Bulletproof

𝐹𝑜𝑢𝑟𝑡𝑦-𝑠𝑒𝑣𝑒𝑛. 𝑅𝑜𝑥𝑎𝑛𝑛𝑒

Τα γενέθλιά της ήταν από τις μέρες που αγαπούσε να ξυπνάει. Όπως κι αν ήταν η προηγούμενη μέρα, ή πως θα συνέχιζε η επόμενη, δεν είχε καμία σημασία, γιατί κάθε χρόνο, την δεύτερη του Αυγούστου αισθανόταν πως όλα πήγαιναν σύμφωνα με το πώς τα είχε οργανώσει.

Κι αν κάθε προηγούμενος χρόνος ήταν συναρπαστικός, τα φετινά της γενέθλια θα ξεκινούσαν με τον πιο μοναδικό τρόπο από κάθε άλλη χρονιά.

Ο Γκάμπριελ, από το προηγούμενο βράδυ που της είχε τηλεφωνήσει πρώτος για τις ευχές της, την είχε προετοιμάσει και ό,τι σημαίνει αυτό το «θα περάσω να σε πάρω στις δώδεκα» είχε ανάψει μέσα της φωτιά.

Είχε κάνει διάφορα σενάρια, για το τι θα της είχε ετοιμάσει.

Δεν περίμενε να της χαμογελάει καθώς στέκεται δίπλα της έξω από το καλύτερο βιβλιοπωλείο της πόλης. Η καρδιά της σκίρτησε.

Ήταν αυτή η δικιά τους συνήθεια τώρα πια να της διαβάζει βιβλία και να τα συζητούν, αυτό που την έφτασε να τα αγαπά πλέον, να τα ψάχνει, να τα ξεφυλλίζει, να τα μυρίζει, να τα κρατά στα χέρια της και να στέλνει την ανυπομονησία για κάθε τους λέξη απευθείας στην καρδιά της.

Της έσφιξε το χέρι και την άφησε να προχωρήσει πρώτη μέσα στον οικείο χώρο. Μύριζε το ελαφρύ άρωμα λεμόνι και ο ήπιος κλιματισμός την έκανε να ανασάνει βαθιά προσανατολίζοντας το βλέμμα της στον πρώτο διάδρομο που θα ακολουθούσε.

Ο άνδρας με την ουλή έχει φορέσει το καλύτερο μειδίαμα του και δεν αφήνει τα δάχτυλά τους να ξεμπλεχτούν. «Σκέφτηκα πως θα σου άρεσε να διαλέξεις εσύ τα επόμενα βιβλία που θα διαβάζαμε.» Τα μάτια της γυαλίζουν, το πράσινο είναι φωτεινό και ζωηρό καθώς περνά φευγαλέα πάνω από τίτλους και συγγραφείς.

Άφησε το χέρι της, την στιγμή που ολόκληρη σταμάτησε πάνω από εκείνη την στοίβα με ίδια βιβλία, το εξώφυλλό τους ροζ, με έντονα σκούρα γράμματα και ένα λουλούδι κατεστραμμένο. Προχώρησε τρία βήματα πιο κάτω, αλλά ο Γκάμπριελ το έπιασε στο χέρι του και το έβαλε στο καλάθι που είχε φροντίσει να πάρει στην είσοδο. Και έπειτα έβαλε στην τσάντα κι εκείνο με το πράσινο εξώφυλλο και την ξαπλωμένη γυναίκα με τα κοντά κατάξανθα μαλλιά. Ακούμπησε κι εκείνο με το μπλε εξώφυλλο που είχε ακούσει ότι έχει να κάνει με επιστήμονες, καθηγητές και φοιτητές.

Ό,τι άγγιζε για περισσότερο από λίγα δευτερόλεπτα έμπαινε στο καλάθι του και ακόμη κι αν δεν το δεχόταν η Ρωξάνη, ο λογιστής ήταν παραπάνω από διατεθειμένος να γεμίσει την βιβλιοθήκη του με όσα βιβλία τράβηξαν την προσοχή της.