်​ထွန်းလာရုံကလွဲပြီး​သွေးမသိ။ ပြန်​မည်​ဆို​တော့လဲ ပြန်​ပေါ့​လေ။ အချိန်​တန်​အိမ်​ပြန်​ရမယ့်​ဧည့်​သည်​ကိုး။
တစ်​ညလုံး စစ်​အိပ်​ပျော်​မည့်​ပုံမ​ပေါ်။ တစ်​နာရီ​လောက်​မှ အိပ်​သည်​ထင်​။ အဲ့​လောက်​တောင်​အိမ်​ပြန်​ဖို့စိတ်​လှုပ်​ရှား​နေရသလားစစ်​ရဲ့။ က​လေးလဲမဟုတ်​ဖူးဆိုပြီး ကျီစယ်​လိုက်​ချင်​သည်​။
"မ​သွေး ဘာ​တွေချက်​နေတုန်း"
​စော​စောစီးစီး မထစဖူး အထထူးလို့​ဋ္ဌေးတစ်​ယောက်​မီးဖိုထဲ​ရောက်​လာသည်​။
"စစ်​က ထမင်း​ကြော်​ကြိုက်​တယ်​ဆိုလို့ မပြန်​ခင်​လေး​ကြော်​ကျွေးမလို့လုပ်​နေတာ"
"ဟုတ်​လား​ဋ္ဌေးကြိုက်​တယ်​ပြောတုန်းက​တော့ မ​ကျွေးပဲနဲ့ မမစစ်​ကိုမှ​ကြော်​ကျွေးရတယ်​လို့"
"ဧည့်​သည်​လေဟဲ့....တစ်​ခါတ​လေ​လေးလာတာကို စားချင်​တာလဲ​ကျွေးဦးမှ​ပေါ့ဟဲ့ နင်​ထလာပြီဆို​တော့ ခြံထဲက ဆလပ်​ရွက်​လေးသွားခူး​ပေးပါလား"
"အာ​ဋ္ဌေးမထ​သေးပါဘူး"
"ထလို့ပဲခုမီးဖိုထဲ​ရောက်​နေပြီကို"
"ရှူးထ​ပေါက်​တာ ပြန်​အိပ်​ဦးမှာ ဒါပဲ လာမခိုင်း​သေးနဲ့"
​ကောင်း​ရော။ ခိုင်းကာမှပဲချက်​ချင်းအ​ပေါ်ထပ်​ပြန်​တက်​သွား​လေပြ်ိ။
​ဋ္ဌေးသာ ကြီးလာတဲ့အခါ စစ်​လိုအရပ်​ရှည်​ရှည်​နဲ့သွယ်​လျလျခန္ဓာကိုယ်​လေး ပိုင်​ဆိုင်​နေရင်​သွေး​တော့ဖူးဖူးမှုတ်​ထား​တော့မှာပင်​။ စစ်​ရဲ့အစ်​မဆို စစ်​ကိုဘယ်​လောက်​တောင်​ချစ်​ကြလိမ့်​မလဲ။​ကျောင်းသာမ​နေခဲ့ရ​ပေမယ့်​ဖခင်​မဲ့ဖြစ်​ခဲ့ရ​ပေမယ့်​စစ်​ဘဝ​လေးငြိမ်း​အေး​နေတာ​တော့အမှန်​။ မြို့ပြကြီးမှာ ကိုယ်​ပိုင်​အိမ်​နဲ့ ကိုယ်​ပိုင်​ဆိုင်​နဲ့ ဘယ်​လောက်​တောင်​အတည်​တကျရှိပြီး​ပျော်​စရာ​ကောင်းလိုက်​မလဲ။
​သွေးတို့ဆိုပန်းစိုက်​ပျိုးစား​နေတာ​တောင်​အရင်းအနှီးထုတ်​ပေး​နေတဲ့ အ​ဖေ့မိတ်​ဆွေ​လောပန်​ကို တဝက်​ခွဲ​ပေး​နေရ​သေးတာ။ ပြီး​တော့​သွေးတို့​နေထိုင်​ရာအိမ်​နဲ့ခြံကလဲ ကိုယ်​ပိုင်​မဟုတ်​။​လောပန်​အပိုင်​။
ဘယ်​တော့ ထွက်​ခွာ​ပေးရမလဲမသိ။ ခု​ခေတ်​မှာ​မြေကွက်​တစ်​ကွက်​ပိုင်​ဆိုင်​ဖို့ဆိုတာ လွယ်​တော့တဲ့​ခေတ်​လဲမဟုတ်​တော့။
အ​ဖေအ​မေ ရှိစဉ်​တော့ အမှီအတွယ်​မရှိပဲ အားကိုးအားထားပြုစရာမလိုပဲအိမ်​ပိုင်​လေးတစ်​ခု​တော့​သွေးပိုင်​ဆိုင်​စေဖူးချင်​သည်​လေ။
"မ ဘာလုပ်​နေတာလဲ"
အ​တွေးတို့နှင့်​အတူ စစ်​စားဖို့ ငါး​ကြော်​ပေး​နေစဉ်​နောက်​ဖက်​မှစစ်​အသံ​ကြောင့်​
"​ဟော စစ်​နိုးလာပြီလား အ​စောကြီးရှိ​သေးတာကို"
စစ်​က​သွေး​ဘေးနားလာရပ်​ပြီး
"မျက်​နှာသစ်​သွားတိုက်​တောင်​ပြီးသွားပြီ...မ ငါး​တွေ​ကြော်​နေတာလား"
"အင်း အမှန်​ကစစ်​ကြိုက်​တဲ့ငါးသံပုရာ​လေး​ပေါင်း​ပေးချင်​တာ မက တစ်​ခါမှမလုပ်​ဖူးလို့ပျက်​သွားမှာစိုးတာနဲ့'
"အာ ရပါတယ်​စစ်​ကြိုက်​တယ်​ဆို​ပေမယ့်​လဲစစ်​ကအစုံစား​နေတာ စစ်​ဘာကူလုပ်​ရမလဲဟင်​"
"အ​ပေါ်တက်​ပြီးပြန်​အိပ်​နေပါလား​စောကြီးရှိ​သေးတာ ဘယ်​ကားမှဒီချိန်​မထွက်​ပါဘူး​နော်​"
"ရှစ်​ကိုး​လောက်​မှ စီးရမှာပါ မရဲ့​တောင်​ကြီးက အသိကားတဲ့ အ​မေတို့က အဲ့လိုပဲ တခါတ​လေ​လေးခရီးထွက်​တဲ့ဟာကိုကားစီး​တောင်​စိတ်​ချရတဲ့သူနဲ့မှ ဟဟ"
အိမ်​ပြန်​ဖို့အ​ရေးကို ဘယ်​လောက်​တောင်​ပျော်​နေပါလိမ့်​။ အ​စောကြီးမလိုအပ်​ပဲထလာပြီး​တော့ ရီ​နေ​သေးတာ။
"စစ်​ဆလပ်​ရွက်​ကြိုက်​လား"
"ကြိုက်​တယ်​မ ငါးပိရည်​နဲ့တို့စားရင်​စစ်​တစ်​ယောက်​တည်းနှစ်​ဗူးချက်​လောက်​ကုန်​တာ"
"ဟား ဟုတ်​လား မက ငါးပိရည်​လုပ်​ထားတာ ခြံထဲဆလပ်​သွားခူးရမှာ စစ်​လဲလိုက်​ချင်​လား"
"လိုက်​မှာ​ပေါ့ မရဲ့ စစ်​လဲမတို့အိမ်​မှာလာ​နေပြီး​ကျွေးသမျှစား​နေတာ အား​တော့နာရတယ်​ဘာအလုပ်​မှကူမလုပ်​ခဲ့ရဘူး"
"ဟယ်​မလိုပါဘူး​နော်​ခဏ​လေးလာတာကိုများ"
"အကြာကြီးလာ​နေလို့ရလား အလကား​လေ"
"အကြာကြီးလာ​နေရင်​တော့အလကား​နေလို့မရဘူးပ မတိူ့လုပ်​သမျှကူလုပ်​ပေးရမှာ​ပေါ့ သူများအိမ်​မှာ​နေတယ်​ဆိုတာ ကိုယ်​ကအလိုက်​သိမှအိမ်​ရှင်​ကြည်​ဖြူ မှာ​လေ မဟုတ်​ဖူးလား"
အားကိုနာရမှန်းမသိ​လေသလား​သွေး။ စစ်​က.​သွေးစကားကိုသ​ဘောကျစွာဖြင့်​တိုးဖွဖွရယ်​သေးသည်​။
"ဟူတ်​တာ​ပေါ့​စော​စောထမယ်​အိမ်​တွင်းတံမြက်​စည်းလှည်း​ပေးမယ်​မတိူ့လုပ်​သမျှကူလုပ်​မယ်​ကူချက်​ပေးမယ်​ဆိုသ​ဘောကျမှာ​ပေါ့​နော်​"
"ဒါ​ပေါ့...မအိမ်​မှာ အကြာကြီး​နေမယ်​ဆိုရင်​လဲ စစ်​ခုလို​ဘောင်းဘီ​တွေမဝတ်​ရ​လောက်​ဘူး အ​ဖေကသိပ်​စည်းကမ်းကြီးတာ မ​တောင်​ထမီတိုတိုမဝတ်​ရဲဘူး"
ဝတ်​ရင်​ငယ်​စဉ်​အခါရိုက်​ထားတဲ့အရှိုးရာ​လေး​တွေအရွတ်​ဖြစ်​နေမှာကို မြင်​နေရ​တော့မှာကိုး။ သူများမိန်းက​လေး​တွေအတိုအပြတ်​ဝတ်​တဲ့​ခေတ်​ကြီးမှာ​သွေးလဲအ​ဖေ့ကွယ်​ရာမှာ ဝတ်​ချင်​လှတာ​ပေါ့။ သို့​သော်​ဒဏ်​ချက်​တွေများလွန်း​တော့ မြင်​သာမြင်​မကြင်​ရတဲ့ဘဝရယ်​။
​ရေ​နွေးအိုး​လေးတည်​ခဲ့ပြီး ခြံဖက်​သို့နှစ်​ယောက်​သား လမ်း​လျှောက်​လာခဲ့သည်​။ စစ်​က​တော့လက်​ထဲမှလိ​မ္မော်​သီးလုံး​လေးကိုအခွံနွှာရင်း​သွေးရဲ့အ​တွေးနစ်​မျှော​နေမှုကို သူလဲအလိုက်​သိစွာငြိမ်​သက်​နေ​လေသည်​။
"ဪ...မ ဒီအချိန်​မြစ်​ရေ​အေးလား"
"ဟင်​မ​အေးပါဘူး​နွေး​တောင်​နွေးသလိူပဲ"
"အဲ့မှာ စစ်​ရေချိုးချင်​တယ်​"
"ချိုးရင်​အိမ်​မှာချိုးလဲရသားကို စစ်​ရယ်​အ​စောကြီးရှိ​သေးတဲ့ဟာ"
"သီ​ပေါ​ရောက်​ခိုက်​ဒုဋ္ဌဝတီမြစ်​ရေ​တော့ချိုးသွားသင့်​တာ​ပေါ့ မရယ်​နော်​စစ်​ချိုးရင်​မက​စောင့်​ပေး"
"ကဲ​ပြောမရလဲချိုးပါရှင်​မ ဆလပ်​ရွက်​ခူးဦးမယ်​ခဏ​စောင့်​"
​ရေစပ်​စပ်​ရှိ​သော​မြေကွက်​ထဲတွင်​လဲ မုန်​ညှင်း ဆလပ်​ငရုတ်​ခရမ်း နံနံပင်​တို့ကို ပျိုး​ဘောင်​လေး​တွေနဲ့အစားစားစိုက်​ပျိုးထား​လေသည်​။
နှင်းဆီဖူးအချို့ မနက်​ခင်းမှာအိပ်​ယာပင်​နိုး​သေးပုံမ​ပေါ်​သေး။ မြစ်​ရေစီးသံလဲ တိုးသက်​သက်​ကြား​နေရသည်​။
ဒီလိုသဘာဝကျတဲ့မနက်​ခင်း​တွေတိုင်း​သွေးနဲ့အတူ ဖြတ်​သန်းခွင့်​ရဖို့ စစ်​အ​တော့်​ကိုကြိုးစားရ​ပေမည်​။
နံနံပင်​အချို့ ဆလပ်​ရွက်​အချို့ကို ငှက်​ပျောဖက်​ရွက်​ကြီးနဲ့ထုတ်​ပြီး စစ်​ရှိရာ တဲဆီလာ​နေတာမြင်​တော့စစ်​ထရပ်​ရင်း
"မ​ရေဝတ်​ချိုးဖိူ့ ထမီ​လေးယူလို့ရတယ်​မလား"
"အင်း ယူ​လေ မထမီ​တော့မရှိဘူး​ဋ္ဌေးထမီပဲရှိတာ စစ်​နဲ့ဆိုတို​နေမလားပဲ"
"မတိုပါဘူး မ လိုက်​စောင့်​ပေး​နော်​"
​သွေးနဲ့အတူ မြစ်​စပ်​သို့​ရောက်​သော်​စစ်​အဝတ်​အစားအကုန်​ချွတ်​ပြီးထမီရင်​လျား​လေးနဲ့​ရေစပ်​ဝင်​တော့​သွေးအကြည့်​လွှဲ​ကျောခိုင်းပြီး ဟင်းရွက်​လေး​တွေကို​ရေ​ဆေး​နေ​လေသည်​။
"မလဲချိး​လေ​နွေး​သလို​အေးသလိုပဲ"
"မချိုးပါဘူး အ​စောချိုးတတ်​ဘူး...အကြာကြီးမ​နေနဲ့​နော်​အိမ်​ပြန်​ရောက်​ရင်​နေမ​ကောင်းဖြစ်​လိမ့်​မယ်​...ဂရုစိုက်​ဦး"
စကား​တွေသာ​ပြော​နေ​ပေမယ့်​သွေးအကြည့်​တို့​ယောင်​လို့မှား​တောင်​စစ်​ရှိရာ​ရောက်​မလာပါ။ သူသာ သာမာန်​မိန်းမသာဆို ဘာမှမဟုတ်​သလို မိန်းမအချင်းချင်းကြည့်​တော့ဘာဖြစ်​မှာကျလို့။
အမယ်​စစ်​လျှောက်​တွေး​နေတာ...​ရေချိုးနေ​ပေမယ့်​လဲစိတ်​ကမလုံ။ မ များကြည့်​နေ​လေမလားလို့​ပေါ့။ အထင်​နဲ့အမြင်​ပါစင်​အောင်​လွဲ။
​ရေချိုးပြီးမှ အဝတ်​လဲပြီး​လောက်​မှ​သွေးက ထမီလာယူသည်​။
"မရယ်​စစ်​ဝတ်​ချိုးထားတာ​လေ စစ်​ယူလာပါ့မယ်​"
"ဘာလဲငရဲကြီးမှာစိုးလို့လား တစ်​ယောက်​ကကြည်​ကြည်​ဖြူ ဖြူ လုပ်​ပေးရင်​ငရဲကစာနာစွာနဲ့ပ​ပျောက်​ပေးဦးမှာပါကွယ်​"
စကားလဲ တအားတတ်​သော​သွေးက​ပြောရင်းစစ်​လက်​ထဲမှထမီကိုပါယူသွား​လေပြီ။ ဆပ်​ပြာဘူး​လေးသာကိုင်​ပြီး​သွေး​နောက်​သို့အမှီလိုက်​ရသည်​။
တကယ်​တန်းပြန်​ရပြီဆို​တော့ စစ်​မနဲ့ပိုလို့မခွဲချင်​တော့။ လမ်းထိပ်​ကကားလမ်းမကြီးအထိ​သွေးနဲ့​ဋ္ဌေးကလမ်း​လျှောက်​ပြီးလိုက်​ပို့သည်​လေ။ ကားလာ​တော့လဲ နှုတ့ဆိတ်​လို့။
"​ရော့ စစ်​ကားစီးရင်​ပင်​ပန်းတယ်​မလား အပျင်း​ပြေစားရ​အောင်​မ မုန့်​တွေထည့်​ပေးလိုက်​မယ်​"
မ လှမ်း​ပေး​သော ကျွတ်​ကျွတ်​အိတ်​အမည်း​ရောင်​တစ်​ထုတ်​ကို ယူလိုက်​သည်​။
" မ စစ်​တရက်​ရက်​ကျပြန်​လာလို့ရ​သေးလားဟင်​"
"ရတာ​ပေါ့....အမြဲဒီ​နေရာ​လေးမှာ မတို့စစ်​ကိုကြို​နေပါမယ်​"
"မမစစ်​...အထုတ်​တင်​တော့​လေ.."
နန်းက ကားတံခါးဖွင့်​ပေးပြီး​ပြောလာ​တော့
"မ ဒါ စစ်​ညီမနန်းနန်း"
"အင်း ပြန်​ရင်​ဂရုစိုက်​ပြန်​နော်​နှစ်​ယောက်​လုံး​နောင်​ဆိုညီမ​လေးပါစစ်​နဲ့အတူ​အစ်​မတို့ဆီလာလည်​ပါဦး"
"ဟုတ်​ကဲ့ အစ်​မ တို့လဲ​တောင်​ကြိးလာရင်​ပြော​နော်​ဧည့်​ဝတ်​ကျေ​စေရမယ်​"
"ဟူတ်​ပါပြီ သွားကြ​တော့​လေ မုန့်​ထည့်​ပေးထားတာစားကြ​နော်​"
​သွေးက တခြားသူ​တွေနဲ့ဆိုစကားနည်းသ​လောက်​နန်းနန်းတို့ကိုကျ​ဖော်​ရွှေလွန်းလှသည်​ဟုစစ်​ထင်​မိသည်​။​ကျောပိုးအိတ်​လေးတင်​သွေးအ​မေ​ပေးလိုက်​တဲ့နှင်းဆီပျိုးပင်​ကို​တော့ကျိုးမှာစိုးတာနဲ့​ပေါင်​ပေါ်ပဲတင်​ထားလိုက်​တော့သည်​။ ကားထွက်​ခါနီးပြတင်းနားလာရပ်​ပြီး မကနှုတ်​ဆက်​တော့
"ဪ မ ဖုန်းလဲအလှကြည့်​မထားနဲ့ဦးသုံး​တော့​နော်​စစ်​ပြန်​ရောက်​ရင်​ဖုန်းဆက်​မယ်​"
"အင်းပါ ကဲ သွား​တော့"
"ဟူတ်​မ တာ့တာ"
မှန်​ချပြီး​ခေါင်း​လေးပြူ ကာတလှိမ့်​လှိမ့်​ကားထွက်​နေ​ပေမယ့်​လဲစစ်​လက်​ပြလို့​ကောင်းဆဲ။ မတို့ကလဲမျက်​စိတစ်​ဆုံးကားကိုလိုက်​ကြည့်​ပြီးလက်​ပြ​နေ​လေသည်​။
"အ​မ​လေး မမစစ်​ရဲ့ မပြန်​ချင်​လဲအိမ်​ကို​ပြောပြီးကျန်​ခဲ့ပါလား"
နန်းကအမြင်​ကပ်​စွာ​ပြောလာ​လေပြီ။
"​ချောလား.မ"
"အရပ်​ကပု​သေး​ချောလဲမ​ချောဘူး ဒါမဲ့ခင်​ဖို့​တော့​ကောင်းသားပဲ..မပြင်​မဆင်​သာမာန်​နေ​တော့ အသက်​နဲ့စာရင်​ကြီး​နေပြီမှတ်​တာ...ပြင်​ရင်​လှမှာပဲ"
နန်းက​တော့အလှဖန်​တီးရှင်​ပီပီ မပုံစံကိုစာဖွဲ့​နေသည်​။ မ ဘယ်​လိုပုံနဲ့လိုက်​ဖက်​တယ်​ဆိုတာစစ်​ကြည့်​ရုံနဲ့သိတာ​ပေါ့။ ဒါ​ပေမဲ့ ဒီအတိုင်းသဘာဝကျကျ​လေးကိုက ပိုမြတ်​နိုးစရာ​ကောင်း​နေသည်​လေ။
"အင်း ဟုတ်​တာ​ပေါ့သူလဲအလုပ်​များ​တော့မပြင်​အားဘူးထင်​ပ"
"​အေ့ပါ...မုန့်​စားလိုက်​ဦးမယ်​ဘာမုန့်​တွေဝယ်​ထည့်​ပေးပါလိမ့်​"
မုန့်​ထုတ်​လေးကိုနန်းလက်​လှမ်းလိုက်​စဉ်​စစ်​ကဆွဲယူပြီး
"မထိနဲ့ နင့်​မှာပါလာတာစား"
"အမ်​အဲ့အစ်မ​ကတူတူစားဖို့မှာလိုက်​တယ်​လေ မမစစ်​ကဘာလဲဟ"
"ဘာမှမလဲဘူးသူကလူမှု​ရေးအရ​ပြောတာ နင်​လဲနင့်​ရည်းစား​ပေးလိုက်​တာစား ငါလဲငါ့ဟာငါ"
"​အေ့​အေ့ သူ့ဖိနပ်​ထုတ်​ထမီထုတ်​တွေကျဒီလူကပင်​ပန်းခံသယ်​လာ​ပေးရ​သေး မတအားကပ်​စီးကုပ်​"
"နင်​သယ်​လာတာမဟုတ်​ကားဆရာသယ်​လာတာ"
ကားအ​နောက်​ခန်းထဲ စစ်​အေးတိုက်​ပွဲဖြစ်​နေတာကိုကားဆရာက သိမယ်​မထင့။ ကွမ်း​လေးမြုံ့ပြီးသီချင်း​လေးနဲ့ငြိမ့်​နေ​တော့တာ။
...
"အား....မူဆယ်​ကိုပဲ ပြန်​ပြန်​သွားချင်​တယ်​...​နေ့တိုင်းဒီ​ဆေးနံ့​တွေပိုမခံနိုင်​တော့ဘူး "
ဂိတ်​မှာ သွားယူလာ​သော ဆံပင်​ပေါင်း​ဆေးတို့​ခေါင်း​လျှော်​ရည်​တို့ကို ဂျပ်​ဖာထဲမှ ထုတ်​၍​ဗီဒိုစင်​ပေါ်စီတင်​နေ​သော နန်းဆီမှ ညည်းတွားသံထွက်​လာ​တော့သည်​။
"နန်းတို့မူဆယ်​ပြန်​လက်​ဆောင်​ဘာမှဝယ်​လာမ​ပေးဘူး​နော်​"
"ဟုတ်​တယ်​တို့​တွေများသူတို့မရှိ​တော့မှဆိုင်​ကလဲလူတအားကျ​နေတာ ပင်​ပန်းချက်​"
ကျန်​ကောင်​မ​လေး​တွေက ဝိုင်းဝန်း​ထောက်​ခံ​နေကြ​လေသည်​။ စစ်​တော့ က​လေး​မ​လေးတစ်​ယောက်​၏ ဆံပင်​ကိုပုံ​ဖော်​ညှပ်​ပေး​နေရင်း
"ပါတယ်​နော်​...စစ်​သယ်​လာတယ်​မူဆယ်​က ဖလန်​နယ်​အင်္ကျီအကွက်​လေး​တွေတစ်​ယောက်​တစ်​ထည်​စီပါကင်​လိုက်​ဝယ်​လာတာ....မကြီးမ​ပေး​သေးဘူးလား မနက်​တည်းက​ဝေခိုင်းထားတဲ့ဟာ"
"ဟင်​ဟုတ်​လား စစ်​ဝယ်​လာတယ်​လား မချစ်​ကမ​ပေး​သေးဘူး"
"ဘယ်​ပေးမလဲ မချစ်​မနက်​တည်းက​ကျောင်းပို့သွားပြီးပြန်​မှမလာ​သေးတဲ့ဟာကို"
"​အေ့ မချစ်​ပြန်​လာရင်​တော့ရမှာပ"
လက်​ဆောင်​ပါတယ်​ဆို​တော့သူတို့​လေး​တွေခမျာ​ပျော်​နေလိုက်​ကြတာ။ နန်းက​တော့ တကယ်​ဘာမှပါမလာ။ သူမအတွက်​ကလွဲလို့ကျန်​သူအတွက်​အ​နေသားကြိး သူ့အိမ်​အတွက်​လက်​ဆောင်​ကို​တောင်​သူ့အ​ဒေါ်ဝယ်​ထည့်​ပေးလိုက်​တာပဲပါလာသည်​ကိုး။
"ဟုတ်​ပါပြီ ည​နေမှပဲ စစ်​ကိုယ်​တိုင်​ပေးမယ်​နော်​ကြိုက်​ကြမှာပါ....စစ်​အခု​တောင်​ဝတ်​ထားတယ်​အသားလဲ​ကောင်း"
ဟုတ်​သည်​။ ဖလန်​နယ်​ရှပ်​ကွက်​အဝါ​အနက်​စပ်​ကြားကို စစ်​လက်​မောင်းတစ်​ဝက်​ခေါက်​ပြီးဝတ်​ထားတာ။ စစ်​မျက်​စိထဲ​တော့ဒါက​ဈေးလဲတန်​ပြီးအသား​ကောင်း ခုလိုဝတ်​ထား​တော့လဲမပူမ​အေးနဲ့​နေသာထိုင်​သာရှိသည်​လေ။
"ဟုတ်​သားပဲ...လှတယ်​စစ်​ကမှသယ်​လာ​ဖော်​ရ​သေး နန်းကျသတိမရဘူး"
"ဘယ်​သတိရမလဲ သူကဟိုမှာတအားအကြည်​ဆိုက်​နေတာ"
နန်းအ​ကြောင်းကို​ဆွေမျိုး​တွေမှလွဲ၍ ဆိုင်​က​ကောင်​မ​လေး​တွေအကုန်​သိပြီးသား။ သူ့ဖက်​လှည့်​လာ​တော့ မသိချင်​ယောင်​ဆောင်​ပြီး
"သားငယ်​သွားကြို​ပေးလိုက်​ဦးမယ်​နော်​မကြီးချစ်​ကမှာခဲ့တယ်​"
ဟု​ပြောပြီးခပ်​တည်​တည်​နဲ့​ကော့ပျံ​နေ​အောင်​မိတ်​ကပ်​ပြင်​ကာ စစ်​ဆိုင်​ကယ်​သော့ကိုဖြုတ်​ပြီးထွက်​သွား​လေသည်​။
"သူ့ဖက်​လှည့်​လာ​တော့​ပြေးပြီ​လေ...အားလုံးအတွက်​ပါတယ်​နော်​ကေသီ​ရေ ဒီညီမ​လေးကို​ခေါင်း​လျှော်​ပေးလိုက်​ဦး"
"အင်း စစ်​"
​ကေသီက စစ်​ညှပ်​ပေးပြီးသွား​သော က​လေးမကို​ခေါ်ပြီး​ခေါင်းသွား​လျှော်​ပေး​တော့မှ စစ်​ကောင်​တာမှာလာထိုင်​ရ​တော့သည်​။
ဟူး....မကလဲ ဖုန်းဆက်​မလာဘူး...ပန်း​တွေများညှပ်​နေပီလားမသိ
မက​နေ့လယ်​ဖက်​တွေသိပ်​အား​လေ့မရှိ​တော့ စစ်​တို့စကား​ပြောချိန်​ကမနက်​အ​စောနဲ့ ညဖက်​ပဲ​ပြောခွင့်​ရသည်​။ မဆီကို​ရောက်​သွားပြီးကာမှ စစ်​နှလုံးသားရဲ့အ​ဖြေက မ ဟုသာပိုပြီး​သေချာစွာအ​ဖြေထွက်​နေ​လေ​တော့သည်​။ သို့​သော်​စစ်​အ​ပေါ်ဂရုစိုက်​တတ်​သော ကိုကို့ကို​တော့လမ်းမခွဲရက်​ပြန်​။ ချစ်​လားဆို​တော့လဲ ကိုကို့ကိုလဲချစ်​သည်​ပဲ။ မနဲ့ယှဉ်​လိုက်​ရင်​တော့ ဘာမှမ​ပြောပ​လောက်​။
မကိုလဲ ချစ်​တယ်​လို့ဝန်​မခံရဲ။ လက်​ရှိချစ်​သူရှိ​နေတာသိရက်​နဲ့မကိုသွား​ပြောရင်​မုန်းတာ​တောင်​ခံရမည်​လေ။
"စစ်​အပြင်​မှာ ဆံပင်​ဖြောင့်​မလို့တဲ့ "
"လုပ်​လိုက်​လေ...တစ်​ယောက်​ပဲလား"
"အင်း အ​ရောင်​လဲတင်​မယ်​ညှပ်​လဲညှပ်​မယ်​ဆိုလို့"
နွမ်းလျ​နေ​သော ကိုယ်​ကိုမတ်​တပ်​ပြန်​ရပ်​ရန်​အား​တော့မရှိ။ သိူ့​သော်​ညှပ်​ရင်​စစ်​ကိုယ်​တိုင်​မှလွဲ၍ ခိုင်းစရာမရှိ။
📱📱📱📱
ဆံပင်​ညှပ်​နေစဉ်​နားကျပ်​တပ်​ထား​တော့ဖုန်းဝင်​လာတာနဲ့ကိုင်​လိုက်​သည်​။
"ဟလို"
"စစ်​လား မပါ..ဘာ​တွေလုပ်​နေလဲ"
ထူးထူးဆန်းဆန်း မဆီမှအဝင်​ဖုန်း​လေးမိူ့​အေး​အေး​ဆေး​ဆေး​ပြောချင်​သော်​လဲမအား​တော့
"စစ်​ဆံပင်​ညှပ်​ပေး​နေတာ မရဲ့"
"ဪ မအားဘူးလား မအားရင်​ချ​ပေးမယ်​လေ"
"ဟာ အားပါတယ်​တော့မဟုတ်​ပေမယ့်​ပြောလို့ရတယ်​လေ မ "
"လက်​တစ်​ဖက်​တည်းဘယ်​လိုညှပ်​မလဲ"
"Bluetooth နားကျပ်​တပ်​ထားတယ်​စစ်​အမြဲဖုန်း​ပြောရင်​နားကျပ်​နဲ့​ပြော​နေရတာ လက်​မအားလို့"
"ဟုတ်​ပါပြီ မ က ဒိအတိူင်းသတိရလို့ဆက်​လိုက်​တာပါ..စစ်​တို့​နေ​ကောင်းရဲ့လား"
ဒီအ​ပြော​လေး​တွေနဲ့တင်​စစ်​တို့ အကြိမ်​ကြိမ်​ကြွေဆင်းပြီးသား။.နွမ်းလျ​နေ​သောစိတ်​တောင်​ဘယ်​ပျောက်​သွားလဲမသိ
"​ကောင်းတယ်​မ မ​ကောခုဘာလုပ်​နေလဲ ပန်းမညှပ်​ဘူးလား"
"ပန်းစည်း​နေပြီ ဒီ​နေ့ညှပ်​တာအကုန်​လောပန်​ယူမှာ"
"​ထောတာပဲ မ​ဈေးသွားစရာမလိုဘူးပ"
"ဘယ်​ထောမှာလဲကွယ်​သူ့သမီးမင်္ဂလာ​ဆောင်​အတွက်​လေ စစ်​လဲသိသားနဲ့ မတို့ကစပ်​တူလုပ်​တာပါဆို"
"ဪ​မေ့လို့ပါ မကလဲ"
စိတ်​တော့မ​ကောင်း။ ဒါဆို ဒီ​နေ့အတွက်​ပိုက်​ဆံမဝင်​လောက်​ဘူး​ပေါ့။
"စစ်​...ချမ်းသာလာတဲ့အခါ မကိုအိမ်​ကွက်​လုပ်​စားဖို့ခြံကွက်​လေးဝယ်​ထား​ပေးမယ်​နော်​မ"
ဖုန်းထဲမှာ မို့​ပြောချင်​သလိုဖြစ်​စေချင်​သလို​ပြောရဲ​သော်​လဲတကယ်​တမ်းကျ စစ်​အ​ပြောကအပိုဖြစ်​သွားလား ဟာသလား​တော့မသိ။ ဖုန်းထဲမှ မကအသံတိုးတိုး​လေးရယ်​မော​နေသည်​။ စစ်​ဆံပင်​ညှပ်​ပေးတာခံ​နေတဲ့​ကောင်​မ​လေးကပြုံး​နေသည်​ကို မှန်​ထဲမှမြင်​လိုက်​ရ​တော့စစ်​တောင်​အောင့်​သက်​သက်​နဲ့မှန်​ထဲကိုပြန်​ပြုံးပြလိုက်​ရ​သေး။
"ဘာလဲ မ ရီတာလားလို့"
"မကဆု​တောင်း​ပေးရမှာ​ပေါ့...စစ်​ထီထိုး​တော့မလို့လား"
"မထိုးပါဘူး ထိုးမယ့်​ပိုက်​ဆံ​တွေစုထားမယ်​.စစ်​ကံကိုမစမ်းချင်​ဘူးမ. ကိုယ်​လုပ်​ကိုင်​လို့ရတာပဲစုမယ်​"
"ဟုတ်​ပါပြီ....စစ်​မ မအား​တော့ဘူး ပန်း​တွေတင်​ပေးရ​တော့မယ်​ချ​တော့မယ်​နော်​စစ်​လဲဂရုစိုက်​"
"ဟုတ်​....ဟုတ်​"
ဘာမှ​တောင်​မ​ပြောလိုက်​ရပဲ ဖုန်းချသွား​လေပြီ။ ဟင့်​မကအမြဲအဲ့လိုပဲ
....
ညကြီးမင်းကြီး အိပ်​ပျော်​နေပါမှ ဖုန်းလာခဲ့​တော့ စစ်​မှာဖြင့်​အ​မေနိုးသွားမှာလဲ​ကြောက်​ရ ။ ထူးထူးဆန်းဆန်း ညကြီးနက်​မှ​ခေါ်လာတဲ့ဖုန်းကကိုကို့ဖုန်းဆို​တော့မကိုင်​ရင်​လဲ အပြစ်​ပြောခံရမှာမို့။ ဖုန်းကအသံပိတ်​လိုက်​ပြီးကိုင်​ကာ အသာထ၍ ဘုရားခန်းကိုဖြတ်​လေသာ​ဆောင်​တံခါးကိုအသံမမြည်​အောင်​ဖွင့်​ပြီးထွက်​လာ​ပြောရ​လေသည်​။
"ဟလို ကိုကို ဘာလို့အိပ်​ချိန်​မှဖုန်းဆက်​ရတာတုန်း"
"ကိုင်​သားပဲ ခ​လေး ကိုကို ခ​လေးကိုလွမ်းလို့ပါ"
မကိုင်​လို့လဲမရ။.ခုတ​လော ကိုကို စစ်​အ​ပေါ်တအားရစ်​တတ်​လာသည်​လေ။ မကိုင်​ရင်​ပြောမဆုံးဖြစ်​နေလိမ့်​မည်​။
"ည​နေကပဲ​ပြောထားပြီ​လေ ခုကိုကိုကဘယ်​မှာလဲ"
"အပြင်​မှာ သူငယ်​ချင်းတစ်​ယောက်​ညစာလိုက်​ကျွေးတာနဲ့ "
စစ်​လက်​မှနာရီကြည့်​လိုက်​တော့ ညဆယ်​နာရီ​တောင်​စွန်းစွန်းဖြစ်​နေပြိ​လေ။
"ဟင်​...ကိုကို အချိန်​လဲကြည့်​ဦး ဒါအပြင်​မှာ​နေရမယ့်​အချိန်​လားလို့"
"ဘာမှမဖြစ်​ပါဘူး ရန်​ကုန်​လေ ခ​လေးရဲ့ စိတ်​ပူစရာမရှိပူမ​နေနဲ့ ကိုကိုဘာမှမဖြစ်​ဘူးသိလား လွမ်းတယ်​ခ​လေးရယ်​ကိုကို့ကိုချစ်​သေးရဲ့လား"
"ကိုကိုရယ်​ကိုယ့်​ကိုကိုယ်​ဘာလဲဆိုတာ​မေ့​နေတာလား ဘာလို့ဒီအချိန်​ထိအပြင်​မှာ​နေ​နေတာလဲ ခုသူငယ်​ချင်းဆိုတာ​ယောက်ျား​လေးမလား"
"​တော်​.....​တော်​တော့ စစ်​.... မိန်းက​လေးဆိုပြီး​ပြောမလို့လား...ဘာဖြစ်​လဲမိန်းမလဲ ညအပြင်​မထွက်​ရဘူး​ပြောလို့လား....​နောက်​ထပ်​စစ်​ကိုကို့ကိုမိန်းမတစ်​ယောက်​လိုမြင်​နေတာမျိုး​ပြောမိရင်​ကိုကိုစိတ်​ဆိုးမှာ​နော်​"
ကိုကို​အော်​လိုက်​သံ​ကြောင့်​စစ်​ဖြင့်​လန့်​သွားရသည်​။ စစ်​ပြောတာ အမှားမှမပါတာကိုကိုရယ်​။
"ကိုကို​သောက်​ထားတယ်​ထင်​တယ်​ကိုကို ခုပဲပြန်​လိုက်​တော့​နော်​စစ်​ကိုချစ်​ရင်​ပြန်​ပါ​နော်​"
"အင်​သောက်​ထားတယ်​ခုတ​လော ခ​လေးကိုကို့ကို​ရှောင်​နေတယ်​နော်​ဖုန်းလဲအရင်​လိုသိပ်​မကိုင်​ဘူး ကိုင်​တော့လဲမအားရတာနဲ့ ခ​လေးဘာ​တွေဖြစ်​နေတာလဲ"
"​ရှောင်​နေတာမဟုတ်​ပါဘူးကိုကိုရယ်​....စစ်​တကယ်​မအားလို့ပါ ကိုကို​ခေါ်ထားလဲစစ်​ပြန်​ခေါ်​နေတာပဲ​လေ ခု​တော့အိမ်​ပြန်​တော့​နော်​စစ်​လဲအ​မေနိုးမစိုးလို့အပြင်​ထွက်​ပြော​နေရတာအဆင်​မ​ပြေလို့ပါကိုကိုရယ်​ကိုကိုအိမ်​ရောက်​ရင်​စစ်​ဆီစာပို့​နော်​စစ်​စောင့်​နေမယ်​ဒါပဲ​နော်​စစ်​ကိုချစ်​ရင်​ပြန်​ပါ​နော်​"
​ပြောပြီး ဖုန်းချပစ်​လိုက်​သည်​။ မဟုတ်​ရင်​တော့ မလွယ်​။​သောက်​ထားလျှင်​ကိုကိုက​သွေးဆိုးတတ်​သည်​။ထို့​ကြောင့်​ချော့ကာ​ခြောက်​ကာနဲ့ စစ်​ဖုန်းချပြီးအိပ်​ခန်းအတွင်းတိတ်​တဆိတ်​ပြန်​ဝင်​လာ​တော့​မေ​မေမနိုးလာ​သေးလို့​တော်​သေးသည်​။ အ​မေ့​ဘေးအသာ​လေးဝင်​လှဲရင်း​စောင်​ခေါင်းမြီးခြုံကာ​စောင်​ခေါင်းအတွင်းကိုကိုပို့လာမည့်​စာကို​စောင့်​နေလိုက်​သည်​။
ရှစ်​ခွဲ​လောက်​ကမနဲ့​ပြောထား​သောစာများကိုပြန်​ဖတ်​ရင်း
စစ်​လဲ​စော​စောအိပ်​တော့​နော်​မ ပင်​ပန်းလို့အိပ်​နှင့်​မယ်​ဆိုပြီးမ အိပ်​သွားတည်းကစစ်​လဲလိုက်​အိပ်​တာခုကိုကိုဖုန်းဆက်​နှိုးမှပဲနိုးလာရသည်​လေ။ မနက်​ကျရင်​ပချိန်​မ​တေယ်​အထိ လိုင်းသုံးခဲ့တဲ့စစ်​ကို​တော့ဆူ​နေဦးမှာမြင်​ယောင်​သေး။
....
မြို့ထဲကို​နေကပူပြင်း​နေတာမို့မလာချင်​လုပ်​နေတာ​ပေမယ့်​အ​မေတို့အတွက်​ကန်​တော့ဖို့ဆိုပြီးကိုဟိန်းကပိုက်​ဆံ​ပေးထား​တော့ တစ်​ခုခုဝယ်​ရန်​လာရသည်​။ အ​ဖေ့ကိုပိုက်​ဆံကန်​တော့ရင်​အရက်​သောက်​ဖို့ပဲဖြစ်​သွားမှာ၊ အ​မေ့ကိုပိုက်​ဆံကန်​တော့ရင်​လဲ မီးဖို​ချောင်​စရိတ်​ထဲပဲပါသွားမှာမို့ အ​ဖေ့တွက်​ပုဆိုး​လေးအ​မေ့တွက်​ထမီ​လေးဝယ်​ပြီးကန်​တော့ရန်​သွေးဆုံးဖြတ်​ထားသည်​လေ။ ကိုဟိန်းကလဲပိုက်​ဆံသာထုတ်​ပေးပြီး​သွေးဝယ်​ချင်​တာဝယ်​ဟု​ပြောတာကိုး။
​ဈေးအတွင်း ပုဆိုးနှစ်​ထည်​ထမီနှစ်​ထည်​ဝယ်​လာပြီး ပိုက်​ဆံကဖြင့်​လောက်​တယ်​ဆိုရုံ​လေး။ ဆိုင်​ကယ်​ဆီဖိုးရယ်​အ​မေမှာလိုက်​တဲ့ သ​ဘောင်္မျိုး​စေ့ဖိုးရယ်​တော့​သွေးစုထားတဲ့ပိုက်​ဆံထဲကပဲ့ပါသွားရ​ချေပြီ။
ပြန်​နေပါပြီဆိုမှကံဆိုးချင်​ပုံဖြင့်​သီ​ပေါတံတား​တောင်​မ​ကျော်​ဖြတ်​ရ​သေး ဘီးက​ပေါက်​တော့သည်​။
ပိုက်​ဆံကလဲအပိုပါမလာ​တော့။ မြို့ထဲတွင်​ကိုဟိန်းလဲရှိမ​နေ။သူတို့ရုံးအဖွဲ့လားရှိုးကိုအလုပ်​ကိစ္စဖြင့်​မ​နေ့တည်းကသွားခဲ့တာပြန်​မ​ရောက်​သေး။​သွေးတစ်​ယောက်​ဒုက္ခလှလှ​တွေ့​တော့သည်​။ ဖုန်းလဲပါမလာ။ အခုမှအပြင်​သွားရင်​ဖုန်းမယူတတ်​ပါသည့်​သွေး အကြီးအကျယ်​နောင်​တရ​တော့သည်​။
ကျွတ်​ကျွတ်​အိတ်​တွေဆိုင်​ကယ်​လက်​ကိုင်​မှာချိတ်​ပြီး ဆိုင်​ကယ်​ဆင်းတွန်း​နေရသည်​မှာလဲ​နေပူ​ပူ​အောက်​မှာမို့အဆင်​မ​ပြေလှ။​ဆိုင်​ကယ်​ပြင်​ဆိုင်​လဲ မ​တွေ့။
"​ဟေး....​သွေး ဘယ်​လဲဟ"
အ​ရေးထဲဆိုင်​ကယ်​တွန်း​နေပါတယ်​ဆို လမ်းတစ်​ဘက်​ခြမ်း အိမ်​ထဲမှ​ခေါ်လိုက်​သောအသံ​ကြောင့်​ကြည့်​မိ​တော့
"ဟင်​ရာဇာ"
ဟုတ်​သည်​။​သွေးမှန်း​သေချာသွား​တော့ရာဇာလဲအိမ်​ထဲမှထွက်​လာသည်​။​သွေးအ​ရေး​ပေါ်အချိန်​တိုင်းနတ်​သားလို​ပေါ်ထွက်​အားကိုးရတဲ့ရာဇာဆို​သော​မောင်​မင်းကြိးသား။
"ဘာဖြစ်​လို့လဲ ဆိုင်​ကယ်​က"
"ဘီး​ပေါက်​သွားလို့ ရာဇာရဲ့...နင်​ဘာလုပ်​နေတာ"
"ငါလား ဒါငါ့သူငယ်​ချင်းအိမ်​လေ...အလည်​လာရင်းနဲ့နင့်​တွေ့လို့​ခေါ်တာ...ဒါနဲ့နင်​ဘယ်​ထိတွန်းမလို့တုန်း"
"အိမ်​ထိ​ပေါ့ဟ "
"ဘာရယ်​အိမ်​ထိ နင့်​အိမ်​မ​ရောက်​ခင်​နင်​အသက်​မှရှိပါဦးမလား...ဘီး​ပေါက်​နေတာမဖာပဲနဲ့"
"ဖာရ​အောင်​ငါပိုက်​ဆံလဲအပိုပါမလာဘူးဟဲ့ ပြီးဆိုင်​လဲဘယ်​နားမှန်းမသိဘူး"
"​အေ့ဟ အထင်​ကြိးစရာသီ​ပေါသူပဲ...လာ လာ ဟိုဖင်​လမ်းချိုးထဲမှာဆိုင်​ရှိတယ်​"
​ပြော​ပြောဆိုဆိုနဲ့ရာဇာက​သွေးဆိုင်​ကယ်​ကိုကူတွန်းသွား​လေပြီ။ ပိုက်​ဆံမပါ​ပေမယ့်​ရာဇာဆို​တော့​သွေးအားနာစရာမလို​ပေ။ ကံဆိုးချင်​တော့ ဆိုင်​ကယ်​ပြင်​ဆိုင်​က ပိတ်​ထား​လေသည်​။
"​ဟေ့ ညီ​လေး ဒီ​နေ့ဆိုင်​မဖွင့်​ဘူးလား"
"ဦး​လေး​ကျောက်​မဲဆင်းသွားလို့ အကိုရ ပြန်​တော့လာ​နေပါပြီ"
"ဆိုင်​ကယ်​ဘီး​ပေါက်​နေလို့"
"ဪ ထားခဲ့​လေ အကို ဦး​လေးပြန်​လာရင်​လုပ်​ပေးလိမ့်​မယ်​မနက်​ဖြန်​မနက်​လာယူလို့ရတယ်​မဟုတ်​လဲ ည​နေ​စောင်းရင်​ရပြီ​ဗျ"
"ကဲ မိ​သွေး ဘယ်​လိုလဲ ထားခဲ့မှာလား တခြားဆိုင်​သွားမလား"
​သွေးစဉ်းစားကြည့်​တော့​နောက်​တစ်​ဆိုင်​သွားဖို့ဆို​တာဘယ်​လောက်​တောင်​ဝေး​နေဦးမလဲမသိ။​သွေးလဲဆက်​မတွန်းနိုင်​တော့။ ပြင်​ပြီးရင်​လဲ လက်​ခပိုက်​ဆံ​သွေးဆီမှာ မရှိ​တော့။ ကျွတ်​တွေဝယ်​ရင်​ဝယ်​နေရဦးမှာမို့ ရာဇာကိုလဲအား​တော့နာသည်​။ ထို့​ကြောင့်​ထားခဲ့ရန်​ဆုံးဖြတ်​ကာ
"ထားခဲ့မယ်​ရာဇာ ငါ ည​နေမှငြိမ်းကိုလာယူခိုင်းလိုက်​မယ်​ထင်​တယ်​"
"အင်း ဒါဆို ထားခဲ့မယ်​ညီ​လေး ည​နေမှလာယူမယ်​နော်​"
"ဟုတ်​အကို ည​နေ​သေချာရပါပြီ"
ဆိုင်​ကယ်​ထားခဲ့ပြီးလမ်းမကြီးဖက်​လမ်း​လျှောက်​ပြန်​ထွက်​လာကြသည်​။
"ဘာ​တွေး​နေလဲ​သွေး ပြန်​ရမှာစိတ်​ပူ​နေလား မပူပါနဲ့ ငါပြန်​ပို့​ပေးမယ်​ခဏ​လေး​နေဦး ငါဆိုင်​ကယ်​သွားယူဦးမယ်​"
"အင်း...​ကျေးဇူးပဲ ရာဇာရယ်​"
ရာဇာ သူ့သူငယ်​ချင်းအိမ်​မှာရပ်​ခဲ့တဲ့သူ့ဆိုင်​ကယ်​ယူပြီးအိမ်​အထိ လိုက်​ပို့​ပေးသည်​။ အိမ်​မှာ ဘယ်​သူမှမရှိတာနဲ့
"ရာဇာ ဝင်​ဦး​လေဟာ အ​မေတို့​တော့ခြံထဲ​ရောက်​နေပြီ"
"မဝင်​တော့ပါဘူး ည​နေမှ နင်​သွားယူလိုက်​နော်​ဆိုင်​မှတ်​မိတယ်​မလား"
"မှတ်​မိတာ​ပေါ့ဟဲ့ ငါ့များအထင်​သေးလို့"
"​အေ့ပါကွာအထင်​လဲကြီးစရာကိုး​လေ...ငါ သွားပြီ​နော်​"
.ရာဇာ ပြန်​ပြီး​သွေးလဲ ခြံထဲလဲသွားပျင်းတာနဲ့ ဖုန်းထိုင်​ဆော့​နေလိုက်​သည်​။
"Hi မ"
လိုင်းတက်​တာနဲ့ကို စစ်​စာကတန်း​ရောက်​တော့တာပင်​။ တ​နေကုန်​လိုင်း​ပေါ်ရှိ​နေလားမသိ။
"အင်း မ ခုမှ​ဈေးကပြန်​ရောက်​တာ ဘီးက​ပေါက်​နေ​သေး ဆိုင်​မှာထားခဲ့ရတာ"
"ဟင်​ဒါဆို မ ဘာနဲ့အိမ်​ပြန်​လာတာလဲ"
"သူငယ်​ချင်းနဲ့​တွေ့လို့သူလိုက်​ပို့​ပေးတာ​လေ "
"ဟုတ်​လား သူငယ်​ချင်း က မိန်းမလားဟင်​"
"မဟုတ်​ပါဘူး​ယောက်ျား​လေး မတို့​ကျောင်းတုန်းကသူငယ်​ချင်း"
ဒီ​နေ့ စစ်​ဆိုင်​လူနည်း​နေလားမသ်​။ လိုင်းပဲအဆက်​မပြတ်​သုံး။ အရင်​ကစာပို့​နေရင်း​တောင်​အလုပ်​ပေါ်လာရင်​ဆင်းတတ်​တာ။ ခုကတန်းပြိ်းစာပြန်​နေ​တော့တာ။​သွေးလဲလိုင်းတက်​တာနဲ့အရင်​လိုတခြားသူ​တွေနဲ့လဲမ​ပြောဖြစ်​..သူငယ်​ချင်း​တွေလဲလာမ​ပြော...အမြဲလိုလို စစ်​နဲ့သာ​ပြောဖြစ်​နေတာ​လေ
"မ ..."
",ရှင်​"
"မကို စစ်​ပြောစရာရှိတယ်​"
"​ပြော​လေ စစ်​"
"မ စိတ်​မဆိုးရဘူး​နော်​ပြီး​တော့စစ်​ကိုအခင်​အမင်​မပျက်​ပါဘူးလို့ကတိ​ပေး"
ဘာများ​ပြောမှာပါလိမ့်​။ မဟုတ်​ရင်​ရည်းစားစကား​ပြောဖို့စကားပလ္လင်​ခံ​နေသလိုပင်​။
"စိတ်​မဆိုးပါဘူး မက​တော်​ရုံစိတ်​မဆိုးတတ်​ဘူး​ပြောကြည့်​ပါ မ စိတ်​ဆိုး​အောင်​စစ်​မလုပ်​ဖူးဆိုတာ မ ယုံတယ်​"
"ဟုတ်​မ မကို စစ်​ချစ်​တယ်​ဟို​လေ မ စစ်​ကိုစိတ်​မဆိုးရဘူး​နော်​စစ်​မှာချစ်​သူရှိတာမှန်​ပေမယ့်​စစ်​မကိုလဲချစ်​နေတယ်​မရယ်​တစ်​ချိန်​ချိန်​မှာစစ်​တစုံတရာဖြစ်​ခဲ့ရင်​မကိုချစ်​တဲ့အ​ကြောင်းမ​ပြောရ​သေးတဲ့အတွက်​နောင်​တရမ​နေချင်​လို့ပါ"
ဟင်​...ဘယ်​လို​တောင်​လား။ သူ့ချစ်​သူနဲ့ငါကဘာဆိုင်​လို့လဲ။ သူ့ဘာသူချစ်​နေတာကိုအဆန်းလာလုပ်​။
"မလဲစစ်​ကိုချစ်​သားပဲ ညီမ​လေးရယ်​ဘာလို့စိတ်​ဆိုးရမှာလဲ"
"ဟင့်​အင်း မ စစ်​က မကိုအစ်​မလိုချစ်​နေတာ မဟုတ်​ဖူး ချစ်​သူရည်းစားလိုချစ်​နေတာပါ မ မကိုစစ်​အရမ်းချစ်​တယ်​စစ်​ကို မျက်​နှာများသူခြံခုန်​သူဆိုပြီး​တော့ မ မမုန်းလိုက်​ပါနဲ့​နော်​စစ်​တောင်းပန်​ပါတယ်​"
စစ်​စကား​တွေအတွက်​သွေးမှာ ဘာပြန်​ပြောရမည်​မသိ။ ရင်​ထဲမှာဟာခနဲကိုဖြစ်​လို့။ မိန်းမတစ်​ယောက်​ကမိန်းမတစ်​ယောက်​ကိုဒီလိုလဲချစ်​ရေးဆိုလို့ရသတဲ့လား။
ငါ့ဖက်​ကညီမတစ်​ယောက်​လိုသူငယ်​ချင်းတစ်​ယောက်​လိုခင်​နေတာကို သူကဘာထ​ဖောက်​လာတာလဲ။ ငါ့ကိုများရည်းစားမရှိဘူးဆိုပြီးအလကားလာ​ကြောင်​နေတာလား။
စိတ်​တွေလဲပျက်​လှပါဘိ။
စကားမပြန်​ရင်​မ​ကောင်းတာနဲ့ စိတ်​မပါလှစွာ​ရေးပို့မိပြန်​သည်​။
"ဒီ​နေ့ ဆိုင်​ပိတ်​တာလား"
"မပိတ်​ပါဘူး မ စစ်​က​နေမ​ကောင်း လို့​ဆေးသွင်း​နေတာ"
အလကား...ငါ သနား​အောင်​ပြော​နေတာ ...
"Vc​ပြောရ​အောင်​ရလား"
"အ​မေရှိ​နေတယ်​မ​ပြောလို့မရဘူး"
သိသားပဲ ညာ​နေမှန်း....ငါ့ကိုငတုံးမှတ်​နေတယ်​...စစ်​ရယ်​ငါကသာစိတ်​ရင်းနဲ့ခင်​တာ နင်​ဒီလိုအ​ပျော်​ကစားစရာထင်​နေတယ်​...ရှက်​လိုက်​တာဟာ...
"ပုံပြ​လေ"
"ခဏ "
ခဏဆိူပြီးပုံပို့လာသည်​။ ဟုတ်​သည်​။​ဆေးပိုက်​တန်းလန်းနဲ့ပါပဲ။ စစ်​မျက်​နှာ​လေး​တောင်​အနီ​ရောင်​လေးဖြစ်​လို့​နေတာ။ သူ့အ​မေက​တော့ကုတင်​ခြေရင်းဖက်​မှာဘာလုပ်​နေလဲမသိ။
"ဂရုစိုက်​ဦး ကျန်းမာ​ရေး "
"မ စစ်​ကိုစိတ်​မဆိုးနဲ့​နော်​အရမ်းချစ်​လို့​အောင့်​မထားနိုင်​လို့ပါ မ ပြန်​ချစ်​ပါ​စေဆိုပြီးမ​မျှော်​လင့်​ထားပါဘူး မ အရင်​လိုပဲခင်​နေ​ပေး​နော်​စစ်​ကချစ်​ရုံချစ်​မှာပါ ချစ်​တဲ့အ​ကြောင်း​လေးပဲမသိ​အောင်​ပြောပြရုံပါ မကိုပြန်​ချစ်​ပေးပါလို့မ​တောင်းဆိုပါဘူးရှင်​"
"​ဆေးသွင်းထားတယ်​မလား အိပ်​တော့ မလဲမအား​တော့ဘူး ဆင်းပီ"
လိုင်း တန်းဆင်းပြီးဖုန်းပါပိတ်​လိုက်​သည်​။​လော​လောဆယ်​ဒီဖုန်းလဲမလိုချင်​တော့။ စစ်​ကိုလဲစကား​ပြောချင်​စိတ်​မရှိ​တော့။ အ​မေတိူ့များ သိရင်​သွေး​တော့အရိုက်​ခံရဦးမှာကျိန်း​သေပင်​။
ငါက ဘာလဲဟာ...ငါ့ကိုမှ ဘာလို့လဲ...
စစ်​ရာ မုန်းလိုက်​တာ
ရှက်​တယ်​ဆိုတာထက်​ရင်​မှာစိုးထိတ်​လွန်း​နေတဲ့ခံစားချက်​ကြောင့်​ငိုချင်​သလိုလိုဖြစ်​လာကာ မျက်​ရည်​တွေကျဆင်းလာ​တော့​လေသည်​။
.
Next