— Więc Lockwoodowie naprawdę nie mają pojęcia, że te tunele znajdują się pod ich własnością — zapytała Elena Gilbert, podążając za łowcą wampirów przez tunel w starej piwnicy Lockwoodów, trzymając w ręku latarkę.
— Uważaj, gdzie tym świecisz. Nietoperze nie znoszą światła — Alaric ostrzegł sobowtóra. Elena gwałtownie przerwała spacer, oczy rozszerzyły jej się. — Czekaj, co? — nie wiedziała, że kruczowłosy Salvatore i brunet Salvatore skrycie wyszli zza jej pleców.
— Elena! — Damon szepnął głośno, sprawiając, że Elena odwróciła się z przerażeniem, a Lyanna zaśmiała się. — Boo! — Damon miał szeroki uśmiech na twarzy, a Lyanna uśmiechnęła się. — Ach! Boże, Damon, Ana! — klepnęła go w ramię.
— Strachliwy kotek — Damon droczył się. — Eleno, kochanie, ignoruj jego głupi tyłek, wszyscy to robimy — powiedziała Lyanna do Eleny. Damon posłał jej urażone spojrzenie. — Niegrzeczna.
— Więc naprawdę nie możesz wejść? — Elena zapytała Salvatore'a. — Nie. Jednak Lyanna, jako że jest potężna, potrafi przebić się przez tego typu rzeczy. Myślę, że ma to coś wspólnego z jej linią krwi. Poza tym starożytni Lockwoodowie byli anty-wampirami.
— Co masz na myśli starożytni? — Elena zapytała zdezorientowana. Lyanna westchnęła i potrząsnęła głową. — Zobaczysz.
Cała trójka poszła dalej w głąb tuneli, aż do jaskini z rysunkami na ścianach. — Cóż, to jest tak daleko, jak tylko mogę się posunąć — oznajmił Damon, gestykulując do Eleny, Lyanny i Alarica, by podążyli dalej.
Elena weszła do jaskini i poświeciła latarką na ściany z rysunkami. — Co to wszystko jest?
Na widok rysunków twarz Lyanny straciła kolor. — Cóż, z tego co wiem, to jest to historia. W prostych, archeologicznych słowach, jest to naprawdę bardzo stara historia — Alaric wyjaśnił, po czym wskazał na ścianę. — To właśnie tam jest cykl księżycowy — wskazał na inny rysunek. — Człowiek wilk.
— Wilkołak.
— Tak, to Dzienniki Lockwooda w stylu słownika — powiedział Damon z żalem.
