~Bir anda çocuk oldum
Saklandı kederlerim
Yumdum gözlerimi
Sana açtım kendimi~
beomgyu
"hey beom beom beom beom beom"
"içeri girebilirsin yeonjun"dedim kafamı yastığımdan kaldırarak
"pasta yapacaktık"dedi dudak büzerek
"kendimi yataktan kalkabilecek gibi hissetmiyorum maalesef"dedim bende dudak büzerek
"suzyi ya da bir başkasını çağırmamı ister misin"dedi endişeyle
"yok gerek yok biraz uyusam geçer sanırım"
"tamam ben seni yalnız bırakayım da dinlen" dedi ve öpücük atarak odamı terk etti
"teşekkür ederim"diye bağırdım ardından
"TAEHYUN SUZY KOŞUN BEOM HASTA OLMUŞ"
"BEOM" diye bağırarak aynı anda içeri girdi taehyun ve suzy
"saol yeonjun"dedim alayla
"rica ederim ayıcık her zaman"dedi ve gözden kayboldu
"hepsi benim hatam seni suya sokmamalıydım"dedi taehyun
"asıl ben izin verdiğim için suçluyum"dedi suzy de ona bakarak
"benim minik garberam hasta mı olmuş bakayım" abim ikisini de delerek yanıma geldi ve elini alnıma koyarak ateşime baktı
"bir şey var mı" dedi babam kapının ucundan
"önemli bir şey değil sadece yorulmuş"dedi abim
"iyi o halde"dedi babam ve tekrar kayboldu
"hadi çıkalım uyusun biraz kendine gelsin"dedi abim ikiliye kış kış yaparak
Keşke taehyun yanımda kalsa...
"taehyun sen kalsan iyi olur önemli bir şey olursa haber et bize"dedi abim ve suzyi sürüyerek odamdan çıktı
Aklımdan geçenleri okuyabileceğini unuttum salak gibi
"istediğin bir şey var mı"dedi taehyun yüzümü avuçları içine alarak
"uyumak"
"uyu o halde ben burdayım"
"ama uyuyamıyorum"
"hmm bakalım ne yapabiliriz bunun için"dedi ve yatağımın etrafını dolanarak yanıma uzandı
"sende mi uyuyacaksın"
"evet hemde sana sarılarak" dedi ve beni kolları arasına çekerek sardı
Uyumam için yardımcı olmaya çalıştı fakat uykumun tamamen uçmasına sebep oldu
"rahat mısın"diye sordu saçlarımı okşarken
"evet"dedim ve gözlerimi kapattım
Az önce tamamen uçan uykum kalp atışlarını duymaya başladığımda o denli artmıştı ki göz kapaklarım ağırlaştı ve ben istemesem de kapandı...
Uyandığımda yanımda taehyun yoktu ama baş ucumda abim vardı
"iyi uyudun mu garbera"
"evet"
En güzel uykumdu
"sen istedin diye onun burda kalmasını istemedim"dedi abim elindeki kitapla oynarken
"neden istedin o zaman"
"o istedi"
"neyi"
"keşke prensimin yanında kalıp onunla ilgilenebilsem diye düşündü içinden o denli bir içtenlikle düşündü ki bunu sana ne kadar iyi bakabileceğinden emin oldum"
O da beni istemişti...
"evet o da seni istedi garbera"
"her düşüncemi bilmen bazen sinirlerimi bozuyor"
"konuşmadığın bir yıl boyunca gücümün bu olduğuna o kadar şükrettim ki beomgyu anlatamam zihnini okuyamasaydım nasıl anlardım içindeki ateşi, mutsuzluğu,yalnızlığı iyi ki dedim iyi ki böyle bir güce sahibim de küçük kardeşimin sakladığı sırlarını görebiliyorum"
"güçlerin olmasaydı da anlardın gözlerimden abi beni bugüne kadar anlayabilen tek kişi sensin"
"artık sadece ben değilim garbera arkadaşların var onların gözlerine ilk baktığımda seni gördüm beomgyu o çelimsiz vücutlarının kaldıramayacağı acılar çekmelerine rağmen yaşamak için savaşan o çocuklar seninle tanışmalıydı"
"iyi ki iyi ki onların gözlerinde beni gördün abi yoksa ben kendi içimde kendimi boğacaktım"
"yarından itibaren ustalardan güçlerini öğreneceksin ve sen güçlerini tamamen öğrendiğinde senden gideceğim garbera"
"ne ne demek gideceğim"
"tahta çıkmayacağım burda olmayacağım babamdan sonra tahtı devralacak kişi sensin beom"
"ben yapamam abi hele sensiz hiç yapamam"
"her zor durumunda sadece bir mektup uzağında olacağım kardeşim söz veriyorum"
"nereye gideceksin peki"
"ustalarla beraber bulutlu dağda olacağım"
"neden abi neden bunca şey elinin altındayken neden gidiyorsun"
"bunaldım beomgyu bunaldım her göz göze geldiğin kişinin içini görmek nasıl bir şey bilir misin bilemezsin ama ben anlatayım sana savaşta öldürmen gereken kişiyle göz göze gelirsin ve çocukları onu bekleyen karısı annesi babası o an kafasından geçirdiği kim varsa sende görürsün gözlerinde bir çocuk duran düşmanını öldürebilir misin beomgyu bir çocuğu nasıl öldürebilirim" dedi abim ayağa kalkarak
"ben öldürebilecek miyim peki abi bunları bile bile birini öldürebilir miyim bunca şeyle nasıl savaşırım hemde sensiz"dedim gözyaşlarımla durmaları için bir savaş verirken
"başaracaksın beomgyu öğreneceksin ebedi dostlarınla beraber hepsini öğreneceksin"
"çık"
"nasıl istersen"dedi abim ve kapımı hafifçe çarparak beni yalnız bıraktı
Bunu benden nasıl isteyebildi bencil herif, bana sordu mu yapabilir misin dedi mi yapacaksın dedi sırf kendi yapmamak için beni yapmaya mahkum bıraktı
"BENCİL HERİFİN TEKİSİN PRENS HOSEOK" koşarak balkona çıktım
Balkonumun korkuluğundan sarkan çiçekleri söktüm ve dışarı fırlattım hepsini onun getirdiği hiçbir şeye ihtiyacım yok ona ihtiyacım yok.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~TOGETHER~
Random"çiçekler kopartılırsa yaşayamaz fakat bu beş çiçek yaşamak için toprak ya da suya ihtiyaç duymuyor onların tek ihtiyacı bir olmak her biri tek başına sadece birer çiçek iken bir araya gelince bir ormana dönüşüyor onlar çeşitli güzelliklerin olduğu...
