Bulletproof

𝑁𝑖𝑛𝑒. 𝐿𝑎 𝐿𝑜𝑢𝑖𝑠𝑖𝑎𝑛𝑒

Η μετακόμιση στο καινούριο σπίτι της Οικογένειας έγινε γρήγορα. Είχαν επεκταθεί οι δύο φίλοι, είχαν καταφέρει να γίνουν γνωστοί στον υπόκοσμο όλης της Αγγλίας, με την βοήθεια του «Άδη», εκείνου του άγνωστου στυγνού εκτελεστή, μπόρεσαν να αγγίξουν και μερικές άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Βρίσκονταν όμως στα πολύ αρχικά στάδια αυτής της εξουσίας και κρατούσαν τα χαλινάρια σφιχτά στις προσδοκίες και τα όνειρά τους.

Ο Γκάμπριελ δεν γνώριζε στα δεκατρία του πως τον φοβόταν το μεγαλύτερο μέρος του υποκόσμου. Δεν γνώριζε την δύναμη που κρατούσε.

Ο Άλμπερτ πίεζε τον Ρίο, «Ο μικρός πρέπει να το μάθει», του έλεγε. Μα η απάντηση του άνδρα ήταν πάντα η ίδια. «Αν θέλεις να πέσουμε όλοι μαζί με τον μικρό, πάω να του το πω τώρα. Αν θέλεις όμως να γίνουμε σπουδαίοι μαζί του, άσε με να το χειριστώ όπως ξέρω».

Ο Άλμπερτ εκεί φορούσε το αλαζονικό του ύφος. «Εγώ είμαι ο αρχηγός της Οικογένειας, το ξέχασες;»

«Και εγώ είμαι το δεξί σου χέρι, ο πιο έμπιστος από όλους. Και μιλάμε για ένα παιδί που εγώ μάζεψα, είναι σαν παιδί μου, πρέπει να τον χειριστούμε σωστά αν θέλουμε να βγει σε καλό.»

Και τότε ο Άλμπερτ τα παρατούσε. Δεν φοβόταν. Ούτε αμφισβητούσε την μελλοντική εξουσία του γιού του. Μα έπρεπε να τον προετοιμάσει. Να του μιλήσει για τον Άδη, για το πόσο μπορεί να του χρησιμεύσει στο μέλλον.

«Δεν θέλω να εκμεταλλευτώ τον Γκάμπριελ. Είναι φίλος μου, σχεδόν αδερφός μου. Δεν θέλω!» Ο Φίλιπ δεν εξεπλάγην με τα νέα πως ο τρανός και τρομερός Άδης για τον οποίο έχει βουίξει ο υπόκοσμος, είναι το μικρό αγόρι που ακόμη βλέπει εφιάλτες και κοιμάται με το φως αναμμένο στο δωμάτιο του γιατί φοβάται. Ήξερε πως κάποια στιγμή ο μικρός θα γινόταν χρήσιμο μέλος. Μα δεν μπορούσε να ακούει όλα αυτά τα λόγια περί «σημαντική η χρησιμότητα στην Οικογένεια». Ένιωθε πως τον χρειάζονταν μόνο γι' αυτό.

«Μην ανησυχείς, Φίλιπ, δεν πρόκειται για εκμετάλλευση. Εξάλλου, δεν μιλάμε για τον Γκάμπριελ. Μιλάμε για τον Άδη, τον εκτελεστή. Είναι δυνατό χαρτί για εσένα, δεν το ξέρεις; Δεν το αντιλαμβάνεσαι;»

Ο Ρίο ήξερε πολύ καλά ποιες λέξεις χρησιμοποιούσε. Ο σύντομα ενήλικος Φίλιπ στο μυαλό του είχε μονάχα την αρχηγεία της Οικογένειας, προσπαθούσε να φανεί αντάξιος της θέσης, της κληρονομιάς, προσπαθούσε να φανεί έτοιμος, να δείξει πως ξέρει ακριβώς τις απαραίτητες ικανότητες που θα πρέπει να διαθέτει. Η αντίληψη, η σφαιρική εκτίμηση των πραγμάτων ήταν κάποια από αυτές. Οπότε όταν ο Ρίο του μίλησε, απλώς δεν μπορούσε να αρνηθεί πως είχαν δίκιο.