Μη φοβάσαι τη φωτιά

Η έξαλλη Σεχραζάτ

Το πρωί την βρίσκει ξαπλωμένη στο κρεβάτι, αγκαλιά με το μαξιλάρι της, και το βλέμμα καρφωμένο στο ταβάνι. Δεν μπορούσε να σκεφτεί τίποτα άλλο, πέρα από την χθεσινή βραδιά και εκείνα τα δύο χρυσαφένια μάτια. Ένιωθε πολύ όμορφα μετά το χθεσινό, αλλά παράλληλα η ενοχή την τσιμπούσε σε κάθε σημείο του κορμιού της. Ήταν ο φίλος του άντρα της, φίλος και συνάδελφος, δεν μπορούσε να μπλέξει μαζί του. Ξαφνικά ακούγεται ένα απαλό χτύπημα από την πόρτα. Αμέσως ανακάθεται, κοιτάζοντας ερωτηματικά την πόρτα του δωματίου της.
«ποιος είναι;»
«room service!»
Ακούει μία αντρική φωνή να της απαντά. Room service; για ποιον λόγο; Δεν είχε ζητήσει κάτι από την ρεσεψιόν, οπότε της φαινόταν περίεργο. Από περιέργεια αποφασίζει να σηκωθεί από το κρεβάτι και να πλησιάσει την είσοδο. Μόλις ανοίγει την πόρτα, βλέπει τον Ονούρ να μπαίνει μέσα στο δωμάτιο, σέρνοντας ένα καρότσι μαζί του.
«Ονούρ;»
«καλημέρα όμορφη μου κυρία!»
Αναφωνεί και μετά κλείνει την πόρτα. Η Σεχραζάτ τον κοιτάζει με γουρλωμένα μάτια.
«τι κάνεις; τι είναι αυτό;»
«εγώ είμαι καλά, και αυτό είναι ένα πλούσιο πρωινό. Πρέπει να τρως καλά για να έχεις δυνάμεις»
Η Σεχραζάτ είναι έτοιμη να διαμαρτυρηθεί, αλλά ο Ονούρ την προλαβαίνει, τοποθετώντας τον δείκτη του στα χείλη της.
«δεν χρειάζεται να αρχίσεις τις γκρίνιες. Απλώς θα φάμε και μετά θα πάμε μια βόλτα μαζί»
Λέει και έπειτα κατεβάζει το χέρι του από το στόμα της. Τα μάτια της στενεύουν.
«πρώτον, δεν με ρώτησες καν αν θέλω να έρθω μαζί σου, και δεύτερον, σήμερα έχω δουλειά, πρέπει να ξεκινήσει η φωτογράφιση. Οπότε λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να σε ακολουθήσω»
Το ύφος της είναι υπεροπτικό, νομίζοντας πως έχει το πάνω χέρι. Ο Ονούρ όμως έκρυβε έναν ακόμη άσσο στο μανίκι του.
«μπορώ όμως να σε ακολουθήσω εγώ»
Αποκρίνεται, ανασηκώνοντας περήφανα το φρύδι του. Η Σεχραζάτ τον κοιτάζει ερωτηματικά.
«τι εννοείς;»
«θα καταλάβεις σε λίγο»
Απαντάει καθώς παίρνει μια φρυγανιά και την τοποθετεί στο στόμα της.

Μετά από δύο ώρες, η Σεχραζάτ φτάνει στο στούντιο όπου θα γινόταν η φωτογράφιση. Μόνο που σήμερα ήρθε με παρέα.
«δεν το πιστεύω ότι το κάνω αυτό στον εαυτό μου»
Γκρινιάζει καθώς προχωρά μπροστά, με τον Ονούρ να την ακολουθεί κατά πόδας.
«σε ακούω»
Την ενημερώνει, με το κέφι να ακούγεται καθαρά στον τόνο της φωνής του. Αυτόματα τα βήματα της σταματούν, και το δολοφονικό της βλέμμα στρέφεται στο πρόσωπο του, απειλώντας να τον κάψει.
«μπορείς να μου πεις γιατί μου το κάνεις αυτό;»
Του γρυλίζει, νιώθοντας πλέον έξαλλη. Ο Ονούρ χαμογελάει καθώς τοποθετεί τα χέρια στις τσέπες του τζιν του.
«επειδή μάλλον μου αρέσει να σε βασανίζω»
«αυτοί εκεί μέσα ξέρουν με ποιον είμαι παντρεμένη. Αν σε δουν μαζί μου-»
«μπορούμε να τους πούμε ότι είμαστε απλά φίλοι. Άλλωστε, δεν είναι και τελείως ψέμα αυτό»
Λέει, κοιτάζοντας την με το πιο σκανταλιάρικο του ύφος. Η Σεχραζάτ κουνάει αγανακτισμένα το κεφάλι της, και έπειτα συνεχίζει την πορεία της προς το στούντιο. Ο Ονούρ φυσικά την ακολουθεί, έχοντας ένα θριαμβευτικό χαμόγελο στο πρόσωπο του. Μόλις μπαίνουν μέσα, η διευθύντρια του περιοδικού τρέχει προς το μέρος τους, έχοντας ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπο της.
«καλημέρα Σεχραζάτ μου! Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που σε έχω ξανά εδώ»
Φυσικά η γυναίκα της μιλούσε στα αγγλικά. Η Σεχραζάτ ρίχνει μία σύντομη ματιά στον Ονούρ, πριν ξανά στρέψει την προσοχή της στην κυρία Βανς.
«καλημέρα Έβελιν»
«ο κύριος;»
Ρωτάει, δείχνοντας με το πιγούνι της τον Ονούρ. Ο άντρας χαμογελάει παιχνιδιάρικα, κοιτάζοντας με την άκρη του ματιού του την Σεχραζάτ, η οποία φαινόταν ξαφνικά πολύ αμήχανη.
«Ονούρ Μπαϊρακτάρ, φίλος της κυρίας Ακσάλ»
Απαντάει στα αγγλικά, τείνοντας το χέρι του για χειραψία. Η Έβελιν του χαρίζει ένα ευγενικό χαμόγελο, καθώς του δίνει το χέρι της.
«Μπαϊρακτάρ είπατε ε;»
«μπορεί να με γνωρίζεται ήδη. Είμαι ο συγγραφέας του βιβλίου: μαθαίνοντας από τα συναισθήματα»
Η γυναίκα φαίνεται να εκπλήσσεται ευχάριστα από αυτή την πληροφορία.
«δεν το πιστεύω! το γνωρίζω αυτό το βιβλίο, και οφείλω να ομολογήσω πως είναι ένα από τα αγαπημένα μου!»
Η Σεχραζάτ μένει με το στόμα ανοιχτό, καθώς ακούει την αποκάλυψη της κυρίας Βανς.
«αυτό ακούγεται πολύ ενδιαφέρον. Θα ήθελα να ακούσω τις απόψεις σας για το βιβλίο μου»
Αποκρίνεται, κοιτάζοντας την ξαφνικά με επαγγελματικό ύφος. Η κυρία Βανς ξεκινά να του αναλύει τις σκέψεις της, αφήνοντας εντελώς εμβρόντητη την Σεχραζάτ. Δεν μπορεί να συμβαίνει σε μένα αυτό. Σκέφτεται, κοιτάζοντας σοκαρισμένη τον Ονούρ.

Κατά την διάρκεια της φωτογράφισης, εκείνος στεκόταν σε μια άκρη, με την Έβελιν να του μιλάει ακατάπαυστα για διάφορα θέματα. Ο Ονούρ όμως ήταν αφοσιωμένος στην Σεχραζάτ, η οποία δούλευε με μεγάλη μαεστρία την κάμερα. Την παρακολουθούσε καθώς έδινε εντολές για να τραβήξει σωστά τις λήψεις της. Είχε τον αέρα, ήξερε την δουλειά της, κάτι που έκανε τον Ονούρ να την θαυμάσει ακόμα περισσότερο. Το περήφανο χαμόγελο δεν έλεγε να φύγει στιγμή από τα χείλη του. Αλλά ήξερε πως εκείνη δεν ήταν ακόμα έτοιμη να αποκαλύψει τα πραγματικά της συναισθήματα. Παρόλα αυτά ήταν αποφασισμένος να την περιμένει, γιατί πλέον ένιωθε ότι άξιζε να κυνηγήσει αυτή την γυναίκα.