~ Ateşle yaklaşıyor.
Ne güzel ellerin var.
Yanıyor değdiğinde.
Yaklaşık bin yıl kadar~
beomgyu
Babam kaleden ayrıldıktan sonra abimin bana karşı tavrı değişmişti, kötü yönde bir değişimdi. Çocuklara belli etmemeye çalışsam da abimin artık beni sevmiyor olma düşüncesiyle kendi kendimi yemekle meşguldüm. Oturduğum yerden kalkarak abimin odasına girdim, her zaman ki sakinliği ve ciddiyeti ile önündeki kağıtlara bakıyordu.
"oturabilir miyim" dedim gülümseyerek
Gözlüğünün üstünden bir süre bana bakarak önündeki boş koltuğu işaret etti. Gösterdiği koltuğa oturduğumda tekrar önündeki kağıtlara dönmüştü.
"abi bir şey mi oldu"
"ne gibi bir şey"
"üzdüm mü seni"
"senin gibi bir velet beni nasıl üzebilir" dedi
Bu tavırlar benim abime ait olamazdı.
"neden böyle kabasın bana karşı son günlerde"
"sevgili babacığın gitti artık sana istediğim gibi davranabilirim" dedi gülümseyerek
"ne" diyebildim sadece
Ben şaşkınlıkla abime bakarken ne zaman boynuma dolandığını bilmediğim halat sıkılaşmış, nefes almamı zorlaştırmaya başlamıştı. Ben nefes almak için savaşırken abim gülerek beni izliyordu.
"LÜTFEN...ABİ...YARDIM ET..."
"ben senin abin değilim"
Yatakta nefes nefese doğrulduğumda, çok şükür, gördüklerimin bir rüyadan ibaret olduğunu anlayarak hızla ayağa kalktım ve koşarak abimin odasına daldım, onu odasında bulamayınca bu kez de korku ile ortak salona koştum. Abim başka bir krallıktan geldiği belli olan askerler ile konuşuyordu, ben salona girer girmez gözleri bana döndü ve endişe ile yanıma koştu.
"bir şey mi oldu garberam"
"abi" dedim gözyaşlarıma engel olamayarak
"siz devam edin lütfen ben birazdan geleceğim" dedi abim ve elini belime dolayarak beni kendine yasladı
"abi" dedim tekrar hıçkırıklarım arasında
"söyle garberam seni böyle hüzünlendiren şeyi söyle abine"
Ortak salonda çıkmış, daha sessiz bir odaya girmiştik.
"sen...beni...boğdurtuyordun..." dedim sesimi çıkarmaya çalışarak
"ah garberam kabus mu gördün sen güzeller güzeli kardeşim" dedi abim saçlarımı okşayarak
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~TOGETHER~
Random"çiçekler kopartılırsa yaşayamaz fakat bu beş çiçek yaşamak için toprak ya da suya ihtiyaç duymuyor onların tek ihtiyacı bir olmak her biri tek başına sadece birer çiçek iken bir araya gelince bir ormana dönüşüyor onlar çeşitli güzelliklerin olduğu...
