Bulletproof

𝑆𝑒𝑣𝑒𝑛𝑡𝑒𝑒𝑛. 𝐶ℎ𝑟𝑖𝑠𝑡𝑚𝑎𝑠 𝑀𝑎𝑟𝑡𝑖𝑛𝑖

Ο Άλμπερτ δεν ήταν και ενθουσιασμένος με την απρόσμενη εγκυμοσύνη της Λιζ αν και είχε δει πολλές φορές τον τρόπο που την κοιτούσε ο γιος του και πως ανταπέδιδε η νεαρή κοπέλα. Ωστόσο, δεν παρουσίασε καμία αντίρρηση. Εκείνος θα έδινε οτιδήποτε χρειαζόταν για να μεγαλώσει σωστά εκείνο το παιδί.

Έβλεπε και έρωτα ανάμεσά τους, ήταν πολλά τα συστατικά για μια καλή οικογένεια και υπέθετε τα είχαν όλα. Η Λιζ τώρα πια είχε μεγαλώσει γνωρίζοντας τον υπόκοσμο και πως θα πρέπει να αναμειχθεί για να επιβιώσει.

Το μόνο που δεν είχε καταφέρει να μάθει η Λιζ ήταν το ποιος ήταν ο Άδης.

Στα συμβούλια που τύχαινε να παρευρεθεί –πρέπει να ήταν μόνο δύο ή τρία σε όλα αυτά τα χρόνια, κοιτούσε εξονυχιστικά τα πρόσωπα των τεσσάρων ανδρών. Ο Γκάμπριελ δεν ήταν σίγουρα, έτσι έλεγε. Τον είχαν απαγάγει για να μάθουν για τον Άδη, αν ήταν όντως εκείνος ο εκτελεστής θα τους είχε σκοτώσει όλους μεμιάς. Και ούτε φαινόταν να ξέρει, γιατί αν ήξερε θα τους είχε προδώσει. Δεν θα ανεχόταν τόσα βασανιστήρια. Η πλάτη του ήταν η απόδειξη όλου του πόνου που τράβηξε. Έτσι, λοιπόν, η Λιζ έβγαλε τον Γκάμπριελ από την λίστα με τους υπόπτους της.

Βέβαια αυτή η λίστα δεν ήταν καν μεγάλη. Αλλά εντάξει, αυτό δεν έχει σημασία.

Ο επόμενος, ακριβώς κάτω από το όνομα του Γκάμπριελ, ήταν ο Φίλιπ. Και η Λιζ ήθελε να τον αποκλείσει, έπιασε όπλο για να σκοτώσει άνθρωπο πολλά χρόνια αφού πρωτοεμφανίστηκε ο Άδης, ήταν επίσης δεκαπέντε όπως είχε μάθει τότε. Οπότε ένα δεκαπεντάχρονο δεν θα μπορούσε να σκοτώσει.

Οπότε, πάει και ο Φίλιπ.

Ο Ρίο και ο Άλμπερτ βρίσκονταν λοιπόν να δεσπόζουν μόνοι τους στην κορυφή της λίστας. Για πολύ καιρό τον Ρίο τον κατασκόπευε-κρυφά. Για ακόμη περισσότερο καιρό αναρωτιόταν πόσο αλάνθαστος μπορεί να είναι ο Άδης, γιατί ο Ρίο σε καμία περίπτωση δεν δείχνει να είναι εκείνος. Τα φώτα της έρευνάς της έπεσαν πάνω στον Άλμπερτ μετά από μήνες που πέρασε να προσέχει κάθε βήμα του λογιστή της Οικογένειας.

Ήταν ο μόνος που είχε μείνει και ήταν κι εκείνος που ήταν εντελώς μέσα στα πλαίσια του εκτελεστή. Δυνατός; Εννοείται πως ήταν. Έξυπνος; Αλίμονο, ηγούνταν ολόκληρης Οικογένειας, ικανός πέρα για πέρα και για κάθε πρόκληση. Εύστοχος, δεν τον ένοιαζαν οι αμαρτίες που έβαφαν τα χέρια του, ήταν το τέλειος άνθρωπος για να κρύψει την πληθωρική προσωπικότητα του Άδη.