♡Euphoria♡ Jeon Jeongguk

♡3♡

Pogoda nie należała do najlepszych. Jednym słowem zamarzałam. Śnieg sypał ogromnymi płatkami, silny wiatr wiał dosłownie mi prosto w twarz. To jest ten moment kiedy żałuje że nie nosze okularów, może one by pomogły w jakimś stopniu.

Ulice były bardzo ślizgie. Wszędzie było biało. Przyjemny widok, ale to nie zmienia faktu że dalej zamarzałam.

Modliłam się aby mały towarzysz przyspieszył tępo bo czułam jak tracę czucie w kończynach.

Popijałam większymi łykami gorący napój aby choć trochę się ogrzać, jednocześnie przeglądałam jakieś posty na Facebooku aby czas mijał mi zdecydowanie szybciej. Żeby nie było trzymałam psa na smyczy. Jakoś daje radę. Podziwiałam piękne widoki Seulu.

Niedaleko mnie znajdowała się przepiękna rzeka Han-gang. Miejsce bardzo dla mnie znaczące. Gdy coś się działo, nie ważne czy dobrego czy złego przychodziłam tu. Rzeka jest dla mnie jak drugi dom, jak osoba której mogę się zwierzyć, zawsze mnie wysłucha, co prawda nie odpowie ale w sercu wierze, że słucha moich przemyśleń.

Zbliżałam się do miejsca zamieszkania. Zadowolona z wykonanego zadania popijałam resztę już cieplej herbaty. Nic nie mogło mi przeszkodzić. No właśnie prawie nic.

Przechodząc przez pasy, przeglądając kolejne posty, jadące auto wpadło w poślizg, należałam do osób które nie czekają z nadzieją aż ktoś je przepuści, wymuszałam pierwszeństwo za każdym razem, bez wyjątku..

Nadjeżdżające auto próbowało hamować, lecz bez skutecznie, jedyne co pamietam to bardzo mocne światła pojazdu, ślizg opon, głośne trąbienie i krzyk. To wszystko działało się tak szybko że sama nie zdołałabym opisać choćby połowy wypadku.

Byłam przytomna, do czasu, co czułam? Nie mam pojęcia. Adrenalina totalnie nade mną górowała. Nigdy w życiu nie miałam takiego momentu że nie wiedziałam co robić. Pustka.
Czułam się jakbym umierała, odcięta od świata rzeczywistego, zero problemów.. niestety zaczęło robić się coraz to ciemniej i ciemniej i ciemniej....