~My bad habits lead to you~
Soobin
Haruto ile görevlendirildiğimiz bölgeye ulaşarak savaşın ne durumda olduğunu öğrendik, şimdilik durum bizim aleyhimizeydi ve ölü sayımız çok fazlaydı.
"şuan orada tam olarak kaç kişi var" dedi haruto
"bizden yüz onlardan üç yüz kişi" dedi bir asker
"geçen sefer ki taktik ile mi saldıracağız" dedi haruto bana doğru
"kendi askerlerimizi de riske atmaz mıyız" dedim düşünerek
"o halde bir planım var ama uygun mu bilmiyorum" dedi haruto çekinerek
"söyle bakalım kardeşim"
"ben askerlerimizi bir kasırga ile geri çekeyim sen de geriye kalanları yok et" dedi
"anlaşıldı efendim" dedim önünde eğilerek
"ya yapma şöyle" dedi gülümseyerek
Haruto gülümsemesi son bulduğunda savaş bölgesine dönerek bir kasırga başlattı, kasırga büyürken askerlerimizi de içine topluyordu, kasırga bu bölgeye geçtiğinde bu kez ben öne çıkarak güçlü bir su hortumu oluşturdum. Hortum karanlık zindan askerlerini ölüme götürürken haruto kasırgayı arkamızdaki boş ve güvenli bölgeye indirmiş yaralıların arabalara götürülmesine yardım ediyordu. Görünürde asker kalmadığında hortumu durdurarak ben de haruto'nun yanına koştum.
"BAŞARDIK" diye bağırmaya başlayan askerler ile birlikte haruto da hoplaya zıplaya bana koştu ve sarıldı
"aferin zeki çocuk" dedim saçlarını okşayarak
"ah beyler beyler bu kadar sevinmeyin bölüm sonu canavarı geldi" dedi cansız askerlerin yattığı bölgedeki biri
"ah özür dilerim kendimi tanıtmadım ne kaba bir insanım saygılarınızla ben hwang hyunjin" dedi alaylı bir gülümseme ile
"inanır mısın en çokta bölüm sonu canavarlarını severim" dedim ben de aynı alaylı gülümseme ile
"ikiye bir pekte adil olmaz gidebilirsin istersen" dedi haruto yanımda belirerek
"ah miniğim korktun mu yoksa" dedi bize doğru yaklaşarak
Çok uzak olmayan bir noktada durarak gülümsemeye devam eden hyunjin sinirimi bozmaya başladığında ona doğru bir atakta bulunacaktım ki yer altından çıkan eller bacaklarımı sarmaya başladı. Arkama baktığımda haruto'nun da aynı durumda olduğunu gördüm, endişe ile tekrar önüme döndüğümde aynı iğrenç gülümsemesiyle hyunjin karşımda belirdi.
"korktun mu küçük" dedi haruto'nun saçlarını okşayarak
"çek lan ellerini" dedim sesimi yükselterek
"askerleriniz kaçtı" dedi ve gür bir kahkaha attı
"senden güçlü olmak için askerlere ihtiyaç duymuyoruz" dedi haruto başını dik tutarak
Haruto'ya baktığımda gözlerini kapatmış, ellerini sıkmış olduğunu gördüm. Anlaşılan bir planı vardı, hyunjin'e dönerek onunla dalga geçmeye başladım.
"sanırım bu eller öldüremiyor ha sadece tutmak için varlar o kadar mı güçsüzsün" dedim elimin üzerindeki parmakla oynayarak
"acıyla kıvranmak mı istiyorsun" dedi yakamı kavrayarak, dişlerini sıktığı çok belliydi. Onu sinirlendirmeyi başardm.
"evet belki de ben acıdan zevk alıyorum" dedim omuz silkerek
"iyi bir insan olduğum için sana bu acıyı tattıracağım"
"çok minnettar olurum yüce hwang hyunjin" dedim alayla
Boynuma kadar tüm vücudumu kavrayan eller sıkılaşmaya ve acı vermeye başladığında, hyunjin'e çaktırmadan gülümsemeye başladım.
"karşıdaki mal mal gülünce insan sinir oluyormuş dimi" dedim göz devirerek
"aşk olsun insan arkadaşına mal der mi" dedi hyunjin
"ne ara arkadaş olduk biz" dedim kaşlarımı çatarak
"aşk olsun arkadaş değil miyiz oysa çok sıcak karşıladım sizi" dedi hyunjin dudaklarını büzerek
Hyunjin vücudumdaki ellerini daha da sıkılaştırırken bir anda gök gürültüsü duyuldu ve göz alıcı bir ışık hyunjin'in üzerine düştü ardından da vücudumu kaplayan eller yere düşerek kayboldu. Hemen haruto'ya döndüğümde kollarıma doğru düşerek bayıldı. Vücudunu o zor şartlar altında çok zorlamış olmalıydı, kollarını boynuma dolayarak haruto'yu sırtıma aldım ve hemen o bölgeden uzaklaştım.
Arabaların bulunduğu bölgeye ulaştığımda daha büyük bir sorun ile karşı karşıya kaldığımızı fark ettim, ne arabalardan ne de askerlerden hiçbir iz yoktu...
________________
Ben özellikle siyah hyunjinden o kadar kötü adam vibe alıyorum ki dayanamadım bölüm sonu canavarı yaptım. yakında J.Y. Park da girerse şaşırmayın bang pdnim ile savaştırırım ĞERFKĞFOPKHĞTYKĞRKOTYRTG
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~TOGETHER~
Random"çiçekler kopartılırsa yaşayamaz fakat bu beş çiçek yaşamak için toprak ya da suya ihtiyaç duymuyor onların tek ihtiyacı bir olmak her biri tek başına sadece birer çiçek iken bir araya gelince bir ormana dönüşüyor onlar çeşitli güzelliklerin olduğu...
