Bulletproof

𝑇𝑤𝑒𝑛𝑡𝑦-𝑠𝑖𝑥. 𝐶𝑜𝑟𝑝𝑠𝑒 𝑅𝑒𝑣𝑖𝑣𝑒𝑟

Τα τακούνια ήχησαν στον χώρο εκκωφαντικά αυτή τη φορά.

Εκείνος, που στεκόταν παγωμένος στην άκρη της σκάλας κοιτώντας το κενό στο οποίο χάθηκε κάθε ελπίδα του, δεν έκανε προσπάθεια να κουνηθεί από την θέση του. Φοβόταν πως αν κάνει ένα βήμα όλα μέσα του θα διαλυθούν και δεν ήθελε να πονέσει κι άλλο. Η Περσεφόνη έφυγε. Και η Λιζ δεν επρόκειτο να μείνει άλλο σιωπηλή.

Ήταν περίεργο να στέκεται λίγα μέτρα από τον Άδη. Τον Βασιλιά του Κάτω Κόσμου. Ο Αφέντης, που όλη η Ευρώπη θα προσκυνούσε σε μια μονάχα εντολή του, βρισκόταν τόσο κοντά της. Ένιωσε την ραχοκοκκαλιά της ανατριχιάζει, η σκέψη εκείνη που είχε κάποτε, πως θα γινόταν μια άλλη Περσεφόνη, μια σκοτεινή δύναμη επανήλθε. Έκανε λίγα ακόμη βήματα κοντά του. Βρισκόταν λίγα σκαλιά μακριά.

«Τα πράγματα πήγαν καλύτερα απ' όσο περίμενα.»

Ο κόμπος στον λαιμό της ανύπαρκτος. Δεν φοβάται;

«Νόμιζα ότι θα την σκοτώσεις. Αλλά συνέβη κάτι ακόμη καλύτερο.» Γελάει πνιχτά, ορθώνει τους ώμους της περήφανα. «Σκότωσες κάτι δικό σου κι αυτό είναι καλύτερο από ότι ήθελα.» Παίρνει βαθιά ανάσα. Ανεβαίνει στο επόμενο σκαλί. Δύο ακόμη και θα ήταν παρέα στο βάθρο.

«Τι νόμιζες; Θα μπορούσες να ζήσεις μαζί της ευτυχισμένος;»

Δαγκώνει τα χείλη του. Σφίγγει τις γροθιές του. Μην κάνεις τίποτε, δεν είναι η ώρα.

«Πίστευες θα σε αποδεχόταν γι' αυτό που είσαι;»

Γέρνει το πρόσωπό του στο πλάι. Το προφίλ του, το καθαρό, χωρίς την ουλή, γίνεται το πιο όμορφο σκοτάδι και την θυμίζει πως ο Άδης δεν είναι άλλος από αυτόν που της τα πήρε όλα.

«Θα σε αγαπούσε; Θα είχε χώρο στην καρδιά της για ένα τέρας;»

Μισανοίγει τα χείλη του. Αφήνει το χνώτο του να γεμίσει την κρύα ατμόσφαιρα δίχως να της απαντήσει. Όχι, δεν θα το έκανε.

«Και τι είσαι τελικά σπουδαίε Άδη;»

Ακόμη ένα σκαλί πιο κοντά του, αν απλώσει το χέρι της μπορεί να τον ακουμπήσει, να χαϊδέψει τον λαιμό του και το σημαδεμένο πρόσωπό του. Είναι αυτός που της τα πήρε όλα. Την έσωσε μα την βασάνιζε για χρόνια.

«Ένα ορφανό είσαι. Τίποτε άλλο.» Του γελάει, ανατριχιαστικά και με μια ένταση να φεύγει από το στήθος της. «Ένα ορφανό που είδε την μάνα του να πεθαίνει, τίποτα άλλο.»