~Dostun dostu düşmanımın eceliyim ben~
Haruto
Bahçeye çıktığımda bir köşede çökmüş, elindeki taşla oynayan soobin'i görür görmez yanına koştum.
"soobin"
"efendim" dedi kafasını kaldırmadan
"iyi misin" dedim yanına oturarak
"bunu soran tek kişi sensin haruto"
"elbette soracağım sen benim arkadaşımsın"
"o halde diğerlerinin arkadaşı değilim"
"elbette öylesin sana çok değer veriyorlar"
"yeonjun kadar değil" dedi buruk bir gülümseme ile
"ikinizi de eşit seviyorlar sadece yeonjun son olanlardan sonra pek kendine gelemedi biliyorsun"
"en iyi ben biliyorum haruto gece hepsi sevgililerinin yanına gittiğinde ben kalıyorum yeonjun'un yanında çığlıklarla uyandığında, rüyasında o gün o adamların ona yaptığı işkenceleri haykırırken ben sarılıyorum ona hiçbiri değil ben" dedi
"sorun ne soobin seni bu denli tedirgin eden ne" dedim elimi sırtına atarak
"ablam"
"bir ablan mı vardı"
"evet vardı gözlerim önünde öldürülene kadar"
"onu mu özledin"
"winter ablama çok benziyor" dedi kafasını elleri arasına alarak
"o yüzden ona o kadar kibardın"
"winter'ı ilk bahçede gördüğümde yeonjun'a da anlattım o da benzediğini düşündü"
"senin için zor olmalı"
"çok zor haruto bir kadın geliyor ve yıllar önce gözlerin önünde ölen ablana benziyor"
"bu sorunlarını bizim ile neden paylaşmadın soobin"
"yeterince zor günler geçiriyor herkes bir de benim derdimle uğraşılmasını istemedim"
"bir daha asla böyle düşünme biz senin arkadaşlarınız inan yeonjun bilse böyle davranmazdı"
"winter'ı sever sanmıştım çünkü o da çok severdi ablamı tanısan sen de severdin ablam melek gibi biriydi"
"fakat winter melek değil yeonjun ve ben onun bir şeyler sakladığını düşünüyoruz"
"o yüzden o kadar sertti tavrınız ah aptal kafam gereksiz kıskançlık yaptığınızı düşündüm" dedi kafasına vurarak
"kendini suçlama bir yanlış anlaşılma söz konusu" dedim gülümseyerek
Biz kendi aramızda konuşurken bahçenin köşesinde winter gözüktü.
"burda ne işi var ki kayıp mı oldu yoksa" dedi soobin ve kalkacak gibi oldu
"kaybolmuş gibi durmuyor" dedim soobin'i tekrar yerine oturtarak
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~TOGETHER~
Random"çiçekler kopartılırsa yaşayamaz fakat bu beş çiçek yaşamak için toprak ya da suya ihtiyaç duymuyor onların tek ihtiyacı bir olmak her biri tek başına sadece birer çiçek iken bir araya gelince bir ormana dönüşüyor onlar çeşitli güzelliklerin olduğu...
