Bulletproof

𝑂𝑛𝑒. 𝑃𝑜𝑟𝑛𝑆𝑡𝑎𝑟 𝑀𝑎𝑟𝑡𝑖𝑛𝑖

Book's Theme Song: Rise Like a Phoenix

Όταν γύρισε από την δουλειά που ο Φίλιπ του ανέθεσε, γύρω στις δύο το ξημέρωμα, κάθισε να συνεχίσει το καθάρισμα στα όπλα του, προσθέτοντας και αυτό που χρησιμοποίησε απόψε.

Το θύμα εκείνης της βραδιάς ήταν ο Πίτερ Μπλαν και δεν ήταν τίποτα άλλο πέρα από έναν παλιό συνέταιρο του αφεντικού του. Χρωστούσε λεφτά, ήταν ρουφιάνος και αυτό που μετρούσε περισσότερο για τον Γκάμπριελ –τον Άδη δεν τον ενδιέφερε τόσο– ήταν το ιστορικό βιασμών και το γεγονός που ξέφευγε από τις αρχές τον εκνεύριζε από πάντα.

Ήταν μπλεγμένος και σε εμπόριο λευκής σαρκός, αλλά οι οκτώ βιασμοί, τρεις από τους οποίους απευθύνονταν σε ανήλικα, ήταν αυτό που έσπρωξε τον εκτελεστή να πατήσει εύκολα την σκανδάλη. Το χαμόγελο που του χάρισε λίγο πριν πιέσει το μεταλλικό αντικείμενο ήταν αρκετό για να του ξεκαθαρίσει πως ο Άδης δεν αστειεύεται, δεν συγχωρεί.

Δεν κάνει χάρες, δεν δίνει δεύτερες ευκαιρίες.

Δεν έδωσε στον πατέρα του, δεν δίνει ούτε καν στον ίδιο του τον εαυτό.

Ένας βιαστής δεν το αξίζει.

Έτσι, λοιπόν, δεν δίστασε ούτε εκείνο το βράδυ να εκτελέσει ένα κάθαρμα. Όχι πως εκείνος είναι καλύτερος, κουβαλά στην πλάτη του τις ψυχές πολλών, αλλά βιαστής και ρουφιάνος δεν έγινε και θα γίνει ποτέ του.

Κάθισε ήσυχος στο σκαμπό του, τόσο ψηλό όσο να φτάνει στο ιδανικό ύψος του τραπεζιού με τα κρυμμένα του όπλα στα συρτάρια του.

Πιάνει το σημερινό του όπλο. Ruger LCR, διαμετρήματος 22 LP και βάρους 425 γραμμαρίων. Το προτιμά σε αποστολές όπως η σημερινή όπου το θύμα δεν είναι ευέλικτο, δεν γνωρίζει από όπλα και προβλέπει πως δεν θα έχει θέμα επίθεσης. Το συγκεκριμένο μοντέλο έχει περισσότερες ικανότητες άμυνας, είναι ελαφρύ, με στιβαρό κράτημα και ελαφριά σκανδάλη.

Με τέσσερις σφαίρες ο Πίτερ ήταν νεκρός και η κοινωνία ελαφρύτερη από ένα ακόμη παράσιτο. Σύντομα, θα έβγαινε στις ειδήσεις και ο θάνατός του. Φαντάζεται την λύτρωση των θυμάτων αλλά και των οικογενειών τους και χαμογελά, ανακουφίζεται.

Ολοκληρώνει το καθάρισμα των όπλων του νωρίς το ξημέρωμα. Κλειδώνοντας το δωμάτιο στο υπόγειο αφήνει τον Άδη πίσω του, όχι για πολύ μόνο για λίγες ώρες. Ανεβαίνει στο δωμάτιό του και βγάζει τα ρούχα του. Πριν τα βάλει στις θήκες του για να τα στείλει καθαριστήριο, βεβαιώνεται πως το λευκό του πουκάμισο δεν έχει κηλίδες αίματος, όπως επίσης και το παντελόνι του. Όταν τα βρίσκει «καθαρά», ξεφυσά και τα κρεμάει με ευλάβεια ώστε όταν θα ξυπνήσει να επισκεφτεί το μαγαζάκι της γειτονιάς του.