Bulletproof

𝑆𝑖𝑥. 𝐵𝑙𝑜𝑜𝑑 𝑎𝑛𝑑 𝑆𝑎𝑛𝑑

Θεωρώ σωστό να μπει TW(Trigger Warning) στο κεφάλαιο.

Ήταν μια από εκείνες τις μέρες.

Μια από εκείνες τις απαίσιες, βρώμικες μέρες που όσο κι αν ήθελε να διώξει από το μικρό μυαλό του, δεν μπορούσε με τίποτα. Οι φωνές τους ήταν τόσο δυνατές και το σπίτι τους τόσο μικρό. Ήταν αδιανόητο να ηρεμήσει τις φωνές ακόμη κι αν κρατούσε τα χέρια του σφηνωμένα μέσα στα αφτιά του.

Ακόμα άκουγε τις βρισιές.

Ακόμα άκουγε τα σκληρά λόγια.

«Είσαι μια πουτάνα, απορώ που σε παντρεύτηκα!» της φώναζε, η γυναίκα απαντούσε «Σε μισώ! Σε μισώ με όλη μου την ύπαρξη!».

Κάθε φορά η ίδια συνομιλία και έπειτα ένα δυνατό χτύπημα. Ακόμη και με βουλωμένα αφτιά, ο μικρός Γκάμπριελ μπορούσε να ακούσει πολύ καθαρά τον ήχο από το δυνατό χέρι του πατέρα του πάνω στο αδύναμο δέρμα της μητέρας του.

Μετά από το εκκωφαντικό χτύπημα, ερχόταν και ο ακόμη πιο δυνατός γδούπος. Ταρακουνούσε ολόκληρο το σπίτι, με το μικρό του το μυαλό δεν μπορούσε ούτε να φανταστεί τι το προκαλεί, απλώς φανταζόταν πως κάπου ο θεός είχε τέτοια δύναμη που εν τέλει, την στιγμή που ο πατέρας του χτυπούσε με δύναμη την μαμά του, εκείνος προκαλούσε έναν τόσο δυνατό σεισμό που έπειτα, δεν άκουγε τίποτα.

Σαν η μαμά του να σιωπούσε, ο μπαμπάς του να ηρεμούσε και όλα να γυρνούσαν στα φυσιολογικά τους. Και αφού δεν άκουγε τίποτε από τα κλειστά αφτιά του, τότε υπέθετε πως όλα είναι εντάξει. Πως όλα τελείωσαν, πως ο μπαμπάς και η μαμά ήταν ξανά όπως πριν, αγαπημένοι και συμφιλιωμένοι.

Αυτό βέβαια κατοικούσε στο μυαλό του σαν ιδέα μέχρι τα επτά, άντε το πολύ οκτώ. Τότε που ξεκίνησε να αντιλαμβάνεται περισσότερα, τότε που είχε το θάρρος να μην βουλώσει τα αφτιά του μια φορά, τότε που κατάλαβε ότι ο γδούπος που έκανε το μικρό δωμάτιό του να ταρακουνιέται ολόκληρο δεν ήταν καμία δύναμη του θεού, δεν ήταν καν σεισμός.

Ήταν το σώμα της μαμάς του.

Με γυμνά αφτιά μπορούσε να ακούσει την προσπάθεια της να μην ακουστούν τα επιφωνήματα πόνου. Μπορούσε να ακούσει το κλαψούρισμά της. Μα έπειτα τα έκλεινε πάλι, όπως θα έκανε κάθε οκτάχρονο στην θέση του. Στα εννιά του χρόνια, δεν ξαναέκλεισε τα αφτιά του ούτε μετά τα επιφωνήματα, τα κλαψουρίσματα.

Για την ακρίβεια δεν τα έκλεισε ποτέ γιατί για πρώτη φορά είδε όλα όσα δεν ήθελε.