ထင်းရှူးမြေမှာ လွမ်းရိပ်တို့ဝေ ထင္းရွဴ းေျမမွာ လြမ္းရိပ္တို႔ေ၀

32

"သိပ်​ပျော်​နေကြတယ်​ပေါ့"
ခြံဝင်းတံခါး​သော့ဖွင့်​ပြီး ဆိုင်​ကယ်​ကိုတွန်းဝင်​လိုက်​တာနဲ့ နန်းတစ်​ယောက်​မားမားကြီးရပ်​ပြီးဆီးကြို​နေ​လေသည်​။
"နန်း...နင်​ဒီကိုဘယ်​လိုလုပ်​ရောက်​လာတာလဲ"
ဟု စစ်​အံ့သြစွာ​ပြော​တော့ နန်းကမျက်​နှာကြီးရှစ်​ခေါက်​ချိုးလျှက်​သွေးဖက်​သို့ကြည့်​ကာ
"ဒီအစ်​မကဘယ်​က​နေ​ရောက်​လာတာလဲ"
​သွေးဘာမှပြန်​မ​ပြောနိုင်​ခင်​စစ်​က နန်းလက်​ပြေးဆွဲကာအိမ်​ဖက်​သို့​ခေါ်သွား​လေသည်​၊
"မလည်းလာခဲ့...အပြင်​မှာ​အေး​နေပြီ....နန်းလဲဘာမှမ​ပြောနဲ့ဦး အိမ်​ထဲ​ရောက်​မှငါရှင်းပြမယ်​"
အိမ်​ထဲ​ရောက်​တော့လဲ စစ်​ကသာ ထိုင်​ခုံမှာထိုင်​နေ​ပေမယ့်​နန်းနဲ့​သွေးကတစ်​ဖက်​စီမှာမတ်​တပ်​။ အကယ်​၍ နန်းသာမီးနဂါးဆိုရင်​သွေးတစ်​ယောက်​သူ့မျက်​စောင်းမာန်​ဖြင့်​ပြာကျ​နေတာကြာ​ပေါ့။
"မ ထိုင်​လေ...နန်း ထိုင်​လေဟာ...ဘယ့်​နှယ်​ရန်​သူကြီးပြန်​တွေ့​နေရသလိုပဲ"
နန်းကို​ကောစစ်​ကို​ကောထိုင်​ဖို့​ပြောပြီး စစ်​က​သွေးကိုတွဲကာထိုင်​စေလိုက်​သည်​၊ နန်းတစ်​ယောက်​တော့နှုတ်​ဆိတ်​ပြီး အလိုမကျသလိုကြည့်​နေသည်​။
"အမှန်​က မ ငါ့အ​ပေါ်သစ္စာ​ဖောက်​ခဲ့တာမဟုတ်​ဖူး နန်း...တကယ်​တော့အဲ့ဒါက........"
စစ်​ရှင်းပြ​နေတဲ့ စကားကိုနန်း​တော့ကြားလားမကြားလားမသိ။ နားလည်​လားမလည်​လားမသိ။​သွေးလုပ်​ခဲ့တဲ့အပြစ်​ကအကြီးကြီးကို စစ်​ပြန်​ပြောပြ​နေ​တော့​သွေးအပြစ်​ရယ်​လို့သက်​သေပြစရာပင်​မရှိ​တော့​အောင်​သွယ်​ဝိုက်​၍​ပြောပြသွားသည်​၊ မျက်​နှာချင်းဆိုင်​က နန်းဆီလဲမကြည့်​ရဲ။ စစ်​မျက်​နှာကိုပဲအားကိုးတကြီးဖြင့်​ကြည့်​နေရသည်​။
​သွေး​ကြောင့်​များသူတို့မိသားစု​သွေးကွဲသွားခဲ့လျှင်​....။
"ငါ နာကျင်​ပြီးခံစားရတယ်​ဆိုတာ မနဲ့ယှဉ်​ရင်​အမှုံအစ​လေးပါ နန်းရယ်​....မကိုစိတ်​မဆိုးပါနဲ့​နော်​...."
သူ့ညီမကို​ချော့​မော့​နေ​သော စစ်​အားသနားလာသဖြင့်​သွေးလည်းပဲ
"အစ်​မလဲ​တောင်းပန်​ပါတယ်​နန်း....​နောက်​တစ်​ခါထပ်​မဖြစ်​စေရပါဘူး​နော်​...အစ်​မအ​ပေါ်ကိုဘယ်​လိုပဲမြင်​မြင်​စစ်​အ​ပေါ်​တော့စိတ်​မဆိုးလိုက်​ပါနဲ့...စစ်​အမှားမဟုတ်​ပါဘူး အစ်​မအမှားပါ....နန်းမကြိုက်​ဘူးဆိုရင်​အစ်​မဒီက​နေခုပဲထွက်​သွားပါ့မယ်​"
​ပြောရင်းငိုချင်​လာသည်​၊ အမြင်​အာရုံ​တွေ​ဝေဝါးလာတာနဲ့မျက်​ရည်​တွေဝဲ​နေပြီမှန်းသိသည်​။​ပေါ်တင်​လဲမျက်​ရည်​ကျမပြရဲ၊​တော်​ကြာမျက်​ရည်​ချူတယ်​ပြောခံရမှာလဲစိုးရ​သေး။
"မ...ဘာ​ပြောလိုက်​တာလဲ...မပြန်​ရဘူး​နော်​"
စစ်​က​သွေးလက်​ကို​ယောင်​ယမ်းပြီးထကိုင်​တော့​သွေးရုန်းလိုက်​သည်​။ နန်းဘာမှမ​ပြောပဲ ကြည့်​နေပြီးမှ
"ဘယ်​သူက မကြိုက်​ဘူးဆိူပြီး ထွက်​သွားခိုင်း​နေလို့လဲ....မဟုတ်​ဖူးဆိုရင်​ပြီး​နေတဲ့ဟာကို...ပြီး​တော့နန်းကမမစစ်​အစား​ဒေါသထွက်​လို့ကို...မမစစ်​တောင်​ခွင့်​လွှတ်​နိုင်​သေးတာပဲ..တကယ်​ကနန်းနဲ့မှမဆိုင်​တာ"
"တကယ်​လားဟင်​...နန်း..."
​သွေးတစ်​ယောက်​မယုံနိုင်​သလိုဖြစ်​နေပြီး စစ်​က​တော့နန်းကို​ပြေးဖက်​လိုက်​သည်​။
"​တော်​ပါ....​နောက်​ဆို ကိုယ့်​လူကိုယ်​နိုင်​အောင်​ထိန်းကြ...နန်းကိုမ​ပြောပဲ အတူ​နေ​နေတာ​တော့​တော်​တော်​ကိုလွန်​တယ်​..."
"နန်းကဘယ်​လိုသိတာလဲ"
"​နေ့ခင်းကပစ္စည်းလာပို့​တော့​မွေတို့​ပြော​နေကြတယ်​လေ....မမစစ်​ဆီမှာဧည့်​သည်​ရောက်​နေတယ်​တဲ့...အဲ့ဒါအစ်​မ​သွေးပဲဆိုတာသိလိူ့တမင်​စောင့်​နေတာ"
စကားသာ​ပြေလည်​ရာ​ပြေလည်​ကြောင်း​ပြော​နေ​ပေမယ့်​နန်းတစ်​ယောက်​စိတ်​ကောက်​မ​ပြေ​သေးမှန်း​သွေးသိ​နေတာမို့ ဘာမှဝင်​မ​ပြောရဲ။ ငြိမ်​ကုပ်​၍သာ​နေ​နေလိုက်​သည်​။
"ဟုတ်​ပါပြီ....ငါမကိုအရင်​မြင်​ဖူး​အောင်​လည်းနင်​ပဲလုပ်​ပေးခဲ့တာကို....ပြီး မနဲ့​တွေ့ခွင့်​ရ​အောင်​လဲနင်​ပဲဖန်​တီး​ပေးတာကို....ခုလိုအချိန်​မှာလဲကွဲရမယ့်​အစားအတူတူ​နေဖို့နင်​ပဲအကြံ​ပေးပါဟယ်​...​နော်​...."
"ဟွန့်​မျက်​နှာကိုက ချီးကိုင်​မိထားသလိုနဲ့...ဘာပဲဖြစ်​ဖြစ်​တောင်းပန်​တာတစ်​ခုတည်းနဲ့​တော့ စိတ်​မ​ပြေနိုင်​ဘူး"
"နင်​ဘာလိုချင်​လို့လဲဟင်​...​ပြော​လေ"
"​နေ့လယ်​စာမစားရ​သေးဘူးခုထိ...​ဒေါသဖြစ်​လို့ဘာမှမစားနိုင်​သေးတာ...အဲ့ဒါ ခုလိုက်​ကျွေးကြ...မမစစ်​ပိုက်​ဆံနဲ့မဟုတ်​ဘူး....ဟိုအစ်​မ​ကျွေးရမယ်​"
​မြှားဦးက​သွေးဖက်​လှည့်​လာ​တော့မှ​သွေးက ပြုံးရင်း
"ရပါတယ်​ခွင့်​လွှတ်​ပေးတာနဲ့တင်​ကျေးဇူးတင်​နေပါပြီ ကြိုက်​တာသာစားပါ"
သူတို့​လေး​တွေနဲ့အဆင်​ပြေဖို့​သွေးလက်​ခံလိုက်​ရသည်​။ အပြန်​လမ်းစရိတ်​မရှိ​တော့ရင်​တောင်​မှ​ပေါ့။ စစ်​က​လေးက​တော့မျက်​နှာငယ်​လေးနဲ့။
ဤသို့နှင့်​တောင်​ကြီးမြို့ရဲ့ အကင်​တန်းဆီသို့သုံး​ယောက်​သား​ရောက်​သွား​လေသည်​။ နန်းက​တော့ အားမနာလျှာမကျိုးတမ်းစား​နေ​ပေမယ့်​စစ်​က​တော့​သွေးမျက်​နှာ​လေးတစ်​ကြည့်​ကြည့်​ဖြစ်​လို့​နေသည်​။
နားနားကပ်​ကာ
"မ.စိုက်​ရှင်းထား​နော်​...စစ်​ပြန်​ပေးမယ်​သိလား....အဲ့​ကောင်​မစားရင်​အနည်းဆုံးနှစ်​သောင်းနဲ့အထက်​ပဲ​လျော့ကိန်းမရှိဘူး"
"အင်းပါ...မမှာပါပါတယ်​...စစ်​လဲစား​လေ...မ​တောင်​ဆာ​နေပြီကို"
"ဟုတ်​...မ"
အစားအ​သောက်​နဲ့​တွေ့ရင်​ခေါင်းမ​ဖော်​တမ်းစားတတ်​တဲ့ နန်းသည်​မကိုအားနာရ​ကောင်းမှန်းမသိ။
အိမ်​တောင်​ပြန်​မအိပ်​တော့ဘူးလုပ်​နေလို့ မနည်း​ချော့​မော့ပြီးပြန်​ပို့​ပေးလိုက်​ရသည်​။ ဒါ စစ်​အ​ပေါ်အနိုင်​ရတုန်းဂျီကျတာပင်​။
မက​တော့အိမ်​ရောက်​ကာမှ အသက်​ကိုရဲရဲရှူ ရဲ​တော့သည်​။
"မ...လန့်​သွားလား"
အိမ်​တံခါး​လေးပိတ်​ပြီး​သွေးပုခုံးကိုလာဖက်​ပြီး​ပြော​တော့
"လန့်​တာ​ပေါ့...မလန့်​ပဲ​နေမလား"
"နန်းကအဲ့လိုပဲ....ခုလဲသူ​ကျေနပ်​ပြီပဲဟာ...စိတ်​အေး​အေးထား​နော်​...စစ်​ကမကို​တောင်​အားနာတယ်​သိလား"
"ရပါတယ်​...သူနားလည်​သေးလို့​တော်​သေးပါ...မဟုတ်​ရင်​စစ်​နဲ့မ​ဝေးမှာ"
မျက်​နှာငယ်​လေးဖြင့်​ပြိုမလိုဖြစ်​နေ​သောမိုး​ကောင်း​ကင်​ကြီးနှယ်​မို့လို့​သွေးကစစ်​ပါးပြင်​အားလက်​နှစ်​ဖက်​ဖြင့်​ညှပ်​ကိုင်​ရင်း​ပြောလိုက်​သည်​။ ဒါ​တောင်​မျက်​နှာ​တော်​ကကြည်​လင်​ပုံမရ​သေး။
"ကဲပါ....ဘာမှစိတ်​မ​ကောင်းမဖြစ်​နဲ့​တော့​နော်​....စစ်​နဲ့ပတ်​သက်​ရင်​မက ဘာ်​သူ့​ခြေဖဝါး​အောက်​ပဲဝပ်​စင်းရဝပ်​စင်းရ သိက္ခာ​တွေမာန​တွေပါခဝါချပစ်​မှာမို့လို့"
အတိအလင်း​ပြောပြ​တော့ကာမှ ဘူးသီးလုံး​လောက်​မျက်​ရည်​ဥ​တွေအခိုင်​လိုက်​ကြွေကျလာသည်​။​သွေးဖက်​ကပြုံးမြ​နေသ​လောက်​စစ်​ကငိုသည်​။
"အဲ့လိုမလုပ်​ပါနဲ့ မက​လေးရဲ့....မကအဲ့လိုချစ်​ပြ​လေ စစ်​ကဝမ်းနည်း​လေပဲ"
"ဟင်​...ဘာလို့ဝမ်းနည်းမှာတုန်း​ပျော်​ရမှာ​လေ"
"မရဲ့အချစ်​တွေကို စစ်​ကမမှီမှာစိုးရိမ်​တာ....မ​လောက်​မချစ်​တတ်​မှာစိုးရိမ်​တာ"
"​ဟော....က​လေးမ​လေးရယ်​....မ ချစ်​တတ်​တယ်​ဆိုတာ စစ်​ရဲ့​ခြေဖဝါး​အောက်​က​မြေမှုံစာ​လေး​လောက်​ပဲရှိ​သေးတယ်​ကွယ်​....မငိုချလိုက်​ပါနဲ့....မ တစ်​နေကုန်​ပင်​ပန်းလာတယ်​....​ရေချိုးမှဖြစ်​မယ်​"
အ​ပေါ်ထပ်​အင်္ကျီကို စစ်​ရှေ့တွင်​ပင်​ချွတ်​လိုက်​တာ​ကြောင့်​မျက်​စိပြူးသွားရ​တော့သည်​။
"မ...မ...ဘာလို့ဒီမှာလာချွတ်​နေတာလဲ အထဲ​ရောက်​မှချွတ်​လေ"
အထဲ​ရောက်​မှ ချွတ်​ဆိုပြီး အကြည့်​တို့က​သွေးတစ်​ကိုယ်​လုံး​ပေါ်မှာပဲလွှမ်းခြုံ​နေသည်​။
"ဘာလို့လဲ...စစ်​လဲမနဲ့အတူချိုးမလို့လား...."
ဘယ်​လို​တောင်​sexyကျ​နေတဲ့မျက်​နှာ​ပေးမျိုးနဲ့​ပြောလိုက်​ပါလိမ့်​။ စစ်​မှာတကိုယ်​လုံး​တောင်​တုန်​ယင်​လာသလိုမို့။ အင်္ကျီချွတ်​နေတဲ့ မအား​ရေချိုးခန်းထဲသို့​နောက်​က​နေအတင်းတွန်းလွှတ်​ပြီး ထည့်​ပေးလိုက်​ရသည်​။ ဂျိန်းခနဲတံခါးပြန်​ဆွဲပိတ်​ပေးပြီးမှ တံခါးကို​ကျောမှီလျက်​ထိုင်​ချရင်း အခုန်​မြန်​နေ​သောရင်​ဘတ်​ကိုဖိလိုက်​သည်​။
ကိုယ့်​ချစ်​သူဆိုပြီးလဲ ကိုယ့်​ပိုင်​နက်​မှာဖြစ်​ပေမယ့်​လို့ကျူး​ကျော်​ခွင့်​ကတရားဝင်​မှမရှိ​သေးတာ​လေ။
မသာဒီထက်​ပိုပြီးချစ်​ဖို့​ကောင်း​အောင်​လုပ်​နေ​သေးလျှင်​ဘယ်​စိတ်​မျိုးနဲ့ထိန်းချုပ်​ရမည်​လဲမသိ​တော့။
​ရေကျသံ​တွေနဲ့အတူ မ ရီသံခပ်​တိုးတိုးကြားလိုက်​ရ​လေသည်​။
....
"အင်း​လေး သွားကြမလား မနက်​ဖြန်​"
"ဟမ်​"
အိပ်​ယာ​ဘေးက စားပွဲပု​လေးမှာ ဂဏန်းတွက်​စက်​တစ်​လုံး စာအုပ်​တစ်​အုပ်​နှင့်​အလုပ်​ရှုပ်​နေ​သော စစ်​ကြောင့်​သွေးမှာအိပ်​ယာ​ပေါ်ဝယ်​ဖုန်း​ဆော့​နေရင်း​စောင့်​နေရသည်​။
အဲ့ဒါကိုသူ့အလုပ်​ပဲဂရုစိုက်​နေပြီးမှ​သွေးကိုစကားလှမ်း​မေး​တော့​ကြောင်​တောင်​တောင်​ဖြစ်​သွားခြင်းပင်​။
"အင်း​လေး သွားမယ်​လို့မနက်​ဖြန်​ကို"
​ပြောသာ​ပြော​နေတာ။ တွက်​စက်​ကိုအနှိပ်​မပျက်​။
"အလုပ်​ပဲ​သေချာလုပ်​ပါ စကားကို​နောက်​မှ​ပြော"
"သွားမယ်​နော်​....မလဲမ​ရောက်​ဖူး​သေးဘူးမို့လား...စစ်​လဲမ​ရောက်​ဖြစ်​တာကြာ​တောင်​နေပြီ....ကြာဆို​ရောက်​တောင်​ရောက်​ဖူးခဲ့ရဲ့လား​တောင်​မမှတ်​မိဘူး"
"ဘာလို့ရုတ်​တရက်​ကြီးလဲ....ဆိုင်​က​ကော...ဒီ​နေ့တ​နေကုန်​တောင်​ဆိုင်​ထဲမရှိတဲ့ပိုင်​ရှင်​ကြီးက အလုပ်​ခဏခဏလစ်​နေတာဘယ်​ကောင်းမလဲ"
ဟုတ်​တယ်​လေ။ ဆိုင်​သာဖွင့်​ထားပြီး​တော့ သူသွားချင်​ရာသွား​နေတာ။ အလုပ်​သမား​တွေမှန်​မှန်​ကန်​ကန်​နဲ့​ကောင်း​နေလို့​တော်​သေးတာ​ပေါ့။
"မနက်​ဖြန်​ပိတ်​မယ်​လို့​ပြောထားတာ...ဘယ်သူနဲ့မှအချိန်းအချက်​မယူထားကြနဲ့လို့...ပြီးသဘက်​ခါ​ကော ပိတ်​ထားတယ်​"
"ဟင်​...ဘာလို့နှစ်​ရက်​ကြီး​တောင်​လဲ"
​သွေး​မေးမှ စစ်​က​တောက်​ခနဲ တွက်​စက်​ကိုပိတ်​လိုက်​ပြီး စာအုပ်​ထဲစာ​ကောက်​ရေးသည်​။ ပြီးမှစားပွဲတင်​မီး​လေးပိတ်​ကုတင်​ပေါ်တက်​လာကာ​သွေးခြုံထားတဲ့​စောင်​ထဲဝင်​လာ​တော့သည်​၊
"ဘာလို့ဆို မ ရှိ​နေတာ​ကြောင့်​လေ....မ အနားရှိ​နေရင်​စစ်​ကဘာလုပ်​လုပ်​စိတ်​ကမဆီပဲ​ရောက်​နေတယ်​...အဲ့ဒါ​ကြောင့်​မို့လို့ ပိတ်​လိုက်​တာ"
​ပြော​ပြောဆိုဆိုနှင့်​စစ်​က​သွေးကိုယ်​လုံးကို ဆွဲဖက်​လိုက်​သည်​။ ဖုန်းကိုင်​ထားတဲ့လက်​ကိုဆွဲယူ​တော့ဖုန်းမှာ​မွေ့ယာ​ပေါ်ကျသွား​တော့သည်​။
ပြုံးပြုံးကြီးကြည့်​နေတဲ့စစ်​နှာ​ခေါင်း​လေးကို အသည်းယဲစွာဆွဲညှစ်​လိုက်​ပြီး
"ဟွန့်​....မက​ကော စစ်​အနားမကပ်​ချင်​ပဲ​နေမလား...ဟီး မလဲ​ပြောသာ​ပြော​နေရတာ. ...မ​ကြောင့်​အလုပ်​ပျက်​နေမှာစိုးလို့ အားနာလို့..တကယ်​ကစစ်​ကိုမအနားကကိုခွာခွင့်​မ​ပေးနိုင်​တာ"
ပါးချိုင့်​လေးခွက်​နေ​အောင်​ကို​ခြွေတတ်​လွန်း​သော​သွေးပါ​ပေ။
"မက​လေး​ရေ....မကိုတကယ်​ပဲမခွဲနိုင်​တော့ဘူးသိလား"
"မလဲစစ်​လိုပါပဲကွယ်​...."
"မကိုပိုင်​ချင်​ပြီ....စစ်​တို့အချိန်​ဘယ်​လောက်​ထိ​စောင့်​ရဦးမှာလဲဟင်​"
ချက်​ချင်းညိုးကျသွားတဲ့မျက်​နှာ​လေး​ကြောင့်​သွေးလဲစိတ်​မ​ကောင်းဖြစ်​မိသည်​။ စစ်​ပါး​လေးနှစ်​ဖက်​ကို လက်​ဝါးနှစ်​ဖက်​ဖြင့်​ညှပ်​ပစ်​ပြီး
"မက အကြီးပီသစွာနဲ့စစ်​ကိုတာဝန်​ယူနိုင်​တော့မှာပါ​နော်​....မ ဘွဲ့ယူပြီးတာနဲ့​ကျောင်းဖွင့်​ရင်​အော်​ဒါကျလာ​တော့မှာ အဲ့ချိန်​ဆို မ ဘဝ မ ပိုင်​ပြီ....မ ရပ်​တည်​နိုင်​ပြီဖြစ်​သလိုစစ်​က​လေးကိုလဲ​သေ​သေချာချာ​လေးထားနိုင်​တော့မှာ"
"မရယ်​....မဖက်​က အဝတ်​တစ်​ထည်​ကိုယ်​တစ်​ခုနဲ့ဆင်းလာခဲ့ရင်​တောင်​စစ်​ကဝမ်းပန်းတသာကြို​နေမှာပါ....စစ်​မှာလဲစစ်​တို့ဘဝ​ရှေ့​ရေးအတွက်​ခိုင်​မာတဲ့အုတ်​မြစ်​ကရှိ​နေပြီးသား​လေ....မဆီက စစ်​ဘာမှမ​မျှော်​လင့်​ဘူး....မကိုပဲလိုအပ်​တယ်​....​နော်​...."
"မကလဲစစ်​ကို ဂုဏ်​သိက္ခာရှိရှိနဲ့လက်​ထပ်​ချင်​တာ​ပေါ့...ခဏ​လေးပဲမကို​စောင့်​ပေး​နော်​...မကြာ​တော့ဘူး"
"အင်းပါ...မရယ်​စစ်​လေ မ မရှိရင်​မ​နေတတ်​တော့ဘူးသိလား...အရမ်း​တွေချစ်​နေပြီမို့လို့"
"က​လေးရယ်​...စကား​တွေနဲ့အ​သေသတ်​နေတာပဲကွယ်​"
"ဒါနဲ့...မ...စစ်​...​ဆေးလိပ်​ဆာတယ်​....ဘယ်​လိုလုပ်​မလဲ"
​သွေး နှုတ်​ခမ်း​တွေဆီမှာပဲအကြည့်​တို့ရိပ်​ဝဲရင်း စစ်​တစ်​ယောက်​တော့ ညဏ်​နီညဏ်​နက်​ထုတ်​ပြောလာ​လေပြီ။ အတင်းနီးကပ်​နေ​သော မျက်​နှာနှစ်​ခု​ကြောင့်​ရင်​ခုန်​သံ​တွေကသာမာန်​ပိုကျယ်​နေ​လေပြီ။
စစ်​တောင်းဆိုစရာမလို​အောင်​ကို​သွေးကအလိုက်​သိ​ပေးရမှာ​ပေါ့၊ စစ်​မေး​စေ့​လေးကိုအသာဆွဲယူပြီး နှုတ်​ခမ်းနှစ်​ခု​တော့နီးစပ်​တော့မည့်​အချိန်​တွင်​
.....
"အဲ ဖုန်းလာတယ်​တော့"
ရှက်​ရှက်​နဲ့အိပ်​ယာ​ပေါ်က ဝရုန်းသုန်းကားထသွားတဲ့​သွေး။ ဖုန်းကိုအသည်းအသန်​လိုက်​ရှာ​နေသည်​။ ပြီး​တွေ့ကာမှ
"ဟလို...ငြိမ်း"
​သွေး အိမ်​ကဆက်​လာတာမှန်းသိရတာနဲ့ နား​ထောင်​နေရင်​မ​ကောင်းတတ်​၍​အောက်​ထပ်​ဆင်းလာလိုက်​တော့သည်​။ သူ့အိမ်​နှင့်​သူလွတ်​လွတ်​လပ်​လပ်​ပြော​နေပါ​စေ​လေ။ စစ်​ဆင်းသွားတာကိုလိုက်​ကြည့်​ပြီးမှ ဖုန်း​ဖြေလိုက်​သည်​။
"မ​သွေးလား....ဘာလို့ဖုန်းပိတ်​ထားရတာလဲ အ​ဖေ​တော်​တော်​ဒေါသထွက်​နေပြီ"
ငြိမ်းအသံကအ​လောတကြီး။ ထင်​သားပဲ။ ကိုဟိန်းနဲ့အ​မေ့ကိုသာမရမက​ပြောပြီးထွက်​လာတာ​လေ။ လာမယ့်​နေ့ကအ​ဖေ့ကို​တောင်​အသိမ​ပေးခဲ့။​ပြော​နေရင်​လဲလွှတ်​မှာမဟုတ်​တာမို့။
"ငါ သိပါတယ်​....ဘယ်​သူ​ပြောလိုက်​လို့တုန်း"
"အ​မေ​လေ....​ဋ္ဌေးနဲ့​ပြော​နေတုန်းကြားသွားတာဖြစ်​မယ်​....အစက လားရှိုးလို့​ပြောထားတာကို...ခုမှ​တောင်​ကြီးသွားတာဆိုတာလဲသိ​ရော တအိမ်​လုံးဆူ​နေတယ်​"
"ကိုဟိန်း​ကော....ဘာ​ပြော​သေးလဲ"
​နေရာတကာလိုက်​ပါလွန်းတဲ့အ​ဖေ့ပုံစံကိုရိုးအီ​နေပြီ။ ဒါ​ကြောင့်​သိပ်​ပြီးထည့်​မစဉ်းစားဖြစ်​တာ။ အိမ်​မှာကိုဟိန်းနဲ့အ​မေသာ​သွေးဖက်​ပါလျှင်​ပဲငြိမ်းချမ်း​နေပြီ။
"ကိုဟိန်းက ရုံးမှာ...မ​သွေး မနက်​ဖြန်​ပြန်​လာပါလားဟင်​..."
မနက်​ဖြန်​မ​ပြောနဲ့ခုချက်​ချင်းပြန်​လာ ...ဆိုတဲ့အ​ဖေ့ရဲ့အသံက ဖုန်းထဲသို့စူးဝင်​လာ​လေသည်​၊ ခုလဲ​သောင်းကျန်း​နေပြီထင်​ရဲ့။
"အင်းပါ...ငါ ကားစုံစမ်းလိုက်​ဥိးမယ်​...သိလား....ပြန်​လာမယ်​နော်​...မနက်​ဖြန်​မရရင်​သဘက်​နေ့တကယ်​ပြန်​လာမယ်​"
"ဟုတ်​မ​သွေး ဒါပဲ​နော်​....အ​ဖေ့ကို ထိန်းလိုက်​ဦးမယ်​"
တီခနဲ ဖုန်းချသွား​တော့မှ​သွေးအသက်​ရဲရဲရှူ ရ​တော့သည်​။ အရက်​သမားကိုအ​ဖေ​တော်​ထားရ​လေခြင်းဆိုပြီး စိတ်​မ​ကောင်းဖြစ်​စရာလဲမရှိ။ ဒါ​ရွေးချယ်​စရာလဲမဟုတ်​ခဲ့။ အ​မေ့ကို​တော့သနားသည်​။ အရက်​မူးရင်​သွေးဆိုးတတ်​တဲ့အ​ဖေ့ကိုဘာ​ကြောင့်​များယူထားနိုင်​လေသနည်း။
ဆိုးတဲ့အခါဆိုလဲ လက်​မပါတတ်​တာ​လေး​တော့ကြံဖန်​ကျေးဇူးတင်​ရမလို။ ပစ္စည်း​တွေ​တော့​ပေါက်​ခွဲတတ်​တာပါပဲ။
မနက်​ဖြန်​အင်း​လေးသွားမယ့်​အ​ကြောင်းကို ငြိမ်းကို​တော့မ​ပြောလိုက်​။ ဘာပဲဖြစ်​ဖြစ်​သဘက်​နေ့​တော့ပြန်​မှရလိမ့်​မည်​။​သွေးမပြန်​မချင်း အိမ်​ကလူ​တွေလဲနားသက်​သာမည်​မဟုတ်​။ အ​ဖေကမူးတိုင်းပတ်​ရမ်း​နေမှာအမှန်​။
အတိုက်​အခံလုပ်​ပြီးမှလာရသည့်​ခရီးကားစစ်​အချစ်​ကြောင့်​စိတ်​ထင့်​မှုမရှိပဲသာယာ​ဖြောင့်​ဖြူး​နေသလိုပင်​။
ဖုန်း​လေးကို စစ်​ကြည့်​တော့ရှင်းသန့်​ဆီမှလဲဖုန်း​တွေ​ခေါ်ထားတာအများကြီးပင်​။ စာ​တွေလဲပို့ထားသည်​။ ဘာမှ​တော့ပြန်​မ​ဖြေ။
ပါဝါပိတ်​လိုက်​ပြီး စစ်​ရှိရာ​အောက်​ထပ်​သို့လိုက်​သွား​တော့ စစ်​ကရှိမ​နေ။
"စစ်​က​လေး​ရေ....စစ်​....က​လေး"
​ရေချိုးခန်းတံခါးဖွင့်​ကြည့်​တော့လဲ မရှိ။ ဒီက​လေးဘယ်​ရောက်​သွားပါလိမ့်​။ အိမ်​သေး​သေး​လေးထဲ ပတ်​ရှာ​နေတာမ​တွေ့​တော့မှအိမ်​တံခါးမကြီးအနည်းငယ်​ဟ​နေတာကိုမြင်​တော့သည်​။
ဪ...အပြင်​ထွက်​သွားတာဖြစ်​မယ်​
​သွေးကပါ အပြင်​သို့လိုက်​ထွက်​တော့ စိမ့်​ခနဲတိုးဝင်​လာတဲ့အ​အေးဓာတ်​တွေ​ကြောင့်​ဆံပင်​မွှေး​တွေပါ​ထောင်​တက်​သွားသလို။
"ဟိတ်​...စစ်​....ဘယ်​နားမှာလဲ"
အသံလှုပ်​သော်​လည်း မထူး။ အုန်းပင်​သေး​သေး​လေး​ဘေးမှာထွန်းထားတဲ့ မီး​ရောင်​ကြောင့်​ခြံကွက်​လက်​မှာလဲစစ်​ရှိမ​နေခြင်းကား​သေချာ​နေပါပြီ။ ။
ဆိုင်​ထဲမှာလား....
ဆိုင်​ထဲမှာ​မှောင်​နေသည်​။ အ​နောက်​တံခါး​လေးဖွင့်​ထားတာ​ကြောင့်​စစ်​အထဲမှာရှိတာ​သေချာပြီမို့ စွတ်​တိုးဝင်​လာလိုက်​သည်​။
ဘယ်​နေရာမှာဘာရှိမှန်းတစ်​ခါမှမဝင်​ဖူး​သေတာ​ကြောင့်​စမ်းတစ်​ဝါးဝါးဖြင့်​ဝင်​ရ​သေးသည်​။
"စစ်​ရှိ​နေလားဟင်​"
​ချောက်​ဆြို့ပီး မီးဖွင့်​လာ​တော့မှ
ဟင်​....ဒင်းကဒီလာပြီး....
"ဟီး...မက​လေး...ဖုန်း​ပြောလို့ပြီးပြီလား"
သွား​တွေရှိသမျှအကုန်​ပေါ်​အောင်​ဖြဲပြပြီးလက်​နှစ်​ဖက်​ကိုအ​နောက်​သို့ ဝှက်​ထား​လေသည်​၊​သွေးဘာမှပြန်​မ​ပြောနိုင်​ပဲမျက်​နှာလာရိုက်​ခတ်​သော အ​ငွေ့​တွေ​ကြောင့်​မွှန်​ကာ
အဟွတ်​...အဟွတ်​....
နှာ​ချောင်းနှင့်​ပါးစပ်​ကို လက်​ဖြင့်​ပိတ်​ပြီး​ချောင်းဆိုး​လေ​တော့သည်​။ အထဲမှာမွန်းကြပ်​လွန်း၍ အပြင်​သို့မြန်​မြန်​ထွက်​လာမှပဲ အသက်​ရှူ ဝ​တော့သည်​။
"မ..မ​ရေ...."
ဆိုင်​မီးပိတ်​ပြိးချက်​ချင်းအမှီလိုက်​လာ​သော စစ်​ကြောင့်​ခြေ​ဆောင့်​ကာရပ်​လိုက်​ပြီး
"ဘာ မ လဲ....​ဆေးလိပ်​တွေခိုး​သောက်​နေတယ်​"
စိတ်​ဆိုးတဲ့မျက်​နှာထားနှင့်​ဟောက်​ပြ​တော့ စစ်​မှာပြုံးလျက်​သားဖြင့်​အမြင်​ကပ်​ဖို့​ကောင်း​နေ​လေသည်​။
"မက​လေးရယ်​...တလိပ်​လေးပါ​နော်​....ဘာမှမဖြစ်​ဘူး"
"ဘာတလိပ်​လေးလဲ...​သောက်​တဲ့စစ်​ကိုအသာထား....အ​ငွေ့ရှူ မိတဲ့မ​တောင်​ချောင်းဆိုးသွားတာပဲကြည့်​"
"​နောက်​မ​သောက်​တော့ဘူး​လေ​နော်​...မက​လေးကလဲ....စစ်​က နည်းနည်းစွဲ​နေပြီးသားဆို​တော့ ဖြတ်​ရခက်​နေလို့ပါ...​နောက်​ဆိုလုံးဝအပြတ်​ပဲ....မက​လေးပဲလိုတာပါ....မသာအနားရှိရင်​ထမင်းမစားရလဲအဟာရပြည့်​နေပြီးသား"
​နောက်​က​နေ ခါး​လေးဖက်​ပြီး​သွေးပုခုံး​ပေါ်​ခေါင်း​လေးတင်​ကာလာချွဲ​နေ​သောစစ်​ကြောင့်​ကြာကြာစိတ်​မဆိုးနိုင်​။
"စကားနဲ့ပဲ​ပြောမ​နေနဲ့ အပို​တွေ....လာ​အေးတယ်​အထဲသွားမယ်​"
လှမ်းမည်​ပြင်​တဲ့​သွေး​ခြေလှမ်း​တွေ တကယ်​တော့​နေရာမှမ​ရွေ့ဖြစ်​။ ဆံပင်​ချထား​သော​ကြောင့်​ပခုံး​ပေါ်ဝဲကျ​နေတဲ့ဆံနွယ်​တစ်​ချို့ကို စစ်​ကသိမ်းယူပြီး​ကျောဖက်​ပို့လိုက်​သည်​။ ပြီး​နောက်​ထင်​ထင်​ရှားရှား​ပေါ်လွင်​လာတဲ့​သွေးရဲ့လည်​ပင်းဆီသို့ငုံ့ကိုင်းလာပြီး
"မ....​ရွှေလည်​တိုင်​ကိုကွယ်​အနမ်း​လေး​ပေးချင်​တယ်​"
သီချင်းစာသား​ကိုအသံ​နေအသံထားဖြင့်​ရွတ်​ပြီး​ပြောလာသည်​။​ဘေးနှစ်​ဖက်​မှာချထားတဲ့​သွေး​လက်​အစုံကိုသူ့လက်​နှစ်​ဖက်​ဖြင့်​အုပ်​ပြီး​သွေး​ဗိုက်​ပေါ်တင်​လာသည်​။
"ဟင်​...မ....နမ်းခွင့်​ပြုမှာလား....စစ်​ကို ဒိ​နေရာ​လေးကအရမ်း​တွေစွဲ​ဆောင်​နေတာ​နော်​....တကယ်​ဘယ်​လိုထိန်းထိန်း စိတ်​တွေကလွတ်​ချင်​နေတာ"
အသက်​ရှူ ထုတ်​လိုက်​တိုင်း စစ်​နှာသီးဝက​သွေးလည်​ပင်​နားမှာဆို​တော့​နွေးခနဲဖြစ်​နေ​ပေမယ့်​လို့ ကိုယ်​လုံးအနှံ့မှာ​တော့ကြက်​သီး​တွေထ​နေ​လေပြီဆိုတာကိုယ့်​ကိုကိုယ်​သိ​နေပြိ။
"အိမ်​....အိမ်​ထဲသွားရ​အောင်​လေ.....​နော်​...အပြင်​မှာ​အေးတယ်​ဆို"
ဘယ်​လို​တွေ​တောင်​စကား​တွေက​မောက်​ကမဖြစ်​နေရတာလဲ​သွေးရယ်​။
စစ်​က မသိမသာရုန်း​နေတဲ့​သွေးကိုပိုပြီးတင်းတင်းကျပ်​ကျပ်​ပြန်​ဖက်​ရင်း
"မ .... အနမ်း​လေး​တောင်​မကြည်​ဖြူ ဘူးလား....မ သိလား....စစ်​လေ မနဲ့ချစ်​သူဖြစ်​တည်းကဒီ​နေရာ​လေးကိုမတအား​တွေအနမ်း​ပေးဖူးချင်​တာရယ်​.....စိတ်​ကူးလဲယဉ်​ဖူးတယ်​....ခု​တောင်​စစ်​ရင်​တွေသိပ်​ခုန်​နေတာ မ​တောင်​ကြား​နေရတယ်​မလား"
သိပ်​ကြားတာ​ပေါ့။ သူ့ရင်​ဘတ်​ကြီးက​သွေး​နောက်​ကျောနဲ့ကပ်​ရပ်​နေတဲ့ဟာကို။ ဘယ်​လို​ပြောရပါ့။ နမ်းပါ နမ်းလို့ရတယ်​ဆိုပြီး​ပြောစရာလားလို့။
ချက်​ချင်းရုန်း​နေတဲ့ကိုယ်​သေး​သေး​လေးငြိမ်​ကျသွားသလို​အေးချမ်းတဲ့ရာသီ​ဆောင်းရဲ့ညတညမှာ အ​အေးဓာတ်​လွန်​ကဲ​နေ​ပေမယ့်​လို့ စစ်​ခေါင်းထဲတဒိတ်​ဒိတ်​သွေးတိုး​နေ​လေပြီ။ ရင်​ခုန်​သံတို့​ပေါက်​ထွက်​မတတ်​ခုန်​နေပြီး​ခေါင်းက​နေပွင့်​ထွက်​သွားမလားမသိ။
မဆီကခွင့်​ပြုချက်​တော့​တောင်းပါရဲ့။ လက်​ခံလားမခံလား​တော့ စစ်​လဲမသိ​တော့။ ဖြူဝင်းဝင်းအသားစိုင်​တို့ကစစ်​ကိုညို့ယူ​နေ​လေပြီ။ ထို့​ကြောင့်​ခြောက်​နေသ​ယောင်​ဖြစ်​နေ​သော နှုတ်​ခမ်းဖျားကိုလျှာနဲ့သပ်​လိုက်​ပြီး မ လက်​ခံခံမခံခံအနမ်းတို့စိုက်​ဝင်​သွား​လေ​တော့သည်​။
တစ်​ခါမှ အနမ်းမခံဖူး​တော့ စပ်​ဖျဉ်းဖျဉ်းနဲ့နာသလိုလိုဖြစ်​နေတဲ့လည်​တိုင်​တဝိုက်​မှာ​အ​ခြေပြု​နေတဲ့စစ်​နှုတ်​ခမ်းတို့ကို ရပ်​တန့်​စေလိုသည်​။ သို့​သော်​ရုန်းလဲမရုန်း ဖယ်​လဲမဖယ်​ချ။ သည်​အတိုင်း​လေးပဲငြိမ်​ရပ်​လျက်​။ တစ်​နေရာမှတစ်​နေရာသို့​ပြောင်းလိုက်​သော်​အနမ်းတို့ကင်းကွာသွားချိန်​သွေးရင်​ထဲလစ်​ဟာသွားသလို။
"အရမ်းချစ်​တယ်​...မ....ပြီး...စစ်​အလိုကိုလိုက်​ပေးလို့​ကျေးဇူးအများကြီးလည်းတင်​ပါတယ်​"
တုန်​ယင်​လှိုက်​ဖို​သော စကားတို့နှင့်​အတူ​သွေးခန္ဓာကိုယ်​လေးကစစ်​လက်​အစုံ မ ချီမှု​ကြောင့်​မြှောက်​ခနဲစစ်​ရင်​ခွင်​ကျယ်​ကြီးထဲ​ရောက်​သွား​လေသည်​။ အာ​စေးထည့်​ထားသလို​မျိုးဘာအသံမှလဲမထွက်​သလို​ကြောပိတ်​ထားသလိုမျိုးကိုယ်​လုံးလဲမလှုပ်​ရှားဖြစ်​။
​သွေးကိုယ်​ကို​ပွေ့ချီပြီး တံခါးပိတ်​တာ​တောင်​အေး​အေး​ဆေး​ဆေးလုပ်​သွားနိုင်​သည်​။ အပြင်​ဧည့်​ခန်းမီးပိတ်​လိုက်​ပြီး တစ်​ယောက်​တည်း​တောင်​မနည်းတက်​ရတဲ့​လှေကားကို စစ်​က​တော့ဖြင့်​သွေးကို​ပွေ့ချီပြီးတက်​လာနိုင်​ခဲ့ပြီ။
​ကျောပြင်​နှင့်​မွေ့ယာတသားတည်းကျသွားသည့်​အချိန်​တွင်​သွေးမျက်​လုံးအစုံမှိတ်​ပစ်​လိုက်​သည်​။ စစ်​ဝတ်​ထားတဲ့ဟူဒီအင်္ကျီကတွဲ​လောင်းကျ​နေတဲ့ကြိုးနှစ်​ချောင်းကိုသာတင်းတင်းဆွဲထားမိ​လေသည်​၊
စစ်​ဘာလုပ်​ဦးမှာလဲ....တကိုယ်​လုံး​အေးသလိုပူသလိုနဲ့....ရင်​တွေလဲခုန်​သွေး​တွေလဲတိုး​နေလိုက်​တာ....
​နေပါဦး...ငါ ဘာ​တွေ​မျှော်​လင့်​နေမိတာလဲ....
မျက်​စိစုံမှိတ်​ထားတဲ့​သွေးကို အ​ပေါ်က​နေအုပ်​မိုးကြည့်​ပြီး စစ်​ပြုံးလိုက်​သည်​။
ဘာပဲလုပ်​လုပ်​မကစစ်​ကိုကြည်​ဖြူ သတဲ့လား ....
ချစ်​လိုက်​တာမရယ်​....
နှစ်​ယောက်​သားအ​တွေးကိုယ်​စီနဲ့​ချွေး​တွေပျံ​နေပြီး​နောက်​တော့ နဖူးပြင်​တင်​လိုက်​သောအနမ်းတပွင့်​နဲ့တင်​အဆုံးသတ်​စေခဲ့သည်​။
"အိပ်​တော့​နော်​..ချစ်​မက​လေး....မနက်​ဖြန်​အင်း​လေးသွားကြမယ်​...အိမ်​မက်​လေး​တွေလှပါ​စေ....မရဲ့အိမ်​မက်​ဆိုး​တွေကိုစစ်​ကတိုက်​ဖျက်​ပေးမယ်​နော်​"
တိုးတိုး​လေး​ပြောရင်း​စောင်​ကိုတူတူဆွဲခြုံလိုက်​သည်​။
ဘာလဲဟ...ငါ့ဟာငါ အ​တွေး​တွေလွန်​နေတာပါလား....ငါကဘာလိုချင်​နေတာတုန်း...အမ​လေး ရှက်​လိုက်​သည့်​ဖြစ်​ခြင်းရယ်​....
ရှက်​ရှက်​နှင့်​မျက်​စိ​တောင်​ဖွင့်​မ​နေပဲ စစ်​ဖက်​သို့လှည့်​ကာစစ်​ရင်​ဘတ်​မှာမျက်​နှာအပ်​ပြီး အိပ်​လိုက်​တော့သည်​။​ကျောပြင်​မှာဖွဖွ​လေးပုတ်​လို့​က​လေးသိပ်​သလိုမျိုး စစ်​ကလုပ်​ပေး​နေသည်​။
*ချစ်​ဖို့သိပ်​ကောင်းတဲ့ မက​လေး....မကိုစစ်​သိပ်​ကိုအပိုင်​သိမ်းပစ်​ချင်​တာ​ပေါ့....မကိုမြင်​နေရင်​စိတ်​တွေကဘယ်​လို​တွေထလာလဲမသိဘူး...မနည်းထိန်း​နေရတယ်​...မ လက်​ကိုကိုင်​တာနဲ့နှလုံး​သွေးက​ဆောင့်​ဆောင့်​တိုး​နေ​တော့တာ....အခုလိုရင်​ဘတ်​ထဲထည့်​ထားရတဲ့အချိန်​အရမ်း​အေးတဲ့​ဆောင်းညကြီးမှာ​စောင်​မလိုပဲ​ချွေးပျံ​နေရတဲ့စစ်​အဖြစ်​ပါ....မိန်းက​လေးနှစ်​ယောက်​အတွဲလို့ လူ​တွေမြင်​လိုက်​တာနဲ့ အိပ်​ယာ​ပေါ်တန်းမြင်​တတ်​ကြတယ်​....သူတို့မြင်​သလိုစစ်​တို့ကပြုမူလိုက်​ရင်​ဘယ်​ဖြစ်​ဦးမှာလဲ....လွတ်​လပ်​တယ်​ဘာမှဖြစ်​တာလဲမဟုတ်​ဆိုတဲ့အ​တွေးနဲ့​တောင်​မကိုထိရက်​တာမဟုတ်​ဖူးရယ်​...ဒါ​ပေမယ့်​စစ်​တို့လဲသာမာန်​လူသားပဲ​လေ...ကျင့်​ဝတ်​တွေဘယ်​လိုစိတ်​မျိုးနဲ့ ထိန်းသိမ်းနိုင်​မှာလဲလို့....ခက်​တော့ခက်​နေပါပြီ​နော်​....မက​လေး​တော့စိတ်​ချစွာနဲ့အိပ်​ပျော်​နေ​ပေမယ့်​စစ်​ကအိပ်​လို့မရဘူး...ဘာမှမလုပ်​လဲ ခိုးနမ်းလို့​တော့ရမယ်​မလားဟင်​....နမ်းတာ​လောက်​တော့အပြစ်​မရှိဘူးထင်​ရဲ့ကွာ...
....
"နန်း....ဘယ်​လို​တွေဖြစ်​နေတာလဲ မ​နေ့ကလဲတ​နေကုန်​ဆိုင်​ကို​ပေါ်မလာဘူး​နော်​"
"မ​ကေသီကလည်း....မမစစ်​တို့ဆိုင်​မှာဆို​နေ....​ပေါ်လာတယ်​လေ ပစ္စည်းပို့​ပေးရမှာဆိုပြီးမကြိးကခိုင်း​နေတဲ့ဟာကို"
"အဲ့​တော့ ခုကဘာကိစ္စနားမလို့လဲ"
ဆိုင်​ပိုင်​ရှင်​မကြီးထက်​ကေသီကပိုပြီးစစ်​ကျော​နေ​လေသည်​။ နန်းက ဆိုင်​ထဲမှာဟိုဟာယူသလိုဒါယူသလိုနဲ့။
"မနက်​ဖြန်​မှနားမှာ​လေ....ဒီည​နေလဲလုပ်​စရာနည်းနည်းရှိလို့....အိမ်​ကခိုင်းထားတာ"
မမစစ်​အ​ကြောင်း​တွေ​ပြောပြချင်​နေတာကမှ ပါးစပ်​ကိုယား​နေ​ရော။ တစ်​ဆိုင်​လုံးက​တော့ မမစစ်​အသည်းကွဲ​နေ​ကြောင်းသာသိထားကြ​လေသည်​။ ခုလိုအဆင်​ပြေ​နေတာ​လေးကို​တော့တအား​တွေမှ​ပြောပြချင်​မိသည်​။ ထို့​ကြောင့်​ဆိုင်​သို့ဧည့်​သည်​မလာ​သေးသဖြင့်​နန်းက
"​ပြောစရာရှိတယ်​သိလား...မမစစ်​လေ..."
မမစစ်​ဆိုတာနဲ့ ရှိသမျှဝန်​ထမ်း​တွေအကုန်​လုံး လုပ်​လက်​စကိုပစ်​ပြီးနန်းဆီသို့ အကြည့်​တွေစုပုံ​ရောက်​လာ​လေသည်​။
"ဘာလဲဟင်​....စစ်​က​လေးကဘာဖြစ်​လို့လဲ"
စစ်​အ​ကြောင်းဆို သိပ်​ကိုသိချင်​နေကြတာ။ သိပ်​စိတ်​ဝင်​စား​နေကြတာ။ ဘာလို့ဆို မမစစ်​ကထူးထူးဆန်းဆန်းမိန်းက​လေးချင်းကြိုက်​တတ်​သူမို့လို့ပင်​။
ကြိတ်​ပြီးကြိုက်​နေတဲ့သူရှိရင်​လဲရှိ​နေမှာ​ပေါ့။ အရင်​တုန်းကဆို ဆိုင်​ထဲမကြီးနဲ့မမစစ်​ရှိမ​နေရင်​မမစစ်​အ​ကြောင်း​တွေကိုသိပ်​ပြော​နေတတ်​ကြတာ​လေ။
"သိလား...အခု သူ့​ကောင်​မ​လေး​ရောက်​နေတယ်​...အဲ့ဒါသာယာ​နေကြတယ်​လို့....မ​နေ့ညက​တောင်​နန်းကိုအကင်​တန်းမှာဟိုအစ်​မက လိုက်​ပြီးပြုစုလိုက်​သေးတာ"
"​ဟေ...တကယ်​လား"
"ဟာ...စစ်​တော့သာယာ​နေလိုက်​တာ​လေ"
တစ်​ယောက်​တ​ပေါက်​ဖြင့်​ဆူညံသွား​လေ​တော့ နန်းက တိုးတိုး​ပြောရန်​နှုတ်​ခမ်း​ပေါ်လက်​ညိုးကို ကန့်​လန့်​ဖြတ်​တင်​ပြီး
"ရှူး....မကြီးကြားသွားဦးမယ်​.."
"​ချောလားဟင်​...သူ့​ကောင်​မ​လေးက "
"ပုံထဲမှာ​တော့ပြင်​ထားလို့လားမသိဘူး​နော်​...လှသလိုလိုပဲ"
​ပျော်​နေလားမ​မေးပဲနဲ့​ချောလားမ​ချောလားသိချင်​နေကြတာ။
"​ချောတယ်​လေ....အရင်​တစ်​ခါလာဖူးသားကို....မမြင်​ကြဘူးလား"
"ဟဲ့....စစ်​ကသူ့အိမ်​ထဲပဲ​ခေါ်သွင်းသွားတာကို....ဒီတိုင်းလျှပ်​တပြက်​မြင်​လိုက်​တာ...​ချောမ​ချောမသိလိုက်​ဘူး​လေ...."
"ဟီး...အပြင်​မှာမိန်းက​လေးအတွဲဆိုပြီး​သေ​သေချာချာမမြင်​ဖူး​သေးဘူး....တစ်​ခါ​လောက်​လေး ဆုံဖူးချင်​တယ်​"
ငါး​ယောက်​သား​ခေါင်းချင်းဆိုင်​စေပြီး နန်းက တိုးတိုး​လေး​ပြောလိုက်​သည်​။
"မနက်​ဖြန်​မမစစ်​က တရားဝင်​မိတ်​ဆက်​ပေးမှာ...မမိုးတို့မခမ်းအိမ့်​တို့လဲပါမယ်​...ဘယ်​နေရာမှာဆိုတာ​တော့မ​ပြော​သေးဘူး....ဒါ​ကြောင့်​မနက်​ဖြန်​အား​အောင်​မကြီးကိုကူ​ပြောကြ​ပေ​တော့....​နော်​....နန်းက​တော့မကြီးခွင့်​ပြုချင်​ပြု မပြုချင်​နေ....ရ​အောင်​သွားမှာ"
မျက်​နှာကြည့်​လိုက်​တော့လဲ သိပ်​မသွားချင်​ကြသလိုလိုနဲ့။အင်​တင်​တင်​တွေကိုဖြစ်​လို့​နေသည်​။ တကယ်​က မကြီးကို​ကြောက်​နေကြလို့သာ။
"မချစ်​က ခွင့်​ပြုပါ့မလားဟယ်​"
"​အေ့​လေ...တစ်​လှည့်​စီပဲနားရတာကို...နန်းမရှိရင်​နန်းအလှည့်​ချိန်းတဲ့တ​ယောက်​တော့ထွက်​လို့ရမယ့်​ပုံမ​ပေါ်ဘူးရယ်​"
"ဒီ​နေ့​ကော တစ်​ခါ​လောက်​အိမ်​ကို​ခေါ်ပါလား"
"အမယ်​....ဒီ​နေ့သူတို့အင်းထဲသွားကြမှာတဲ့....ဆိုင်​တောင်​ပိတ်​ထားတယ်​...သူတို့ဆိုင်​ကလူ​တွေ​တော့​အေး​ဆေးပဲ"
"မြင်​ဖူးချင်​လိုက်​တာဟယ်​...ဘယ်​လို​တောင်​ချစ်​ဖို့​ကောင်း​နေမှာပါလိမ့်​"
တစ်​ခြားသူ​တွေအတွက်​ဒီလိုအတွဲမျိုးကိုဆို မနှစ်​သက်​ပဲအပြစ်​တောင်​ပြော​နေကြဦးမည်​။ သိူ့​ပေသိ ဒီကလူ​တွေ​တော့မဟုတ်​။ မဟားတရားကိုချစ်​နေချင်​ကြတာ။
"ဟုတ်​ပ...စစ်​တို့အတွဲ​လေးကိုတကယ်​မြင်​ဖူးချင်​လိုက်​တာ..သူ့​ကောင်​မ​လေး က​ကောင်​လေးနဲ့တွဲသွားတာဆိုပြီးခုပြန်​လာတယ်​ပေါ့"
"အင်း....တကယ်​က ဘာမှမဟုတ်​ဘူး သူငယ်​ချင်း​တွေဝိုင်း​လှော်​တာခံလိုက်​ရတာ...မ​သွေးချစ်​တာအမှန်​ကမမစစ်​ကို....နန်း​တောင်​ကိုကို့ကို စွန့်​ပြီးမမစစ်​လိုမျိုး​ဂေးလိုက်​ချင်​တော့တယ်​....ဒါမဲ့ကိုကိုကလဲပစ်​ချမရ​အောင်​သိပ်​ကို​ကောင်း​နေ​တော့​လေ....အဟီး"
"အ​ရေးထဲ ဏှာဘူးထ​နေ​သေးတယ်​...မကြီးလာ​နေပြီဟ...လူစုခွဲကြ​တော့"
ဆိုင်​ထဲ မချစ်​ဝင်​လာ​တော့ အ​ပြေးအလွှားလူစုကွဲကုန်​ကြ​လေသည်​။ မကြီးက​တော့ ဘာမှမသိသလို ထိုင်​ခုံ​ပေါ်ထိုင်​ပြီး သူ့အလုပ်​သူလုပ်​နေ​လေ​တော့သည်​။ သူ့အလုပ်​က​နေ့လယ်​စာချက်​မယ့်​ဟင်းအတွက်​ဆိုင်​ထဲသယ်​လာပြီး ပြင်​ဆင်​နေခြင်း။
....
"မက​လေး....စက်​လှေစီးဖူးလား"
"စီးဖူးတယ်​....မြစ်​ထဲမှာခဏ​လေးပဲ"
"လာ မ...​ဖြေး​ဖြေးတက်​နော်​...စစ်​လက်​ကိုကိုင်​"
ဒီဇိုင်းမတူတဲ့ အဝါ​ရောင်​ဟူဒီအ​နွေးထည်​ကိုယ်​စီဝတ်​လို့ အပြာရင့်​ရောင်​ဂျင်းပင်​န်​လေး​တွေနဲ့ သိပ်​ကိုချစ်​စရာ​ကောင်းတဲ့ စစ်​နဲ့​သွေး။ စက်​လှေတစ်​စီးငှါးပြီး အင်းထဲသို့သွားမည်​ဆို​တော့​သွေးကစက်​လှေ​ပေါ်မတက်​ရဲ။ စစ်​ကအရင်​တက်​သွားပြီး​သွေးကိုလက်​ကမ်း​ပေးသည်​။​လှေကလှုပ်​နေတာမို့​သွေးကဆင်းကိုမဆင်းရဲတာ။
"မ မ​ကြောက်​နဲ့...လာ​နော်​....စစ်​လက်​ကိုရဲရဲကိုင်​ဘာမှမဖြစ်​ဘူး "
မဖြစ်​ဘူးဆို​ပေမယ့်​ရေကနီ​နေတာ​ကြောင့်​အလိုလို​ကြောက်​နေသည်​။​ခြေ​ထောက်​လေးမရဲတရဲနှင့်​စစက်​လက်​ကိုအားကိုးတကြိးကိုင်​ပြီးတက်​လိုက်​စဉ်​စက်​လှေတစ်​စီးဖြတ်​သွား​တော့​ရေလှိုင်းကကမ်းထိလာပုတ်​လေသည်​မို့ စက်​လှေလူးသွားကာ စစ်​ရင်​ထဲသို့ဆိုက်​ဆိုက်​မြိုက်​မြိုက်​ကြီး​ရောက်​သွား​လေ​တော့သည်​။ နဂိုက​ကြောက်​ပါတယ်​ဆိုမှ စစ်​ကိုအတင်းဖက်​ထားရင်းရင်​တုန်​ပန်းတုန်​ဖြစ်​ရ​လေခြင်း။
"ထိုင်​... မက​လေးရယ်​...မ​ကြောက်​ပါနဲ့ဆိုတာကို​လေ...."
"​ကြောက်​တာ​ပေါ့ ...လှုပ်​နေတာကြီးကို....ဒါနဲ့ စစ်​ရေကူးတတ်​လို့လား"
​လှေ​မောင်းသူခင်း​ပေးထားတဲ့ ဖျာ​ပေါ်တင်​ပလင်​ခွေထိုင်​စေလိုက်​သည်​။​သွေးအ​နောက်​မှ စစ်​လဲ​သွေးကဲ့သို့လိုက်​ထိုင်​ရင်း​နောက်​က​နေ​သွေးကိုဖက်​ထား​လေသည်​။
ထိုင်​ခုံ​လေးနဲ့စီးချင်​လဲရ​ပေမယ့်​မက​ကြောက်​တယ်​ဟုဆိူတာ​ကြောင့်​ဖျာ​လေးခင်းပြီး​လှေဝမ်းထဲတင်​သာစီးခိုင်းတာပင်​။
"ဘယ်​ကူးတတ်မလဲ"
"ဟင်​ဒါဆိုဘယ်​လိုလုပ်​မလဲ....ဟိုရဲ့​လှေ​မောင်း​နေသူ​ကောကူးတတ်​လားဟင်​"
"ကူးတတ်​မှာ​ပေါ့...မရဲ့...ဘာလို့​မေးတာတုန်း"
"​လှေနစ်​ရင်​သူကယ်​လို့ရ​အောင်​ပေါ့ စစ်​ရဲ့....မကမြစ်​ဘေး​နေ​ပေမယ့်​ရေကူးတတ်​တာမဟုတ်​ဖူးရယ်​"
"ဟာ...မရယ်​...က​လေးကျ​နေတာပဲ...ဘာလို့​မှောက်​မှာလဲ...ဒါကသူတို့လုပ်​နေကျ မပူနဲ့​နော်​...စီးကြည့်​ရင်​မ​ပျော်​သွားမှာ"
​မက တစ်​ခါတ​လေ အဲ့လိုတကယ့်​က​လေးပါဆို။​နေခြည်​နုနုကအ​ပေါ်ယံမြူ နှင်းလွှာကို​ဖောက်​ထွက်​ပြီးကန်​ရေပြင်​ပေါ်ထိုးကျ​နေ​လေသည်​။ ဒါ​တောင်​မနက်​ဆယ်​နာရီခွဲ​နေပြီ။​နေ​ရောင်​ခြည်​ကနု​နေတုန်း။​လှေစထွက်​တော့ မတစ်​ကိုယ်​လုံးက​စစ်​ရဲ့ရင်​ထဲသို့အပြည့်​အဝ​ရောက်​နေပြီ။ စက်​လှေကမနှိုး​သေးပဲကမ်းစပ်​ကအခွာမို့လို့ ထိုးဝါးဖြင့်​အရင်​စထွက်​လေသည်​၊
"​လှေကလှုပ်​လှုပ်​ကြီး....စစ်​ရ...​ကြောက်​တယ်​ဟ"
"​ရေထဲနစ်​ရင်​ဘယ်​လိုမြင်​ရမလဲ....​ရေကနီနီကြီး"
"တစ်​စီးနဲ့တစ်​စီးဆုံရင်​လဲလှိုင်းဂယက်​ထ​နေလိုက်​တာများ...​လှေက​မြှောက်​တက်​သွား​တော့တာပဲ"
"အမ​လေး....ငါ့အသဲ​တွေအူ​တွေ​တော့ကုန်​ပါပြီ"
အင်းကျယ်​ကြီးထဲ မ​ရောက်​သ၍ မ တစ်​ယောက်​အာ​ခေါင်​ခြစ်​ပြီးကိုတစ်​မျိုးပြီးတစ်​မျိုး​အော်​နေ​တော့တာ။ စစ်​က မကိုယ်​လေးဖက်​ပြီး​နေ​ပေးတာ​တောင်​အ​ကြောက်​က​ပြေဟန်​မတူ။ အ​နောက်​ကစက်​လှေ​မောင်းသူဦး​လေးကြီးက​တော့ စစ်​တို့နှစ်​ယောက်​ကိုကြည့်​၍ တစ်​ပြုံးပြုံး။
တစ်​ဖြည်းဖြည်းနဲ့လူ​နေအိမ်​တွေနဲ့​ဝေးရာ​ရေပြင်​ကျယ်​ကြီးထဲ​ရောက်​မှ မ​အော်​သံတို့တိတ်​ဆိတ်​သွားသည်​။
"မက​လေး ...​ကြောက်​နေ​သေးလား"
"ဟင့်​အင်း....​ရေကိုထိချင်​တယ်​...ရမလား"
စစ်​တောင်​ဘာမှမ​ပြောရ​သေးခင်​ကို မက သူ့လက်​တစ်​ဖက်​လှေနံရံကို​ကျော်​၍​ရေထဲချလိုက်​သည်​။ စက်​လှေအရှိန်​နဲ့မလက်​ထည့်​လိုက်​တာနဲ့​ရေမှုံ​ရေမွှား​တို့စစ်​ဆီလာရိုက်​ခတ်​တော့စိုသွားရသည်​။ ဒါ​ပေမယ့်​မ​ကျော်​နေတာ​လေးကိုကြည့်​ပြီး ဘာမှမ​ပြောဖြစ်​တော့။
"စစ်​....အဲ့လူ​တွေကငါးဖမ်း​နေကြတာလား....ကျန်း လက်​နဲ့မ​လှော်​ဘူး​ခြေ​ထောက်​နဲ့​လှော်​တာဟ"
အင်းထဲမှာ​ကျွန်း​မျှောဆယ်​နေသူတစ်​ချို့ ငါးဖမ်း​နေသူတစ်​ချို့​တွေ့ရ​လေ​တော့ မ မှာပါးစပ်​မ​စေ့နိုင်​အောင်​စကား​တွေ​ပြော​နေ​လေသည်​။ စစ်​လဲသိပ်​မသိ​လေ​တော့​နောက်​ကဦး​လေးကြီးကပဲအင်းသံဝဲဝဲကြီးနှင့်​ဒိုင်​ခံ​ဖြေ​လေသည်​။​ရေ​ပေါ်စိုက်​ခင်း​တွေကို မ​တော့​တေယ်​တော်​သ​ဘောကျဟန်​တူ​လေသည်​၊​တောင်​ကြိးကဆိုင်​ဖျက်​ပြီးအင်းထဲမှာပဲစိုက်​ပျိုး​ရေးလုပ်​စားရ​တော့မလို။
တရိပ်​ရိပ်​ကျန်​ခဲ့တဲ့ေ​ဗဒါပင်​လေး​တွေမြင်​ပြန်​တော့လဲ
"ေ​ဗဒါပန်း​လေး​တွေချစ်​ဖို့​ကောင်းလိုက်​တာ....​ဆရာ​ဇော်​ဂျီရဲ့ေ​ဗဒါလမ်းက​ဗျာကို​တောင်​သွားသတိရမိတယ်​"
"ညိုပြာပြာ လတာ​ပြင်​ခြေရင်းက ဆိုလား ဘာလား ဘဲအုပ်​ကတစ်​ရာနှစ်​ရာေ​ဗဒါကတပင်​တည်း အယက်​အကန်​ခံလို့ေ​ဗဒါပျံအံကိုခဲ ပန်းပန်​လျက်​ပဲ...ဆိုတာကိုလား"
"ဟူတ်​ပ..စစ်​ကစာ​ပေ​လေ့လာသားပဲ အကုန်​ဆိုရင်​ပြီး​နေတာကို"
"မကလဲ...အကုန်​လုံးဘယ်​ရမလဲ...စစ်​ကစာ​ပေသမားမဟုတ်​ပါဘူး အဲ့ဒါကသီချင်းရှိတယ်​မရဲ့"
"ဟင့်​....မက စစ်​စာ​တွေဖတ်​လို့များသိတာလားလို့....ကြည့်​ကြည့်​လှလိုက်​တာဟယ်​....ကုန်းလိုလဲရှိ​သေးတာ​နော်​..."
မတစ်​ယောက်​တကယ့်​ကို​ပေါက်​တတ်​ကရစကားများမှန်းခုမှစစ်​သိ​တော့သည်​။ လက်​ညိုး​တွေလဲ​နေရာစုံကိုထိုး​နေ​တော့တာ။ ဘာမှကြည့်​ဖို့မရှိ​တော့ စက်​လှေ​မောင်းသူဦး​လေးကြီးနဲ့စကား​ပြော​နေပြန်​သည်​။
အင်း​သားစကားကိုပဲ အနုပညာဆန်​ပြီးချစ်​ဖို့​ကောင်း​နေပြန်​သည်​တဲ့။
ပထမဦးဆုံး အလို​တော်​ပေါက်​ဘုရားသို့​ရောက်​တော့လည်း မ ဟာ​လှေအဆင်းခက်​ပြန်​သည်​။ ဘုရားထဲ​ခြေတို​အောင်​လှည့်​လည်​ပတ်​တော့လည်း
"မက​လေး....အင်း​လေးရိုးရာဝတ်​စုံဝယ်​ကြမလား"
"ပတ်​ထမီကြီး​တွေကို မ မဝတ်​ရဲပါဘူး​ခြေ​ထောက်​ဆန့်​လိုက်​ရင်​ကို​ပေါင်​ခြံထိ​ပေါ်​နေ​တော့မှာကို"
"ဟာ​နော်​....မကလဲ...​ဘောင်းဘီနဲ့ဟာရှိတယ်​....ဒီမှာ​လေ"
ဖျင်​အင်္ကျီ​ပေါင်းသား​ဘောင်းဘီအင်္ကျီဝတ်​စုံနှစ်​စုံကို စစ်​ကလက်​ကကိုင်​ပြီးချကိုမချ​တော့။​ဈေးဆစ်​ချင်​နေတဲ့​သွေး​စစ်​ကြောင့်​နည်းနည်း​လေး​တောင်​လျှော့ခိုင်း၍မရ​တော့။
ဒါ​တောင်​အောင့်​သက်​သက်​နဲ့ဝယ်​လာပြီး အတင်းလဲဝတ်​ခိုင်း​တော့တာ။
"စစ်​က​လေးရဲ့​အေး​နေတာကို....လဲပြီးဝတ်​ရမှာလား"
"မက​လေးကလဲ...မွန်းတည့်​နေပူ​နေပြိကို....​နော်​....သိပ်​မ​အေး​တော့ဘူး....ဝတ်​ရ​အောင်​နော်​...ဆင်​တူ​လေး​လေ.....သိပ်​လှမှာ မရဲ့"
"​ဖောင်​တော်​ဦးဘုရားထဲ​ဘောင်းဘီနဲ့တက်​လို့ရပါ့မလား"
ဟင့်​သူမဝတ်​ချင်​တိုင်းနဲ့...ဝတ်​လာတဲ့ဂျင်း​ဘောင်းဘီကိုထည့်​မ​ပြောပဲ...
​ဘောင်းဘီ​လေးဝတ်​ထားတဲ့မကို​ခြေ​အောက်​အဆုံးကြည့်​ပြီး အဝတ်​ထုတ်​အတင်းထည့်​ပေးလိုက်​သည်​။
"ဂျင်းနဲ့ဆို​တော့ဝင်​ချင်​မှဝင်​ရမယ်​...ရိုးရာဝတ်​စုံနဲ့ဆိုရင်​တော့​ပြော​နေစရာကိုမလိုဘူး...ကဲ...လဲလိုက်​ပါ....မ​အေးတယ်​ဆိုလဲ လက်​ရှည်​လေးတစ်​ထည်​လောက်​စစ်​ဝယ်​ထား​ပေးမယ်​နော်​"
ရှိကြီးခိုးမတတ်​ပြော​တော့မှ အိမ်​သာထဲဝင်​ပြီး လဲလိုက်​ရ​လေသည်​။ ဒါ​တောင်​မျက်​နှာ​လေးကမသာမယာ။
​ဖောင်​တော်​ဦးဘုရား​ရောက်​တော့လည်း​ဗိုက်​ကဆာ​နေ​လေပြီမို့
"မ တစ်​ခုခုစားကြရ​အောင်​"
"ဟင့်​အင်း....ဒီမှာမစားချင်​ဘူး"
"ဘာလို့တုန်း"
"​တောင်​ကြီးမှာပဲပြန်​စားမယ်​လေ...​နော်​...မ မစားချင်​ဘူး"
"ဒါဖြင့်​ငါး​ကြော်​လေးစား​ကောင်းမယ့်​ပုံပဲ ဝယ်​ဦးမယ်​"
ငါး​ကြော်​ဗန်း​လေးထဲက ငါး​ကြော်​ကောင်​လေး​တွေကို စစ်​ရွေး​တော့မည်​အပြု​ဈေးသည်​ကလဲ ထည့်​ပေးဖို့အိတ်​လေးကိုင်​ပြီးထည့်​ပေးရန်​အသင့်​။
ဒါကို​သွေးက စစ်​လက်​ကိုအတင်းဆွဲပြီး​ဈေးသည်​နဲ့​ဝေးရာ​ခေါ်လာ​တော့ စစ်​မှာငါး​ကြော်​စားချင်​စိတ်​မပျက်​သေးပဲ လှည့်​ကြည့်​လှည့်​ကြည့်​နဲ့။
"ဘာလို့လဲ မရဲ့....စစ်​စားချင်​လို့ကို"
"သိရဲ့လား....အင်းထဲကငါးအ​ကြောင်း....အင်းသား​တွေအီးပါရင်​ရေထဲပဲပါတာကို....အဲ့အီး​တွေကိုဒီငါး​တွေကစားမှာ....စစ်​မစားနဲ့ စားချင်​ရင်​လာ"
ဟုတ်​လေလား မဟုတ်​လေလားမသိ။ မက​တော့တိုးကြိတ်​ကြိတ်​နဲ့ဘာ​တွေ​ပြော​နေသည်​မသိ​တော့။ လူ​တွေလဲကြည့်​နေကြ​တော့စစ်​နားရွက်​လေး​တွေ​တောင်​ရှက်​ပြီးနီ​နေ​လေပြီ။
​နောက်ဆုံး​တော့လဲ ဘုရားဖူးပြီးပြန်​ထွက်​တော့မှ ကျူ ဝါး​လေး​တွေနဲ့လုပ်​ထားတဲ့​ကောက်​ညှင်းကျည်​တောက်​လေးသာအတွဲလိုက်​ကြီးစားရ​တော့သည်​။ ဒီအပြင်​ကိုမကခိုစာ​ကျွေးချင်​နေ​သေးတာ။
ဇင်​ယော်​ကရှိ​လေသလား မရှိ​လေသလားလဲမသိနဲ့ ငှက်​စာ​ကျွေးဖို့ဆိုပြီး မုန့်​ထုပ်​တွေလဲလက်​နဲ့အပြည့်​ဝယ်​လာ​တော့တာ။
အပြန်​ကျ​တော့​ဗိုက်​ဆာတယ်​ဆိုမှ မ​ရောက်​တုန်း​ရောက်​ခိုက်​ဆိုပြီး​ငွေထည်​လုပ်​ငန်း​ရှိရာလဲလိုက်​ပို့ရင်း ဆင်​တူလက်​စွပ်​လေးလဲဝယ်​ဖြစ်​သွား​သည်​။ အဲ့​နေရာမှာလဲ မ သိရင်​ဈေးကြိးသ​လေးဘာ​လေးနဲ့မက​ဇီဇာ​ကြောင်​ဦးမှာမို့ စစ်​ဘာသာပဲတိတ်​တိတ်​လေးဝယ်​ထားလိုက်​တော့သည်​။ ယက်​ကန်းစက်​ရုံလည်းဝင်​အင်း​လေးရှု​မျှော်​ခင်းကြည့်​တဲ့ငါးသိုင်း​ချောင်းဘုန်း​ကျောင်းထဲလဲဝင်​နဲ့ ။ အချိန်​တွေကြာသွား​လေ​တော့​တောင်​ကြီး​ရောက်​အောင်​တောင်​မ​စောင့်​နိုင်​တော့ပဲ​အနီးအနားမှာ​တွေ့တဲ့ ကျိုင်းတုံငါးကင်​ဆိုင်​ထဲသို့သာ​မောင်းလိုက်​ရ​တော့သည်​။
အစ​တော့ ငါးမစားချင်​ဘူး​လေးဘာ​လေးနဲ့ဂျီကျ​နေခဲ့တဲ့မက​တော့ ဆိုင်​အပြင်​အဆင်​လေးကတဲအိမ်​လေး​တွေနဲ့မို့ သ​ဘောအကျကြီးကျ​နေလျက်​နဲ့ပဲ ဘာမှ​အတွန့်​တက်​မ​နေ​တော့။
​နောက်​တော့လဲ ငြင်းရင်းခုန်​ရင်းနဲ့ပဲတစ်​နေ့တာကို ကုန်​ဆုံးလိုက်​ရပြန်​သည်​။
.....
"ိမက​လေး....ဆံပင်​လျှော်​ထားပြန်​ပြီ....​အေးပါတယ်​ဆို​နေ"
အိမ်​ပြန်​ရောက်​တော့ စစ်​ရေအရင်​ချိုးပြီး မအတွက်​အပြင်​ကဝယ်​လာတဲ့ အကင်​သုတ်​လေးပန်းကန်​ထဲထည့်​ပြင်​ဆင်​ပေး​နေတုန်း​ရေစိုကြီးနဲ့ အိမ်​သာထဲကထွက်​လာတဲ့မ​ကြောင့်​ပြောလိုက်​ရပြန်​သည်​။
"အင်းထဲက​ရေ​တွေစင်​လာလို့​လေ....စစ်​လဲ​လျှော်​တာပဲကို"
"စစ်​က​ခြောက်​နေပြီ...အပြင်​ခဏထွက်​လိုက်​တာနဲ့စစ်​ဆံပင်​အတို​လေးကခဏတည်း​ခြောက်​လွယ်​တယ်​လေ...မကလည်းကွာ...လာ...လာ စစ်​သုတ်​ပေးမယ်​...နည်းနည်း​ခြောက်​တော့မှ မှုတ်​ပေးမယ်​နော်​"
စကားလဲ​ပြောရင်း မ​ခေါင်း​ပေါ်တင်​ထားတဲ့တဘက်​ကြီးကိုယူကာ မကိုထိုင်​ခုံမှာထိုင်​ခိုင်းပြီး သုတ်​ပေးလိုက်​တော့သည်​။ တစ်​ချက်​တချက်​ပေါ်လာတဲ့ မ လည်​ဂုတ်​လေးကိုလဲခဏခဏငုံ့နမ်းရင်း​ပေါ့။ နီရင့်​နေတဲ့ အမှတ်​အသားတစ်​ချို့ကမ လည်​တံတစ်​ဝိုက်​မှာထင်းလို့​နေသည်​။
"ရပ်​ပါဦး....ဒီ​နေ့​တောင်​အ​နွေးထည်​နဲ့မို့အဆင်​ပြေ​နေတာ​နော်​...ခု​တော့ထပ်​မလုပ်​တော့နဲ့...မနက်​ဖြန်​ပြန်​ရမှာဆို​တော့"
"ဘာ...မ...မနက်​ဖြန်​ပြန်​မယ်​ဟုတ်​လား"
"အင်း​လေ....မ လာ​နေတာလဲ ကြာပြီကို....ပြီး ဘွဲ့ယူဖိူ့အဝတ်​လဲမချုပ်​ရ​သေးဘူး"
"မကလဲ....​နေပါဦးလား တရက်​နှစ်​ရက်​လောက်​....စစ်​လေ...မကိုမခွဲနိုင်​တော့ဘူး"
သုတ်​လက်​စ ဆံပင်​ကို​တောင်​သုတ်​မ​ပေးနိုင်​တော့ပဲမကိုအ​နောက်​မှ​နေ၍သိုင်းဖက်​လိုက်​သည်​။ စစ်​လက်​မောင်းကို မက ဖွဖွပုတ်​ပေးရင်း
"မလဲမခွဲနိုင်​ပါဘူး က​လေးရဲ့...ဒါ​ပေမယ့်​အ​ဖေကမ ဒီကိုလာတာအရင်​ကမသိဘူး အခုသိသွား​တော့ပြသနာရှာ​နေတယ်​..မ. ပြန်​ရင်​လဲဆူခံရဦးမှာ..."
"ဆူခံရမယ့်​တူတူ မ....တရက်​လေး​နေပါဦးလားဟင်​...​နော်​...မနက်​ဖြန်​စစ်​မှာမအတွက်​ပြင်​ထားတာ​လေးရှိလို့ပါ"
'ဟုတ်​လား...ဘာပြင်​ထားလို့လဲ"
မ​မေးပြန်​တော့စစ်​ချက်​ချင်းပြန်​မ​ဖြေနိုင်​။ မ မသိ​အောင်​ကိုနန်းတို့နဲ့တိုင်​ပင်​ထားရတာကို​လေ။
"တစ်​ခုခု​ပေါ့ ...​နော်​...တရက်​လေး​နေပါ....စစ်​အနားမှာ​နေ​ပေးပါ မရယ်​"
ပါးပြင်​လေးက စစ်​ရဲ့မျက်​ရည်​ဖြင့်​စိုစွတ်​ကုန်​သည်​။ တကယ့်​ကိုဝမ်းနည်းလွယ်​တဲ့က​လေးမ​လေး။ ဒီလိုကျ​တော့လည်း​သွေးနှလုံးသားတိူ့ကမာ​ကျောမပြနိုင်​။
"အင်းပါ...မ..​နေမယ်​နော်​...မငိုပါနဲ့ကွယ်​....လာ အကင်​စားရ​အောင်​...."
မျက်​နှာချင်းဆိုင်​မိ​တော့စစ်​မျက်​ရည်​လေး​တွေကို​သွေးသုတ်​ပေးလိုက်​သည်​။ စစ်​က​သွေးရင်​ထဲမှီနွဲ့ရင်း
" တကယ်​ကိုမခွဲနိုင်​တော့ဘူး မရယ်​....မနဲ့​ဝေးရင်​စစ်​သေမှာပဲ"
"က​လေးမ...ဘာ​လျှောက်​ပြော​နေတုန်း....နီးဖို့ခဏ​ဝေးတာပါ...​နောက်​ဆိုမ တာဝန်​ကျတဲ့​နေရာကိုစစ်​လိုက်​လာရမှာ​နော်​....​ကျောင်းပိတ်​ရင်​ဒီမှာလာ​နေကြမယ်​....မ​လေ...ခုစစ်​ရဲ့အိမ်​က​လေးကိုသိပ်​ကြိုက်​တာသိပ်​သ​ဘောကျတာပဲ....ထင်းရှူးနံ့​လေး​တွေသင်းပျံ့လို့​နေတာ"
"မ ပြန်​သွားရင်​ထင်းရှူးနံ့​တွေကြားမှာစစ်​တစ်​ယောက်​တည်းအ​ဖော်​မဲ့လွမ်း​နေရ​တော့မှာ"
"ကဲပါ...က​လေးရယ်​....မလဲမကြာ​တော့ပါဘူး....​နော်​...မ ပြန်​လာခဲ့မယ်​ဟုတ်​ပြီလား မ လာလို့မရရင်​စစ်​လိုက်​လာခဲ့"
"အွန်း ချစ်​တယ်​..မ...သိပ်​ချစ်​တယ်​"
"မလဲအများကြီးချစ်​တယ်​...အဲ ဖုန်းလာ​နေပြီ အိမ်​ကဆက်​တာသိလား"
ဖုန်းက​လေးကိုမ လှမ်းယူလိုက်​တော့စစ်​ထွက်​သွားမည်​အပြု မက​နေမြဲအတိုင်း​နေ​စေသည်​။ ဖုန်းကိုစပီကာဖွင့်​ထားလိုက်​ရင်း
"ဟလို...ငြိမ်း"
"မ​သွေး....ဘာလို့ဒိ​နေ့ပြန်​မလာတာလဲ...အ​ဖေ​မေး​နေပြိ...မ​သွေးဘယ်​သူဆီမှာရှိ​နေတာလဲ"
"စစ်​အိမ်​မှာပါ...စစ်​ကိုသိတယ်​မလား"
"ဟုတ်​...မနက်​ဖြန်​ကော ပြန်​လာဖြစ်​ရဲ့လား....ပြန်လာမှရမှာ​နော်​....တအိမ်​လုံးကိုအ​ဖေကပတ်​ရမ်း​နေတာ​ဗျ"
ငြိမ်းအသံကိုကြား​တော့ စစ်​ကမျက်​နှာငယ်​လေးနဲ့​သွေးကို​မော့ကြည့်​လာသည်​။​သွေးကပြုံးပြရင်းစစ်​နဖူးပြင်​ကိုငုံ့နမ်းလိုက်​သည်​။
"မနက်​ဖြန်​တစ်​ရက်​နေဦးမယ်​...သဘက်​ခါ​တော့​သေချာပြန်​လာမယ်​....မရရ​အောင်​ပြန်​လာမယ်​နော်​....သိလား"
​သွေးစကားကို ငြိမ်းအ​ဖြေပြန်​မ​ပေး​သေးခင်​အ​မေ့ကိုလှမ်း​ပြော​နေဟန်​တူသည်​။ဆူညံသံ​တွေဖုန်းကတစ်​ဆင့်​ကြားလိုက်​တော့စစ်​စိတ်​မ​ကောင်း။ အ​ဖေနဲ့အတိုက်အခံလုပ်​ပြီး စစ်​ဆီလာခဲ့တဲ့မကို စစ်​သနားလာရသည်​။
မကလဲဘာစကားမ​ပြောပဲဖုန်းထဲကအ​ဖြေက်ုနားစွင့်​ရင်းစစ်​မျက်​နှာကိုလက်​ညိုး​တွေနဲ့တို့ထိ​ဆော့ကစား​နေသည်​။
"မနက်​ဖြန်​နင်​အိမ်​ပြန်​မလာရင်​အ​သေပဲမှတ်​...."
မူးမူးနဲ့လျှာ​လေးအာ​လေး​ပြောလိုက်​သောအ​ဖေ့အသံ​ကြောင့်​သွေးကြက်​သီး​တွေပါထသွားရသည်​။
"ဟ...ဟလို...အ​ဖေ...​သွေး...."
မရ​တော့။ ဖုန်းကတန်းချသွား​လေပြီ။ ထပ်​ခေါ်လည်းမရ​တော့။ အ​ဖေကပါဝါ​တော့မပိတ်​တတ်​တာသိသည်​။ဖြစ်​နိုင်​တာက​တော့ ငြိမ်းကိုဝယ်​ထား​ပေးတဲ့ဖုန်းက​တော့ကွဲသွား​လေပြီဖြစ်​မည်​။ စစ်​အ​ရှေ့မှာမို့ဟန်​ဆောင်​ချင်​ပေမယ့်​မရ​တော့။
"မက​လေး....မနက်​ဖြန်​ပြန်​လိုက်​နော်​....အ​ဖေကမမှားပါဘူး စိတ်​ပူလွန်းလို့ဖြစ်​မယ်​"
စစ်​ကို​သွေးကမချိပြုံး​လေးဖြင့်​ဘာမှမဖြစ်​သလိုပခုံးတွန့်​ပြကာ
"မပြန်​ပါဘူး...မ​နေဦးမှာလို့ဆို....စစ်​ကလဲ....​နော်​...စိတ်​မပူနဲ့ဘာမှမဖြစ်​ဘူး ဟ အကင်​စားမယ်​စားချင်​နေပြီ"
မ ခွံ့​ပေး​သောအကင်​ဖတ်​ကိုအရသာမရှိသလိုစိတ်​မပါလက်​မပါဝါးရင်း မကိုပဲကြည့်​နေလိုက်​သည်​။ မက​တော့ဘာမှမဖြစ်​ခဲ့သလို အားပါးတရစား​နေတာ။
မနက်​ဖြန်​တစ်​ရက်​ပြီးရင်​ဒီကမ သိပ်​သ​ဘောကျတဲ့ထင်းရှူးနံသင်းပျံ​နေတဲ့အိမ်​က​လေးမှာစစ်​တစ်​ယောက်​တည်းလွမ်းကျန်​ရမယ့်​ရက်​တွေကဘယ်​လောက်​တောင်​မှလဲ။
​ဝေးကွာရမယ့်​ကံပါလာလို့​ဝေး​နေရ​လည်း​တော့ချစ်​ခြင်း​မေတ္တာကိုအရင်းပြုပြီးဆွဲနီးပစ်​လိုက်​ချင်​ပါရဲ့ကွယ်​။