Podążałam w nieznanym mi kierunku. Zgrywałam pewną siebie, to teraz mam za swoje. Zdecydowałam się pójść sama, to nie tak że chciałam przyznać że się boje, to wcale nie o to chodzi!
Nurtowała mnie myśl podczas gdy szukałam pomieszczenia, po co? W jakim celu miałabym iść do szefa wytwórni.
Budynek był naprawdę ogromny, przeszłam może kawałek piętra, a już miałam deja vu że widziałam to pomieszczenie. Nie poddawałam się, liczyłam że biuro będzie się jakoś wyróżniać, w końcu to szef.
Nie należę to cierpliwych, więc mój nastrój zmieniał się co chwile.
- Przecież to powinno być niedaleko od biura Seoyeon- mruczałam zaczynając bawić się puklem włosów. Gdy zbliżałam się do końca piętra, usłyszałam jakby gwizdanie? Odgłosy docierały jakby pode mną. Obróciłam się zwinnie na pięcie, moim oczom ukazały się schody.
Postawiłam jeden krok, dzięki czemu czyjeś melodyjne gwizdanie stawało się coraz głośniejsze.
- Mam szanse- zaczęłam stawiać kroki w stronę zejścia. Gdy zauważyłam mężczyznę niedaleko mnie, przyspieszyłam dzięki czemu miałam szanse na pomoc w odnalezieniu konkretnego pomieszczenia który szukam.
- Przepraszam!- podniosłam lekko głos aby postać przede mną zwróciła na mnie uwagę, co mi się udało, chłopak natychmiast obrócił się jednocześnie zdejmując słuchawki. Gdy zobaczyłam w pełni twarz chłopaka, zamarłam, nie wierzyłam że spotkam go ponownie. Moim oczom ukazał się Jeon Jungkook.
Lekko z opóźnionym zapłonem, ale ostatecznie ukłoniłam się, co odrazu odwzajemnił mężczyzna zebrałam się na odwagę aby zapytać o drogę w wielkiej wytwórni. Kto jak kto ale on powinien mieć rozmieszczenie pomieszczeń w małym paluszku więc dobrze że trafiłam właśnie na niego.
- Pomogłbyś mi znaleść biuro szefa?- zapytałam drapiąc się po karku. Na moje czyny kącik ust chłopaka uniósł się dzięki czemu znowu czułam się swobodnie.
- Nabroiłaś?- zasugerował lekko się śmiejąc
Na słowa chłopaka kącik moich ust uniósł się. -Weź mnie nie strasz- przeciągnęłam zdanie unosząc głos przez co mogłam zobaczyć uroczy uśmiech starszego. W końcu mogłam na żywo zobaczyć królicze ząbki chłopaka. To mój pierwszy dzień- dodałam pewnie jakbym conajmniej była kimś ważnym w wytwórni.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
- Pomogę Ci- przełożył torbę na drugą rękę po czym razem ruszyliśmy w nieznanym mi dotąd kierunku. Dzięki Jungkookowi stres i niepewność odeszły w niezapamiętane. Liczył się tylko on.
Chłopak skorzystał z okazji i oprowadził mnie po całym pietrze wytwórni aż w końcu zatrzymał się przed wyróżniającymi się na tle innych drzwi wejściem do biura.
- Ah to tutaj- wskazał na duże czarne drzwi. Wszedłbym z tobą ale mam jedzenie dla chłopaków- uniósł reklamówkę pełną przysmaków. Jeśli im zaraz tego nie zaniosę możemy się już więcej nie spotkać- podrapał się lekko po karku na co ja lekko się zaśmiałam.
